Metamorphoses
Ovid
Ovid. Die Metamorphosen des P. Ovidius Naso, Volume 1-3. Magnus, Hugo, editor. Gotha, Germany: F.A. Perthes. 1892-1919.
- triste parat facinus tacitaque exaestuat ira.
- Ut tamen accessit natus matrique salutem
- attulit et parvis adduxit colla lacertis
- mixtaque blanditiis puerilibus oscula iunxit,
- mota quidem est genetrix infractaque constitit ira
- invitique oculi lacrimis maduere coactis:
- sed simul ex nimia mentem pietate labare
- sensit, ab hoc iterum est ad vultus versa sororis
- inque vicem spectans ambos “cur admovet” inquit
- “alter blanditias, rapta silet altera lingua?
- Quam vocat hic matrem, cur non vocat illa sororem?
- Cui sis nupta, vide, Pandione nata, marito.
- Degeneras: scelus est pietas in coniuge Tereo.”
- Nec mora, traxit Ityn, veluti Gangetica cervae
- lactentem fetum per silvas tigris opacas.
- Utque domus altae partem tenuere remotam,
- tendentemque manus et iam sua fata videntem
- et “mater, mater” clamantem et colla petentem
- ense ferit Procne, lateri qua pectus adhaeret,
- nec vultum vertit. Satis illi ad fata vel unum