Metamorphoses
Ovid
Ovid. Die Metamorphosen des P. Ovidius Naso, Volume 1-3. Magnus, Hugo, editor. Gotha, Germany: F.A. Perthes. 1892-1919.
- Nacta locum Procne sacrorum pignera demit
- oraque develat miserae pudibunda sororis
- amplexumque petit. Sed non attollere contra
- sustinet haec oculos, paelex sibi visa sororis,
- deiectoque in humum vultu iurare volenti
- testarique deos, per vim sibi dedecus illud
- illatum, pro voce manus fuit. Ardet et iram
- non capit ipsa suam Procne; fletumque sororis
- corripiens “non est lacrimis hoc” inquit “agendum,
- sed ferro, sed si quid habes, quod vincere ferrum
- possit. In omne nefas ego me, germana, paravi.
- Aut ego, cum facibus regalia tecta cremabo,
- artificem mediis inmittam Terea flammis,
- aut linguam, aut oculos et quae tibi membra pudorem
- abstulerunt, ferro rapiam, aut per vulnera mille
- sontem animam expellam. Magnum quodcumque paravi:
- quid sit, adhuc dubito.” Peragit dum talia Procne,
- ad matrem veniebat Itys. Quid possit, ab illo
- admonita est: oculisque tuens inmitibus “a quam
- es similis patri” dixit. Nec plura locuta