Metamorphoses
Ovid
Ovid. Die Metamorphosen des P. Ovidius Naso, Volume 1-3. Magnus, Hugo, editor. Gotha, Germany: F.A. Perthes. 1892-1919.
- vulnus erat: iugulum ferro Philomela resolvit.
- Vivaque adhuc animaeque aliquid retinentia membra
- dilaniant. Pars inde cavis exsultat aenis,
- pars veribus stridunt: manant penetralia tabo.
- His adhibet coniunx ignarum Terea mensis
- et patrii moris sacrum mentita, quod uni
- fas sit adire viro, comites famulosque removit.
- Ipse sedens solio Tereus sublimis avito
- vescitur inque suam sua viscera congerit alvum.
- Tantaque nox animi est, “Ityn huc accersite” dixit.
- Dissimulare nequit crudelia gaudia Procne,
- iamque suae cupiens exsistere nuntia cladis,
- “intus habes, quem poscis” ait. Circumspicit ille
- atque ubi sit quaerit. Quaerenti iterumque vocanti,
- sicut erat sparsis furiali caede capillis,
- prosiluit Ityosque caput Philomela cruentum
- misit in ora patris: nec tempore maluit ullo
- posse loqui et mentis testari gaudia dictis.
- Thracius ingenti mensas clamore repellit
- vipereasque ciet Stygia de valle sorores;