Metamorphoses
Ovid
Ovid. Die Metamorphosen des P. Ovidius Naso, Volume 1-3. Magnus, Hugo, editor. Gotha, Germany: F.A. Perthes. 1892-1919.
- Ter gelidas Arctos, ter Cancri bracchia vidit:
- saepe sub occasus, saepe est ablatus in ortus.
- Iamque cadente die, veritus se credere nocti,
- constitit Hesperio, regnis Atlantis, in orbe,
- exiguamque petit requiem, dum Lucifer ignes
- evocet Aurorae, currus Aurora diurnos.
- Hic hominum cunctis ingenti corpore praestans
- Iapetionides Atlas fuit. Ultima tellus
- rege sub hoc et pontus erat, qui Solis anhelis
- aequora subdit equis et fessos excipit axes.
- Mille greges illi totidemque armenta per herbas
- errabant, et humum vicinia nulla premebant.
- Arboreae frondes auro radiante nitentes
- ex auro ramos, ex auro poma tegebant.
- “Hospes,” ait Perseus illi, “seu gloria tangit
- te generis magni, generis mihi Iuppiter auctor;
- sive es mirator rerum, mirabere nostras.
- Hospitium requiemque peto.” Memor ille vetustae
- sortis erat: Themis hanc dederat Parnasia sortem:
- “Tempus, Atla, veniet, tua quo spoliabitur auro