Metamorphoses
Ovid
Ovid. Die Metamorphosen des P. Ovidius Naso, Volume 1-3. Magnus, Hugo, editor. Gotha, Germany: F.A. Perthes. 1892-1919.
- “ipsa petenda mihi est, ipsam, si maxima Iuno
- rite vocor, perdam, si me gemmantia dextra
- sceptra tenere decet, si sum regina Iovisque
- et soror et coniunx, certe soror. At, puto, furto est
- contenta, et thalami brevis est iniuria nostri:
- concipit, id deerat! manifestaque crimina pleno
- fert utero, et mater, quod vix mihi contigit uno
- de Iove vult fieri: tanta est fiducia formae.
- Fallat eam faxo; nec sum Saturnia, si non
- ab Iove mersa suo Stygias penetrabit in undas.”
- Surgit ab his solio fulvaque recondita nube
- limen adit Semeles. Nec nubes ante removit,
- quam simulavit anum posuitque ad tempora canos
- sulcavitque cutem rugis et curva trementi
- membra tulit passu; vocem quoque fecit anilem,
- ipsaque erat Beroe, Semeles Epidauria nutrix.
- Ergo ubi captato sermone diuque loquendo
- ad nomen venere Iovis, suspirat et “opto,
- Iuppiter ut sit” ait: “metuo tamen omnia: multi
- nomine divorum thalamos iniere pudicos.