Metamorphoses
Ovid
Ovid. Die Metamorphosen des P. Ovidius Naso, Volume 1-3. Magnus, Hugo, editor. Gotha, Germany: F.A. Perthes. 1892-1919.
- Nec tamen esse Iovem satis est: det pignus amoris,
- si modo verus is est, quantusque et qualis ab alta
- Iunone excipitur, tantus talisque, rogato,
- det tibi complexus suaque ante insignia sumat.”
- Talibus ignaram Iuno Cadmeida dictis
- formarat. Rogat illa Iovem sine nomine munus.
- Cui deus “elige” ait: “nullam patiere repulsam.
- Quoque magis credas, Stygii quoque conscia sunto
- numina torrentis: timor et deus ille deorum est“.
- Laeta malo nimiumque potens perituraque amantis
- obsequio Semele “qualem Saturnia” dixit
- “te solet amplecti, Veneris cum foedus initis,
- da mihi te talem.” Voluit deus ora loquentis
- opprimere: exierat iam vox properata sub auras.
- Ingemuit; neque enim non haec optasse, neque ille
- non iurasse potest. Ergo maestissimus altum
- aethera conscendit vultuque sequentia traxit
- nubila, quis nimbos inmixtaque fulgura ventis
- addidit et tonitrus et inevitabile fulmen.
- Qua tamen usque potest, vires sibi demere temptat;