Metamorphoses
Ovid
Ovid. Die Metamorphosen des P. Ovidius Naso, Volume 1-3. Magnus, Hugo, editor. Gotha, Germany: F.A. Perthes. 1892-1919.
- et cognoscenti similis fuit. Ille refugit
- inmotosque oculos in se sine fine tenentem
- nescius extimuit propiusque accedere aventi
- vulnifico fuerat fixurus pectora telo.
- Arcuit omnipotens pariterque ipsosque nefasque
- sustulit, et celeri raptos per inania vento
- imposuit caelo vicinaque sidera fecit.
- Intumuit Iuno, postquam inter sidera paelex
- fulsit et ad canam descendit in aequora Tethyn
- Oceanumque senem, quorum reverentia movit
- saepe deos, causamque viae scitantibus infit:
- “Quaeritis, aetheriis quare regina deorum
- sedibus huc adsim? pro me tenet altera caelum.
- Mentiar, obscurum nisi nox cum fecerit orbem,
- nuper honoratas summo, mea vulnera, caelo
- videritis stellas illic, ubi circulus axem
- ultimus extremum spatioque brevissimus ambit.
- Est vero, cur quis Iunonem laedere nolit
- offensamque tremat, quae prosum sola nocendo?
- O ego quantum egi! quam vasta potentia nostra est!