Metamorphoses
Ovid
Ovid. Die Metamorphosen des P. Ovidius Naso, Volume 1-3. Magnus, Hugo, editor. Gotha, Germany: F.A. Perthes. 1892-1919.
- “Parce, precor, mater”, quaecumque est saucia, clamat,
- “parce, precor: nostrum laceratur in arbore corpus.
- iamque vale” —cortex in verba novissima venit.
- Inde fluunt lacrimae, stillataque sole rigescunt
- de ramis electra novis, quae lucidus amnis
- excipit et nuribus mittit gestanda Latinis.
- Adfuit huic monstro proles Stheneleia Cycnus,
- qui tibi materno quamvis a sanguine iunctus,
- mente tamen, Phaethon, propior fuit. Ille relicto
- (nam Ligurum populos et magnas rexerat urbes)
- imperio ripas virides amnemque querellis
- Eridanum implerat silvamque sororibus auctam,
- cum vox est tenuata viro, canaeque capillos
- dissimulant plumae, collumque a pectore longe
- porrigitur, digitosque ligat iunctura rubentes,
- penna latus velat, tenet os sine acumine rostrum.
- Fit nova Cycnus avis, nec se caeloque Iovique
- credit, ut iniuste missi memor ignis ab illo:
- stagna petit patulosque lacus, ignemque perosus
- quae colat elegit contraria flumina flammis.