Metamorphoses
Ovid
Ovid. Die Metamorphosen des P. Ovidius Naso, Volume 1-3. Magnus, Hugo, editor. Gotha, Germany: F.A. Perthes. 1892-1919.
- munera dant lacrimas, et caesae pectora palmis
- non auditurum miseras Phaethonta querellas
- nocte dieque vocant adsternunturque sepulcro.
- Luna quater iunctis implerat cornibus orbem:
- illae more suo (nam morem fecerat usus)
- plangorem dederant. E quis Phaethusa, sororum
- maxima, cum vellet terra procumbere, questa est
- deriguisse pedes. Ad quam conata venire
- candida Lampetie subita radice retenta est.
- Tertia cum crinem manibus laniare pararet,
- avellit frondes; haec stipite crura teneri,
- illa dolet fieri longos sua bracchia ramos.
- Dumque ea mirantur, complectitur inguina cortex,
- perque gradus uterum pectusque umerosque manusque
- ambit et exstabant tantum ora vocantia matrem.
- Quid faciat mater, nisi, quo trahat impetus illam,
- huc eat atque illuc, et, dum licet, oscula iungat?
- Non satis est; truncis avellere corpora temptat,
- et teneros manibus ramos abrumpit; at inde
- sanguineae manant, tamquam de vulnere, guttae.