Metamorphoses
Ovid
Ovid. Die Metamorphosen des P. Ovidius Naso, Volume 1-3. Magnus, Hugo, editor. Gotha, Germany: F.A. Perthes. 1892-1919.
- Namque ego (crede mihi) si te quoque pontus haberet,
- te sequerer, coniunx, et me quoque pontus haberet.
- O utinam possim populos reparare paternis
- artibus atque animas formatae infundere terrae!
- Nunc genus in nobis restat mortale duobus
- (sic visum superis) hominumque exempla manemus.”
- Dixerat, et flebant. Placuit caeleste precari
- numen et auxilium per sacras quaerere sortes.
- Nulla mora est: adeunt pariter Cephisidas undas,
- ut nondum liquidas, sic iam vada nota secantes.
- Inde ubi libatos inroravere liquores
- vestibus et capiti, flectunt vestigia sanctae
- ad delubra deae, quorum fastigia turpi
- pallebant musco stabantque sine ignibus arae.
- Ut templi tetigere gradus, procumbit uterque
- pronus humi gelidoque pavens dedit oscula saxo
- atque ita “si precibus” dixerunt “numina iustis
- victa remollescunt, si flectitur ira deorum,
- dic, Themi, qua generis damnum reparabile nostri
- arte sit, et mersis fer opem, mitissima, rebus.”