Metamorphoses

Ovid

Ovid. Die Metamorphosen des P. Ovidius Naso, Volume 1-3. Magnus, Hugo, editor. Gotha, Germany: F.A. Perthes. 1892-1919.

  1. omnibus audita est telluris et aequoris undis,
  2. et quibus est undis audita, coercuit omnes.
  3. Iam mare litus habet, plenos capit alveus amnes,
  4. flumina subsidunt collesque exire videntur,
  5. surgit humus, crescunt loca decrescentibus undis,
  6. postque diem longam nudata cacumina silvae
  7. ostendunt limumque tenent in fronde relictum.
  8. Redditus orbis erat. Quem postquam vidit inanem
  9. et desolatas agere alta silentia terras,
  10. Deucalion lacrimis ita Pyrrham adfatur obortis:
  11. “O soror, o coniunx, o femina sola superstes,
  12. quam commune mihi genus et patruelis origo,
  13. deinde torus iunxit, nunc ipsa pericula iungunt,
  14. terrarum, quascumque vident occasus et ortus,
  15. nos duo turba sumus; possedit cetera pontus.
  16. Haec quoque adhuc vitae non est fiducia nostrae
  17. certa satis; terrent etiam nunc nubila mentem.
  18. Quis tibi, si sine me fatis erepta fuisses,
  19. nunc animus, miseranda, foret? quo sola timorem
  20. ferre modo posses? quo consolante doleres?