Metamorphoses
Ovid
Ovid. Die Metamorphosen des P. Ovidius Naso, Volume 1-3. Magnus, Hugo, editor. Gotha, Germany: F.A. Perthes. 1892-1919.
- omnibus audita est telluris et aequoris undis,
- et quibus est undis audita, coercuit omnes.
- Iam mare litus habet, plenos capit alveus amnes,
- flumina subsidunt collesque exire videntur,
- surgit humus, crescunt loca decrescentibus undis,
- postque diem longam nudata cacumina silvae
- ostendunt limumque tenent in fronde relictum.
- Redditus orbis erat. Quem postquam vidit inanem
- et desolatas agere alta silentia terras,
- Deucalion lacrimis ita Pyrrham adfatur obortis:
- “O soror, o coniunx, o femina sola superstes,
- quam commune mihi genus et patruelis origo,
- deinde torus iunxit, nunc ipsa pericula iungunt,
- terrarum, quascumque vident occasus et ortus,
- nos duo turba sumus; possedit cetera pontus.
- Haec quoque adhuc vitae non est fiducia nostrae
- certa satis; terrent etiam nunc nubila mentem.
- Quis tibi, si sine me fatis erepta fuisses,
- nunc animus, miseranda, foret? quo sola timorem
- ferre modo posses? quo consolante doleres?