Epistulae
Ovid
Ovid. P. Ovidius Naso, Volume 1: Amores, Epistulae, Medicamina faciei femineae, Ars amatoria, Remedia amoris. Ehwald, Rudolf; Merkel, Rudolph; editors. Leipzig: B. G. Teubner, 1907.
- Verba licet repetas, quae demptus ab arbore fetus
- Pertulit ad castas me iaciente manus;
- Invenies illic, id te spondere, quod opto
- Te potius, virgo, quam meminisse deam.
- Nunc quoque avemus idem, sed idem tamen acrius illud;
- Adsumpsit vires auctaque flamma mora est,
- Quique fuit numquam parvus, nunc tempore longo
- Et spe, quam dederas tu mihi, crevit amor.
- Spem mihi tu dederas, meus hic tibi credidit ardor.
- Non potes hoc factum teste negare dea.
- Adfuit et, praesens ut erat, tua verba notavit
- Et visa est mota dicta tulisse coma.
- Deceptam dicas nostra te fraude licebit,
- Dum fraudis nostrae causa feratur amor.
- Fraus mea quid petiit, nisi uti tibi iungerer, unum?
- Id te, quod quereris, conciliare potest.
- Non ego natura nec sum tam callidus usu;
- Sollertem tu me, crede, puella, facis.
- Te mihi conpositis — siquid tamen egimus — a me
- Adstrinxit verbis ingeniosus Amor.