Epistulae
Ovid
Ovid. P. Ovidius Naso, Volume 1: Amores, Epistulae, Medicamina faciei femineae, Ars amatoria, Remedia amoris. Ehwald, Rudolf; Merkel, Rudolph; editors. Leipzig: B. G. Teubner, 1907.
- A, quotiens digitis, quotiens ego tecta notavi
- Signa supercilio paene loquente dari!
- Et saepe extimui ne vir meus illa videret,
- Non satis occultis erubuique notis!
- Saepe vel exiguo vel nullo murmure dixi:
- 'Nil pudet hunc.' nec vox haec mea falsa fuit.
- Orbe quoque in mensae legi sub nomine nostro,
- Quod deducta mero littera fecit, amo.
- Credere me tamen hoc oculo renuente negavi —
- Ei mihi, iam didici sic ego posse loqui!
- His ego blanditiis, si peccatura fuissem,
- Flecterer; his poterant pectora nostra capi.
- Est quoque, confiteor, facies tibi rara, potestque
- Velle sub amplexus ire puella tuos;
- Altera vel potius felix sine crimine fiat,
- Quam cadat externo noster amore pudor.
- Disce modo exemplo formosis posse carere;
- Est virtus placitis abstinuisse bonis.
- Quam multos credis iuvenes optare quod optas,
- Qui sapiant? oculos an Paris unus habes?