Epistulae

Ovid

Ovid. P. Ovidius Naso, Volume 1: Amores, Epistulae, Medicamina faciei femineae, Ars amatoria, Remedia amoris. Ehwald, Rudolf; Merkel, Rudolph; editors. Leipzig: B. G. Teubner, 1907.

  1. Non tu plus cernis, sed plus temerarius audes:
  2. Nec tibi plus cordis, sed nimis oris, adest.
  3. Tunc ego te vellem celeri venisse carina,
  4. Cum mea virginitas mille petita procis;
  5. Si te vidissem, primus de mille fuisses.
  6. Iudicio veniam vir dabit ipse meo.
  7. Ad possessa venis praeceptaque gaudia, serus;
  8. Spes tua lenta fuit; quod petis, alter habet.
  9. Ut tamen optarim fieri tua Troica coniunx,
  10. Invitam sic me nec Menelaus habet.
  11. Desine molle, precor, verbis convellere pectus,
  12. Neve mihi, quam te dicis amare, noce;
  13. Sed sine quam tribuit sortem fortuna tueri,
  14. Nec spolium nostri turpe pudoris ave!
  15. At Venus hoc pacta est, et in altae vallibus Idae
  16. Tres tibi se nudas exhibuere deae,
  17. Unaque cum regnum, belli daret altera laudem,
  18. 'Tyndaridis coniunx,' tertia dixit, 'eris!'
  19. Credere vix equidem caelestia corpora possum
  20. Arbitrio formam supposuisse tuo,