Epistulae
Ovid
Ovid. P. Ovidius Naso, Volume 1: Amores, Epistulae, Medicamina faciei femineae, Ars amatoria, Remedia amoris. Ehwald, Rudolf; Merkel, Rudolph; editors. Leipzig: B. G. Teubner, 1907.
- Crede mihi, plus est, quam quod videatur, imago;
- Adde sonum cerae, Protesilaus erit.
- Hanc specto teneoque sinu pro coniuge vero,
- Et, tamquam possit verba referre, queror.
- Per reditus corpusque tuum, mea numina, iuro,
- Perque pares animi coniugiique faces,
- Me tibi venturam comitem, quocumque vocaris,
- Sive — quod heu! timeo — sive superstes eris.
- Ultima mandato claudetur epistula parvo:
- Si tibi cura mei, sit tibi cura tui!
- Mittit Hypermestra de tot modo fratribus uni —
- Cetera nuptarum crimine turba iacet.
- Clausa domo teneor gravibusque coercita vinclis;
- Est mihi supplicii causa fuisse piam.
- Quod manus extimuit iugulo demittere ferrum,
- Sum rea; laudarer, si scelus ausa forem.
- Esse ream praestat, quam sic placuisse parenti;
- Non piget inmunes caedis habere manus.
- Me pater igne licet, quem non violavimus, urat,
- Quaeque aderant sacris, tendat in ora faces;