Epistulae
Ovid
Ovid. P. Ovidius Naso, Volume 1: Amores, Epistulae, Medicamina faciei femineae, Ars amatoria, Remedia amoris. Ehwald, Rudolf; Merkel, Rudolph; editors. Leipzig: B. G. Teubner, 1907.
- At non te fugiens sine me, germane, reliqui!
- Deficit hoc uno littera nostra loco.
- Quod facere ausa mea est, non audet scribere dextra.
- Sic ego, sed tecum, dilaceranda fui.
- Nec tamen extimui — quid enim post illa timerem? —
- Credere me pelago, femina iamque nocens.
- Numen ubi est? ubi di? meritas subeamus in alto,
- Tu fraudis poenas, credulitatis ego!
- Compressos utinam Symplegades elisissent,
- Nostraque adhaererent ossibus ossa tuis;
- Aut nos Scylla rapax canibus mersisset edendos —
- Debuit ingratis Scylla nocere viris;
- Quaeque vomit totidem fluctus totidemque resorbet,
- Nos quoque Trinacriae supposuisset aquae!
- Sospes ad Haemonias victorque reverteris urbes;
- Ponitur ad patrios aurea lana deos.
- Quid referam Peliae natas pietate nocentes
- Caesaque virginea membra paterna manu?
- Ut culpent alii, tibi me laudare necesse est,
- Pro quo sum totiens esse coacta nocens.