Tusculanae Disputationes

Cicero, Marcus Tullius

Cicero. M. Tulli Ciceronis. Scripta Quae Manserunt Omnia. Pohlenz, M, editor. Leipzig: Teubner, 1918.

Diodotus Stoicus caecus multos annos nostrae domi[*](domii V (fuit domui ut v.)) vixit. is vero, quod credibile vix esset,[*](esset est et H est Ba. ) cum in philosophia multo etiam magis assidue[*](assidue KRH ads. GV) quam antea versaretur et cum fidibus Pythagoreorum more uteretur cumque ei libri noctes et dies legerentur, quibus in studiis oculis non egebat, tum, quod sine oculis fieri posse vix videtur, geometriae munus tuebatur verbis praecipiens discentibus, unde quo quamque lineam scriberent.[*](Diodotus ... 26 scriberent H) Asclepiadem[*](asclepiaden K) ferunt, non ignobilem Eretricum[*](ignobilem eretricum R1 eretricum exp. et ceterorum suprascr. al. m. (R2) ignobile meretricum GKV (metricum Vb)) philosophum,[*](philosophum s philosophorum X) cum

p.455
quidam quaereret,[*](quaeret G) quid ei caecitas attulisset,[*](adt. K) respondisse,[*](respondisset V) puero ut uno esset comitatior. ut enim vel summa paupertas tolerabilis[*](tollerabilis GV) sit, si liceat quod quibusdam Graecis[*](graecis sR2Vb graeci X) cotidie,[*](cottidie K) sic caecitas ferri facile possit, si non desint[*](desinit K) subsidia valetudinum.[*](valitudinum KR)