Academica

quam vim animum esse dicunt mundi, eandemque esse[*](esse2 om. *g ) mentem sapientiamque perfectam, quem deum appellant, omniumque rerum quae sunt[*](sint Mue. ) ei subiectae quasi prudentiam[*](providentiam Lb. ) quandam procurantem caelestia maxime, deinde in terris ea quae pertineant[*](pertinent r 1 wm ) ad homines; quam interdum eandem necessitatem appellant, quia nihil aliter possit atque ab ea constitutum sit, interdum [*](interdum p 1, idem et item p m inter *g*d seriem causarum Pl. ) * * * quasi fatalem et immutabilem continuationem ordinis sempiterni, non[*](no num p ) numquam quidem[*](quidem om. *g ) eandem fortunam, quod efficiat multa improvisa et[*](et s? Lb. haec *g*d ac Ha. ) necopinata nobis propter obscuritatem ignorationemque causarum.[*](fortunam — — quod multa eff. inopinata nobis ... causarum Lact. inst. 3, 29, 3, cf. ibid. 18 (ign. rerum atque caus.))

Tertia deinde philosophiae pars, quae erat in ratione et in disserendo, sic tractabatur ab utrisque. Quamquam oriretur a sensibus tamen non[*](non om. *g; tamen non in ras. p ) esse iudicium veritatis in sensibus. mentem volebant rerum esse[*](esse ereum ngf ) iudicem, solam censebant idoneam cui crederetur, quia sola cerneret id quod semper esset simplex et unius modi et tale quale esset (hanc illi i)de/an appellabant,[*](appellabant *gw -labantur m 1 -lant pg ) iam a Platone ita nominatam, nos recte speciem possumus dicere).

sensus autem omnis hebetes et tardos esse arbitrabantur nec percipere ullo modo res eas quae subiectae sensibus viderentur, quod[*](quod *g quae *d ) essent aut ita parvae ut sub sensum cadere non possent, aut ita mobiles et concitatae ut nihil umquam unum esset et [*](add. Ha.autReid) constans, ne idem[*](ne idem Man. eidem *g*d ) quidem, quia continenter laberentur et fluerent omnia. itaque hanc omnem partem[*](artem Non. )

scientiam autem nusquam esse censebant nisi in animi notionibus[*](notionibus s? Lb. mot- *g*d ) atque rationibus. qua de causa definitiones rerum probabant et has ad omnia de quibus disceptabatur adhibebant; verborum etiam explicatio[*](explicari *g ) probabatur,[*](probatur *g ) id est qua de causa quaeque essent[*](esset m p px ) ita nominata, quam e)tumologi/an appellabant; post argumentis quibusdam[*](quibusdam om. *d ) et quasi rerum notis ducibus[*](et rer. not. quasi duc. Dav. ) utebantur ad probandum[*](ad prob. rursus accedit s ) et ad concludendum id quod explanari volebant. in qua[*](in quo Man. denique Mue. ) tradebatur omnis dialecticae[*](dialectica w ) disciplina id est orationis ratione conclusae;[*](conclusa rw ) huic quasi ex altera parte oratoria vis dicendi adhibebatur, explicatrix orationis perpetuae ad persuadendum accommodatae.

Haec forma[*](forma om. *d ) erat illis prima, a Platone tradita; cuius quas acceperim dissupationes[*](dissupationes Bai. disputat- *g*d ) si vultis exponam.'

Nos vero volumus

ut pro Attico etiam respondeam.

[*](ATT.)

Et recte quidem[*](quidem om. *d )

respondes; praeclare enim explicatur Peripateticorum et Academiae veteris auctoritas.

[*](VA.) “Aristoteles igitur[*](igitur om. *d ) primus species quas paulo ante dixi labefactavit, quas mirifice Plato erat amplexatus,[*](quas ... erat amplexatus pars codicum Non. p. 470 ) ut in iis quiddam divinum esse diceret. Theophrastus autem, vir et oratione suavis et ita moratus ut prae se probitatem quandam et ingenuitatem ferat,[*](ferret Ern. ) vehementius etiam fregit quodam modo auctoritatem veteris disciplinae; spoliavit enim virtutem suo decore imbecillamque reddidit, quod negavit in ea sola positum esse beate vivere.

Nam Strato eius auditor quamquam fuit acri ingenio tamen ab ea