Pro Rege Deiotaro

Cicero, Marcus Tullius

Cicero. M. Tulli Ciceronis Orationes, Vol. VI. Clark, Albert Curtis, editor. Oxford: Clarendon Press, 1918.

at misit ad nescio quem Caecilium[*](ad Caec. nescio quem β): sed eos quos misit, quod ire noluerunt, in vincla coniecit. non quaero quam veri simile sit[*](non sit γ veri simile sit aut] verissiles itaut C: veris si lesit aut H: simile sit veri A) aut non[*](non ante habuisse del. Cardenus) habuisse regem quos[*](quos misisset β) mitteret aut eos qui missi essent non paruisse, aut, qui dicto audientes[*](audientes CαDag: obaud. h: obed. BE) in tanta re non fuissent, eos vinctos potius quam necatos. sed tamen cum ad Caecilium mittebat, utrum causam illam victam esse nesciebat an Caecilium istum magnum hominem putabat? quem profecto is qui optime nostros homines novit vel quia non nosset vel si nosset, contemneret.