Pro Rege Deiotaro

ad eum igitur rex Deiotarus venit hoc misero fatalique bello quem antea iustis hostilibusque bellis adiuverat, quocum erat non hospitio solum verum etiam familiaritate coniunctus, et venit vel rogatus ut amicus, vel arcessitus ut socius, vel evocatus[*](evocatus γ: vocatus αβ) ut is qui senatui parere didicisset: postremo venit ut ad fugientem, non ut ad[*](non ut ad αa: non ad βh: non ut g) insequentem, id est ad periculi[*](periculi αBDa: -culum Egh), non ad victoriae societatem. itaque Pharsalico proelio facto a Pompeio discessit; spem infinitam persequi noluit; vel officio si quid debuerat, vel errori si quid nescierat, satis factum esse duxit; domum se contulit, teque Alexandrinum bellum gerente utilitatibus tuis paruit.