Trinummus

Plautus, Titus Maccius

Plautus. Leo, Friedrich

  1. nam te ómnes saevomqué severumque atque ávidis moribus cómmemorant,
  2. spurcíficum, immanem, intólerandum, vesánum: contra opera éxpertus,
  3. nam pól placido te et clémenti meo usqué modo, ut volui, usús sum in alto.
  4. atque hánc tuam gloriam iam ánte auribus accéperam, et nobilest ápud homines,
  5. paupéribus te parcére solitum, dités damnare atqué domare.
  6. abi, laúdo, scis ordíne, ut aequomst, tractáre homines; hoc dís dignumst.
  7. semper mendicis modesti sint.
  8. fidús fuisti: infidum ésse iterant; nam apsqué foret te, sat scío in alto
  9. distráxissent disqué tulissent satellítes tui me miserúm foede
  10. bonaque ómnia mea item uná mecum passím caeruleos pér campos:
  11. ita iám quasi canes, haud sécus, circum stabánt navem turbinés venti,
  12. imbrés fluctusque atqué procellae infénsae frangere málum,
  13. ruere ántemnas, scindére vela, ni túa pax propitia fóret praesto.
  14. apage á me sis, dehinc iám certumst otió dare me; satis pártum habeo
  15. quibus aérumnis delúctavi, filió dum divitiás quaero.
  16. sed quís hic est, qui in plateam íngreditur
  17. cum nóvo ornatu speciéque simul?
  18. pol quámquam domi cupio, ópperiar,
  19. quam hic rém agat animum advortam.