Scholia in Sophoclem (scholia vetera)

1215 ὅστις ποτε καταλιπών σε ἐπὶ τὸ βοηθεῖν τοῖς Ἕλλησιν οὐκέτι οὐδέν εἰμι.

λιβάδʼ τὴν τοῦ ἐπιχωρίου ποταμοῦ.

1218 ἐντεῦθεν διπλοῦν ἐστι τὸ ἐπεισόδιον.

ὁμοῦ ἐγγύς.

1219 στείχων ἂν ἦν σοι ἐπορευόμην ἄν· τὸ δὲ σοι παρέλκει.

1222 οὐκ ἂν οὐδʼ αὖ.

ἥντινʼ αὖ παλίντροπος κ. ἑ. ἀντὶ εἰς ποῖον τόπον ἀπέρχῃ· τοῦτο δὲ ὁ Νεοπτόλεμος ἀποδοῦναι βουλόμενος τὰ τόξα τῷ Φιλοκτήτῃ ἐπιπλήσσεται ὑπὸ τοῦ Ὀδυσσέως.

παλίντροπος ἐξ ὑποστροφῆς.

1238 ἀναρλεῖμ τὰ αὐτὰ λέγειν· ἀπὸ τῶν δεύτερον ἀναπολούντων τὴν ἠροτριαμένην γῆν.

1252 ἀλλʼ οὐδὲ σοὶ πεισθήσομαι.

1256 κοὐ μέλλοντʼ ἔτι οὐ βραδύνοντα.

1257 σ᾿  ἐάσω οὐ πολεμήσω.

1262 ἀμείψας καταλιπών.

1270 μεταγνῶναι μετανοῆσαι.

1272 ἀτηρὸς βλαβερὸς παρὰ τὴν ἄτην.

1273 ἀλλʼ οὔ τι μὴν νῦν δόλιος φανοῦμαι.

1275 μὴ λέξῃς πέρα μὴ περαιτέρω εἴπῃς· ὅσα γὰρ ἂν εἴπῃς μάταια λέξεις.

1277 πέρα περαιτέρω.

1288 δολούμεθα ἀπατώμεθα.

1293 μαρτύρομαι τοὺς θεοὺς ὅτι ὁ ποιῶ εἰς χάριν καὶ σωτηρίαν ποιῶ τῶν Ἀτρειδῶν.

1298 οὐκ εἶπεν τὸ θέλῃ ἴνα μὴ δόξῃ συμψηφίσασθαι αὐτοῦ τῷ βουλήματι.

1305 ἀλλ᾿  οὖν τοσοῦτον: ἀλλʼ οὐ γενναῖον ἄνδρα [*](Fol. 94 b) φονεύσω· πάντες γὰρ οἱ κήρυκες τῶν Ἑλλήνων ἀσθενεῖς εἰσι καὶ ἡ ἀνδρεία αὐτῶν ἄχρι τοῦ λέγειν.

τοὺς πρώτους στρατοῦ τοὺς βασιλεῖς.

1306 ψευδοκήρυκας ψευδοπρεσβευτάς.

ψευδῶς κηρυσσομένους, ἐγκωμιαζομένους.

1312 μετὰ ζώντων ἐν ζῶσιν.