Scholia in Lucianum

κωνώπων* καὶ ἐμπίδων] σημείωσαι, ὅτι ἕτερον κώνωψ ἐμπίδος. καίτοι Ἀριστοφάνης ὁ κωμικὸς ταὐτόν φησι κώνωπας καὶ ἐμπίδας Νεφέλαις [157], οἷον

1. πότερον τὴν γνώμην ἔχει τὰς ἐμπίδας
2. κατὰ τὸ στόμα ᾄδειν ἢ κατὰ τοὐροπύγιον

ἀποθανοῦσα* κτλ.] ὅρα, θαυμαστόν. ~ V

— ] ὥσπερ ἡ παρὰ σοῦ ἐγκωμίοις περιστρεφομένη μυῖα οὐκ ἀφίσταται ἀλλ’ ἐφίεται τοῦ δήγματος λιπαρῶς, οὕτω δὴ

ἐπαληθεύει* κτλ.] τί παρεξηγούμενος πρὸς τὸ σοὶ βουλητόν, ἀλιτήριε, τὴν διάνοιαν τοῦ ἀνδρὸς ταῖς σαῖς ἀθεμίτοις δόξαις συνυπάγεις τὸν ἄνθρωπον; ἀλλ’ εὖ ἴσθι, ὡς οὐδεὶς στοιχήσει ταύτῃ τῇ θέσει σου, καὶ εἰ μάλα φρενήρης τις ιἦ καὶ ἠλίθιος. ~ Δ

καρποῦται*] ἤγουν ἐσθίει, κερδαίνει. ἐκκαρπίζω τὸ καρποὺς συνάγω. τὸ δὲ καρποῦμαι ἐπὶ πολλῶν λέγεται, οἷον καρποῦμαι δόξαν ἢ πλοῦτον ἢ ἄλλο τι. ~ M

ἐρεσχελοῦσα] γίνεται ἀπὸ τοῦ ἐρᾶν καὶ τοῦ λέσχης. ἐρεσχελία δὲ ἡ φλυαρία, παρὰ τὸ ἔριν ἐν τοῖς χείλεσιν ἔχειν. ~ Δ

φθονεῖν] φθονῶ σοι τοῦδε ἤγουν ἕνεκα τοῦδε. ~ M

Ἑρμοῦ καὶ Ἀφροδίτης παῖδα] τὸν αἰσχρὸν Ἑρμαφρόδιτον, ~ BNΔ