Scholia in Lucianum

Scholia in Lucianum

Scholia in Lucianum. Rabe, Hugo, editor. Leipzig: Teubner, 1906.

σεμνά] σεμνὸν ἐπὶ τοῦ ἀξιωματικοῦ λέγεται, ἔσθ’ ὅτε δὲ καὶ ἐπὶ τοῦ ὑπερηφάνου τιθέασιν· Εὐριπίδης Μηδείᾳ [215]

οἶδα γὰρ πολλοὺς βροτῶν σεμνοὺς γεγῶτας
καὶ ἐν Ἱππολύτῳ [93]
μισεῖν τὸ σεμνὸν καὶ τὸ μὴ πᾶσι φίλον.
καὶ ἔνδοξον· Εὐριπίδης αὖθις [Hipp. 99]
πῶς οὖν οὐ σεμνὴν δαίμονα προσεννέπεις;
καὶ τὸ μέγα σεμνὸν λέγει. ~ Δ

θεσπέσιον*] θέσπιον, θεῖον, θαυμαστόν, πρᾷον, θεοῦ νομοθέτημα, ἐκ θεοῦ πεσόν. ~ Δ

φθόνου] φθόνος πάθος λύπης ἐπὶ τῇ τῶν πέλας εὐπραγίᾳ. ~ Δ

εἰς ὅν καιρόν* τινα ἄλλον] ⸤ὑπέρθεσις τοῦ εἰς ὅντινα ἄλλον καιρόν, ἵνα περικαλλῆ τὸν λόγον ποιήσῃ, ὡς ἐν τῷ εἰ καὶ διὰ μηδὲν ἄλλο, ὁπόταν οἱ ῥήτορες εἰ καὶ μὴ δι’ ἓν ἄλλο ὑπερθέντες εἴπωσιν, εἴ τι⸥ χρὴ Ἑρμογένει [ΙΙ. ἰδ. 338, 8 Sp.] πιστεύ⸤ειν⸥. ~ ⸤E⸥ VφSΔ

βδάλλειν*] ἀμέλγειν· καὶ βδαλεὺς τὸ ἀμολγεῖον. ~ VφSΔ

σκινδαλάμους*] τὰ λεπτὰ καὶ ἰσχνὰ τῶν λόγων ζητήματά φησιν, ὡς καὶ Ἀριστοφάνης ἐν Νεφέλαις [130]

λόγων ἀκριβῶν σκινδάλμους μαθήσομαι.
τοῦτο δὲ ἐπὶ μὲν εὐθείας ὀξύνεται, ἐπὶ δὲ πλαγίων παροξύνεται. λέγεται δὲ σκινδάλματα καὶ τὰ τῶν καλάμων ἀποξύσματα. ~ Δ

λαβάς*] ἐπαφάς, ἀφορμάς, μέμψεις. ~ Δ

κατακνίζουσι*] κατατέμνουσι, καταλυποῦσι, καταβάλλουσιν. ~ Δ

ἄττα: τινὰ ἢ ἅτινα ἢ παραπλήσια ἢ ὀλίγα. ~ Δ

φορμῷ*] φορμὸς προκάλυμμα ἢ πλεκτὸν ἀγγεῖον ἐκ φλοιοῦ, ἐν ᾧ εἰώθεσαν ἰσχάδας κομίζειν. ~ Δ

πάνυ ποιμενικόν*] ἀντὶ τοῦ ἁπλούστατον καὶ κατὰ ποιμενικὴν εὐήθειαν. ~ EVφSΔ μακέλλην*] μάκελλα ἡ καὶ δίκελλα λεγομένη. ~ Δ

τοῦ κρύους — πολλὰ τοιαῦτα] ἄξιά γέ συ ποιῶν τοὺς σαυτοῦ διδασκάλους διασύροις, ὡς ἂν μὴ ἡμεῖς πράγματα ἔχοιμεν βόρβορον ἀναδεύοντες. ~ EΔ