Scholia in Lucianum

Scholia in Lucianum

Scholia in Lucianum. Rabe, Hugo, editor. Leipzig: Teubner, 1906.

ψάμμος ὑπερζέουσα κτλ.] σημείωσαι. ~ V

καὶ ἐλεφάντων κτλ.] σημείωσαι. ~ Γ

τροφὴ γὰρ αὕτη τῷ πυρί*] σημείωσαι. ὥσπερ γάρ τις τροφὴ καὶ τῷ θερμῷ καὶ τῷ ψυχρῷ τὸ ὑγρόν, ἀλλὰ τῷ ψυχρῷ μὲν ἄτε συγγενεστέρῳ μᾶλλον κρατύνεται καὶ ἐπιδίδωσιν, τῷ δὲ θερμῷ μαραίνεταί τε καὶ ἀφανίζεται συναναιροῦσα τὸ ὅσον ἐφ’ ἑαυτῇ τὸ θερμόν· ἀεὶ γὰρ πρὸς λόγον αὐτὴ μὲν ἡ ὑγρότης ὀλιγουμένη ἀκμάζειν ὑπενδίδωσιν ὡς οἷα τρέφουσα τῷ θερμῷ, τέλος δὲ ἐξικμαζομένη

καὶ πρὸς τὸ μὴ εἶναι χωροῦσα ὡσπερεὶ παραθραύει καὶ παρακμάζειν ποιεῖ καὶ αὐτὴ τὸ θερμόν, εἰ καὶ μὴ τοῦτο πάσχειν δοκεῖ διὰ τὸ πάντων ἤδη κεκρατηκέναι τῶν τέως ἐνίκμων τόπων. ~ RE

πάντως ἡ χώρα κτλ.] ὡραῖον. ~ E

ἐκείνην τὴν αἰτίαν κτλ.] σημείωσαι. ὡραῖον. ~ V

ἔνθα δὴ τάφῳ κτλ.] σημείωσαι. ὡραῖον σφόδρα. ~ V

εὑρεθείη καὶ πῖλοι — c. 8 διψάδες παρὰ τὰ ᾠά] εἶδον ταῦτα καὶ οὐ ψευδὲς τὸ λεγόμενον. ~ E

ταυτὶ οὐ μὰ Δία κτλ.] σημείωσαι. ~ V

φύσις τῶν Λιβυκῶν ἑρπετῶν εἰδέναι: δύναται καὶ οὕτως εἶναι, ἵν’ ᾖ οὕτως ὡς οὐκ ἀμελὲς πρὸς τὸ εἰδέναι ἡ φύσις τῶν Λιβυκῶν ἑρπετῶν γεγένηταί μοι· δυσχερέστερον δέ. ~ ER

κατὰ γὰρ τὸν σοφὸν Πλάτωνα κτλ.] σημείωσαι. ~ Γ