Scholia in Lucianum

θυραυλίας*] τῆς ἐν ταῖς θύραις προσεδρίας. ~ MΩ

ἴλιγγος*] ὅταν περὶ τὴν καρδίαν στρόφος γίνηται, ἐπακολουθεῖ σκότος καὶ τοῦτο πάθος καλοῦσιν ἴλιγγον. ~ Ω

καταδικάσας*] ἀντὶ τοῦ κατηγορήσας. ~ EVφ

ἀμέλξεις* ὀρνίθων γάλα] παροιμία ἐπὶ τῶν ὑπερφυῶς ἀγαθῶν, ὅταν τινὶ προσρυῇ, λεγομένη τὸ ὀρνίθων γάλα. ~ ΕCVφΟΩΔ

ὀρνίθων γάλα: τὸ λευκὸν τοῦ ᾠοῦ. ~ Δ

καὶ τοῦτο δὴ τὸ κτλ.] σημείωσαι. ~ Ε

ἀκκισάμενος*] προσποιησάμενος, ὑποκρινάμενος. ~ Ω

ad cap. 14 fin. — 16 init.: σὺ δ’ εἰπέ μοι, πόθεν ταῦτ’ εἰδὼς οὕτως ἀκριβῶς γράφεις, Λουκιανέ. πάντως δ’, εἰ μὴ πέπονθας, οὐκ ἂν μεμάθηκας· πῶς οὖν ἐγκαυχᾷ μὴ τοῦ τοιούτου βίου πεῖραν ὅλως λαβεῖν; ἀλλ’ ἐρεῖς, ὡς ἐξ ἄλλων διηγουμένων ἱστόρησας· ἐχρῆν οὖν καὶ μάλιστα καὶ τόν, ὅν διασύρεις, ἐπιμελέστερον ἐρωτῆσαι καὶ τὰ πάντα μαθεῖν, ἵνα μὴ διαγελῷτο τῆς τῶν δρωμένων ἀπειρίας ἕνεκα καὶ παρὰ σοῦ ἐπισκώπτοιτο. ~ Δ

ἐκ περιωπῆς*] ἐκ φροντίδος ἢ περισκέψεως. ~ MΩ

οἰνόφλυξ] φλύειν ἐστὶ τὸ ὁρμὴν ἔχειν πρός τι· ὅθεν οἰνόφλυξ ὁ εἰς τὸν οἶνον ὁρμῶν. ~ Δ

ὡς ζηλωτόν τινα βιώσῃ κτλ.] νηπιόφρονα φῂς τὸν φιλόσοφον, εἰ τοιαῦτα λογίζοιτο. ~ Δ

φιλοτησίαι] φιλοτησία ἐστίν, ἡνίκα τις ἐν ἀρίστῳ ἀπὸ τῆς δοθείσης αὐτῷ φιάλης πιὼν τὸ λοιπὸν παράσχῃ φίλῳ καὶ τὴν φιάλην χαρισάμενος. ~ Δ

ποτνιώμενον] ὅτι ποτνιᾶσθαί ἐστι τὸ δυσφορεῖν καὶ μετ’ οἰμωγῆς παρακαλεῖν. ~ Vat. 942

νῦν μὲν γὰρ ὥσπερ κτλ.] ὡραῖον. ~ E

ὑπ’ αἰδοῦς αὐτῷ ἐπέτρεψας κτλ.] παναληθῆ ταῦτα, ὦ Λουκιανέ· πέπονθα γὰρ κἀγὼ τὰ ὅμοια καὶ πολλαῖς ὑποσχέσεσιν ἐξαπατηθεὶς οὐ τὴν τυχοῦσαν ἐς ὕστερον ἔσχον μεταμέλειαν, εἰ καὶ μηδὲν ὠφελήθην μεταμελούμενος. ~ U

κιγκλίδος] ὅτι κιγκλίς ἐστι τὸ λεγόμενον κάγκελλον. ἔστι δὲ καὶ κίγκλος εἶδος ὀρνέου τὴν ὀσφὺν πολλὰ κινοῦντος, ὃ τινὲς σεισοπυγίδα καλοῦσιν· ἔστι δὲ καὶ σφόδρα λεπτόν, ὅθεν καὶ ἡ πτωχότερος κίγκλου παροιμία. ~ Vat. 942

ἐπὶ τὰ Μανδροβούλου* χωρεῖ : παροιμία κατὰ τῶν ἐπὶ τὸ χεῖρον προκοπτόντων ἀεί· ὁ γὰρ Μανδρόβουλος οὗτος εὑρών ποτε θησαυρὸν ἐν Σάμῳ χρυσοῦν πρόβατον ἀνέθηκε τῇ Ἥρᾳ, τῷ δὲ δευτέρῳ ἔτει ἀργυροῦν καὶ τῷ τρίτῳ χαλκοῦν. ~ CEVφΟΩΔ. Addunt EΔ: μέμνηται Πλάτων ὁ κωμικὸς [fr. 54. C. A. F. Ι 6Κ.] ἐν Διὶ κακουμένῳ. ~

ἀεικελίῳ] ματαίῳ. ~ Γ

συγκλύδων*] συμμίκτων, ἀγελαίων. ~ ΔMΩ

ὑπὸ* κώδωνι] σημείωσαι, ὅτι σύνηθες ἐκ παλαιοῦ Λατίνοις ὑπὸ κώδωνι ἐκκλησιάζειν. ~ VEφΟΩΔ

καθάπερ ὁ λάβραξ κτλ.] ὡραῖον. ~ E

βάδην: ἠρέμα ἢ θᾶττον ἢ ταχέως. ~ Δ

διψῶντα*] τὸ ἑξῆς διψῶντα κεκραγέναι ἐπιμελούμενον, ὡς ἐπίσημος ἔσῃ καὶ κορυφαῖος. ~ VEφΟΩΔ

προσεπιμετροῦντες*] ἀντὶ τοῦ καὶ πέρα τοῦ εἰκότος ἐπισκοποῦντες. ~ EVφΟΩΔ

ἐν ὄχλῳ] ὄχλος ἐνταῦθα οὐ τὸ πλῆθος ἀλλ’ ἡ ὄχλησις. ~ Δ

φθόην] τὴν φθίσιν, ἥτις ἐξ αἵματος ἐπιβολῆς. ~ Δ

καλέσασα κτλ.] ὁ καλὸς κἀγαθὸς Λουκιανὸς ὁ πάντας

εὖ ποιήσειν με τὸ περισπούδαστον — κυνίδιον κτλ.] λοιπὸν μακαριστέοι οἱ ἵππους καὶ ἡμιόνους καὶ ἀχθοφόρα ζῷα καὶ ἁμάξας μετακομίζοντες, ἴσως δὲ καὶ θεραπαινίδας τινὰς καὶ τιτθίδας σὺν ἑαυτοῖς διασῴζοντες ὡς τοῦ κυνιδίου πολὺ τιμιωτέρου. ~ U

ἐφεστρίδιον*] μανδύαν τινά, ἄμεινον δὲ κεκρύφαλον νοεῖν. ~ ECVφΩ

ἀπανθισάμενος κτλ.] ὡραῖον. ~ ΓΕ

βιβλίοις, ὧν χρυσοῖ μὲν οἱ ὀμφαλοὶ κτλ.] ὡραῖον ἄγαν καὶ σχεδὸν ἀληθές. ~ E