Scholia in Lucianum

Scholia in Lucianum

Scholia in Lucianum. Rabe, Hugo, editor. Leipzig: Teubner, 1906.

Ὡς οὑτωσὶ εἰκάσαι βιβλίον αἰτήσας τινά, Λουκιανέ, καὶ μὴ λαβὼν καλῷ τούτῳ δεξιώματι δι’ αἰῶνος ἠμείψω αὐτόν. ~ VφΟΩ

σέας*] ἀπὸ εὐθείας τῆς σεύς. σημαίνει δὲ τοὺς σῆτας. ~ VΓ2φΟΩ

Καλλῖνος* κτλ.] καλλιγράφοι οὗτοι γεγόνασιν ἄριστοι. ~ ΓVφΟΩ

φθάνοντος*] προλαμβάνοντος. ~ ΓVΟΩ

Ἑλικῶνα*] ὄρος, ὅπου αἱ Μοῦσαι διατρίβειν λέγονται. ~ ΓVΟΩ

πρὸς τῆς Λιβανίτιδος] ἔοικε Σύρος εἶναι ὁ βιβλιοκάπηλος οὗτος καὶ Δαμασκηνός, ὅσον ἀπὸ τῆς Λιβανίτιδος εἰκάσαι. ~ Γ2VφΩ

— ] ὅτι Λιβανῖτις ἡ Ἀφροδίτη λέγεται· Λίβανος γὰρ τὸ ὄρος, ἐν ᾧ τὸ Ἀσσύριον μειράκιον ἐθήρα καὶ σὺν αὐτῷ ἡ Ἀφροδίτη διέτριβεν. ~ Vat. 942

Ὀλμιόν*] ποταμός ἐστιν οὗτος. ~ Γ

— ] ποταμοί εἰσιν οὗτοι πρὸς αὐτῇ τῇ κορυφῇ τοῦ Ἑλικῶνος. ὁ δὲ Ἑλικὼν ὄρος ἐστὶ Βοιώτιον, οὗ πρὸς τοὺς πρόποδας Θεσπιαὶ πόλις κατῴκηται, ἐν ᾗ ὁ Ἔρως, ὅν Ἀλκαμένης ἐξείργασται, θαυμάσιόν τι ἔργον ἰδεῖν. περὶ τὸν Ἑλικῶνα δὲ καὶ Ἡσίοδός [Theog. 22] φησι νέμων τὰς Μούσας ἰδεῖν καὶ τὴν ποιητικὴν σοφίαν λαβεῖν. ~ VφΩ, cf. Γ2

Δημοσθένους ὅσα τῇ κτλ.] ὡραῖον. ~ ΓV

ὑποβαλλόμενος* αὐτά] οὕτω γάρ φασι τὸν Μακεδόνα Ἀλέξανδρον ἐπικοιμᾶσθαι τοῖς Ὁμήρου ποιήμασιν. ~ VφΩ

ὄνος λύρας κτλ.] ὡραῖον πάνυ. ~ ΓV

τίνος οὖν ἀγαθοῦ* ὠνῇ ταῦτα] προσυπακουστέον τὸ χάριν ἢ ἕνεκεν, ἵν’ ᾖ τίνος οὖν ἀγαθοῦ χάριν ἢ ἕνεκεν. ~ VΓ2ΟΩ

Ἰσμηνίας οὕτω καλούμενος καὶ αὐτὸς Κορίνθιος· καὶ αὐτὸς ἐλπίσας ἐκ τῆς ὁμωνυμίας, εἰ καὶ τοὺς αὐλοὺς κτήσαιτο Ἰσμηνίου, εὐθὺς αὐτοπρόσωπος ἔσεσθαι Ἰσμηνίας, ἐώνηται μέν, οὐ μέντοι καὶ πλέον τοῦ ἐπελπίσαι τετύχηκεν. ~ Γ2VφΟΩ

ἵππον — Μῆδον] Μῆδος ἵππος ὁ Νησαῖος· ἡ Νῆσα δὲ πεδίον Μηδίας, οὗ αἱ βασιλικαὶ ἱπποφορβάδες νεμόμεναι τοῖς Μήδων βασιλεῦσιν ἵππους ἔτρεφον γενναίους. κενταυρίδαι δὲ ἵπποι οἱ ἐκ Λαρίσσης τῆς Θετταλῆς, τάχα ἀπὸ τῶν ἱπποκενταύρων ὀνομαστοί. ~ Γ2CVφΟΩ

κοππαφόρον] ἐπίσημον τοῦτο τῶν ἵππων ἐπὶ τοῦ μηροῦ ἐγκαιόμενον παρὰ τῶν παλαιῶν, καὶ ἦσαν οὗτοι οἱ ἵπποι τῶν εὐγενῶν, οἷς ἐπὶ τοῦ μηροῦ παράσημον κ̄ τὸ στοιχεῖον ἢ σ̄· ἀφ’ ὧν καὶ παρωνομάζοντο ἀπὸ μὲν τοῦ κ̄ κοππατίαι, ἀπὸ δὲ τοῦ σ̄ σαμφόραι. ~ Γ2CVφΟΩ. Addit C: ἐξ οὗ καὶ ὁ Βουκεφάλας ἵππος ὁ τοῦ Ἀλεξάνδρου τοῦ Μακεδόνος βούκρανον ἔχων ἐντετυπωμένον οὕτως ἐκαλεῖτο.

ὑπερπηδήσεται μὲν τὸν ποταμόν] ταῦτα πάντα λέγει Ὅμηρος τὸν Ἀχιλλέα ποιῆσαι. ~ ΓVΟΩ

ἐπιθολώσει κτλ.] ὡραῖον. ~ ΓV

κόλλοπας*] κόλλοπες οἱ πασσαλίσκοι τῆς κιθάρας, ὧν ἐκδέδενται αἱ νευραί. ~ VΓ2CφΟΩ

περὶ πόδα: ἀντὶ τοῦ κατὰ πόδα, πλησίον, ἐγγύς. ἢ ἀλη

θέστερον ἐρεῖν περὶ πόδα ἀντὶ τοῦ καταπεφρονημένος· ἐπεὶ καὶ τὰ παρ’ ἡμῶν εὐκαταφρόνητα περὶ τοὺς πόδας ῥιπτεῖται. ~ VΓ2CφΟΩ

ἵναπερ*] ἀντὶ τοῦ ὅπου. ~ Γ

κληρονομήσας* τῆς Ὀρφέως μουσικῆς] κληρονομῶ σου, καὶ τοῦτο Ἀττικόν. ~ VΓ2CφΟΩ

διασπάσασθαι* — ὅμοιον τῷ Ὀρφεῖ] ἐπεὶ κἀκεῖνος ὑπὸ τῶν Θρᾳττῶν διεσπάσθη. ~ VΟΩ

— ] σημείωσαι. ~ Γ

Ὀρφεῖ* παρὰ τῆς μητρός] Καλλιόπης γὰρ τῆς Μούσης μυθεύουσι γενέσθαι τοῦτον. ~ VΓφΟΩ

χθὲς δὲ* καὶ πρῴην] λέγεται καὶ ἄρτι πρῴην, ὡς ἐχρήσατο καὶ Πλούταρχος ἐν Παραλλήλοις [Brut. 1 ]. ~ Γ2CVφΟΩ

Πρωτέως] περὶ τοῦ Περεγρίνου λέγει τοῦ ἑαυτὸν καύσαντος. ~ Γ2VφΟΩ

ὡς Τεγεᾶται κτλ.] σημείωσαι. ~ Γ

ὡς* οὐδ’ εἰπεῖν καλόν] καινοπρεπὲς καὶ τοῦτο ὡς οὐδ’ εἰπεῖν καλόν· τὸ γὰρ κοινὸν ὡς οὐδὲ καλὸν εἰπεῖν. ~ VΓ2CΟΩ

φευκτέον ἂν ἦν κτλ.] σημείωσαι. ~ Γ

τίλφαις*] τίλφη ζωύφιόν τι τοῖς βιβλίοις ὡς ἐπίπαν ἐντίκτεσθαι πεφυκὸς ἐπίμηκες, κέρατα ἔχον, ὡς ἐν μικρῷ κατιδεῖν, λευκὸν ἢ πελιόν, εἴ τις τούτῳ ἐγχρίμψαιτο, κονιορτὸν ἀποβάλλον. ~ VΓ2CφΩ

σὺ δὲ ἀποροίης κτλ.] ὡραῖον. ~ ΓV

Δημήτριος κτλ.] ὡραῖον. ~ ΓVΟ

τὸ οὐδέτερος ἐπὶ δύο λαμβάνεται. πῶς οὖν τοῦτο; εἰ μή που ἔσφαλται τὰ τῆς γραφῆς καὶ ἀντὶ τοῦ οὐχ ἕτερος γέγραπται οὐδέτερος ἢ ἐκτέθλιπται τὸ ε̄ τοῦ συνδέσμου. ~ Γ2VφΩ

τοὺς ἐπαίνους κτλ.] ὡραῖον. ~ Γ

τὸ* τῶν Μυσῶν] ἀντὶ τοῦ ὅμοιον τῇ παροιμίᾳ τῇ διαγορευούσῃ χωρὶς τὰ Μυσῶν καὶ Φρυγῶν ὁρίσματα [fr. adesp. 560. F. T. G2. p. 950 N.]. ~ VΓCφΩ

βασιλεύς] κατὰ Μᾶρκον γὰρ οὗτος ὁ Λουκιανὸς ἦν. ~ Γ2VφΩ

χύτραις λημῶντες: ἀντὶ τοῦ χύτραις ἴσας περιφέροντες λήμας. ~ Γ2CVφΟΩ

τἀργύριον καὶ φύλαττε κτλ.] ὡραῖον. ~ ΓVΟ