Scholia in Lucianum

Scholia in Lucianum

Scholia in Lucianum. Rabe, Hugo, editor. Leipzig: Teubner, 1906.

δυνάστης] βασιλεύς. ~ S

ὧν* μὲν οὖν ἕνεκα κτλ.] ἅθροισις καταστατική. ~ S

ἐπέστειλεν] ἐπιστολὰς ἔγραψε. ~ φS

πάρεδροι*] πάρεδρος τοῦ δεῖνος, παρεδρεύει δὲ τῷ δεῖνι· τὸ ὄνομα μετὰ γενικῆς, τὸ δὲ ῥῆμα μετὰ δοτικῆς, ὥσπερ καὶ τὸ σύνοικος γενικῇ, συνοικεῖ δὲ δοτικῇ. ~ φS

παραγαγεῖν] ἀπατῆσαι. ~ φ

μάλιστα τοῦτον] ἤγουν τὸν Ἀπόλλωνα. ~ U

δημοτικόν*] ὁ πρέπων ἐν πολλοῖς. ~ Δ

μέτριον*] ταπεινὸν καὶ συγγνωμονικόν. λέγεται δὲ καὶ μέτριος ὁ μεμετρημένην ἔχων οὐσίαν ἢ ὁ τὸ ἦθος ἐπιεικής. ~ Δ

αὐθέκαστον: τὸ ἀπροβούλευτόν φησι. τοιαῦτα γὰρ τὰ ταχέα ὡς ἐπίπαν καὶ σύντομα, ὃ βούλεται σημαίνειν τὸ αὐθέκαστον· σημαίνει γὰρ τὸ αὐθέκαστος τόν τε ἁπλοῦν καὶ ἄδολον καὶ ἀληθευτικὸν καὶ τὸν ἕτοιμον πρὸς ἅπαν καὶ τὸν ταχὺν καὶ σύντομον καὶ αὐτόματον. ~ BCMNUΩΔ

αὐθέκαστον: ἀκριβῆ καὶ αὐστηρόν. λαμβάνεται καὶ ἐπὶ τοῦ ἀληθευτικοῦ τὸν τρόπον καὶ μή τινα διπλόην ἔχοντος ἀλλ’ οἷον αὐτὸ ἑκάστου ὑπάρχοντος, οἱονεὶ μηδὲν ἐπισυρομένου ἀλλότριον. ~ C⸤Γ?⸥φMNSUΩ. Addit C: οὕτως Ἀριστοτέλης. ~ (Addunt NUΩ: οὕτ. Ἀρ. ἐν τοῖς Ἠθικοῖς Νικομαχείοις [Δ 13. 1127a 23]. ~ Addit S: ἐμοὶ δ’ εὕρηται παρὰ Πλάτωνι τὸ αὐθέκαστον τὸ αὐθαίρετον καὶ φίλαυτον δηλοῦν. ~)

ἐπεκάλει] ἤγουν ἠνεγκάλει. ~ S

ἐξ ἅπαντος* τρόπου] σημείωσαι. τὸ ἐξ ἅπαντος Ἀττικὸν ὄν, εἰ μὲν μετὰ τοῦ τρόπου γράψεις, δασύνειν ὀφείλεις, εἰ δὲ χωρὶς τοῦ τρόπου, ὀξύνειν μόνον. γράφεται γὰρ κατ’ ἀμφότερα. ~ φ

ἐπιθέμενος] μετὰ βίας λαβεῖν, δοτικῇ. ~ S

ἀναστείλαιμι* καὶ παύσαιμι] καταπαύσαιμι. διὸ δὲ ἡ λέξις ἀκριβὴς ἐτύγχανεν, ἐπήγαγε τὴν ἑτέραν λέξιν τὸ παύσαιμι. ~ φ

καίτοι ἀναγκαῖον] ἀναγκαίου ὄντος. ~ φS

εὐθὺς καὶ εὐθέως ἀμφότερα Ἑλληνικά. τὸ δ’ εὐθύ διαφέρει τούτων· οὐ γὰρ τὸ παραχρῆμα σημαίνει ἀλλὰ τὸ ἕως καὶ τὸ εἰς οἷον. ~ Δ

ἐσπείσμην] ἐφιλιούμην. ~ φS

ἀναστάσεσιν] ἀνεγέρσεσιν. ~ φS

προσόδους: εἰσφοράς, εἰσόδους ἢ παρουσίας, ὡς Θουκυδίδης [4, 110] καὶ ἕτεροι. ~ Δ

ἐφεστώτων*] παρισταμένων. ~ φS

νεολαίας*] νεολαία ἡ τοῦ νέου λαοῦ συναγωγή. ~ Δ

προὐνόουν*] ἐνεργητικῶς καὶ παθητικῶς καὶ μετὰ γενικῆς. ~ φSU

δημοθοινίαις*] ταῖς τοῦ δήμου εὐωχίαις ἢ θυσίαις. ~ Δ

διῆγον*] ταὐτοπαθὲς καὶ ἀλλοπαθές. ~ φ

ἐφήβων] ἔφηβοι λέγονται οἱ μέχρι τῶν ιε′ χρόνων τυγχάνοντες. ~ φ

ἀπαγωγαί: μηνύσεις ἔγγραφοι διδόμεναι τῷ ἄρχοντι περὶ τοῦ δεῖν ἀπαχθῆναι τὸν δεῖνα. ~ Δ

ἀποτρόπαια: φευκτὰ καὶ μισεῖσθαι ἄξια. ~ Δ

ἀκοῦσαι] ἀκουσθῆναι. ~ φS

ἐσκοπούμην] ἐνεργητικὸν καὶ παθητικόν. ~ φS

ἐννοῶν] ἤγουν ἐγώ. ~ φS

τὸ δ’ ὅπως μηκέτι κτλ.] σημείωσαι, ὅτι, ὃ παρὰ κοινοῖς γράφεται ὅπως μηκέτι τόδε γένηται, ἐποίησα τόδε, τιθέασιν οἱ Ἀττικοὶ τὸ τόδε ὄπισθεν πρὸς τὸ κάτωθεν ἐπιφερόμενον τὸ τοῦτο καί φασι τὸ δ’ ὅπως γένηται τόδε, τοῦτο ἐγένετο. ~ φS

ἀρχαῖος: ὁ εὐήθης, ὥς φησι Πλάτων [Euthyd. 295 C]. ~ Δ — ἁπλοῦς. ~ SK Addit K: καὶ εὐήθης. ~ εἶχον] διεκείμην. ~ φS συνίσταντο ἐπ’ ἐμέ] ἐμελέτων κατ’ ἐμοῦ. ~ S

— ] ὅρα τὴν λέξιν ἀναγκαίαν οὖσαν. ~ S

ἐπ’ ἐμέ] κατ’ ἐμοῦ. ~ φ

ἐπεσκοποῦντο] παθητικὸν καὶ ἐνεργητικόν. ~ φS

συνωμοσίας*] συνωμοσία ἡ ἐπὶ τοῖς ὅρκοις φιλία. ~ Δ

συνεκρότουν: συνῆγον. ~ ΔφS. Addit Δ: συνηύξανον, συνίστων. ~

ἀστυγείτονας*] πλησιοχώρους. ~ Δ

ἐπεκαλοῦντο] εἰς βοήθειαν, ἐλλειπτικῶς. ~ φS

εἰς τὴν Ἑλλάδα] superscr.: ἄψυχον. ~ S

Λακεδαιμονίους] superscr.: ἔμψυχον. ~ S

αὐτοχειρίᾳ*] τῇ τῶν χειρῶν δυνάμει, αὐθαιρέτως μετὰ θυμοῦ ὁρμώμενοι καὶ φονεύοντες. λέγονται δὲ αὐτόχειρες καὶ οἱ αὑτοὺς φονεύοντες. ~ Δ

στρεβλούμενοι*] δεσμούμενοι, μαστιζόμενοι. ~ Δ φωράσαντες] φωραθῆναι ποιήσαντες. ~ φS —] διερευνήσαντες, καταλαβόντες, γνωρίσαντες, ἐκζητήσαντες. ~ Δ

ἐπὶ τοῦ αὐτοῦ δέους] σημείωσαι· εἰς αὐτὸ τὸ δέος. ~ φS

ὅσον αὐτίκα] οὔπω. ~ φS

μελλήσοντα] μέλλοντα. ~ φS

ἠλιθίου*] σκληροῦ, ἄφρονος ἢ ἀναισθήτου. ~ Δ

γενναῖα*]εὖ γεγονότα ἢ εὐγενέστατα καὶ δυνατά. ~ Δ

ἐκ τῶν ἐνόντων] κατὰ τὸ δυνατόν. φS

εἰς τὸ ἐπιόν] μετὰ ταῦτα. φS

μεταστειλάμενος] μηνύσας καὶ ἀγαγών. ~ φ

— ] πέμψας, εὐσταλῶς ἐπελθών, ὁδεύσας. ~

ἔξαρνοι*] οἱ τῷ ἀρνεῖσθαι ἐπιμένοντες καὶ ἀρνούμενοι καθόλου. ~ Δ

τὸ διατελῶ μετὰ μετοχῆς. ~ S αἰτιῶνται*] αἰτιατικῇ καὶ γενικῇ. ~ S

ἀπο τῆς πέτρας] ἡ πἐτρα Ὑάμπεια ἐκαλεῖτο, ἀφ’ ἧς μόνους ὤθουν τοὺς ἱεροσύλους. ἐνταῦθα δὲ λεληθότως διασύρει τοὺς Δελφοὺς ὡς ἀδίκως ἐκ τῆς πέτρας ὤσαντας τὸν Αἴσωπον συκοφαντήσαντας αὐτὸν κρατῆρα χρυσοῦν κεκλοφέναι ἀνατεθειμένον Ἀπόλλωνι. ~ Δ

κατέσπασε] κατεχάλασε. ~ φS

ἐπαινέσονται] ἐπαινέσουσιν, ἔστι δὲ Ἀττικόν· ὅ γὰρ κοινῶς ἐπαινέσουσι γράφεται, τοῦτο Ἀττικῶς ἐπαινέσονται. ~ S

ἐφεστώς ] προεστώς. ~ S

τυράννους σοφούς] περὶ Περιάνδρου τοῦ Κυψέλου λέγει, ὃς τῶν ἑπτὰ μὲν παρ’ Ἕλλησι σοφῶν εἷς, Κορίνθου δὲ τῆς πρὸς τῷ Ἰσθμῷ Πελοποννήσου τύραννος ἦν. τούτου καὶ ἀπόφθεγμα ἐν Δελφοῖς ἀνέκειτο τοῦτο θυμοῦ κράτει. ἦσαν δὲ καὶ τῶν ἄλλων σοφῶν ἀποφθέγματα, ἃ καὶ αὐτὰ Πυθοῖ ἀνέκειτο, ταῦτα· Κλεοβούλου Λινδίου μέτρον ἄριστον, Χείλωνος Λακεδαιμονίου γνῶθι σαυτόν, Πιττακοῦ δὲ τοῦ Μιτυληναίου μηδὲν ἄγάν, Σόλωνος Ἀθηναίου τέλος ὅρα μακροῦ βίου, Βίαντος δὲ Πριηνέως οἱ πλέονες κακοί, Θάλητος Μιλησίου ἐγγύα, πύρα δ’ ἄτα. ~ BφNOSUΩΔ

ἀγάλματα*] πάντα, ἐφ’ οἷς τις ἀγάλλεται. ἀγάλματα δὲ λέγει καὶ τὰς γραφὰς καὶ τοὺς ἀνδριάντας. ~ Δ

πρὸς ἀνάγκην] ἀναγκαστικῶς. ~ φS

Ὕδρας*] ἐν Λέρνῃ τῇ Ἀργείᾳ κρήνῃ ἀνεφύη ἡ Ὕδρα, ἥτις δρακόντων κεφαλὰς παμπληθεῖς εἶχεν. ἂς Ἡρακλῆς ὁρῶν τεμνομένας καὶ αὖθις βλαστούσας καὶ ἀναφυομένας ἐκέλευσεν Ἰόλαον ὑποτύφειν τὰς καινουμένας. ἧς καὶ Ἄδραστος ἐν τῇ κατὰ Θηβῶν ἐκστρατείᾳ τὸ ἐκτύπωμα ἐν τῷ σάκει περιείλικτο, ὡς Εὐριπίδης Φοινίσσαις [1135]

  1. ἑκατὸν ἐχίδναις ἀσπίδ’ ἐκπληρῶν γραφῇ
  2. Ὕδρας,
οἷον διὰ τῆς γραφῆς τῆς Ὕδρας ἐχίδναις αὐτὴν ἐκπληρῶν τῆς πολυκράνου τὸ εἶδος ἐχίδναις παραθεωρήσας, ὃ δηλοῖ τὸ συγκρίνας, ἀντεξετάσας. ~ Δ

εἰ* μέλλοιμεν] εἰ θέλ⸤οιμεν⸥. ~ ⸤S⸥

τῇ ὑποθέσει] τοῖς πράγμασι. ~ S

φειδόμενον τῶν πλησίον] φείδομαι γενι⸤κῇ⸥. ~ ⸤S⸥

εἰ δὲ* δεῖ κτλ.] κατὰ ἔνστασιν. — ὡραῖον πάνυ. ~ S

καίτοι πόσους κτλ.] κατὰ ἀντιπαράστασιν. ~ S

προσφέρομαι] διάκειμαι. ~ SK

ὁποῖος ἐγὼ — κατασκόπους] ἡ ἐπὶ τὴν καθέδραν † δηλοῖ ~ SK

πευθῆνας*] τοὺς ἔξωθεν εἰς ἡμᾶς ἀπαγγέλλοντάς τι, τοὺς καὶ μανδατοφόρους καλουμένους. ~ SK

— ] πευσταὶ περίεργοι οἵ τε μανδάτορες. ~ MΩ

ἀμέλει*] παρέλκον τὸ ἀμέλει. ~ S

ὀθνείους*] ἀλλογενεῖς, ξένους, ἀλλοτρίους. ~ Δ

ὡς ἐμαυτὸν πείθω] ἐξ οὗ καὶ ὁ θεολόγος φησὶν ὥς γε ἐμαυτὸν πείθω. ~ S

ὑπὲρ δὲ τοῦ ἀναθήματος] περὶ τοῦ χαλκοῦ ταύρου, ὅπως Φαλάριδι περιεγένετο. ~ BSUΩΔ

χαλκεύς] ὁ χαλκουργός. ~ BUΩΔ

χαριεῖσθαι*] χάριν ἐργάσασθαι. ~ S

μυκηθμοῦ] μυκηθμὸς ἡ τῶν βοῶν φωνή. ~ Δ

πεμπτέος] ἄξιος εἰς τὸ πεμφθῆναι. ~ S

λιγυρώτατα*] ὀξυφωνότατα, ἡδύτατα. ~ Δ

ἐμυσάχθην] ἐμίσησα. ~ S ἐξαιρεθῆναι] ἐκβληθῆναι. ~ S τὴν ἐπίνοιαν] τὴν ἐπινόησιν. ~ S

τῶν πρέσβεων] τῶν ἀποκρισιαρίων. ~ S ἐν καλῷ τοῦ ἱεροῦ] ἤγουν ἐν καλῷ ἱερῷ. ~ S ἀμύνομαι το τιμωρῶ, παθητικῶς και αἰτιατικῇ· τοῦτο δὲ γράφεται πολλάκις καὶ ἐνεργητικῶς. ἀμύνω δὲ τὸ βοηθῶ ἐνεργητικῶς καὶ δοτικῇ. ~ S

δίκαιοι — πιστεύεσθαι*] ὅπερ γράφεται δίκαιον ὑπάρχει πιστεῦσαι ἡμῖν. ~ S

προσήσεσθαι*] ἀποδέχεσθαι. ~ S

ἰδίᾳ*] ἴδιον μὲν λέγεται ἑνὸς ἑκάστου καλὸν ἢ κακόν, δημόσιον δὲ τῶν πάντων ὁμοῦ. ~ S