Scholia in Odysseam

Ἀθηνᾶ ἐπιστᾶσα ὄναρ Ναυσικάᾳ τῇ Ἀλκινόου θυγατρὶ, κελεύει αὐτῇ τὴν ἐσθῆτα ἐπὶ τὸν ποταμὸν ἀγαγούσῃ πλύνειν, πλησίον γὰρ αὐτῇ εἶναι τὸν γάμον. ἡ δὲ τὸ κελευσθὲν ποιεῖ. ἔπειτα παίζει μετὰ τῶν θεραπαινῶν. ἀκούσας δὲ αὐτῶν Ὀδυσσεὺς ἐξυπνίζεται, καὶ δεη- θεὶς Ναυσικάας, ἐσθῆτα καὶ τροφὴν παρʼ αὐτῆς λαβὼν ἕπεται αὐτῇ εἰς τὴν πόλιν. E.H.P.Q.

Ναυσικάα ἡ Ἀλκινόου θυγάτηρ ὑπὸ ὀνείρου τραπεῖσα ἐπὶ τὸν ποταμὸν κάτεισι πλυνοῦσα τὴν ἐσθῆτα. μετὰ δὲ τὸ πλῦναι παιδιά τις ὁποία εἰκὸς διὰ σφαίρας ταῖς κόραις γίνεται. Ὀδυσσεὺς δὲ θο- ρύβου γενομένου διυπνίσθη, καὶ ἐσθῆτος τυχὼν, μέχρι τοῦ τῆς Ἀθη- νᾶς ἱεροῦ, ὃ πρὸ τῆς πόλεως ἦν, συνώδευε τῇ κόρῃ. E.Q.V.

1. κάθευδε] Ζηνόδοτος, καθεῦδε. H. P.

2. ὕπνῳ καὶ καμάτῳ ἀρημένος] βεβλαμμένος. ἤτοι συλληπτικῶς· ὑπὸ μὲν γὰρ τοῦ καμάτου βέβλαπτο, ὑπὸ δὲ τοῦ ὕπνου οὐκέτι· ὁ γὰρ ὕπνος οὐ βλάπτει· ἢ κατʼ ἀντίφρασιν τὴν ἀγρυπνίαν ὕπνον ἔφη. ἢ ἐπὶ τῷ καμάτῳ στικτέον, εἶτα ἀρημένος ὑπὸ τοῦ Ποσειδῶνος, ἤγουν βλαβεὶς καὶ παρεθεὶς ἢ κατεχόμενος. E.P.Q.V. ἢ τὸ ἀρη- μένος ἀντὶ τοῦ ἠρημένος καὶ νενικημένος ἀρημένος ᾑρημένος, κεκρα- [*](6—11. Habet hoc argumentum potius solebat quam, quæ Aristar- Eustathius p. 1548. chi ratio est, omittere De verbo 7. ἀγαγούσῃ] ἀγούσῃ H. κάθευδε vel ἐκάθευδε idem notatur ad 14. πλυνοῦσα Struvius pro πλύ- γ, 402. νουσα. 20. ὁ γὰρ—βλάπτει om. E.Q.V. 18. καθεῦδε] καθεῦδεν H. P. Scri- 22.—24. Eustath. p. 1548, 42. bendum cum Duentzero Zenodot. τινὲς δὲ στίξαντες τελείαν ἐν τῷ ὕπνῳ p. 61. καθεῦδε (vel κάθευδε)] Ζηνόδο- φασὶν ὡς ἐκάθευδεν ὑπνῶν, καίτοι καμά- τος, ἐκάθευδε. Nam Zenodotus hu- τῳ παρεθείς. ἕτεροι δὲ δασύναντες τὸ jusmodi in locis augmentum, ubi ἀρημένος νοοῦσιν ἀντὶ τοῦ ὕπνῳ καὶ κα- per metrum fieri posset, addere μάτῳ κεκρατημένος.)

3. βῆ ῥʼ ἐς Φαιήκων] ἡ νῦν λεγομένη Κέρκυρα. E.

δῆμόν τε πόλιν τε] δῆμον τὸ πλῆθος τῶν ἀνδρῶν, πόλιν αὐτὴν τὴν οἰκοδομίαν. B.E.H.T.

4. ἔναιον ἐν εὐρυχόρῳ Ὑπερείῃ] οἱ μὲν τὴν ἐν Σικελίᾳ Καμάριναν εἶναί φασιν, οἱ δὲ ἀπὸ τοῦ ὑπὲρ τὴν ἡμῖν γινωσκομένην. ἄλλοι δὲ ὅτι νῆσος ἦν πρότερον πλησίον τῆς τῶν Κυκλώπων χώρας. ἔστι δὲ καὶ κρήνη ἐν Θεσσαλίᾳ. B.E.P.Q.V.

εὐρυχόρῳ] ἐν ᾗ ἐστιν εὐρὺ χορεύειν. E.

5. ὑπερηνορεόντων] ὑπερεχόντων τῇ ἠνορέῃ, ὅ ἐστι τῇ ἀνδρείᾳ, καὶ διὰ τοῦτο ὑπερηφάνων. V. τῶν λίαν ἀνδρείων. T.

6. οἵ σφεας] ὀξυτονητέον τὸ οἱ ἄρθρον. ἐγκλιτικὸν γάρ ἐστι νῦν ἡ σφέας. P. σινέσκοντο] ἔβλαπτον, ἀπὸ τοῦ σίνω τὸ βλάπτω. B.

7. ἀναστήσας] ἀνακομίσας, ἀποικίαν στειλάμενος. H.

8. εἷσεν δʼ ἐν Σχερίῃ] ἵδρυσεν ἐν τῇ τῶν Φαιήκων πόλει. H. ἔξω τοῦ ν αἱ Ἀριστάρχειοι, οὐχ ὥς τινες, ἐν Σχερίῃ. H. P. αὕτη δὲ ἡ Σχερίη ἐστὶν ἔξω τῆς καθʼ ἡμᾶς οἰκουμένης. Ἀρίσταρχος, εἷσεν δὲ Σχερίῃ. E.Q. ὅτι Σχερία ὠνομάσθη ἡ τῶν Φαιάκων γῆ καὶ οὐ Κέρ- κυρα, καὶ ὅτι ἔξω τῆς καθʼ ἡμᾶς οἰκουμένης. E.P.Q.

ἀνδρῶν ἀλφηστάων] τῶν εὑρετικῶν καὶ προνοητικῶν ἀνδρῶν. H. νοῦ γὰρ καὶ ἐπιστήμης δεκτικοὶ καὶ διὰ τοῦτο ἐπινοητικοί. E.

9. ἀμφὶ δὲ τεῖχος ἔλασσε] ἤτοι περιέτεινε, περιέβαλεν. ἡ δὲ μεταφορὰ ἀπὸ τοῦ ἐλαυνομένου σιδήρου. ἢ ἀπὸ τοῦ ἐλάσαι, ὅ ἐστι πῆξαι καὶ σκάψαι. P.Q.V.

τάχιστα ἐδήλωσε πόλεως κατασκευὴν ἐν ἑνὶ διστίχῳ. καὶ τοὐ- ναντίον “ἄνδρας μὲν κτείνουσι, πόλιν δέ τε πῦρ ἀμαθύνει, τέκνα δέ τʼ ἄλλοι ἄγουσι βαθυζώνους τε γυναῖκας” (Il. ι, 589. s. 593.)· ἐν δυσὶ γὰρ στίχοις πόλιν διασκαπτομένην ἐδήλωσε. P. Q.

10. θεῶν] Ῥιανὸς, θεοῖς. H.

12. θεῶν ἄπο μήδεα εἰδώς] ἡ ἀπό ἀντὶ τῆς παρά· διὸ ὀξύνεται. ἤδη δέ τι τῶν χρησίμων ὑποβάλλει ὅτι φιλοξένου ἀνδρὸς ἐπιτεύξεται ὁ, Ὀδυσσεύς. B.P.Q.

13. ὁ μέν ἀντὶ τοῦ δή. H.

15. ἀναστρεπτέον τὸν ἔνι· ἔστι γὰρ, ἐν ᾧ. P.

18. πὰρ δὲ δύ᾿ ἀμφίπολοι] ἀντὶ τῆς παρά. H. παρέκειντο δὲ καὶ δύο ἀμφίπολοι, ἤτοι ἐκοιμῶντο. B.

Χαρίτων ἄπο] ὁμοίως ἀντὶ τῆς παρά. P.

προκατασκευάζει ὁ ποιητὴς τὸ “καλαὶ δέ τε πᾶσαι” (108.), ὅπερ οὐ δουλοπρεπῶν σωμάτων ἐστὶν οἰκεῖον. P.

19. σταθμοῖιν] σταθμοὶ λέγονται τὰ ἑκατέρωθεν τῶν θυρῶν ὄρθια ξύλα τὰ ἀνέχοντα τὰς φλιάς. Q.

20. ἡ δʼ ἀνέμου ὡς πνοιὴ] νοητέον παρεισδῦσαν πάλιν τὴν θεὸν παρὰ κληϊδος ἱμάντα (δ, 800.). P. Q.

22. ναυσικλειτοῖο Δύμαντος] προπερισπωμένου τοῦ ναυσικλει- τοῖο. τινὲς δὲ, τῇ Ναυσικλειτοῖ, ὡς Καλυψοῖ. ἔνιοι δὲ, ναυσὶ κλειτοῖο, ἐν δυσὶ μέρεσι λόγου. ἀμείνων δὲ ἡ πρώτη, ναυσικλειτοῖο, ἐν τοῖς κατὰ ναυτικὴν ἔργοις ἐνδόξου. P. Q.

23. ὁμηλικίη] ὁμῆλιξ. καὶ ἐν Ἰλιάδι (γ, 170.) “ὁμηλικίην ἐρα- τεινήν.” H.

κεχάριστο] προσηνὴς ἦν, ἐφιλεῖτο. H.

26. ἀκηδέα] μηδεμιᾶς φροντίδος ἠξιωμένα, ἢ ἀτημέλητα, ἀφρόν- τιστα. V.

σιγαλόεντα] ἁπαλὰ, ποικίλα. τὰ μὲν γὰρ σκληρὰ ἀντιπίπτει καὶ ἀντιτυπεῖ, τὰ δὲ ἁπαλὰ ὥσπερ σιγᾷ καὶ ἡσυχάζει. P.Q.V. τὰ φύσει λαμπρὰ, τὰ σιγὴν ἐμποιοῦντα, ἢ τρυφερὰ, μὴ ἐμποιοῦντα δοῦπον. E.

28. τοῖσι] ἐκείνοις παρασχεῖν, ἤτοι τῷ γαμβρῷ. τὸ πληθυντικὸν ἀντὶ ἑνικοῦ Ἀττικῶς. B. ὡς τοιούτου ὄντος τοῦ ἔθους, τὰς νύμφας τοῖς τοῦ νυμφίου παρέχειν ἐσθῆτας. Q. T. ταῦτα δὲ τὰ τῆς ἀνδρι- κῆς ἐσθῆτος προοικονομεῖ, ἵνα ἐξ αὐτῶν λάβῃ τι ὁ Ὀδυσσεύς. P. T.

οἵ κέ σʼ ἄγωνται] κυριωνυμεῖται τὸ ἄγω. κεῖται γὰρ ἀντὶ τοῦ ἄγωνται εἰς γυναῖκα. καὶ τίθεται τὸ ῥῆμα μόνον, ὡς τὸ ἤγετο καὶ τὸ ἠγάγετο. νοεῖται δὲ τὸ πρόσωπον ἔξωθεν ἀντὶ τοῦ ἤγετο ἄνδρα, ἢ ἠγάγετο γυναῖκα. B.

29. ἐκ γάρ τοι τούτων φάτις ἀνθρώπων ἀναβαίνει] Καλλίστρατος δὲ, χάρις, ἀντὶ τοῦ χαρά. μεταποιῆσαι δέ φησι τὸν Ἀριστοφάνην, φάτις. H. P. ἀναβαίνει] ἀναβιβάζει, αὔξει. P.

31. ἀλλʼ ἴομεν] ἀναγκαία ἡ ἔπειξις ἵνα θᾶττον ἡ θεραπεία τοῦ Ὀδυσσέως γένηται. P.Q.T.

32. καί τοι ἐγὼ συνέριθος] καὶ τοῦτο προσαγωγὸν, ἵνα σπεύσῃ συγγενέσθαι τῇ φίλῃ κατὰ σχολήν. P.Q.T.

συνέριθος] κυρίως ἡ συνεργοῦσα εἰς τὰ ἔρια. ἐκ τούτου γοῦν καὶ ὁ ἀπλῶς βοηθός. E. συνεργός, παρὰ τὴν ἀγαθὴν ἔριν. V.

33. ἐντύνεαι] διὰ τὸ μέτρον συνέσταλται τὸ υ καὶ η. P. ἀντὶ ὑποτακτικοῦ τοῦ ἐντύνηαι, ὡς καὶ ἐπὶ τοῦ “ἐπεὶ ἄρ κεν ἀμείψεται ἕρκος ὀδόντων” (Il. ι, 409.), καὶ “ὄφρα καὶ ἄλλος πτωχὸς ἀλεύε- ται ἠπεροπεύειν” (Od. ξ, 400.). P.

ἐντύνεαι] κατασκευάσειας, πλύνειας, κοσμήσειας, κομίσειας. E.Q. κοσμήσειας, πλύνειας, εὐτρεπίσειας. V.

35. ὅθι τοι γένος] οὐ τοπικόν ἐστι νῦν, ἀλλὰ θέλει λέγειν, ἐν οἷς καὶ αὐτὴ ὀνομάζῃ τοῖς ἀρίστοις, τουτέστιν ὅτι εἶ εὐγενής. γράφε- ται καὶ, ἥ τοι γένος. V. ὅπου ἐν τοῖς ἀρίστοις ἐστὶ καὶ σοὶ αὐτῇ τὸ γένος. H.P.T.

37. ἥ κεν ἄγῃσι] ἀντὶ τοῦ ἄγοι. ὑποτακτικὸν ἀντὶ εὐκτικοῦ. P. ἄγοι, φέροι, βαστάζοι. V.

38. ζῶστρα] τὰ πρὸς τὴν ζώνην ἐπιτήδεια, πάντα ἅ ἐστι ζώσα- σθαι, οἷον χιτῶνας καὶ τὰ τοιαῦτα. πέπλους δὲ τὰ γυναικεῖα ἐνδύ- ματα καὶ ἐμπερονήματα. ἅπαξ δὲ ἐνταῦθα ἡ ζῶστρα λέγεται. P. Q.T.

ζῶστρά τε] γρ. ζώνας. P.

ῥήγεα] τὰ βαπτὰ περιστρώματα. Q. βαπτά. ῥέξαι δὲ τὸ βάψαι. P.

40. ἄπο πλυνοί εἰσι πόληος] βαρυτονητέον τὴν ἄπο· σημαίνει γὰρ τὸ ἄπωθεν. P.

πλυνοί] οἱ λίθοι ἐν οἷς πλύνουσιν. ἐκ μέρους δὲ πάντα τὸν τόπον φησί. B. αἱ πληγαὶ, οἱ τόποι ἐν οἷς πλύνουσι τὰ ἱμάτια. E. γοῦρναι. Gl. H.

42. Οὔλυμπόνδʼ, ὅθι φασὶ] εἰ μὲν πρὸς τὸν οὐρανὸν τὸ ὅθι φασὶ, νῦν οὐκ ἔχει καλῶς· οὐδὲ γὰρ ἐπὶ τούτου διστάζει ὁ ποιητὴς λέγων, ὅθι φασίν· εἰ δὲ πρὸς τὸ καλούμενον οὕτως ὄρος, καλόν. E.Q. διὰ δὲ τοῦ φασί τὴν ἐκ προγόνων παράδοσιν ἐμφαίνει καὶ οὐκ ἤδη πλάσμα τοῦ ποιητοῦ τὸ τοῦ Ὀλύμπου. E.P.Q.

44. οὔτε χιὼν ἐπιπίλναται] ἀχιόνιστον μὲν αὐτὸν ἀπὸ τῶν ἀνω- τέρω μερῶν λέγει, ἀγάννιφον δὲ ἀπὸ τῶν κατωτέρω, τόν μετὰ τὰ νέφη τόπον, ὡς ὅταν τὸ δόρυ ποτὲ μὲν ἀπὸ τοῦ δένδρου μελίαν τὸ ὅλον, χάλκεον δὲ ἀπὸ μέρους λέγῃ. B.H.P.Q.T.

ἐπιπίλναται] προσπελάζει, ἀπὸ τοῦ πελῶ, προσθέσει τοῦ ν καὶ τροπῇ τοῦ ε εἰς ι πιλνῶ, καὶ ἐξ αὐτοῦ πίλνημι. E.

αἴθρη] Ῥιανὸς, αἰθήρ. H. P.

45. ἀνέφελος] νεφελῶν χωρίς. ἡ γὰρ κορυφὴ ἡ τοῦ Ὀλύμπου ἐπουράνιος καλεῖται. ὁ δὲ οὐρανὸς ὑφʼ Ὁμήρου ἀπὸ τῶν νεφελῶν ἕως τοῦ κατηστερισμένου τόπου συνωνύμως αὐτῷ τῷ κατηστερισμένῳ καλεῖται. E.P.Q.V.

46. τῷ ἔνι] Ῥιανὸς, τῇ ἔνι, πρὸς τὴν αἴγλην. H. P.

47. πάντα] γρ. κούρῃ. H. P.

48. ἠὼς ἧλθεν ἐΰθρονος] θρόνον νῦν τὸν ἁρμάτειον λέγει τῆς ἠοῦς. οὐ γάρ ἐστιν ἑδραία ἡ θεὸς αὕτη ἡ νῦν εἰρημένη. E.P.V.

49. ἀπεθαύμασʼ ὄνειρον] διὰ τὸ ἐναργές. P. T.

50. διὰ δώμαθ᾿] ἀντὶ τοῦ διὰ δωμάτων. H.

52. ἡ μὲν ἐπʼ ἐσχάρῃ] παρὰ τῇ ἐσχάρᾳ. ἐσχάρα δὲ ὁ τόπος ἐφʼ ᾧ τὸ πῦρ καίεται. V.

πάλιν σύνηθες αὐτῷ προδιατυποῦν τὴν συναγωγὴν τῶν προσώπων. P.Q.

53. ἠλάκατα στρωφῶσʼ ἁλιπόρφυρα] καίτοι τρυφερωτάτης οὔσης τῆς πολιτείας οὐκ ἀμελεῖ τῶν ἔργων. τὰ δὲ ἁλιπόρφυρα οἰκείως τῇ βασιλίδι, ὡς καὶ ἡ Ἑλένη ἰοδνεφὲς ἔριον ἐργάζεται. Q. T. ἠλάκατα τὰ ἔρια, ἠλακάτη δὲ τὸ ξύλον ἐν ᾧ τυλίσσονται τὰ ἔρια. B. ἠλά- κατα νῦν τὰ ἔρια. H. V.

στρωφῶσʼ] στρέφει. H.

ἁλιπόρφυρα] τὰ θαλασσοβαφῆ. ἀντὶ τοῦ παρακαίουσαν ἐπʼ Ὀλύμπῳ ἐριπόρφυρα. H.

54. μετὰ κλειτοὺς βασιλῆας] ὄπισθεν τῶν κλειτῶν βασιλήων. νῦν γὰρ τοὺς ἐνδόξους καλοῦσιν. ἢ τὸ μετά ἀντὶ τοῦ εἰς. E. ἐρχο- μένῳ πρὸς τοὺς κλειτοὺς βασιλῆας. Q.T. οἱ καλούμενοι διὰ τὸ δια- πρέπειν εἰς τὰς ἀγοράς. ἐπιφέρει γὰρ “ἵνα μιν κάλεον Φαίηκες ἀγαυοί.” καὶ περὶ τοῦ Τηλεμάχου “ἀλλὰ ἕκηλος Τηλέμαχος τέ- μένη νέμεται καὶ δαῖτας ἐίσας δαίνυται, ἂς ἐπέοικε δικασπόλον ἄνδρʼ ἀλεγύνειν· πάντες γὰρ καλέουσι” (Od. λ, 185.)· πανταχοῦ γὰρ κα- λεῖται. T.

55. εἰς βουλὴν] τὸ βουλευτήριον λέγει νῦν. B. βουλή σημαίνει τρία, τὴν σύνεσιν, τὴν πρόφασιν, τὴν γνώμην. P.

βέλτιον τοῖς ἄνω συνάπτεσθαι τὸ, ἐς βουλήν. P.

ἐς βουλὴν, ἵνα μιν κάλεον] οὐχ ὅτι νῦν τοιοῦτόν τι ἦν ὥστε χρείαν εἶναι τοῦ βασιλέως, ἀλλ᾿ οἷόν που ἔδει ἀπαντᾶν ὅπου αὐτὸν ἐκάλει τὰ πράγματα διὰ τὴν ἀρχήν. P. Q.

57. πάππα] πάτερ. ψελλιζομένη ἐστί τις φωνὴ, προσφώνησις φιλοφρονητικὴ νεωτέρου πρὸς πρεσβύτερον. E.P. κατὰ τιμὴν ταῦτά [*](2. τὸν ἁρμάτειον λέγει] τὸ ἅρμα 3. ἐστὶν et αὕτη ἡ νῦν εἰρημένη om. E. φησὶ E. 26. βουλευτήριον correxi pro βου- ἠοῦς E. ἠοῦς ἑώας ceteri. λευτρόν.)

ἐφοπλίσσειας] Ῥιανὸς, ἐφοπλίσσειαν, οἱ δμῶες δηλονότι. H. P.

ἐφοπλίσσειας] παρασκευάσειας. ἐρωτηματικῶς ἔχει ὁ λόγος. P.

58. ἵνα κλυτὰ εἵματʼ ἄγωμαι] οὐ τὰ τότε, ἀλλὰ τὰ φύσει. ὡς ἐπὶ τοῦ “φαεινὴν ἀμφὶ σελήνην (Il. θ, 551. s. 555.), οὐ τὴν τότε, ἀλλὰ τὴν φύσει· καὶ ἐπὶ τοῦ “πλήθει δή μοι νεκύων ἐρατεινὰ ῥεέ- θρα” (Il. φ, 218.). E.

59. τά μοι ῥερυπωμένα κεῖται] μόνος ἐστὶν οὗτος παρακείμενος παρὰ τῷ ποιητῇ ἀπὸ τοῦ ρ δεδιπλασιασμένος. ἔστι δὲ καὶ παρʼ Ἀνακρέοντι τὸ “ῥεραπισμένῳ νώτῳ.” P. Q.

60. καὶ δέ σοι αὐτῷ] ἡ μὲν Ἀθηνᾶ ἔλεγε περὶ τοὺς γάμους ἀπα- ρακαλύπτως “τὰ δὲ τοῖσι παρασχεῖν οἵ κέ σʼ ἄγωνται,” αὐτὴ δὲ τὴν χρείαν ἐνήλλαξε τῶν φορησάντων ἐπʼ αὐτὸν καὶ τοὺς ἀδελφούς. ἀλλʼ ἔχει ὑπόνοιαν τῆς ἀληθείας ὁ λόγος διὰ τὴν ἀκμὴν τῆς γαμού- σης. P.Q.T.

ἐόντα] σοὶ ἐόντα, ἀντίπτωσις. H.

64. ἐθέλουσι] ὀφείλουσι. P.

65. ἐς χορὸν] ἁβροδίαιτοι γὰρ ὄντες οἱ Φαίακες καθʼ ἡμέραν ἐχό- ρευον. H.P.T.

χορὸν] τὸ συνέδριον, τὸ ἄθροισμα, τὰ διδασκαλεῖα. V.

μέμηλεν] διὰ φροντίδος εἰσὶν, ἀπὸ τοῦ μέλω τὸ φροντίζω. B.

68. οὔτε τοι] γρ. καὶ, ὅτέ τευ. H. P.

70. εὔκυκλον] εὔτροχον· κύκλοι γὰρ οἱ τροχοί. H.

ὑπερτερίῃ ἀραρυῖαν] τῷ πλινθίῳ τῷ ἐπιτιθεμένῳ τῇ ἁμάξῃ πρὸς τὸ πλείονα βάρη φέρειν. B.P.V. τῷ πλινθίῳ τῷ ἐπιτιθεμένῳ ἄνωθεν εἰς τὸ δέχεσθαι τὰ ἐντιθέμενα. E.Q. ὑψηλοτάτῳ, ὃ καὶ πλινθίον καλεῖ- [*](6. Conf. schol. ad v. 74. que ex οὔτέ τευ, quod pro varia 12. τὸ scripsi pro ὁ. lectione erat ad οὔτέ τοι: nam sic ῥεραπισμένῳ] ῥερυπασμένῳ Q. Chœ- in altero quoque hemistichio olim roboscus p. 555, 24. σημειούμεθα— lectum fuisse suspicor e schol. καὶ τὸ “ῥεραπισμένῳ νώτῳ (νῶ codex vulg. quod in ed. ant. sic habet: Paris.)” παρὰ τῷ Ἀνακρέοντι. ΟΥΤΕ ΤΟΙ. οὔτε τινός. BUTTM. 16. ἔχει] ἔσχεν P. 28. ἐντιθέμενα Buttm. pro ἐπιτι- 18. ἀντίπτωσις] In P. syllabæ τα θέμενα. in textu appictum τι; et ab alia πλινθίον codex Barnes. πλίνθρον manu, ἀντίπτωσις. V. 24. ὅτέ τευ] Corruptum hoc uti-)

71. δμώεσσιν] θεραπαινίσιν. V.

72. ἡμιονείην] γρ. ἡμιόνοιιν. H.

74. ἐσθῆτα φαεινήν] οὐ τὴν τότε οὖσαν φαεινήν· ῥερύπωται γάρ· ἀλλὰ τὴν φύσει καθαράν. E.H.P.V. τὴν φύσει φαεινήν. οἷόν ἐστι καὶ τὸ “φαεινὴν ἀμφὶ σελήνην.” τινὲς δὲ τὴν λεπτὴν, ὡς καὶ “μάστιγα φαεινήν” (Il. κ, 500.). P.Q.T.

Ἀριστοφάνης “φέρον” γράφει καὶ “κατέθηκαν,” οἱ δμῶες. H. P.

76. μήτηρ δʼ ἐν κίστῃ ἐτίθει] παρὰ τὸ ἐν αὐτῷ κεῖσθαι καὶ φυ- λάττεσθαι τὰ βαλλόμενα. οὕτω γὰρ οἱ Ἀττικοὶ καλοῦσι τό σκεῦος, εἰς ὃ βάλλουσι τὰ ἐδέσματα. E. ἅπαξ ἐνταῦθα ἡ κίστη. λέγεται δὲ ἡ ἐδεσματοθήκη οὐκ ἄποθεν τοῦ ἐγκεῖσθαί τι ἐν αὐτῇ. P.Q.V.

79. ληκύθῳ] ἀγγείῳ ἐλαιοδόχῳ, τῇ λεγομένῃ λίτρᾳ. P.

ὑγρὸν ἔλαιον] τὸ ὑγροποιὸν, ὡς τὸ “χλωρὸν δέος.” ἢ διὰ τὸ μὴ ἀποκρυσταλλοῦσθαι τοῦτό φησιν, ἢ διὰ τὸ μὴ ἐῶν ξηρανθῆναι, ἃ καὶ ἀμφότερα θεωροῦνται ἐπὶ τοῦ ὕδατος. E. οὐ τὸ φύσει ὑγρὸν, ἀλλὰ τὸ ὑγροποιὸν, τὸ μὴ ἐῶν σκληρύνεσθαι, ἢ τὸ χαλαστικὸν τῶν σωμάτων. P.

80. εἵως χυτλώσαιτο] νῦν ἀντὶ τοῦ ὅπως. V. ὅπως, ἵνα. τὸ δὲ χυτλώσασθαι ἐπὶ τοῦ μετὰ λουτροῦ ἀλείψασθαι τίθησιν, οὐχ ἀπλῶς ἐπὶ τοῦ ἀλείψασθαι. τὸ δὲ μετὰ ἐλαίου ὕδωρ χύτλον ἐκάλουν. B.Q.T. μετὰ τὸ λουθῆναι ἀλειφθείη. τοῦτο γὰρ τὸ χυτλοῦν. E. λουσαμένη ἀλείψαιτο. χύτλος γὰρ τὸ μεθʼ ὕδατος ἔλαιον. V.

82. μάστιξεν—ἡμιόνοιιν] βραδυτέρα γὰρ ἡ τούτων βάδισις. P. T.

83. αἱ δʼ ἄμοτον τανύοντο] ἐκ τοῦ παρακολουθοῦντος ἔτρεχον, ὡς ἐκεῖ “οἱ δὲ πανημέριοι σεῖον ζυγόν” (Od. γ, 486.). B. P. ἄμοτον δὲ γίνεται ἐκ τοῦ α στερητικοῦ μορίου καὶ τοῦ μότος τὸ μοτάριον. [*](4. ἡμιόνοιιν Porsonus. ἡμιονσι H. legisse videtur Nauckio Ar. p. 39. Cramerus “ἡμιονοίην potius credo 12. λέγεται—] Excerpsit hæc scriptum in H.” Eustathius p. 1552, 19. 5. ῥερύπωται] ἐρρύπωτο E.V. 13. αὐτῇ] τουτέστιν, ἔοικεν ἡ λέξις 6. ἀλλὰ—καθαράν om. P. ἐτυμολογεῖσθαι παρὰ τὸ κεῖσθαι, ut 9. φέρον] In textu P. verbo φέ- monet Eustath. ρειν superscriptum etiam ον. In H. 16. ἀποκρυσταλλοῦσθαι] Scribeba- φέρον a m. pr. et κατέθηκαν a cor- tur simplici λ. rectore. Videtur Aristophani vox ἐῶν Buttm. pro εὖ. κούρη fuisse pro dativo. Sed opor- 26. ἐκ, τοῦ παρακολουθοῦντος] Vid. teret potius κούρης. BUTTM. κοῦραι ad μ, 172.)

86. ἔνθʼ ἤτοι] σημειωτέον πανταχοῦ τὸ ἤτοι ἀντὶ τοῦ μέν, τὸ δὲ ἀτάρ ἀντὶ τοῦ δή. H. τὸ ἤτοι ἀντὶ τοῦ μέν. Q.

πλυνοὶ ἦσαν—καλὸν ὑπεκπρορέει] σημειωτέον τὸ ἀσύντακτον τῶν χρόνων. Q. σημειωτέον τὴν ἐναλλαγὴν τῶν χρόνων, οὗ μὲν ἦσαν, οὗ δὲ ῥέει. πρὸς ὃ ἡ διπλῆ. P.

ἐπηετανοί] πολλοὶ, συνεχεῖς, ὁλοχρόνιοι. E.

87. καλὸν ὑπεκπρορέει] ἡ ὑπό δηλοῖ τὸ εἰς βάθος. B.E. ὑπὸ τοῦ ποταμοῦ εἰς τὸ ἔμπροσθεν πρὸς τοὺς πυέλους ῥεῖ. B.E.H.P.

ῥυπόωντα] γρ. ῥυπόεντα. P.

88. ἡ ἀνταπόδοσις, ἔνθʼ αἵγʼ ἡμιόνους μὲν, τὰ δὲ ἄλλα διὰ μέ- σου. P.

ὑπεκπροέλυσαν] ἡ μὲν ὑπό τὴν ἀπόζευξιν δηλοῖ, ἡ δὲ πρό τὴν εἰς τοὔμπροσθεν ἔλασιν τῶν ἡμιόνων. B.H.P.V.

ἀπήνης] γρ. ἁμάξης. H.

89. παρὰ Ἀρίσταρχος ἀναστρέφει, τοῖς κυριωτέροις συντάσσων τὰς προθέσεις. P.

90. ἄγρωστιν] εἶδος βοτάνης, ὅπερ ἐστὶ πόα χορτώδης. V. διουρητικὴ δέ ἐστιν. P.

91. ἐσφόρεον μέλαν ὕδωρ] εἰς τὸ ὕδωρ ἔφερον τὰ ἱμάτια. B.E.P.

92. βόθροισι] τοῖς πλυνοῖς, ταῖς δεξαμεναῖς. B. Q.

θοῶς] βέλτιον τοῖς ἡγουμένοις συναπτέον. P.

93. κάθηράν τε ῥύπα πάντα] κάθηραν ὡς ἤγειραν. τὸ δὲ ῥύπα οἱ μὲν αἰτιατικὴν ἐν μεταπλασμῷ φασιν, οἱ δὲ ἀπὸ τοῦ ῥύπον. βα- ρύνεται δὲ ὡς τὰ λύχνα καὶ τὰ δίφρα. B.P.Q.

94. 95. ὅπου κατὰ τὴν χέρσον λάιγγας ἀπέπλυνεν ἡ θάλασσα. P.

95. λάιγγας] τὰ μικρὰ λιθάρια ἢ τὰς μικρὰς ψήφους. V. λάιγγάς φησι τὰ μικρὰ λιθίδια, ἀπὸ τοῦ λάας ὁ μέγας λίθος. B.

ἀποπλύνεσκε] τὸ ἀποπλύνεσκεν οὐ πρόσρηξίν τινα κύματος, ἀλλὰ πραεῖαν ἐπίκλυσιν ἐνεδείξατο. P. Q.

γρ. ἀποπτύνεσκε, ἤγουν ἀπέπτυε. Vind.

ἀποπτύεσκε] γράφεται, ἀποπλύνεσκε. B. ἀποπτύεσκε] ἀπέρ- ριπτεν. V.

98. ὅτι καὶ τὰ τοιαῦτα τηρεῖ. τὸ μὲν γὰρ ἐν ἡλίῳ ξηρᾶναι τερ- σῆναι λέγει, τὸ δὲ ἐν ἀνέμῳ ψῦξαι “τοὶ δʼ ἱδρῶ ἀπεψύχοντο χιτώ- νων” (Il. λ, 621.). P.

100. ταὶ δʼ ἂρ] πᾶσαι διὰ τοῦ δ. H. P.

101. τῇσι δὲ Ναυσικάα] μεταβαλὼν τὸ “σφαίρῃ ταὶ δʼ ἄρʼ ἔπαιζον” εἶπε “τῇσι δὲ Ναυσικάα λευκώλενος ἤρχετο μολπῆς,” πᾶ- σαν παιδιὰν μολπὴν λέγων. οἱ δὲ νεώτεροι τὴν ᾠδήν. ὅτι δὲ οὐκ ᾖδεν ἡ Ναυσικάα, ἀλλʼ ἐσφαίριζε, δηλοῖ τὸ “σφαῖραν ἔπειτʼ ἔρριψε μετʼ ἀμφίπολον βασίλεια.” B.E.H.P.Q.

μολπῆς] τῆς παιδιᾶς. ὡς ἐπὶ τοῦ “κυνῶν μέλπηθρα γενέσθαι” καὶ “δηΐῳ μέλπεσθαι Ἄρηϊ” (Il. η, 241.). P.

102. κατὰ πάντα ἀπαράλλακτος ἡ εἰκών. P.

κατʼ οὔρεος] γρ. οὔρεα, ὅπερ ἄμεινον. H. P.

103. ἢ κατὰ Τηΰγετον] ἀπὸ Ταϋγέτης τῆς Ἄτλαντος, ἧς καὶ Διὸς Λακεδαίμων. Ἐρύμανθος δὲ ὄρος Ἀρκαδίας, οὗ πολλοὶ σύες καὶ ἔλα- φοι γενέσθαι παραδέδονται. B.P.Q.

οἱ γὰρ τόποι οὗτοι πλεονάζουσι κάπροις καὶ ἐλάφοις. οὐκ εἶπε δὲ λέουσι, ἐπεὶ οὐ γεννᾶται ἐνταῦθα τὰ ζῷα ταῦτα, ὡς Ἀριστοτέλης [*](9. ἐν ἡλίῳ ξ. correxi pro ἐνῆν ὡς ξ. neque ταί hic est relativum, sed Quanquam nescio qui factum sit, demonstrativum, cui pleonasticum ut dicatur poeta uti hic verbo ξη- τε adhærere non solet. BUTTM. ρᾶναι: nisi forte τερσῆναι et ξηρᾶναι 18. 19. Cum hoc scholio com- nota erat synonymia. Schol. V. τερ- paretur p. 174, 3. et Apollon. Lex. σήμεναι· ξηρανθῆναι. BUTTM. Ad- s. v. μέλπεσθαι. didi τερσῆναι post ξηρᾶναι cum Lo- 18. γενέσθαι] Il. ν, 233. ubi est γέ- beck. Rhemat. p. 109. Conf. schol. νοιτο, et ρ, 255. σ, 179. ubi est κυσίν. Il. λ. 621. BUTTM. BUTTM. 13. ταὶ δʼ ἄρʼ] ταί τʼ ἄρ᾿ H. P. 21. ὅπερ ἄμεινον om. P. Ceterum ratio grammatica solum 22. ἀπὸ] γράφεται ἀπὸ excusum ταὶ δέ tuetur, ut δέ sit notum illud in Maii editione. in apodosi. Contra τέ locum non 26. Ἀριστοτέλης] H. A. 6, 31. habet, quoniam neque copulat hic, 8, 28. Ælian N. A. 3, 27. Quæ)

Τηΰγετον περιμήκετον] ὄρος τῆς Λακωνικῆς ὑψηλὸν μέγιστον. E.Q.

104. Ἐρύμανθον] ὄρος Ἀρκαδίας καὶ ποταμὸς, ἔνθα ὁ Ἐρυμάνθιος κάπρος. ἐν τούτοις δὲ λέων οὐ γίνεται, ἀλλὰ πολλοὶ σύες καὶ ἔλα- φοι. E.V.

106. ἀγρονόμοι] παροξυτόνως αἱ ἐν ἀγρῷ νέμουσαι· οὐ γὰρ νεμό- μεναι· τινὲς δὲ ἀγρόνομοι λέγουσι. H.P.Q. αἱ ἐπὶ τῶν ἀγρῶν νεμό- μεναι, ἢ ἄγραν νέμουσαι. E.V.

Μεγακλείδης “ἀγρόμεναι παίζουσιν ἀνὰ δρία παιπαλόεντα.” H. P.

γέγηθε δέ τε φρένα Λητώ] ἡ Λητὼ ἀλληγορεῖται εἰς τὴν νύκτα. καὶ λοιπὸν λέγεται μήτηρ τῆς Ἀρτέμιδος, ἢ τῆς σελήνης, καὶ τοῦ Ἀπόλλωνος, ἤγουν τοῦ ἡλίου. E.

108. ῥεῖά τε] οὕτως διὰ τοῦ τε αἱ Ἀριστάρχειοι καὶ σχεδὸν πᾶ- σαι. H. P.

116. ἀμφιπόλου μὲν ἅμαρτε, βαθείῃ δʼ ἔμβαλε δίνῃ] τῶν δια- βεβοημένων ἐστὶν ὁ τόπος ἐπὶ συντομίᾳ. οὐδὲν γὰρ ἔχει περιττὸν, ἀλλὰ καὶ τὰ ἐπίθετα χρειώδη. τὸ μὲν γὰρ βαθείῃ ὑπὲρ τοῦ βοῆσαι τὰς παρθένους, ὡς ἂν οὐ παρὰ τὴν ὄχθην τῆς σφαίρας ἐμπεσούσης, ὅθεν ῥᾴδιον ἦν ἐξελέσθαι, ἀλλʼ εἰς μέσον τὸ βάθος. τὸ δὲ “μακρὸν ἄϋσαν” πιθανὸν εἰς τὸ ἀνεγερθῆναι τὸν Ὀδυσσέα. H.P.Q.

δίνῃ] τῇ τῶν ὑδάτων συστροφῇ. Q. V.

117. ὁ δʼ ἔγρετο δῖος Ὀδυσσεύς] ἐπιτηδείως ἀνίστησιν Ὀδυσσέα, [*](autem abhinc in hoc scholio le- 15. λέγουσι] νέμουσι P. et altero guntur in P. Q. quomodo huc ve- superscripto H. nerint divinare nequeo. Spectant 25. τὸ—βαθείῃ Buttm. τὸ—βάθει ad ι, 51. ubi eadem fere repetita H. T. τῷ—βάθει Q. invenies et iterum quidem e Q. 26. οὐ Buttm. οὖν P. Q. BUTTM. 28. ἄῦσαν] ἀΰσαι H. 12. ἀλλὰ—ἔλαφοι om. V.)

120. ἦ ῥ᾿ οἵγ᾿] ὡς διαπορητικὸν περισπᾶται. P.

121. θεουδής] θεοειδὴς, θεοῖς ὅμοιος. ἢ θεοαδὴς, ὁ θεοῖς ἀρέσκων, ἢ θεοῦ ἔχων αὐδήν. V. θεοδεὴς, ἢ δεισιδαίμων. ἢ θεοαδής παρὰ τὸ ἁδεῖν. P. θεοσεβής. Gl. P.

122. οὐκ εἶπε, θήλεια. P.

ἀϋτμή] νῦν ἡ φωνή. V.

ἀϋτή] ἢ ἀϋτμή. νῦν φωνή. P.

123. νυμφάων, αἳ ἔχουσι] ἐπεὶ γὰρ ἐν ἐρημίᾳ ἐστὶν, ἧκεν ἐπὶ ταύ- την τὴν ὑπόνοιαν ὅτι ὄντως νύμφαι εἰσίν. εἶτα μεταβαίνει, “ἢ νύ που ἀνθρώπων εἰμὶ σχεδὸν,” εἰ μὴ νύμφαι εἰσίν. E.H.P.

124. πείσεα ποιήεντα] τοὺς διύγρους τόπους, ἢ μᾶλλον τὰ δάση ἀπὸ τοῦ τὴν πίσσαν ποιοῦντος ξύλου, ἤτοι τῆς πεύκης. B. λειμῶνας ἢ ὑγρώδεις τόπους ἐξ ὧν ἔστι πιεῖν, ἢ παρὰ τὸ πίσαι, ὅ ἐστι ποτίσαι· ἢ χωρία πόαν ἔχοντα. E.Q.

πίσεα] καὶ πείσεα, ὅτι ἐξηγήσαντο πείσεα πόαν ἔχοντα χωρία. H.

125. ἢ νύ που ἀνθρώπων εἰμὶ σχεδόν] εἰ μὴ νύμφαι εἰσίν. διαπο- ρητικὸς ὁ η, οὐ βεβαιωτικός. P. Q. ὁ ἦ περισπᾶται, τὸ δὲ εἰμί ἐγκλίνεται σημαῖνον τὸ ὑπάρχω. P.

αὐδηέντων] ἐνάρθρῳ φωνῇ χρωμένων, ἢ φιλανθρώπων καὶ εἰς ὅμι- λον ἐρχομένων εὐχερῶς. B.E.P.Q. οἱ γὰρ κακοὶ καὶ βάρβαροι οὐδʼ εἰς ὅμιλον ἔρχονται. B.E.Q. ἐμφώνων, ἐνάρθρῳ φωνῇ χρωμένων. V.

ὥσπερ ὅταν λέγῃ κατὰ θνητῶν ἀνθρώπων, ἀντιδιαστέλλων πρὸς τοὺς θεοὺς, λέγει ὅτι ἐκεῖνοι ἀθάνατοι, οὕτω καὶ ὅταν λέγῃ “ἦ νύ που ἀν- θρώπων σχεδὸν εἰμὶ αὐδηέντων,” ἀντιδιαστέλλει πρὸς τοὺς θεοὺς, ὅτι οἱ θεοὶ αὐδῇ τῇ αὐτῇ οὐ χρῶνται. ὥσπερ καὶ ἐπὶ τῆς Λευκοθέας, “ἣ πρὶν μὲν ἔην βροτὸς αὐδήεσσα” (ε, 334.), καὶ θνητῇ αὐδῇ χρωμένη. καθὰ καὶ οἱ βροτοί. καὶ τὸ “αὐδήεντα δʼ ἔθηκε θεα λευκώλενος Ἥρη” [*](6. θεοδεὴς] θεοδαιὴν P. Manifestum 11. ἐρημίᾳ] ἐρημίαις H. est scripsisse hunc grammaticum 19. εἰ μὴ νύμφαι εἰσίν] Sunt ulti- θεοδεής; et sic unicus hic est locus ma verba scholii ad 123. Nam in qui sincerum exhibet hujus vocis P. continuatur illud usque ad βε- etymon, quod demonstravi in Lexil. βαιωτικός. BUTTM. 1. p. 171. BUTTM. In H. θεοδαιὴς, 20. ὁ ῆ Buttm. pro εἴη. δεισιδαίμων, ἢ θεοαδής. 24. ὅμιλον] ὁμιλίαν P.)

127. ὑπεδύσατο] ὑπεξῆλθεν. V. ἀντὶ τοῦ ἀνέδυ, ὡς τὸ “αἰθυίῃ δʼ εἰκυῖα ποτῇ ἀνεδύσατο λίμνης” (ε, 337.). P.

128. ὕλης πτόρθον] τὸ ἑξῆς, πτόρθον, ὅ ἐστι κλάδον, φύλλων. B. ὅπως σκεπάσειεν ὁ πτόρθος τὰ ἐν τῷ σώματι αἰδοῖα τοῦ ἀνδρός. B. T.

130. βῆ δʼ ἴμεν ὥστε λέων] πρὸς τὴν ὑπομονὴν ἡ εἰκὼν, ὅτι πᾶσα ἀνάγκη ἐγένετο τῷ Ὀδυσσεῖ ἐξελθεῖν, ὡς καὶ τῷ λέοντι. P.Q.T.

131. εἶσʼ ὑόμενος] ἐκ πλήρους τὸ εἶσι αἱ Ἀριστάρχου. H. P.

ὑόμενος καὶ ἀήμενος] βρεχόμενος καὶ ὑπὸ ἀνέμου καταπνεόμενος. B.E.

ὄσσε δαίεται] πυρὶ τοὺς ὀφθαλμοὺς ὁμοίους ἔχει. B.

132. Ῥιανὸς, αὐτὰρ βουσί. P.

133. ἀγροτέρας ἐλάφους] τὰς τοῖς ἀγροῖς βοσκομένας· ἢ τὰς ἀγηροτέρας· πολυχρόνιον γὰρ τὸ ζῷον. P.Q.T.

134. πυκινὸν δόμον] τὸν ἠσφαλισμένον ὑπὸ φυλάκων. P.Q.T. ὡς καὶ ῥινοῖσι πυκινὴν ἀσπίδα (Il. ν, 804.). P.

137. σμερδαλέος] πᾶσα μὲν γὰρ νεότης διʼ ἀπειρίαν ἔμφοβος, ἐξαιρέτως δὲ ἡ θήλεια. μᾶλλον δὲ εἰκὸς ἦν τὰς ἐν τρυφῇ τεθραμμέ- νας διὰ τὸ ἄηθες καταπλαγῆναι. P.Q.T.

λευγαλέος, κακῶς. Ζηνόδοτος δὲ. ἀργαλέος, κακῶς. H. P.

138. χωρὶς τοῦ ἰῶτα τὸ ἄλλη. P.

ἐπʼ ἠιόνας προὐχούσας] προβεβλημένας, προεχομένας, ἤτοι πρὸς τὰ ὑψηλότερα μέρη τῶν ὀρῶν. B.

141. στῆ δʼ ἄντα σχομένη] ἐξ ἐναντίας ἐπισχεθεῖσα· οἱ δὲ λεί- [*](4. διὰ σημείων—] Conf. schol. ε, αἱ Ἀριστάρχου κανόνεσσι. De qua 334. consuetudine vid. Lehrs. Quæst. 10. ὅπως T. ὅτι, B. Epic. p. 49. 14. ἐκ πλήρους τὸ εἶσι (εἰσιν H. εἰ- 19. τὰς—βοσκομένας om. Q. T. σίν P.)] Hoc dicit, εἶσι in exempla- ἢ τὰς] τινὲς T. ἢ om. Q. ribus Aristarchi sine elisione scri- 23. μὲν om. T. bi. Sic in schol. Il. ν, 407. ad κανό- 25. ἄηθες Buttm. ex Eustathio. νεσσʼ ἀραρυῖαν annotatum ἐκ πλήρους ἄνθος P.Q.T.)

142. τὸ ἑξῆς, ἢ γούνων λαβὼν λίσσοιτο. P. T.

143. αὔτως] οὕτως ὡς ἔχει σχήματος. P.

144. περιττὸς ὁ στίχος. οὐ γὰρ περὶ τῆς διανοίας αὐτῆς διστά- ζει, ἀλλὰ πῶς παρακαλέσει, πλησίον σταίη, ἢ ἀφεστηκὼς αὐτῆς. καὶ Ἀθηνοκλῆς δὲ ὑπώπτευσε τὸν στίχον. H. P.

148. αὐτίκα μειλίχιον καὶ κερδαλέον] πανοῦργον, κέρδος αὐτῷ φέ- ρον. καὶ ἄλλως μὲν ὁ ποιητὴς . . . . ἐπισφαλεῖς αἱ τοιαῦται προσ- ρήσεις, ἀλλʼ ὅμως Ὁμήρῳ τετόλμηται. προστίθησι δὲ τῷ ἀκροατῇ κανόνα τῶν εἰρησομένων λόγων. εἰσόμεθα δὲ εἰ κεκράτηκε τῆς ἐπαγ- γελίας. H.P.Q.

149. γουνοῦμαί σε, ἄνασσα] τὸ μὲν ἅπτεσθαι τῶν γονάτων παρῃ- τήσατο. ὅπερ δὲ οὐκ ἔπραξε τῷ ἔργῳ, τοῦτο τῷ λόγῳ προβάλλεται φανερὰν καθιστὰς τὴν αἰτίαν διʼ ἣν ἅψασθαι παρῃτήσατο. καὶ τὸ μὲν ἄντικρυς ὡς θεῷ διαλέγεσθαι κολακείας ὑποψίαν ἐμποιήσειν ἔμελλεν, ἐπιδιστάζων δὲ ἀξιοπιστότερον τὸν λόγον καθίστησιν, ὡς ἂν καθελκόμενος ὑπὸ τῆς δόξης. καλῶς δὲ καὶ τῇ τάξει· ἐπὶ πρώ- την γὰρ ἧκε τὴν τῆς θεότητος ὑπόνοιαν, ὡς ἐπὶ τοῦτο μᾶλλον ῥέπων. H.Q.

τὸν η ὁ Ἀσκαλωνίτης περισπᾷ ἐρωτηματικὸν νομίζων· ὃ καὶ χα- ριέστερον. οἱ δὲ ἐνέκλιναν ὡς εἰ ἔλεγεν, εἴτε θεὸς εἴτε ἄνθρωπος. P.

152. εἶδός τε μέγεθός τε] ἐκ τριῶν πεποίηται τὸν ἔπαινον, κάλ- λους, μεγέθους, εὐεξίας σώματος. φυὴ γάρ ἐστιν ἡ ἐκ πάντων μελῶν ἀναλογία· “φυήν γε μὲν οὐ κακός ἐστι μηρούς τε κνήμας τε” (Od. θ, 134.). P.Q.

155. αἰὲν εὐφροσύνῃσι] γρ. ἐν εὐφροσύνῃσι, κακῶς. οὐδέποτε γὰρ Ὅμηρος ἀδιαιρέτως τὴν εὐφροσύνην φησὶ τὸ ὀνοματικόν. τὰ γὰρ ἐπιρρήματα διαφόρως. P. Q.

157. τοιόνδε θάλος] ἐμφαντικῶς ἄγαν καὶ αὐτὸς θαυμάζων. πάν- τα γὰρ συμπεριέλαβε διὰ τῆς δείξεως. P. Q.

χορὸν εἰσοιχνεῦσαν] εἰσερχομένην εἰς χορὸν ἤτοι εἰς συνάθροισιν καὶ ὁμόνοιαν λαοῦ. B.

159. ὅς κέ σʼ ἐέδνοισι βρίσας] ἄμεινον ἐγκλίνειν τὴν σε. H. θωπευτικῶς ἄγαν περιμαχητὴν αὐτὴν δείκνυσι. τὸ δʼ ἑξῆς, ὅς κέ σε οἶκον ἀγάγηται ἔδνοισι βρίσας τοὺς ἄλλους μνηστῆρας. P. Q.

ἔδνοισι] τοῖς πρὸ γάμου δώροις, μνήστροις. V.

βρίσας] πολλὰ βαρύνας. B.

160. οὐ γάρ πω τοιοῦτον ἴδον] ἄλλη εὐπορία ἐπαίνων. νῦν γὰρ μερικὸς ὁ λόγος πρὸς τὸ ὀρθὸν καὶ εὐφυὲς μόνον τοῦ σώματος. χρώ- μεθα δὲ καὶ ἡμεῖς τῇ εἰκόνι, κλῶνας καὶ στελέχη καλοῦντες τοὺς εὐφυεῖς. H.P.Q.

163. φοίνικος νέον ἔρνος] ἀειθαλὲς φυτὸν αὐξανόμενον. E. λέγει δὲ τὸν ἀναδοθέντα φοίνικα τῇ Λητοῖ, οὗ καὶ ἐφαψαμένη ἀπεκύησε. E.V.

νεωστὶ ἀνερχόμενον. ὅμοιον τῷ “ὅδʼ ἀνέδραμε ἔρνει ἶσος” (Il. σ, 56.). τὸ δὲ ἀνερχόμενον τήν τε ἤδη ὑπάρχουσαν ἀκμὴν καὶ τὴν ἐλ- πίδα τῆς ἐσομένης αὐξήσεως ὑποβάλλει. οὐ τὸν ἐπὶ τῇ Λητοῖ ἀνα- δοθέντα φοίνικά φησιν. B.P.Q. τοιοῦτο δὲ παρέλαβε δένδρον, ὅπερ αὐτὸ ἐξ αὐτοῦ φυσικὴν ἔχει τὴν ὀρθότητα. B. P.

οὔ φημι λέγειν αὐτὸν ἔρνος νέον, ἀλλὰ τὸ νέον τῷ ἀνερχόμενον δεῖ συνάπτειν, ἵνʼ ᾖ, νέον ἀνερχόμενον, τουτέστι νεωστὶ ἀνερχόμενον, ὡς τὸ “νέον ἡβώωντα” (Il. ι, 446.) ἔστι γὰρ ὅμοιον τῷ “ὁ δʼ ἀνέδραμεν [*](1. οὐδέποτε—] Si probe memo- φροσύνῃ sic sine verbo, pro ἐν εὐφρ. riter calluit suum Homerum hic BUTTM. Grammaticus habuit in suo codice 4. ἐμφαντικῶς] ἐμφατικῶς P. ι, 6. ἢ ὅτ᾿ ἐῦφροσύνη μὲν ἔχῃ ut revera 7. ὁμόνοιαν] ὁμιλίαν Buttm. es: in H. P. (in Vind. ὅτε) pro ὅταν: 14. μερικὸς H. μερικῶς P. Q. tum υ, 8. ubi pro γέλωτα καὶ εὐφρο- 18. φοίνικα om. E. σύνην Eustathius præbuit γέλω τε 20. νεωστὶ] νέως P. καὶ εὐφρ. vix nunc dubites quin alii 21. ἀκμὴν om. B. habuerint γέλω καὶ ἐῦφρ. Restat 23. φησιν Buttm. pro φασιν, quod κ, 465. ubi non facile credam scri- om. B. psisse illos: οὐδέ ποθʼ ὑμῖν θυμὸς ἐῦ-)

164. ἦλθον γὰρ καὶ κεῖσε, πολὺς δέ μοι ἔσπετο λαός] πιθανῶς δὲ ἐμφαίνει ἑαυτὸν εἶναί τινα τῶν ἐπιφανῶν, ἵνα μὴ δοκῇ φορτηγός τις ἢ κωπηλάτης εἶναι. E.P.Q.V. λέγοι δʼ ἂν πολὺν λαὸν οὐ τὸν ἴδιον στόλον, ἀλλὰ τὸν Ἑλληνικὸν, ὅτʼ ἀφηγούμενος εἰς Δῆλον ἦλθε Μενέ- λαος σὺν Ὀδυσσεῖ ἐπὶ τὰς Ἀνίου θυγατέρας, αἳ καὶ Οἰνότροποι ἐκαλοῦντο. ἡ δὲ ἱστορία καὶ παρὰ Σιμωνίδῃ ἐν ταῖς κατευχαῖς. E. P.Q.

ἔσπετο] γράφεται, ἔπλετο. E.

165. ἢ δὴ μέλλεν] ὅτι οὐκ οἶδεν ὁ ποιητὴς τὸ μέλλεν· Ἀττικῶν γάρ ἐστι τῶν μεταγενεστέρων. P.

167. μετὰ τὸ δήν διασταλτέον. ἐπὶ πολὺ γάρ φησι τεθαυμακέναι τὸ φυτόν. οὕτως ὁμοίως ὥσπερ σὲ θαυμάζω. P.

ἐκ δόρυ γαίης] σημείωσαι ὅτι καὶ τὸ δένδρον δόρυ καλεῖ. E.

168. ὥς σε, γύναι, ἄγαμαι] σημειοῦνταί τινες ὅτι τὸ μὲν ἄγαμαι ἀντὶ τοῦ θαυμάζω, τὸ δὲ τέθηπα ἀντὶ τοῦ ἐκπέπληγμαι. P.Q.V.

170. χθιζὸς ἐεικοστῷ] ἐπʼ ἄλλο εἶδος μεταβαίνει εἰς ἔλεον κινῶν τὴν παρθένον. καὶ τὸ εἰκὸς τῷ τεχνικῷ. τὸ μὲν γὰρ τὰς δύο ἡμέρας τοῦ ναυαγίου εἰπεῖν ἧττον περιπαθὲς, συλλαβὼν δὲ τῶν ἡμερῶν τὸν ἀριθμὸν ἐν αἷς ἐτέλεσε τὴν συμφορὰν ἐδεινοποίησεν. H.P.Q.

172. κάββαλε δαίμων] τὸ μὲν ἤγαγεν ἀκίνδυνον σημαίνει κατα- γωγὴν, τὸ δὲ κάββαλε τὴν ἀπὸ πνευμάτων δεινῶν ἐξερριμμένην δείκνυσι. H.P.Q.

173. ὄφρʼ ἔτι που καὶ τῇδε πάθω] διὰ τούτου ἐμφαίνει ὡς καὶ πρόσθεν πεπονθώς. ἅμα δὲ καὶ τὸ ἔθος τῶν δυστυχούντων διαφυλάτ- τει. P.Q. ὑπὸ γὰρ τῶν κατασχόντων κακῶν ἀπίστως πρὸς τὸ μέλ- λον ἔχει, καὶ τὴν ἀκούουσαν ἐπάγεται πρὸς τὸν ἔλεον. P.

οὐ γὰρ ὀΐω παύσασθαι] εἰς τὸ μετέπειτα πρὸ τοῦ ἀφικέσθαι με εἰς Ἰθάκην. E.

174. τελέουσι πάροιθεν] τελέσουσιν εἰς τὸ μετέπειτα. B.P.T.

175. ἐλέαιρε] ὁ μὲν ἔλεος τοῖς δυστυχοῦσι κοινὸς παρὰ πάντων ἀνθρώπων· ὁ δὲ αἰσθόμενος ἑαυτῷ μόνῳ τὴν χάριν ὀφειλομένην τῆς ἐπικουρίας ἑτοιμότερον πρὸς τὸν ἔλεον ῥέπει. H.P.Q.

176. ἱκόμην] ἱκέτευσα, ἀφικόμην. V.

178. δὸς δὲ ῥάκος] ὅλον τὸν λόγον τοῦ Ὀδυσσέως ἀκόλουθον τῃ ὑποσχέσει πεποίηκεν Ὅμηρος, μειλίχιον, ὅτι θεραπεύσας εἰς οἶκτον ἐκίνησε, κερδαλέον δὲ, ὅτι μικρὰ μὲν ᾔτει, μεγάλα δὲ ἐδήλου. καλῶς δὲ καὶ περὶ τῶν τροφῶν ἀπεσιώπησεν. P. Q. αὔξει διὰ τοῦτο τὸν ἔλεον. H. Q.

179. εἴτι που εἴλυμα σπείρων] περικάλυμμα, ἀπὸ τοῦ εἰλύω τὸ καλύπτω. καὶ ἔστιν ὁ λόγος τοιοῦτος, εἴ πού σοι εὐτελὲς ῥάκιον τὴν ἄλλην ἐσθῆτα φρουρεῖν προβέβλητο, τοῦτο δός μοι ἵνα ἀμπίσχω- μαι. E. ἐάν που δέμα τι τῶν ἱματίων τῶν καλῶν τούτων ἔσχες. B. εἴλυμα] ἐνείλυμα. Q.

180. σοὶ δὲ θεοὶ τόσα δοῖεν] εἰκότως τῇ εὐχῇ κέχρηται. οἱ γὰρ παραυτίκα χάριν ἀποδοῦναι μὴ δυνάμενοι ἐπὶ ταύτην τὴν ἀμοιβὴν καταφεύγουσι. καὶ διὰ μὲν τοῦ “ὅσα φρεσὶ σῇσι μενοινᾶς” αὐτῇ καταλείπει τὴν αἵρεσιν, διὰ δὲ τῶν ἑξῆς, ἃ αὐτὸς αἱρεῖται γενέσθαι αὐτῇ παρὰ θεῶν. E.P.

σοὶ δὲ θεοὶ] ἤτοι στικτέον κατὰ τὸ τέλος τοῦ στίχου, ἵνʼ ᾖ ἀφʼ ἑτέρας ἀρχῆς ἕκαστον τῶν ἑξῆς ἐν κεφαλαίῳ, ἢ μέχρι τοῦ “καὶ οἶ- κον” στικτέον, τὰ δὲ ἄλλα ἀφʼ ἑτέρας ἀρχῆς. P.

181. ἄνδρα τε καὶ οἶκον] συνετῶς Ὀδυσσεὺς ταῦτα συνεύχεται ἃ μόνα διὰ φροντίδος οἴεται εἶναι αὐτῇ. E.V.

ὁμοφροσύνην] γνησίαν φιλίαν. Q. V.

183. ἢ ὅθʼ ὁμοφρονέοντε] ἄκρως ἐξέθετο διʼ ὧν εὐδαιμονεῖ οἶκὸς. P.Q.

βραχὺ διασταλτέον ἐπὶ τὸ νοήμασι· σαφέστερον γὰρ οὕτως. H.P.

184. πόλλʼ ἄλγεα] ταῦτα ἀφ’ ἑτέρας ἀρχῆς. P.

185. χάρματα δʼ εὐμενέτῃσι] συγγενέσι, φίλοις, εὐμενῶς διακει- [*](6. ῥέπει] ῥέπειν H. τεῖται P. 21. ἃ αὐτὸς αἱρεῖται] ἃς αὐτὸς αἰ- 31. βραχὺ] βραχέως P.)

μάλιστα δέ τε κλύον αὐτοί] ἤτοι αἰσθάνονται καὶ αὐτοὶ τῆς ὠφε- λείας τῆς πρὸς ἀλλήλους καὶ ἀπολαύουσιν. E.P.Q. αἰσθάνονται καὶ αὐτοὶ τῆς ὠφελείας, ἤτοι ὁ πατὴρ καὶ ἡ μήτηρ. B.

187. ξεῖν᾿ , ἐπεὶ οὔτε κακῷ] ἄλλος τρόπος διαλέξεως. πρὸς μὲν γὰρ τὸν πατέρα ἡπλόϊζεν, ἐνθάδε δὲ ἐπιστρέφει ἑαυτὴν “ξεῖν᾿, ἐπεὶ οὔτε κακῷ.” οὐδὲν ἀποδίδωσι τῷ ἐπεί ὁ ποιητής. P. Q.

ἀπὸ κοινοῦ τὸ, τλῆθι, τοῦ γὰρ Ζεύς. P.

189. ἐσθλοῖς ἠδὲ κακοῖσιν] δύναται καὶ, οἷς ἀναμίγνυσι τοῖς ἀγα- θοῖς τὰ κακὰ, πρὸς ἀξίαν ἑκάστῳ νέμει τὰ κακὰ καὶ τὰ ἀγαθά. P. V. δύναται οὕτως νοεῖσθαι, ἀντὶ τοῦ, μίγνυσι τοῖς ἀγαθοῖς κακὰ, καὶ πρὸς ἀξίαν ἑκάστῳ νέμει τὰ ἀγαθὰ καὶ κακά. ἢ ἀντὶ τοῦ, ἐπὶ τῷ θεῷ ἐστι διανέμειν τοῖς ἀνθρώποις τά τε κακὰ καὶ τὰ ἀγαθὰ, καὶ οὐ πάντως κατʼ ἀρετὴν ἢ μοχθηρίαν ἀφικνεῖται ἑκάστοις ἕκαστα. E.Q.

193. ταλαπείριον] τὸν ταλαίπωρον, ἤτοι τὸν τηλόθεν πεπερακότα. P.Q. τηλόθεν πεπερακότα, ἢ πειραθέντα καὶ παθόντα πολλά. B.

195. Φαίηκες μὲν τήνδε πόλιν καὶ γαῖαν] ἀποροῦσι πῶς, εἰ ἐν Κερκύρᾳ οἰκοῦσι Φαίηκες, λέγει (204.) “οἰκέομεν δʼ ἀπάνευθε πο- λυκλύστῳ ἐνὶ πόντῳ ἔσχατοι, οὐδέ τις ἄμμι βροτῶν ἐπιμίσγεται ἄλλος.” ἐσχάτους εἶπε τῆς Ἑλλάδος. πάντα γὰρ ὡς πρὸς τὴν Ἐλ- λάδα γράφει. E.T.

197. τοῦ δʼ ἐκ Φαιήκων] ἐκ τοῦδε ἀνήρτηται τὰ πράγματα τῶν Φαιάκων, ὅ ἐστιν εἰς τοῦτον. B.E.P.

Φαιήκων ἔχεται κάρτος τε βίη τε] οἱ Φαίακες κατὰ περίφρασιν, ὡς “κρατερὸν μένος Ἀλκινόοιο.” P.

200. ἦ μή που] περισπαστέον τὸ η, τὸ δὲ μή ὀξυτονητέον. H. P.

δυσμενέων φάσθ᾿] Τυραννίων συστέλλει ἀπὸ τοῦ φημὶ, ὁμοίως τῷ “καὶ ἀγγελίην ἀπόφασθε. (Il. ι, 645. s. 649.). τινὲς δὲ ὁμοίως [*](3. καὶ αὐτοὶ] καθʼ ἑαυτοὺς P. 15. πάντως Buttm. pro πάντα. 4. αἰσθάνονται—ὠφελείας est et- 18. ἀποροῦσι—γράφει] Hæc habet iam in T. etiam T. infra post scholion v. 204. 7. ἡπλόϊζεν, ἐνθάδε δὲ ἐ. Buttm. (p. 311, 32.) et præscripto ἄλλως. pro ἀπλοΐζειν ἐνθάδε ἐ. εἰ—Φαίηκες] οἳ—φαίακες T. 9. ἀπὸ κοινοῦ] Vide ad γ, 104. 27. περισπαστέον—ὀξυτονητέον] πε- 10. ἀναμίγνυσι V. ἂν μίγνυσι P. ρισπᾶται—ὀξύνεται P. 11. ἑκάστῳ] ἑκάστων V. 29. ἀπόφασθε Buttm. pro ἀποφᾶ. 13. ἑκάστῳ Buttm. pro ἑκάστων. σθε.)

201. οὐκ ἔσθʼ οὕτος ἀνὴρ διερὸς] ὁ ζῶν, ὡς ἐκ τοῦ ἐναντίου ἀλίβαν- τες οἱ νεκροί. H. ζῶν ἐρρωμένως καὶ ἰκμάδος μετέχων. τὴν μὲν γὰρ ζωὴν ὑγρότης καὶ θερμασία συνέχει, τὸν δὲ θάνατον ψυχρότης καὶ ξηρασία. ὅθεν καὶ ἀλίβαντες οἱ νεκροὶ λιβάδος μὴ μετέχοντες. P.Q.V.

οὐκ ἔστιν ἄνθρωπος ἐκεῖνος ἄρτι ζῶν, οὐδὲ γεννηθήσεται, ὃς μέλλει τολμῆσαι ἀγαγεῖν εἰς τὴν χώραν ἡμῶν πόλεμον. ἀντὶ τοῦ οὐ μὴ ζήσει ὃς τολμήσει ταῦτα. B.

διερὸς] οὕτως τὸν ζῶντα Ἀρίσταρχος. ὁ δὲ Καλλίστρατος γράφει δυερός, ὁ ἐπίπονος, παρὰ τὴν δύην, ἤτοι κακοπαθητικός. E.H.P.Q.T.

βλαπτικὸς, πειρατικὸς, πειρατής. Gl. P.

203. φίλοι ἀθανάτοισιν] λείπει τὸ ἐσμέν. P.

204. πολυκλύστῳ ἐνὶ πόντῳ ἔσχατοι] καὶ μὴν ἐν Κερκύρᾳ οἰκοῦ- σιν. ἀλλʼ ὡς πρὸς τὴν Ἑλλάδα ἡ σύγκρισις, ὡς ὅταν μέγιστον ὄρος εἴπῃ, οὐ μεῖζον Καυκάσου οὐδὲ Τμώλου λέγει καὶ Ἄλπεων, ἀλλὰ τῶν Ἑλληνικῶν. καὶ τὸν Ἀχελῷον οὐ τοῦ Νείλου προκρίνει καὶ τῶν μα- κρὰν, ἀλλὰ τῶν ἐγγύς. ἔσχατοι οὖν Φαίακες τῶν Ἑλλήνων. καὶ Αἰσχύλος λέγει “ἔστιν πόλις Κάνωβος ἐσχάτη χθονός,” οὐ τῆς οἰ- κουμένης, ἀλλὰ τῆς Αἰγυπτίας. ἀλλὰ καὶ ἡ Ἀπειραίη γρηῦς (Od. η, 8.) ἀπὸ τῆς ἀντικειμένης Ἠπείρου. θαυμαστὸν γὰρ εἰ δούλην τινὰ ἔξω στηλῶν Ἡρακλειῶν ἐμπορευσάμενός τις ἐπώλησε. καὶ τί δεῖ πολλὰ λέγειν, Ὀδυσσέως αὐτοῦ ὁμολογοῦντος ὡς περὶ τὴν Θεσπρω- τίαν εἰσὶν οἱ Φαίακες “ὡς ἤδη Ὀδυσῆος ἐγὼ περὶ νόστου ἄκουσα ἀγχοῦ Θεσπρωτῶν ἀνδρῶν ἐν πίονι δήμῳ” (ρ, 526.), καὶ πάλιν “ὥς μοι Θεσπρωτῶν βασιλεὺς μυθήσατο Φείδων” (ξ, 315.). τοῦτο δηλοῦν ἐστιν ὅτι γείτων ἐστὶ Φαιάκων ὁ Φείδων ὁ τὰ παρʼ αὐτοῖς πρασσό- μενα γινώσκων. ἡ Δωδώνη τε οὐ πρόσω, εἰς ἣν ἀπὸ Φαιάκων γενέ- σθαι αὐτὸν μαντευσόμενον. E.P.Q.T.

ὅτι σαφῶς ἐνταῦθα ἐκτετοπισμένην που καὶ ἐσχάτην τὴν τῶν Φαιάκων χώραν ὑφίσταται, οὐ τὴν Κέρκυραν. P. T.

207. τὸν νῦν] Καλλίστρατος, τῷ μιν. H.

πρὸς γὰρ Διός εἰσιν ἅπαντες] παρὰ Διός εἰσιν, ἀντὶ τοῦ πρόσφυ- γες Διός εἰσι καὶ οἰκτειρόμενοι παρʼ αὐτοῦ πάντες ξεῖνοί τε πτωχοί τε. E.H.P.Q.

208. δόσις ὀλίγη τε φίλη τε] ὀλίγη μὲν τῷ διδόντι, φίλη δὲ τῷ λαμβάνοντι. ἡ γὰρ ἔνδεια καὶ τὸ ὀλίγον φίλον ἡγεῖται. B.E.P. Q.V.

215. δῶκαν δὲ χρυσέῃ] οὐκ ἄρα οὐδὲ Νέστορος θυγάτηρ Τηλέμα- χον ἔλουσεν, οὐδὲ Ἑλένη Ὀδυσσέα. νῦν οὖν εἰπούσης τῆς Ναυσι- κάας, λούσατε ἐν ποταμῷ, οὐχ ὡς παρακούσασαι, ἀλλʼ ὡς τούτου ὄντος τοῦ λοῦσαι, τὸ παρασχεῖν τὰ λουτρὰ, παρατιθέασιν ἔλαιον αὐτῷ. P.Q.T.

218. στῆθʼ οὕτω] δεικτικῶς, οὕτως ὡς ἔχετε· ὡς κἀν τῷ “Ἥφαι- στε, πρόμολ᾿ ὧδε” (Il. σ, 392.). P.M.T.

220. ἦ γὰρ δηρὸν] πολὺς γὰρ καιρός ἐστιν ὅτε οὐκ ἠλειψά- μην. B.

221. ἄντην δʼ οὐκ ἂν ἔγωγε λοέσσομαι] ταῦτα μάχονται τῷ ὑπὸ παρθένων ποιεῖν λουόμενον. λύοιτο δʼ ἂν τῇ λέξει, προσέθηκε γὰρ “μετελθών,” οἷον ξένος ὤν. τάχα δʼ οὐδʼ ὅλως παρθένοι λούουσι. λέ- γεται γὰρ “τὸν δʼ ἐπεὶ οὖν δμῶαι λοῦσαν,” ἀλλʼ οὐχὶ κοῦραι. καὶ περὶ τῆς Ἥβης γὰρ ἀμφισβητεῖται εἰ παρθένος ἦν. καὶ ἡ Ἑλένη λούοιτʼ ἂν Ὀδυσσέα. Q. T.

ἢ περιττεύει τὸ ἄν, ἢ τὸ λοέσσομαι ἀντὶ τοῦ λοεσσαίμην τέτα- κται. P.

222. μετελθών] ἀντὶ τοῦ ἐπελθών. V.

224. χρόα νίζετο] πρὸς τὴν φράσιν, τὸν χρόα τὴν ἄλμην ἀπενί- [*](1. μιν Porsonus pro μέν. 20. τὸν δʼ ἐπεὶ —] Aut Il. ω, 587. 2. παρὰ Διός—πτωχοί τε P. ἀντὶ sed ibi cadaver Hectoris lavatur; τοῦ πρόσφυγες Διός εἰσιν οἰκτειρόμενοι aut Od. ρ, 88. sed ibi est τοὺς δʼ παρʼ αὐτοῦ καὶ ὑπὸ Διὸς πάντες ὑποπτεύ- ἐπεί. BUTTM. οντες ξένοι καὶ πτωχοί ceteri, nisi quod 23. τὸ ἄν Buttm. pro τὸ ἄντην. παρὰ Διός ex H. enotavit Porsonus. 25. ἐπελθών Buttm. pro ἀπελθών. 17. ὑπὸ παρθένων ποιεῖν λουόμενον] “Post v. 223. in textu cod. P. de- De hac quaestione conf. schol. γ, sunt omnia usque ad v. 316. quod 464. et indicatum ab ea manu quæ scho- 19. ξένος ὢν] Majus pro ξένος ὤν lia scripsit his verbis: ἐνθάδε λείπ. reponendum, certe inserendum pu- στίχοι ??γ΄. BUTTM. tabat κούραις. Sed ξένος ὤν est in- 26. τρὸς] Pendet ab omisso ση- terpretatio verbi μετελθών. Vox οἷον μειοῦνται. Vid. not. ad ζ, 2. BUTT. in Mediol. non legitur. BUTTM.)

ἢ περισσεύει θάτερον, ἢ τὸ χρόα ἐντείνει τὴν ἅλμην. ὅμοιον δέ ἐστι τῷ Ἰλιακῷ (φ, 122.) “οἵ σʼ ὠτειλὴν αἷμʼ ἀπολιχμήσονται.” P.

νίψατο] ἀπεπλύνετο. V.

226. ἁλὸς χνόον] τὸ λεπτότατον τῆς θαλάσσης, ἢ τὴν ἀκαθαρ- σίαν. E.V.

227. λίπʼ ἄλειψεν] λιπαρῷ ἢ λιπαντικῷ ἐλαίῳ ἠλείψατο. V.

228. ἀμφὶ δὲ εἵματα] ἄδηλον ποῦ ἐστιν ἀνταπόδοσις, πότερον εἰς τὸ “τὸν μὲν Ἀθηναίη θῆκε,” καὶ ὑποστικτέον εἰς τὸ ἀδμής, ἢ ἀπο- δοτέον “ἀμφὶ δὲ εἵματα ἔσσατο,” τοῦ δέ πλεονάζοντος. Q.

231. οὔλας ἧκε] τὸ οὖλος πολλαχῶς λέγεται. οὖλος ὁ προσηνής. δηλοῖ δὲ καὶ τὸ ὁλόκληρον, καὶ τὴν τῶν τριχῶν διαστροφήν. αἰνίττε- ται δὲ καὶ τὸν ὀλέθριον, ὡς ἐν Ἰλιάδι (β, 5.) φησὶν “ἥδε δέ οἱ κατὰ θυμὸν ἀρίστη φαίνετο βουλὴ, πέμψαι ἐπʼ Ἀτρείδην Ἀγαμέμνονα οὖ- λον ὄνειρον,” ἤγουν τὸν ἐπʼ ὀλέθρῳ πεμπόμενον. σημαίνει δὲ καὶ τὸν ὑγιῆ, ὥσπερ λέγεται οὖλα τραύματα. σημαίνει δὲ καὶ τὸ ὑγίαινε, ὡς ἐν ἐκείνῳ “οὖλέ τε καὶ μάλα χαῖρε, θεοὶ δέ τοι ὄλβια δοῖεν” (Od. ω, 402.). E. ἧκε νῦν ἀντὶ τοῦ ἐποίησε. H.

233. δέδαεν καὶ Παλὰς Ἀθήνη] ἐδίδαξεν. ἐργάνη γὰρ θεός. Q.

234. τέχνην παντοίην] πάντα τὰ μέρη τῆς τέχνης ἢ τῆς χρυσο- χοϊκῆς τέχνης. πᾶσαν τὴν κατὰ μέρος ἀκρίβειαν. H.Q.T.

235. ὡς ἄρα τῷ κατέχευε χάριν] παραβολὴ πρὸς τὴν ἐξαλλαγὴν, καὶ τὸ καλὸν ὄντα ὀφθῆναι καλλίω· ὥσπερ ὁ ἄργυρος καλὸς ὢν καλ- λίων ἐστὶ χρυσοῦ περιχυθέντος. καλῶς δὲ οὐκ ἔξωθεν παρέλαβε τὴν ὁμοιότητα, ἀλλʼ ἐπεὶ Ἀθηνᾶ ἐστιν ἡ τοῦτο ποιήσασα, τοῖς ἐκείνης δημιουργοῖς πρὸς τὴν εἰκόνα συγκέχρηται. ἢ, ᾗ ἐκεῖνος χρυσὸν ἀρ- γύρῳ, οὕτω καὶ ἡ Ἀθηνᾶ χάριν τῷ Ὀδυσσεῖ. ἦν μὲν γὰρ καλὸς καὶ πρόσθεν, οὐκ ἐφαίνετο δὲ διὰ τὴν κάκωσιν τῆς θαλάσσης, νῦν δὲ ἀπέλαβε τὴν οἰκείαν χάριν. τοῦ μὲν γὰρ εἶναι καλὸν ἡ φύσις αἰτία, τοῦ δὲ δοκεῖν ἡ χάρις. H. Q.

239. κλῦτέ μοι] κλῦτέ μευ, οὕτως. H.

240. οὐ πάντων ἀέκητι θεῶν] ἀλλʼ ἔστι τις δηλονότι θεῶν, ὃς διέ- σωσεν ἐνθάδε τὸν Ὀδυσσέα. Q. T.

241. οὕτως ἐν μέλλοντι χρόνῳ, ἐπιμίξεται. H.

242. ἀεικέλιος δέατʼ εἶναι] τὸ γὰρ παρὰ τὸ καθῆκον ἀεικέλιον λέ- γεται. τὸ δὲ ἐδέατο ἀντὶ τοῦ ἐδόκει. καὶ γίνεται ἀπὸ τοῦ δέω δεύω, καὶ ἐξ αὐτοῦ δεύσω δέδαμαι ἐδεδάμην ἐδέδατο, καὶ ἐκβολῇ τοῦ ε κατʼ Ἴωνας καὶ τοῦ δ, δέατο. E.

δέατο] ἔδοξε. H. ἐδόκει, ἐφαίνετο. T. V.

244. αἲ γὰρ ἐμοὶ τοιόσδε πόσις] εἴθε ὁ τοιοῦτος ὑπάρξειέ μοι ἀνὴρ καλούμενος καὶ ἐνθάδε οἰκῶν καὶ ἀρέσκοι αὐτῷ μένειν ὧδε. τοῦτο δὲ λέγει ἡ Ναυσικάα, ἐπειδὴ οὐκ ἐμνήστευον οἱ Φαίακες ἐξ ἑτέρας δοκοῦσιν οἱ λόγοι ἀπρεπεῖς παρθένῳ εἶναι καὶ ἀκόλαστοι. λύουσι δὲ ἐκ τοῦ προσώπου· ὑπόκεινται γὰρ τρυφῶντες οἱ Φαίακες καὶ παν- τάπασιν ἁβροδίαιτοι. Ἔφορος μέντοι τοὔμπαλιν ἐπαινεῖ τὸν λόγον ὡς ἐξ εὐφυοῦς πρὸς ἀρετὴν ψυχῆς. E.T. Ἔφορος ἐπαινεῖ τὸν λόγον ὡς ἐξ εὐφυοῦς πρὸς ἀρετὴν ψυχῆς. ἐγὼ δὲ τοῦτο πρὸς τὸ ἁβροδίαιτον τῶν Φαιάκων δίδωμι. Q. T.

Καὶ ἄλλως. εἴθε τις ἐκ τῶν Φαιάκων ὅμοιος τῷ Ὀδυσσεῖ ἀνήρ μου εἴη κεκλημένος, ἢ αὐτῷ τῷ Ὀδυσσεῖ ἅδοι ἐνταῦθα μίμνειν, ἵνʼ ᾖ ὁ καί ἀντὶ τοῦ ἤ, ὡς ἐν τῷ “ἤτοι ὁ μὲν πρώτῃσι καὶ ὑστατίῃσι βόεσσιν αἰὲν ὁμοστιχάει” (Il. ο, 634.). H.Q.T.

αἲ γὰρ ἐμοὶ—ἐνθάδε ναιετάων] ἄμφω μὲν ἀθετεῖ Ἀρίσταρχος, διστάζει δὲ περὶ τοῦ πρώτου, ἐπεὶ καὶ Ἀλκμὰν αὐτὸν μετέβαλε παρθένους λεγούσας εἰσάγων “Ζεῦ πάτερ, αἲ γὰρ ἐμὸς πόσις εἴη.” H. Q.

249. ἦσθε] ἀπὸ τοῦ ἔσθω, οὗ ὁ παρατατικὸς ἦσθον. B. ἦσθε] ἤσθιε. κατὰ συγκοπὴν ἀπὸ τοῦ ἐσθίω γίνεται. E.

256. πατρὸς ἐμοῦ] ὅτι ἐν πᾶσι φέρεται, ἐμοῦ, ἀλλʼ οὐκ, ἐμεῦ. ὅμως ἐπί τινων ὁ Ζηνόδοτος ἐπὶ τὸ χεῖρον μετατίθησι. H. Q. ἔνθα σέ φημι] ὅπου φημί σε εἰδησέμεν καὶ γνωσθῆναι τοῖς ἄν- [*](13. οἱ λ. ἀ.] ἀ. οἱ λ. T. λαβε, transtulit ad sua, quod con- εἶναι om. E. jecit Lehrs. Aristarch. p. 355. et 19. εἴθε] αἴθε H. ad Herodian. p. 125. cui ipsi quo- ἐκ τῶν—Ὀδυσσεῖ om. T. que in verbis ὁ μέντοι Ἴβυκος διέστειλε 20. ἅδοι—ὁμοστιχάει om. T. τὸ μένος ἐν τῷ πρώτῳ σχεδὸν τὸν Ὁμη- 24. μετέβαλε] Probabilius μετέ- ρικὸν μεταβαλών restituit μεταλαβών.)

258. ἀλλὰ μάλʼ ὧδʼ ἔρδειν] ὅτι ἀντὶ τοῦ προστακτικοῦ τοῦ ἔρδε. τὸ δὲ οὐκ ἀπινύσσειν, οὐκ ἀπίνυτος εἶναι, ὡς καὶ ἐν Ἰλιάδι (ο, 10.) “κῆρ ἀπινύσσων” τὸ κῆρ ἀπίνυτος ὤν. Q.T. πινυτὸς γὰρ ὁ φρόνι- μος, ἀπίνυτος δὲ ὁ ἀσύνετος. E.

259. ἐκ παραλλήλου τρεῖς συνδέσμους τέθεικε. τὸ δὲ ἴομεν ἀντὶ τοῦ ἴωμεν. H. διʼ ἀγρῶν πορευσόμεθα. T.

261. ἔρχεσθαι] ἀπαρέμφατον ἀντὶ τοῦ προστακτικοῦ τέθεικεν. H. ἔνιοι ἔρχεσθαι. V.

262. τὸ ἑξῆς οὕτως, αὐτὰρ ἐπὴν πόλιος ἐπιβήομεν, ξεῖνε σὺ δʼ ὦδʼ ἐμέθεν ξυνίει ἔπος, (289.). τὰ δὲ λοιπὰ διὰ μέσου. H. Q.T. καὶ ἄλλως. αὐτὰρ ἐπὴν πόλιος ἐπιβάζομεν, δήεις ἀγλαὸν ἄλσος (291.). οὕτω τὸ ἑξῆς. H. Q.

ἐπιβείομεν] ἐπιβῶμεν, εἰσέλθωμεν. V.

264. λεπτὴ δʼ εἰσίθμη] στενὴ, φησὶν, ἐστὶν ἡ δίοδος τοῦ λιμένος· τὸ γὰρ πλῆθος τῶν νηῶν ἐπέχει τὸ πλάτος τῆς διόδου. B.E.Q.T. ἢ ἀπὸ τοῦ εἰσιέναι κατὰ πλεονασμὸν τὸν ἰσθμὸν λέγει. B.H.Q. ἕκα- στος γὰρ τῶν Φαιάκων κέκτηται ναῦν εἰς ἣν ἐναυλίζεται. B.H.Q.T. τὸ δὲ εἰσίθμη βαρύνεται ὡς στάθμη. Ἀριστοφάνης δὲ σὺν τῷ σ γράφει ἴσθμη παρὰ τὸν ἰσθμόν. B.H.Q.

τὸ δὲ ἀμφιέλισσαι, ἀμφοτέρωθεν στρεφόμεναι ὑπὸ κωπῶν. B.E.Q.

265. εἰρύαται] εἱλκυσμέναι εἰσὶν, ἢ φυλάττουσιν, ἔνθα ἵστανται αἱ νῆες. E.

τὸ δὲ ἐπίστιον, ἐποίκιον, σκηνὴ, νεώριον, ἢ σκάφος, παρὰ τὸ ἱστίον. λέγει δὲ ὅτι ὑπὸ τοῦ πλήθους τῶν νεῶν τῶν νενεωλκημένων στενή ἐστιν εἴσοδος. E.T.V.

Ἰακὴ ἡ συναλοιφή· τῷ δὲ τόνῳ ὡς ἐπίκριον. ἤτοι ἐποίκιον, σκηνὴ. νεώριον, ἢ σκάφος, παρὰ τὸ ἱστίον. λέγει δὲ ὅτι οὐδεὶς ξένος ἐστὶν, ἀλλ᾿ ἅπαντες πολῖται καὶ ἐφέστιον πῦρ ἔχοντες. διὰ δὲ ψιλοῦ ἀντι- στοίχου ἐξενήνεκται, ὡς τὸ δέχεσθαι δέκεσθαι καὶ οὐχί οὐκί. τοῦτο δὲ κατὰ διάλεκτον. Q.

266. ἔνθα δέ τέ σφʼ ἀγορὴ] περὶ τὸ ἱερὸν τοῦ Ποσειδῶνός ἐστιν ἀγορὰ ἔνθα δημηγοροῦσι. B. Q.

καλὸν Ποσιδήϊον] ἀφιερωμένον τῷ Ποσειδῶνι τέμενος. E.V.

267. ῥυτοῖσι λάεσσιν] μεγάλοις, τοῖς μὴ δυναμένοις ἐπʼ ὤμων φέρεσθαι, ἀλλὰ ἑλκομένοις διὰ τὸ μέγεθος. E. ἑλκομένοις διὰ τὸ μέγεθος. κατωρυχέεσσι δὲ, καλῶς θεμελιωθεῖσι. B. Q.T. λείοις, εὐ- ξέστοις. Q. τοῖς εἱλκυσμένοις, ἐκ δὲ τούτου μεγάλοις. V.

268. μελαινάων ἀλέγουσι] διὰ φροντίδος ἔχουσι καὶ ἐπιμελείας ἀξιοῦσι. V. ἀποτιθέασι, συλλέγουσι. δηλοῖ γὰρ τὸ α τὸ ὁμοῦ, ὡς ἐπὶ τοῦ ἀκόλουθος, ὅ ἐστιν ὁμοκέλευθος, καὶ ἄβρομοι ἄβρομοι, καὶ ἀνιάχοι ἁμαΐαχοι. οὕτω δὲ καὶ ἄλοχος καὶ ἄκοιτις. E.

269. πείσματα καὶ σπεῖρα] πείσματα τὰ ἀπόγεια σχοινία, παρὰ τὸ πείθεσθαι αὐτοῖς τὴν ναῦν. σπεῖρα δὲ οἱ μεγάλοι κάλοι, παρὰ τὸ συσπειρᾶσθαι καὶ κεῖσθαι. ἢ σπεῖραι διʼ ὧν ἕλκονται αἱ νῆες· ἢ τὰ σχοινία διʼ ὧν δεσμεύονται οἱ τροχίλοι. T. τὸ δὲ “ἀποξύνουσιν” ἤτοι τὸν φλοιὸν περιξέουσιν. E.H.

273. φῆμιν ἀδευκέα] ἀπὸ τοῦ γλεῦκος ἀγλευκέα καὶ ἀδευκέα. ἢ τὴν ἀπροσδόκητον, ἀπὸ τοῦ δεύκω τὸ βλέπω. ἢ τὴν πικρὰν, ἢ τὴν [*](1. νεώριον ἢ σκάφος est etiam in ἀνιάχοι pro αὐίαχοι. BUTTM. H. 20. Hujus scholii particulæ le- 2. νενεωλκ– Buttm. νεωλκ– V. guntur in E. (πείσματα καὶ σπεῖρα: ἐωλκ– E. ἐολκ– T. τὰ σχοινία τὰ ὑπόγεια παρὰ τὸ π. α. τ. 11. ἀφιερωμένον] καθιερωμένον V. ναῦν) et in Q. (καὶ σπεῖρα: διʼ ὧν ἕλ- 18. ὅ ἐστιν Buttm. pro ἔστι δὲ κονται αἱ νῆες). Paullo plura, ut vi- detur, in H. In fine, ubi οἱ τροχιλ- 19. ἀνιάχοι ἀμαΐαχοι] ἀνίσχυροι ἅμα λεῖς in T., οἱ τροχαλοί in H., ego οἱ Ἰἀχου ed. Mediol. Sed manifesta τροχίλοι scripsi ex Eustathio p. est corruptela. Eodem enim hæc 1563, 4. ubi est, σπεῖρα, ἤγουν pertinent quo præcedens ἄβρομοι, ὑφάσματα ἐξ ὧν τὰ ἱστία, ἢ σπεῖρας nimirum ad Il. ν, 41. scribendum- διʼ ὧν αἱ νῆες ἕλκονται, ἢ διʼ ὧν οἱ τρο- que καὶ ἀνιάχοι ἁμαΐαχοι. Nam in χίλοι δεσμοῦνται. textu etiam scribebatur olim ibi 26. ἀπὸ τοῦ—οὖν om. Q.)

275. καί νύ τις δʼ εἴπῃσιν] ἀθετοῦνται στίχοι ιδ’ ἕως “ἀνδράσι μίσγηται” ὡς ἀνοίκειοι τῷ ὑποκειμένῳ προσώπῳ. εἴρηται οὖν τοῦτο διὰ τῶν πρὸ αὐτῶν β΄ στίχων, τῶν “ἀλεείνω φῆμιν ἀδευκέα.” H. Q.

278. ἦ] βεβαιωτικῶς ἀναγνωστέον. H.

279. ἐπεὶ οὔτινες ἐγγύθεν εἰσίν] ἐπειδὴ οὐκ εἰσὶ πλησιώτερον ἄλλοι, εἰρωνικῶς. B.

280. ἤ] οὗτος ὀξύνεται, ὁ δὲ ἑξῆς (283.) περισπᾶται. H.

πολυάρητος θεὸς] πολλῶν εὐχῶν ἀκούων, ἢ πολλῶν εὐχῶν ἀξιούμε- νος. γίνεται δὲ ἀπὸ τοῦ πολὺ καὶ τοῦ ἀρά ἡ εὐχή. B.

282. βέλτερον, εἰ καὐτή] ἄμεινον εἰ ἀπελθοῦσα εὗρεν ἄνδρα ἀλ- λαχόθεν. εἰ γὰρ Φαίακα, φησὶ, λήψεται, ἀτιμάσει τοὺς ἄλλους μνηστῆρας, οἵτινες αὐτὴν μνηστεύονται. ἢ κατʼ εἰρωνείαν, βέλτερον εἰ αὐτὴ εὗρεν ἑαυτῇ ἄνδρα. ἀτιμάζει γὰρ τοὺς Φαίακας, οἳ αὐτὴν μνηστεύονται. B.E.Q.T.

286. νεμεσῶ] περισπωμένως τὸ νεμεσῶ. H.

287. ἤ τʼ ἀέκητι] ψιλωτέον τὸ ἤτʼ, ἵν᾿ ᾖ οὕτως, καὶ ἄλλην νεμεσῶ ἥτις ἂν ταῦτά γε ῥέζοι καὶ ἀέκητι γονέων ἀνδράσι μίσγηται. Ἀρί- σταρχος. Q.

φίλων] βραχὺ διασταλτέον μετὰ τὸ φίλων. H.

289. Ἀρίσταρχος, σὺ δʼ ὦκ᾿ ἐμέθεν. H.

290. ἐμεῖο] ἄμεινον γράφειν ἐμοῖο, ἀπὸ τοῦ ἐμός. τὸ γὰρ ἐμεῖο ἀπὸ τοῦ ἐμεῦ ἀσυνάρθρου γέγονεν. Ζηνόδοτος ἐμεῖο, καὶ ἐπεκράτη- σεν. H. Q.

291. δήομεν] εὕρωμεν. MS. Barnes.

δήομεν] γρ. δήεις, ἀντὶ τοῦ εὕρῃς. H. Q. αἱ χαριέστεραι, δήεις. H. ἄγχι θαλάσσης] γρ. κελεύθου. H.

292. ἀμφὶ δὲ λειμών] λείπει ἐστίν, ἢ θάλλει. H.

293. ἐνθάδε πατρὸς ἐμοῦ τέμενος] τέμενος λέγεται ἡ ἀποτετμη- μένη γῆ κατὰ τιμὴν, δενδροφόρου γῆς ἢ ἀμπελοφόρου ἢ σιτοφόρου. τὸ δὲ τεθαλυῖα ἡ θάλλουσα καὶ πλήθουσα φυτοῖς. E.V.

ἀλωὴ λέγεται ὁ εἰς φυτείαν ἐπιτήδειος τόπος, δενδροφόρος γῆ. Q.V.

294. ὅσσον τε γέγωνε βοήσας] λείπει τὸ τις, ὅσον τις βοήσας ἠκούσθη. H. Q.

297. ἡμέας] ἀπόλυτος ἡ ἡμέας. H.

δώματʼ ἀφῖχθαι] Ἀριστοφάνης, δώματα ἷχθαι. H.

298. ἴμεν] ἀντὶ τοῦ ἴθι. H.

ἡδʼ ἐρέεσθαι] γρ. ἠδʼ ἔρχεσθαι. H.

ἐρέεσθαι] ἐρωτᾶν· ἀντὶ τοῦ, ἐρώτησον. V.

302. οἷος δόμος Ἀλκινόοιο] εἰ μὲν πρὸς γενικὴν ἀφορᾷς, μὴ στίξῃς εἰς τὸ Ἀλκινόοιο· εἰ δὲ πρὸς κλητικὴν, στίξον, ἵνα ᾖ πρὸς Ὀδυσσέα ὁ λόγος λέγων. ἀλλὰ ὦ ἥρως. B.

303. κεκύθωσι] ἔστι τὸ ὑγιὲς ἀπὸ τοῦ κεύθω, εἶτα συστολὴ παρηκολούθησεν, ὡς ἐν τῷ “μὴ δή μοι φύξιν γε Δόλων ἐμβάλλεο θυμῷ” (Il. κ, 447.). κεκύθωσιν ὅμοιον τῷ λελάχωσιν. προειπὼν δὲ δώματα ἐπήνεγκε δόμος, πρὸς ὃ ἡ διπλῆ. Q.

305. ἡ δʼ ἧσται ἐπʼ ἐσχάρῃ] οὐ σημαίνει τὸ παρὰ τὴν ἐσχάραν, ἀλλʼ ὡς τοῦ θρόνου ὑψηλοτέρου ὄντος τοῦτό φησι. τοιοῦτόν ἐστι καὶ τὸ “πάντας μὲν φιλέεσκεν ὁδῷ ἔπι οἰκία ναίων” (Il. ζ, 15.). οὐ γὰρ τὸ παρὰ τὴν ὁδὸν οἰκῶν σημαίνει, ἀλλὰ δηλοῖ ἐν τούτοις τὸ ὑψηλὸν ἀπὸ τῆς γῆς· ἐπεὶ τοίνυν ἐστὶν ἡ οἰκία ὑψηλοτέρα τῆς γῆς, καὶ ὁ ἐν αὐτῇ οἰκῶν ἐπάνω οἰκεῖ τῆς γῆς. E.

ἐκ τούτου δηλοῖ τὸν καιρὸν, ὅτι χειμὼν ἦν. B. ἀντὶ τοῦ ἐπʼ ἐσχάρῃ. ὡς χειμῶνος ὄντος. H.

ἐν πυρὸς αὐγῇ] ἐν τῷ φωτιζομένῳ ὑπὸ τοῦ πυρὸς τόπῳ. B.Q.T.V.

308. ποτικέκλιται αὐγῇ] περικέκλιται καὶ περιέχεται τῇ αὐγῇ. Q. περιέχεται τῇ αὐγῇ, ἀντὶ τοῦ πεφώτισται. V.

310. μητρὸς περὶ γούνασι] ἤτοι ὡς γυνὴ γυναῖκα προκρίνει, ἢ ἐπεὶ φρονιμωτάτη ἡ Ἀρήτη παραδίδοται. καὶ ἄλλως δὲ φιλοικτίρ- μον τὸ θῆλυ. Καλλίστρατος. E.H.Q.V. ὡς φιλοικτίρμονα τὴν θήλειαν κελεύει παρακαλέσαι. T.

318. Καλλίστρατος, αἱ δʼ εὖ μὲν τρεχέτην. τὸ δὲ, πλίσσοντο, βάδην διέτρεχον. ὥστε τὸ ὅλον εἶναι, εὖ μὲν ἐτρόχαζον, εὖ δὲ βάδην ᾔεσαν. B.H.P.Q.T. Ἄλλως. πλίσσειν ἐστὶ τὸ μεταφέρειν σκέ- λος παρὰ σκέλος. οἱ Δωριεῖς δὲ τὰ βήματα πλίκας καλοῦσιν. Ἱπ- ποκράτης δὲ πλίγμα τὸ μεταξὺ τῶν μηρῶν διάστημα. ὅθεν καὶ δια- πεπλίχθαι φασὶ τὸ περιπλέκειν τοὺς πόδας. ἐπειδὴ τοίνυν διιστα- μένων τῶν μηρῶν τὸ βῆμα γίνεται, οὐκ ἀφυῶς οἱ Δωριεῖς τὰ βήματα πλίκας λέγουσι. B.H.P.Q.T. πλίξ τὸ βῆμα. πλίσσοντο οὖν ἀντὶ τοῦ ἐβημάτιζον. ἐπαινεῖ τοίνυν καὶ τὸν δρόμον καὶ τὴν τῶν ποδῶν κίνησιν. P.Q.T. πλίσσοντο, διέβαινον. πλίχος γὰρ τὸ ὑπὸ τὰ αἰδοῖα δέρμα, ὃ δεῖται διαβαινόντων. πλίσσεσθαι γὰρ τὸ βάδην δια- βαίνειν, καὶ πλίγμα τὸ διάστημα τῶν ποδῶν. V. et codex Barnes.

ἔστι μὲν τὸ πλίσσειν τῶν ἅπαξ εἰρημένων παρʼ Ὁμήρῳ, σημαίνει δὲ τὸ τρώχων τὸ τρέχειν· οἱ γὰρ τροχοὶ καὶ τοὺς δρόμους σημαί- νουσι· τὸ δὲ πλίσσειν πόδεσσι τὸ βηματίζειν δηλοῖ, ἀπὸ τοῦ πλήσ- σειν τὴν γῆν· οἱ μέντοι Ἴωνες τὸ ἐκτρέχειν τὰ σκέλη· σκέλος γὰρ παρὰ σκέλος θέντα πλίσσειν λέγουσι. Δωριεῖς δὲ καὶ τὰ βήματα [*](3. φωτιζομένῳ] καταπεφωτισμένῳ V. τὸ δὲ πλίσσοντο] πλὶξ τὸ βῆμα. 4. αὐγῆ] Nam sic aliis in libris τὸ δʼ ἐπλίσσοντο B. Q. scriptum fuit pro αὐτῇ. Eustath. 13. πλίκας] In scholio proximo p. 1564, 25. ποτὶ κέκλιται αὐγῇ ἢ πλίχας. De utraque forma dixit αὐτῇ. Lobeck. Paralip. p. 103. 6. προκρίνει] κινεῖ E. 14. πλίγμα] κλάδα P. κλάδος H. 7. ἡ Ἀρήτη om. H. In πλίγμα consentit Eustath. p. 8. Καλλίστρατος om. V. et vide- 1564, 51. tur ortum ex scholio proximo, 20. πλίσσεσθαι—ποδῶν om. V. quod ab hoc nomine incipit. 23. τὸ τρώχων (τρωχᾶν Buttm.) 10. Καλλίστρατος—τρεχέτην om. om. Q. B.Q. 24. πλήσσειν Buttm. pro πλίσσειν. τρεχέτην] τρεχέην H. P. 25. σκέλος γὰρ H. σκέλη γὰρ P.Q.)

319. μάλα] ἀντὶ τοῦ ἐπιστημόνως. Q. νῦν ἐπιστημόνως. V.

320. νόῳ δʼ ἐπέβαλλεν] τεχνικῶς ἤλαυνεν. V.

321. δύσετό τʼ ἠέλιος] νῦν πρὸς δυσμὰς ἀπέκλινεν. ἡμέρας γὰρ ἔτι οὔσης εἰσέρχεται Ὀδυσσεὺς, παρὸ καὶ ἀχλὺν αὐτῷ καταχέει. P. V. καὶ πῶς ἀχλὺν ἐπιχέει τῷ Ὀδυσσεῖ Ἀθηνᾶ ἅπαξ ἑσπέρας οὔσης; τὸ δύσετο οὖν, πρὸς δυσμὰς ἀπέκλινεν. P.Q.T.

327. καινῶς ἡρμήνευσε τὸ δός με φιληθῆναι καὶ ἐλεηθῆναι ὑπὸ Φαιάκων, “δός μʼ ἐς Φαίακας φίλον ἐλθεῖν ἡδʼ ἐλεεινόν.” τὸ γὰρ δός ἐν ταῖς εὐχαῖς κεῖται. “δὸς μὴ Ὀδυσσῆα πτολιπόρθιον οἴκαδʼ ἱκέσθαι” (Od. ι, 530.) καὶ μεταλαβὼν εἰς τὸ ὀπάζειν “Νέστορι μὲν πρώτιστα καὶ υἱάσι κῦδος ὄπαζε· αὐτὰρ ἔπειτʼ ἄλλοισι δίδου χαρίεσσαν ἀμοιβὴν, δὸς δʼ ἔτι Τηλέμαχον καὶ ἐμὲ πρήξαντα νέ- εσθαι” (Od. γ, 57.). “ἀλλὰ ἄνασσʼ ἵληθι, δίδωθι δέ μοι κλέος ἐσθλόν” (γ, 380.) ἀντὶ τοῦ φιληθῆναι καὶ ἐλεηθῆναι. T.

ἐλεεινόν] ἐλέους τυχεῖν. V.

329. αἴδετο] γρ. ἅζετο. P.

330. πατροκασίγνητον] τὸν θεῖον αὐτῆς, ἤτοι τὸν Ποσειδῶνα. οὗτος γὰρ ἀδελφός ἐστι τοῦ ταύτης πατρὸς τοῦ Διός. B.

Ἀρίσταρχος περισπᾷ τὸ ζαφελῶς, καὶ οὕτως ἐπεκράτησεν. ἔδει δὲ βαρυτόνως. P.

Ἀθηνᾶ ἐπὶ τὴν πόλιν παραγενομένῳ Ὀδυσσεῖ ὑπαντᾷ, καὶ ἀξιώ- σαντι δείκνυσι τὸν Ἀλκινόου οἶκον, εἰς ὃν εἰσελθὸν Ὀδυσσεὺς προσ- πίπτει τοῖς τῆς Ἀρήτης γόνασι, καὶ δεῖται αὐτῆς πέμψαι αὐτὸν εἰς τὴν πατρίδα. ἀναστήσας δὲ αὐτὸν ὁ Ἀλκίνοος παρακαθίζει αὑτῷ καὶ δεῖπνον παρέχει. ἡ δὲ Ἀρήτη θεασαμένη τὴν ἐσθῆτα πυνθάνεται [*](1. πλίχας P. πλίσσας H. Q. πλίκας ζάθεος ζαθέως· οὐ γάρ ἐστι παρὰ τῷ Buttm. ut supra. ποιητῇ ζαφελής. δείκνυσι δὲ Ἡρωδιανὸς 6. νῦν] ἤγουν P. ὡς ὅτι κατὰ συνεκδρομὴν τοῦ ἀμελῶς καὶ 22. περισπᾷ] περισπᾶται P. He- ἐντελῶς περιεσπάσθη τὸ ζαφελῶς. rodianus ap. Joann. Alex. τον. πα- 26. ἀξιώσαντι δείκνυσι H. ἀξίως ραγγ. p. 39, 18. παρὰ τὸ ζάφελος ἀντιδείκνυσι ceteri. προπαροξυνόμενον ὀφείλει καὶ τὸ ζαφε- 27. εἰσελθὼν] ἐλθὼν H. λῶς ἐπίρρημα βαρύνεσθαι, ὡς ἀπὸ τοῦ)

Ναυσικάα εἰς τὴν πόλιν ἀφικνεῖται. καὶ μετʼ ὀλίγον ὁ Ὀδυσσεὺς ἱκετεύει Ἀρήτην τὴν Ἀλκινόου γυναῖκα τοῦ βασιλέως. καὶ μετὰ τὸ δεῖπνον πυνθανομένης ὁπόθεν τὴν ἐσθῆτα ἔσχεν, ἐγνώρισε γὰρ αὐτὴν, τὰ συμβάντα αὐτῷ κατὰ τὸν πλοῦν ἀπὸ τῆς Ὠγυγίας μέχρι τῆς τῶν Φαιάκων γῆς διηγεῖται. H.P.Q.V.

4. στῆσεν] ἀπὸ κοινοῦ τὸ, μένος ἡμιόνοιιν. P.

5. ἀθανάτοις] ἀστράσιν. P.

οἵ ῥʼ ὑπʼ ἀπήνης ἡμιόνους ἔλυον] τοὺς ὑπʼ ἀπήνης ἡμιόνους. P.

7. δαῖε δέ οἱ πῦρ] ἤτοι ἧπτε πυρὰν διὰ τὸ εἶναι χειμῶνα. B.

8. γρηῢς] αἰδέσιμον γὰρ τὸ γῆρας καὶ σωφροσύνης παρασκευ- αστικόν. P. T.

Ἀπειραίη] ἄποθεν παροῦσα, ἢ Ἠπειρωτική. P.T.V. ἔστι δὲ ἀντικρὺ Κερκύρας ἡ Ἤπειρος. V. Ἠπειρωτική. ἡ γὰρ τῶν Φαιάκων νῆσός ἐστιν. P. ἡ Ἠπειρωτική. ἡ γὰρ Ἤπειρος τῶν Φαιάκων νῆσός ἐστι. λέγεται δὲ καὶ ἤπειρος ἡ ὅλη οἰκουμένη, ἥτις τέμνεται εἰς τρία, εἰς Ἀσίαν, εἰς Λιβύην καὶ εἰς Εὐρώπην. ἑκάστη δὲ τούτων γῆ καλεῖται ἤπειρος. B. ὅτι συνέστειλεν Ἰακῶς. καὶ ἑξῆς, τήν ποτʼ Ἀπείρη- θεν. P.

θαλαμηπόλος] ἤτοι ἡ περὶ τὸν θάλαμον ἀναστρεφομένη, ἢ ἡ τοῦ οἴκου προνοοῦσα. V.

11. Ἀπείρηθεν] πόρρωθεν, ἀπὸ τῆς ἠπείρου. V.

11. θεοῦ δʼ ὡς δῆμος ἄκουεν] καὶ τοῦτο οἰκονομικῶς. ἀηδῶς γὰρ ἔχουσι πρὸς τὰς πομπὰς, ὡς ἐν τοῖς ἑξῆς ἐρεῖ. διὰ δὲ τὴν φιλοξενίαν τοῦ Ἀλκινόου ἀναγκαίως ὑπακούουσι. τὴν πειθαρχίαν οὖν αὐτῶν ἀναγκαίως προσυνίστησιν. P. Q.

13. ἀθετεῖ Ζηνόδοτος. ἤδη γὰρ εἶπε “δαῖε δέ οἱ πῦρ.” καὶ διὰ τὴν διαφορὰν τοῦ εἴσω πρὸς τὸ ἔνδον. H. P.

δόρπον ἐκόσμει] παρεσκεύαζε. P. ἑσπερινὴν τροφήν. δεῖ γὰρ νοεῖν ὅτι ἑσπέρας εἰσῆλθεν ἡ Ναυσικάα. H.P.T.

14. αὐτὰρ Ἀθήνη] ἤτοι ἡ οἰκεία φρόνησις ὑπέθετο αὐτῷ κατὰ τὴν νύκτα ἰέναι. καὶ ὁ ἀὴρ δὲ καὶ ἡ ἀὴρ τὸ αὐτό. ἡ ἀὴρ γὰρ ἡ ἀορασία, ὁ ἀὴρ εἰ μὴ ἔχει τὸ φωτίζον. E.

15. πολλὴν ἠέρα χεῦε] ὅτι τῷ Ὀδυσσεῖ περιέθηκε σκότος, οὐ τοῖς Φαίαξιν, ὡς ἐν τοῖς ἑξῆς Ζηνόδοτος. P.Q.T.

16. μή τις Φαιήκων μεγαθύμων] ὑπερόπτας εἰσήγαγε τοὺς Φαία- κας οἰκονομικῶς, ἵνα πρὸ καιροῦ μήτε ὄνομα μήτε πατρίδα μήτε τύ- χην αὐτοῦ μάθωσιν, ἀλλʼ ὡς ἤθελεν αὐτοῖς οἰκονομήσῃ τὴν ἀπόκρι- σιν. πῶς οὖν πέμπουσι τοὺς ξένους; ὅτι ἐκ τῶν ἐναντίων φιλανθρώ- πους πεποίηκε τοὺς ἄρχοντας αὐτῶν. οὐδὲν οὖν εἰς τὰ τοιαῦτα ἔμελλε βλάψειν τὸν Ὀδυσσέα ἡ τῶν ὑποτεταγμένων αὐθάδεια. εἰ δὲ καὶ περὶ τῆς εἰς τὴν Ἰθάκην ἐκβάσεως προοικονομεῖ τι ὁ ποιητὴς διὰ τοῦ τοιούτου ἤθους τῶν πολιτῶν, εἰσόμεθα ἐπὶ τοῦ οἰκείου τόπου γενό- μενοι. H.P.Q.

18. ἐραννὴν] διὰ τὸ ἄπραγμον καὶ τὴν ῥαστώνην τῶν βιούντων αὐτόθι. ἢ τὴν τῷ Ὀδυσσεῖ ἐραννὴν διʼ ἄμφω, ὅτι τε ἐκ ναυαγίου περισέσωστο, καὶ ὅτι ἐντεῦθεν προσεδόκα εἰς τὴν πατρίδα ἀφίξεσθαι. H.P.Q.T.

19. θεὰ γλαυκῶπις Ἀθήνη] κόρη τις, ἣν θεὰν ὀνομάζει διὰ τὸ δεῖξαι αὐτῷ τὴν ὁδόν. P.

22. οὐκ ἄν μοι] Ἀριστοφάνης, ἤ ῥά μοι. H. P.

24. ταλαπείριος] Ἀρίσταρχος μὲν ἀντὶ τοῦ ταλαίπωρος, τινὲς δὲ ἀντὶ τοῦ ξένος καὶ πόρρωθεν πεπερακὼς, ἢ μακρόθεν ἀφιγμένος. P.V.

25. τηλόθεν ἐξ ἀπίης γαίης] ὅτι τὴν πολὺ ἀφεστῶσαν γῆν, οὐ τὴν Πελοπόννησον, ὡς οἴονται οἱ νεώτεροι. E.M.P.T.

26. καὶ γαῖαν ἔχουσιν] γράφεται καὶ ἔργα νέμονται, ἀντὶ τοῦ κατοικοῦσι. E. καὶ τὰ γεώργια μερίζονται. T.

καὶ ἔργα νέμονται] γρ. καὶ γαῖαν ἔχουσιν. H.

129. δείξω] προσαγωγὸν πάνυ. οὐ γὰρ τὴν ἰδίαν χρείαν κατα- λιποῦσα ὑπουργήσειν φησὶν, ἀλλὰ τῆς αὐτῆς ὁδοῦ δείξειν τὸ ζητού- μενον. P.Q.T.

30. ἀλλʼ ἴθι σιγῆ τοῖον] οὕτως ὡς ἔχεις, ἢ ὥς σοι δεικνύω. P.

31. ποτιόσσεο] ἐνόρα, ἢ προσαγόρευε, ἢ περιβλέπου. V.

μηδὲ πρός τινα ἀνθρώπων ἐνατένιζε. P.

32. οὐ γὰρ ξείνους—ἀνέχονται] οὐ ξενίζουσι τοὺς ἀνθρώπους. V.

μάλʼ ἀνθρώπους ἀνέχονται] ἀντὶ τοῦ, ἀνθρώπους ἀνέχοντας ὑποδέ- χονται. P. Q.

ζητοῦσί τινες πῶς ἐν τοῖς ἑξῆς φιλοξενωτάτους λέγει τοὺς ἀνθρώ- πους. καὶ φαμὲν ἢ τὸν μὲν ναυτικὸν ὄχλον εἶναι τῷ ὄντι ἀηδῆ, τοὺς δὲ βασιλεῖς φιλοξένους· ἢ ἵνα φυλάξηταί τινος πυθέσθαι καὶ πρὸς ἕτερον καταχθῆναι. E.V.

33. ἀγαπαζόμενοι] τὸ παθητικὸν ἀντὶ τοῦ ἐνεργητικοῦ. τὸ δὲ φι- λέουσι, μετὰ στοργῆς ξενίζουσι. B.P.T.

ἡδέως πάνυ, ὡς αὐτὴ παρὰ τὸ ἔθος τῆς πολιτείας φιλανθρώπως διακειμένη πρὸς τὸν ξένον. P.

35. λαῖτμα] οἱ μὲν ὅρμημα, οἱ δὲ τὸ κύτος, οἱ δὲ τὸ διάστημα τοῦ πελάγους, ἐξ οὗ τὸ μέγα καὶ πλατύ. λέγει δὲ τὸ κῦμα. V.

προοικονομεῖ τὴν ἐπάνοδον. P.

36. ἠὲ νόημα] ἐντεῦθεν τὸ παροιμιῶδες “διέπτατο δʼ ὥστε νόημα.” B.E.T.

τὸ γὰρ ἐνθύμημα καὶ τὰ πόρρω φαντάζεται. E.

39. ναυσικλυτοὶ] ὡς ἀγακλυτοί ἐν συνθέσει καὶ κατʼ ὀξεῖαν τά- σιν. ἡ γὰρ ναυσί οτικὴ παρὰ τῷ ποιητῇ, ὅταν κατʼ ἰδίαν λέγηται, διὰ τοῦ η γράφεται· “ὡς οἱ μὲν παρὰ νηυσί.” “νηυσὶ θοῇσι τοί γε πεποιθότες” (Od. η, 34.)· διὰ τοῦ α, ὅτε ἐν συνθέσει, Ναυσικάα, Ναυσίθοος. H.P.Q.T.

40. διὰ σφέας] ἀντὶ τοῦ, διʼ αὐτῶν. V. ἔθος τῷ ποιητῇ τὴν διά ταῖς αἰτιατικαῖς συντάσσειν. δύναται δὲ τὸ ἑξῆς εἶναι, διερχόμε- νον. P.

ὀρθοτονητέον τὴν ἀντωνυμίαν διὰ τὴν πρόθεσιν. P.

41. ἥ ῥά οἱ ἀχλὺν] Ζηνόδοτος, ἥ σφισιν ἀχλύν, γράφει, οὐκ εὖ. ἐν γὰρ τοῖς ἑξῆς (143.) φησιν “καὶ τότε δή ῥʼ αὐτοῖο πάλιν χύτο θέσφατος ἀήρ.” H. P.

47. ὅτι δύο ὄντων “τοῖσι” εἶπε. καὶ περισσὸς ὁ δέ. P.

49. βασιλῆας] βασιλεῖς τοὺς κατὰ μέρος ἄρχοντάς φησιν. B. P.Q.T.

50. δαίτην δαινυμένους] ἰδίωμα τῶν Ἀττικῶν, ὡς τὸ λόγον λέγει, γραφὴν γράφει. E. περίφρασις ὁ τρόπος, ὡς τὸ ποδάνιπτρα πο- δῶν. P.

51. θαρσαλέος] ὁ πεπαρρησιασμένος καὶ εὔτολμος, οὐχ ὁ θρασύς· [*](11—15. Hoc scholion est etiam non intelligo; maxime ob inser- in T. ad v. Ναυσίθοον relatum v. 56. tum illud τόνδʼ ἄρα quod est initium et minus integrum, ναυσικλυτοί, ἀγα- versus 39. BUTTM. κλυτοί, ἐν συνθέσει κατʼ ὀξεῖαν τάσιν. ἐν συνθέσει καὶ κατʼ ὀξεῖαν τάσιν] ἡ γὰρ—π. ὅτε κατʼ ἰδίαν—παρὰ νηυσὶ Conf. schol. ad α, 30. θυῆσι ἐν συνθέσει, διὰ τοῦ α, Ναυσίθοος, 13. γράφεται] γράφουσιν H. Ναυσικάα. 14. φησιν om. T. 11. In interiori margine P. ὡς 21. αὐτοῖο] αὐτοῖς H. P. ἀγάκλυτοι τόνδʼ ἄρα βαρύνεσθαι: quod 29. ὁ π. καὶ εὔτολμος om. P. Q.)

52. εἰ καί ποθεν] γράφεται, εἰ καὶ μάλα. Q.

εἰ καὶ μάλα τηλόθεν ἔλθοι] γρ. εἰ καί ποθεν ἄλλοθεν ἔλθοι. H. P.

53. δέσποιναν μὲν πρῶτα κιχήσεαι] καὶ πῶς ἡ Ναυσικάα φησὶ “τὸν παραμειψάμενος μητρὸς ποτὶ γούνασι χεῖρας βάλλειν” (ζ, 310.); κιχήσεαι οὖν, ἱκετεύσεις. ἢ ἐκεῖ τὸ παραμειψάμενος ἀντὶ τοῦ παρελθὼν, ἐάσας ἀπαράκλητον. B.P.Q.T. κιχήσεαι νῦν ἀντὶ τοῦ ἱκετεύσεις. οὐ γὰρ καταλήψεσθαι σημαίνει. V.

54. Ἀρήτη] καθὸ ἀρητῶς καὶ εὐκταίως ἐγεννήθη. P. V.

ἐπώνυμον] φερώνυμον. V. ἐπώνυμόν ἐστι τὸ ἀπὸ γενέσεως μὲν αὐτομάτως τεθὲν, ὕστερον δὲ κατὰ τύχην δοκοῦν τεθεῖσθαι. ὡς τὸ Δημοσθένης, οἷον τὸ τοῦ δήμου σθένος. B.P.Q.T.

Ἀρήτη δʼ ὄνομ᾿ ἐστίν· ἐκ δὲ τοκήων] τοῦτο μάχεται τοῖς ἑξῆς· τὴν μὲν γὰρ λέγει Ῥηξήνορος, τὸν δὲ Ναυσιθόου. λύοιτο δʼ ἂν ἐκ τῆς λέξεως. τὸ γὰρ τοκήων δηλοῖ καὶ τὸ προγόνων. καὶ γὰρ τοὺς πατέρας ἐπὶ τῶν προγόνων τάττουσιν. E.P.Q.

δοκεῖ ὅτι καὶ ἀδελφή ἐστι τοῦ Ἀλκινόου ἡ Ἀρήτη. οἱ δὲ τοκήων ἐνόησαν τῶν προγόνων, ἵνʼ ὦσι συγγενεῖς καὶ μὴ ἀδελφοί. οὗτοι δέ εἰσι θεῖος καὶ ἀνεψιά. B.

Ἡσίοδος δὲ ἀδελφὴν Ἀλκινόου τὴν Ἀρήτην ὑπέλαβεν. B.P.Q.T. Vind.

ταῦτα πάντα χρήσιμα μανθάνειν τὸν ἱκέτην, ἵνα καὶ ἐκ πατέρων τὴν προσφώνησιν ποιήσηται, “Ἀρήτη, θύγατερ Ῥηξήνορος ἀντιθέοιο” (146.). P. Q.

56. Ναυσίθοον] πόρρωθεν ἀναλαμβάνει τὴν διαδοχὴν τοῦ γένους, ἐν συντόμῳ δὲ καὶ σαφῶς ἐκτίθεται ὅπερ ἐστὶ δυσχερέστατον οὐχ [*](1. ἀναιδής. καὶ ἔστιν οἰκεῖον] ἀναιδής confusis. Nam qui καὶ μάλα lege- ἐστιν. οἰκεῖον γὰρ T. runt, τηλόθεν scripserunt, qui καὶ 2. καὶ ante ἐξ om. T. ποθεν, servarunt ἄλλοθεν. τοῦτο—τεόξεσθαι om. T. 15. ὡς τὸ] καὶ ὁ T. 6. εἰ καί] εἰ κέ Q. 16. τὸ om. T. 7. τηλόθεν] τηλόθεν ἄλλοθεν H. 24. δὲ om. P. In Vind. est ση. correctus et P., duabus scripturis ὅτι ἡσίοδος ἀδελφὴν etc.)

59. ὑπερθύμοισι γιγάντεσσι] ὡς ἔθνους τινὸς τῶν γιγάντων μέμνη- ται γενναίου καὶ ὑπερηφάνου. τὰ δὲ παρὰ τοῖς νεωτέροις οὐκ οἶδεν, οὔθʼ ὡς ἦσαν ἐκτράπελοί τινες καὶ ὀφιόποδες, οἵους αὐτοὺς ἀναζωγρα- φοῦσιν, οὕτε ὡς Φλέγραν ᾤκησαν, οὔτε ὅτι θεοῖς ἐμαχέσαντο. P. Q.

60. ἀλλʼ ὁ μὲν ὤλεσε λαὸν] ὅτε ἐμάχετο μετὰ τοῦ Διὸς ἤτοι μετὰ βασιλέως τινός. P.

64. τὸν μὲν ἄκουρον ἐόντα] τοῦτο ἐναντίον τῶν ἐπιφερομένων “μίαν οἴην παῖδα λιπόντα Ἀρήτην.” λύοιτο δʼ ἂν ἐκ τῆς λέξεως. τὸ γὰρ ἄκουρον οὐκ ἐκδεκτέον ἄπαιδα, ἀλλὰ οὐκ ἔχοντα κοῦρον, ὅ ἐστιν ἄρρενα παῖδα. B.E.P.Q.

ἄκουρον] ἄμοιρον ἄρρενος παιδὸς, ἢ μὴ γεννήσαντα παῖδα ἄρ- ρενα. V.

65. νυμφίον] νεωστὶ γεγαμηκότα. V. νυμφίον ἰδίως τὸν ἤδη παιδοποιήσαντα. P.

τὸ δὲ νυμφίον ἀντὶ τοῦ νέον, οὐ πολὺν χρόνον ἀπὸ τοῦ γάμου βιώ- σαντα. ἅπαξ δὲ εἴρηται ἡ λέξις. B.E.P.Q.T.

βραχὺ δὲ διασταλτέον μετὰ τὸ νυμφίον. βέλτιον γὰρ τὸ “ἐν μεγάρῳ” τοῖς ἑξῆς προσνέμειν, ἵνα δηλωθῇ ὅτι παρθένον αὐτὴν ἀπέλι- πεν. P. T.

68. ἐπʼ ἀνδράσιν] γρ. ὑπʼ ἀνδράσιν. P.

72. δειδέχαται μύθοισιν] ἐκδέχονται ἐπαίνοις. P.

στείχῃσιν ἀνʼ ἄστυ] πορεύονται. Gl. H.

τελεία εἰς τὸ ἐσθλοῦ. H.

74. οἷσίν τʼ εὖ φρονέῃσι] καὶ οἷς ἂν εὐφρονῇ ἡ Ἀρήτη τὰ νείκη καὶ τὰς πρὸς ἀλλήλους διαφορὰς τῶν ἀνδρῶν καὶ τῶν γυναικῶν δια- λύει. V.

ᾗσίν τʼ εὖ φρονέῃσι] θαυμαστικόν· οἷς εὖ φρονεῖ, οὐδὲ γυναικῶν, ἀλλὰ καὶ ἀνδρῶν νείκεα λύει. γράφεται δὲ καὶ “ᾗσί τʼ εὖ φρο- νέῃσι.” E.

οἷσίν τʼ εὖ φρονέῃσι] τοσαύτῃ συνέσει φησὶ κεχρῆσθαι τὴν Ἀρή- την ὁ ποιητὴς ὥστε καὶ στάσεις ἀνδρῶν δύνασθαι αὐτὴν διαλύειν. τὸ δὲ καὶ ἀνδράσιν ὡς ἐν ἐπιτάσει παρέλαβε. τὸ γὰρ γυναικῶν νεί- κεα λύειν ἁρμόζει γυναιξίν. B.P.Q.T.

αἱ χαριέστεραι, ἦσίν τʼ εὖ φρονέῃσι. πρεπῶδες γὰρ αὐτῇ τὰς πρὸς τοὺς ἄνδρας ἔριδας διαλύειν ταῖς γυναιξίν. ὑπερβιβαστέον δὲ τὸν καί· καὶ ᾗσιν εὖ φρονέῃσι τὰ πρὸς τοὺς ἄνδρας νείκεα διαλύει. B.H.P.Q.T.

75. εἰ ἐκείνη προσφιλῶς διάκειται, ἐν σοὶ ἐλπὶς ἔστω ἰδεῖν τὴν οἰκίαν σου. P.

ὡς γελοίως, ὦ βέλτιστε. οὐ γὰρ τῷ δικαίῳ, ἀλλὰ τοῖς φίλοις φησὶν αὐτὴν βοηθεῖν. P. T.

79. Σχερίην] Σχερία ἡ χώρα τῶν Φαιήκων. H. τὴν Φαιακίαν. τὰ λεγόμενα νῦν Κέρκυρα αὕτη ἐστὶν ἡ Φαιακία. B.

80. Μαραθῶνα] τόπος τῆς Ἀττικῆς, ἔνθα ἀνετράφη ἡ Ἀθηνᾶ. E. ἔστι δὲ Μαραθὼν ὕστερον τῆς Λεοντίδος φυλῆς. διγενὴς δὲ ἡ λέξις· καὶ ὁ Μαραθών γὰρ λέγεται καὶ ἡ Μαραθών· ἔνθα καὶ τὸν λεγόμενον Μαραθώνιον ταῦρον Θησεὺς κατεπάλαισεν. M.

Ἀθήνην] ὅτι ἑνικῶς τὰς Ἀθήνας. H.

ὑποπτεύεται ὁ τόπος, ὡς καὶ Χαῖρίς φησιν ἐν Διορθωτικοῖς. H. P.

81. δῦνε δʼ Ἐρεχθῆος] ἀπὸ μέρους τὰς Ἀθήνας. τουτέστιν εἰς τὸ ἑαυτῆς τέμενος· ἐν τούτῳ γὰρ ἐτράφη ὁ Ἐρεχθεύς. E.H.P.T.V. τὸ δὲ, πυκινὸν δόμον, καλῶς κατεσκευασμένον καὶ ὑπό τεχνικῆς συνέσεως. E. τὴν ἀκρόπολιν. H.P.T.

83. ὥρμαιν᾿ ἱσταμένῳ] ἠπόρει γὰρ τί βούλεται ἡ τοιαύτη κατα- σκευή. καὶ γὰρ ἀπὸ οἰκίας καὶ ἐσθῆτος καὶ θεραπόντων ἐστὶ τεκμή- ρασθαι τὸ ἔθος τῶν δεσποτῶν. E.P.Q.T.

85. δῶμα καθʼ ὑψερεφὲς] περισσὴ ἡ κατά. P.

86. χάλκεοι μὲν γὰρ τοῖχοι] ῥᾴδιον μὲν ἦν χρυσῆν πᾶσαν φάναι τὴν δημιουργίαν τῆς οἰκήσεως, ἀλλὰ τὸ πιθανὸν πρὸς ἕκαστον μέρος τῆς κατασκευῆς ἐπιλέγεται, χαλκοῦς μὲν τοὺς τοίχους πρὸς ἀσφά- λειαν, τὸν δὲ θριγκὸν κυάνεον, τουτέστι τὴν στεφάνην· πρέπον γὰρ τὸ μετέωρον ἀεροειδὲς φαίνεσθαι· τὰς δὲ θύρας χρυσᾶς, ἵνα τὸ πρῶτον τῇ ὄψει προσπῖπτον ἐκ τῆς πολυτελεστάτης ὕλης ᾖ. οἱ δὲ σταθμοὶ πρὸς τὴν ἐξαλλαγὴν ἀργύρεοι. χάλκεος δὲ οὐδὸς, διὰ τὸ πατεῖσθαι. τὸ δὲ ὑπέρθυρον ἀργύρεον, ὡς καὶ οἱ σταθμοὶ, ἵν᾿ ἐκ τῆς ὁμοίας ὕλης ἡ τῶν θυρῶν περιγραφὴ τυγχάνῃ. καὶ φύλακας τοῖς τοιούτοις οἴκοις ἐπέ- στησε κύνας ἀΰπνους ἐκ πολυτελοῦς ὕλης, καὶ ταύτης οὐχ ὁμοίας, ἀλλὰ διαφόρου, ἵνʼ ὁ μὲν φιλόπλουτος τὴν ὕλην θαυμάζῃ, ὁ δὲ φιλό- καλος τὴν τέχνην, ὁ δὲ σπουδαιότερος τὴν χρείαν. οὐδὲν οὖν μειρα- κιῶδες πάσχει ὁ Ὀδυσσεὺς καταπληττόμενος τὰ οὕτω παράδοξα. E.P.Q.T.

ἐληλάδατ᾿] Ἰωνικῶς ἀντὶ τοῦ ἐληλασμένοι ἦσαν καὶ παρατεταμένοι. B.E.

ἐρηρέδατʼ] γράφεται, ἐληλέδατο. E.

ἐληλέδατο] παρατεταμένοι ἦσαν, εἰ δὲ, ἐρηρέδατο, ἡρμοσμένοι ἦσαν ἢ ἐμπεπηγμένοι. M.

87. ἐς μυχὸν ἐξ οὐδοῦ] ἀντὶ τοῦ μέχρι τοῦ μυχοῦ, ἤτοι ὅλου τοῦ οἴκου. ὅλος γὰρ ὁ οἶκος χαλκός. B. ἀπὸ φλιᾶς μέχρι τῆς ἔσω γωνίας. E.

θριγκὸς κυάνοιο] ἀπὸ γενικῆς εἰς εὐθεῖαν μετῆκται, θρὶξ, τριχός, θριγκὸς, τῶν στοιχείων ἀπολαβόντων τὴν οἰκείαν μετάθεσιν μετὰ πλεονασμοῦ τοῦ γ. δηλοῖ δὲ τὴν στεφάνην καὶ πᾶν τὸ ὑπὲρ τῶν τοίχων καὶ τοῦ στέγους ὥσπερ ἐξέχον τάξει τριχώσεως καὶ κόμης. ἢ παρὰ τὸ θρέξαι, ὁ περιτρέχων κύκλῳ. B.P.Q.T. ἀπὸ γενικῆς εἰς εὐθεῖαν μετῆκται. δηλοῖ δὲ τὴν στεφάνην καὶ πᾶν τὸ ὑπὲρ τῶν τοί- χων καὶ τοῦ στέγους ὑπερεξέχον, τάξει τριχώσεως καὶ κόμης. καὶ ἔστιν ἡ εὐθεῖα ἡ θρίξ, καὶ κλίνεται τῆς τριχός. οἱ δὲ Ἴωνες ὡς τόν χιτῶνα κιθῶνα λέγουσι καὶ τὴν χύτραν κύθραν καὶ τὸ ἐντεῦθεν ἐνθεῦτεν, τρέπουσι καὶ ἐπὶ τῆς τριχὸς τὸ χ εἰς κ, τὸ δὲ τ εἰς θ. ἡ δὲ γενικὴ ἐν πολλοῖς μετάγεται εἰς εὐθεῖαν, ὡς Τρώς Τρωός, καὶ ἡ εὐθεῖα Τρωός Τρωοῦ. καὶ σάρξ σαρκός καὶ ἄσαρκος, καὶ δμώς δμωός. οὕτως καὶ ἐπὶ τῆς τριχὸς μεταβληθέντων τῶν γραμμάτων μετάγεται ἡ γενικὴ εἰς εὐθεῖαν ὁ θρικός, προσθέσει τοῦ ν ὁ θρινκός. διὰ δὲ τὸ εὑρεθῆναι ἔμπροσθεν τοῦ κ τρέπεται τὸ ν εἰς γ. κυάνοιο δὲ ὁ ἔχων τὴν βαφὴν ἀπὸ τοῦ κυάνου εἶδος βάμματος ὄντος· κύανος, κυάνεος, κυανοῦν, ὡς χρύσεος, χρύσειος, χρυσοῦν· ὅστις κύανος ἐστὶ μέλας· ἢ διὰ τοῦ ἐφ᾿ ὕψους τοῦ τοίχου εἶναι πρὸς τὸν ἀέρα. καὶ γὰρ ὁ ἀὴρ μέλας ἐστίν. E. Ἄλλως. περίφραγμα, περίβολος τῆς οἰκίας καὶ τὸ ἐπικόσμημα τοῦ τοίχου. παρὰ τὸ θρέξαι, ὁ περιτρέχων κύκλῳ. κυάνεον δὲ τὸν σίδηρον λέγει. E.

88. πυκινὸν δόμον ἐντὸς ἔεργον] τὸν στερεὸν δόμον ἔνδον ἑαυτῶν περιέκλειον. P. Q.

89. σταθμοὶ] αἱ παραστάδες. V.

90. ὑπερθύριον] τὸ ἐπικείμενον ταῖς θύραις, εἰς ὃ οἱ ἄνω στρόφιγ- γες ἐναρμόζονται. P.

κορώνη] τὸ ἐπίσπαστρον τῆς θύρας, ἤτοι τὸ κρίγκιον. Q. V. κο- [*](scripsit manu, πεπηγμένοι.” BUTT. notatio Eustathii p. 1570, 13. MANN. ἐληλάδατ᾿ M. in textu. 20. χούσεος, χρύσειος, χρυσοῦν] Im- P. 328, 26. ἐληλέδατο—ἐρηρέδατο] mo χρυσὸς χρύσεος χρυσοῦς. 25. στερεὸν] στερρὸν P. ἐληλάδαται—ἐρηρέδατ M. 25. στερεὸν] στερρὲν P. P. 329, 7. κόμης pro κόσμου cor- 28. ὃ Buttm. pro ὃν. rexi ex scholio proximo. 30. ἐπίσπαστρον V. ἐτίσπαστον Q. 8. ἢ παρὰ—κύκλῳ om. B.P.Q. τὸ κρίγκιον est etiam in H. ἀπὸ γενικῆς—] Comparanda an-)

91. χρύσειοι δʼ ἑκάτερθε καὶ ἀργύρεοι κύνες ἦσαν] ἤτοι κυρίως, ἢ ἥλους λέγει, παρὸ καὶ κυνάδας φαμὲν, ἢ τοὺς διπλοῦς ἥλους. τινὲς δέ φασι τοὺς δοθέντας ὑπὸ Ἥρας Ποσειδῶνι ὑπὲρ τοῦ συλλαβεῖν αὐτῷ πρὸς τὴν τοῦ Διὸς ἐπίθεσιν οὕτως περιελθεῖν εἰς Ἀλκίνοον. V.

ἑκάτερθε] ἑκατέρωθεν τῶν θυρῶν. H.P.Q.

92. ἰδυίῃσι πραπίδεσσι] ταῖς ἐπιστημονικωτάταις βουλαῖς καὶ συνέσεσι. P.

93. φυλασσέμεναι] ὥστε δοκεῖν φυλάσσειν. E.

94. καὶ ἀγήρως] διὰ τὸ δοκεῖν εἶναι νεωστὶ κατεσκευασμένους. B.

95. ἐληλέδατʼ] ἐμπεπηγότες ἦσαν. P. ἐρηρέδατο] ἐνηρμοσμένοι ἦσαν. P. V. ἐνηρμοσμένοι ἦσαν ἐρεισθέντες ὡς ἐμπεπηγότες εἰς τὸν τοῖχον. H.

97. ἐΰννητοι] εὖ νενησμένοι ἐπέκειντο. H.

100. κακῶς οἱ “βουνῶν” γράφοντες. Ὅμηρος γὰρ βωμοὺς τὰς βάσεις φησί. P.

102. δαινυμένους] εὐωχουμένους. V.

103. πεντήκοντα δʼ ἔσαν δμωαὶ κατὰ δῶμα γυναῖκες, αἱ μὲν ἀλε- τρεύουσι μύλης ἐπὶ μήλοπα καρπὸν, αἱ δʼ ἱστοὺς ὑφόωσι] τὸ σχῆμα τῆς διαλύσεως ὁμοιότροπον, ὥσπερ καὶ ἐπὶ τῶν ἄλλων πτώσεων· τούτους ἠγάπησα, τὸν μὲν ὅτι εὐφυής ἐστι, τὸν δὲ ὅτι φιλόπονος. τούτων κήδομαι, τοῦ μὲν ὅτι εὐφυής ἐστι, τοῦ δὲ ὅτι ἀγαθός. καὶ ἐπὶ δοτικῆς, τούτοις ἐδωρησάμην, τῷ μὲν, τῷ δέ. οὕτως οὖν καὶ ἐπὶ τῆς ὀρθῆς, “Νεστορίδαι δʼ ὁ μὲν ὁ δέ” (Il. π, 317.), καὶ γυναῖκες αἱ μὲν αἱ δέ. εἰ δέ τῳ προσκόπτοιτο, στιζέτω ἐπὶ τοῦ γυναῖκες, ἵνα λείπῃ τὸ ἦσαν, τὸ δὲ ἑξῆς ἀπὸ ἄλλης ἀρχῆς. P. Q.

104. ἀλετρεύουσαι] ἀλήθουσαι ἐπὶ τῆς μύλης, ἤτοι τοῦ μηροῦ. μύλη γὰρ λέγεται καὶ ὁ μηρὸς καὶ πᾶν τὸ συστρεφόμενον. B. κλώ- θουσαι, ἐπὶ τοῦ μηροῦ στρέφουσαι καρπὸν μήλων, ἤτοι ἔρια. B. ἀλοῦσιν, ἐν τοῖς μύλοις ἀλήθουσι. P. ἀντὶ τοῦ ἠλέτρευον. ἀνα- στρεπτέον δὲ τὴν ἐπί. H. P.

μύλοις ἔπι] ἐν τοῖς μύλοις, ἐπὶ τοῖς μύλοις. μήλοπα καρπὸν] τοὺς πυρούς· μηλοειδὴς γάρ ἐστι τὴν χροιάν. οἱ δὲ ὅτι τὸ ἔριον ἐπὶ τοῦ μηροῦ ἔτρεφον. μύλη γὰρ τὸ ἄκρον τοῦ μηροῦ. V.

μύλης ἐπὶ μήλοπα καρπόν] μύλας τινὲς τὰ γόνατα ἀκούουσι, μή- λοπα δὲ καρπὸν τὸ ἔριον. καρπὸς δέ ἐστι τῶν προβάτων, ἵνα ὁ λόγος ᾖ ἐπὶ τῶν τὰς κρόκας τριβουσῶν ἐπὶ τῆς ἐπιγουνίδος. ἀλλὰ τὸ τρί- βειν ἐν τοῖς γόνασιν οὐχ Ὁμηρικόν. καθόλου γὰρ οὐ ποιεῖ γυναῖκας γυμνουμένας ἕως μηρῶν. ἀλλʼ οὐδὲ μύλην ποτὲ εἴρηκεν Ὅμηρος τὸ γόνυ, ἀλλʼ ἐν τοὺς πυροὺς ἀλοῦμεν· “ἥ ῥα μύλην στήσασα” (Od. υ, 111.). μήλοπα δὲ καρπὸν τὸν σἵτον τὸν μηλοειδῆ τὴν χροιὰν, ὡς καὶ τὴν Δήμητραν αὐτὴν οὕτως ὀνομάζει, “ὅτε τε ξανθὴ Δημή- τηρ” (Il. ε, 500.). πρεπῶδες δὲ πεντήκοντα οὐσῶν τὰς μὲν περὶ τὰς τροφὰς ἀσχολεῖσθαι, τὰς δὲ ταλασιουργεῖν, ὡς καὶ ἐν τῇ Ὀδυσσέως οἰκίᾳ παρέδωκεν. ἄλλως τε καὶ τὴν κρόκην τῇ χειρὶ ἔνηθον αἱ πα- λαιαὶ γυναῖκες, ὥς που καὶ Εὔπολίς φησι “τῇ χειρὶ νῆθε μαλθακω- τάτην κρόκην.” H.P.Q.T.

Ἄλλως ἐκ τοῦ Πορφυρίου. οὐκ ἔστι τὸ “αἱ μὲν ἀλετρεύουσι μύ- λης ἐπὶ μήλοπα καρπὸν” τὸ ἐκ τῶν μήλων ἔριον, ὥς τινες οἴονται, ἀλλὰ μήλοπα καρπὸν ἔφη τὸν μήλῳ ἐμφερῆ κατὰ τὴν χροιάν. τοιοῦ- τος γὰρ ὁ πυρὸς, ὡς ἐν ἄλλοις “μυληφάτου ἀλφίτου ἀκτῆς” (Od. β, 355.). ἔστι δὲ ἡ ἀκτὴ οὐ τὸ κατεαγμένον, ὥς τινες, ἀλλὰ τὸ ἐξέ- [*](4. ἀντὶ τοῦ om. P. μύλην] αὐτὸ T. ἠλέτρευον] ἠλίτρευον H. P. 15. μήλοπα] μύλοπα P. T. et mox 6. μύλοις —μήρου] Sic editiones μυλοειδῆ P. veteres. In recentioribus verba δὲ] οὖν T. ultima οἱ δὲ—μηροῦ rejecta sunt post 16. ὅτε] ὅτι Q. superiora ἐπὶ τοῖς μύλοις; eorumque 19. παρέδωκεν] παραδέδωκεν T. loco post τὴν χροιάν adjectum: ἄλ- 20. τῇ χειρὶ νῆθε] νῶσαι T., omisso λοι, μύλης ἔπι: prius autem lemma τῇ χ. νῶσαι etiam Eustath. p. 1571, mutatum in μύλῃς ἔπι: pro ἔτρεφον 35. denique scriptum ἔστρεφον. BUTT. μαλθακωτάτην] μαλθακωτάτῳ Q. 11. ἐπιγουνίδος] γουνίδος T. 21. κρόκην] Πορφύριος in fine hu- τὸ addidi ex T. jus acholii addit Q. τρίβειν] προστρίβειν P. 22. Ἄλλως ἐκ τοῦ II. om. E.Q. 13. μηρῶν] μηροῦ Q. T. 25. μυληφάτου] μηλοφάτου H.)

Ἄλλως. μήλοπα, τοὺς πυρούς· μηλοειδὴς γὰρ ὁ καρπὸς τὴν χροιάν. ἢ ἤτοι “αἱ μὲν ἀλετρεύουσι μύλης ἐπὶ μήλοπα καρπόν,” ὅταν πεπανθῇ· οἱ δὲ ὅτι τὸ ἔριον ἐπὶ τοῦ μηροῦ ἔστρεφον· μύλη γὰρ καὶ τὸ ἄκρον τοῦ μηροῦ. καὶ Ἡσίοδος γάρ φησι τὸ “ἀλετρεύ- ουσι μύλης ἐπὶ μήλοπα καρπόν,” ἐπὶ τῆς ἠλακάτης τῆς στρεφομένης δίκην μύλης. μήλοπα γὰρ τὸν τῶν προβάτων καρπὸν, ἤτοι τὸν μαλ- λόν. μυλὼν δὲ καὶ μύλη λέγεται, οὐ μέντοι καὶ μύλος. E. κλώ- θουσιν, ἀλήθουσι. μηλοειδῆ, ἐπεὶ καὶ Δήμητρα ξανθή. ἢ τὸν σῖτον τὸν πυρόν. E.

πολλῆς φροντίδος ἄξιον. Πορφύριος τὸν σῖτόν φησιν, ὡς χροιὰν μήλου ἔχοντα. P.

105. ἠλάκατα] διαφορὰ ἠλακάτης καὶ ἠλακάτων παῤ αὐτῷ ἥδε. ἡ μὲν γὰρ ἠλακάτη δηλοῖ τὸ ξύλον εἰς ὃ περιειλοῦσι τὸ ἔριον, ἠλά- κατα δὲ αὐτὰ τὰ ἔρια περιειλούμενα τῇ ἠλακάτῃ. τὴν μὲν οὖν ἠλα- κάτην διὰ τούτων δεδήλωκεν, “ἠλακάτη τετάνυστο ἰοδνεφὲς εἶρος ἔχουσα” (Od. δ, 135.). τετανύσθαι δὲ αὐτὴν εἶπε διὰ τὸ εἶναι ἐπι- μήκη καὶ λείαν. τὰ δὲ ἔρια αὐτὰ ἐπὶ τῆς ἠλακάτης, “ἠλάκατα στρωφῶσʼ ἁλιπόρφυρα” (Od. ζ, 53.). H.P.Q.

106. μακεδνῆς] μακεδνή γίνεται ἀπὸ τοῦ μῆκος καὶ τοῦ δίνη. καὶ μακεδνή ἡ ἐκ τοὕ μήκους δινουμένη, ἤτοι συστρεφομένη. B.

οἷά τε φύλλα μακεδνῆς αἰγείροιο] οἱ μὲν ὅτι ἡλιοτροπίου τάξιν ἐπεῖχον καθήμεναι θεατροειδῶς, οἱ δὲ ὅτι πεπύκνωται τὸ δένδρον. τοῖς φύλλοις. φύλλα δὲ ἤτοι διὰ τὸ πλῆθος, ἢ διὰ τὸ εὐκίνητον τῶν χει- ρῶν ἐν τῷ στρέφειν τὴν κρόκην, ὡς καὶ τὰ φύλλα τῆς αἰγείρου ἀντε- στραμμένα ἀλλήλοις, καὶ εὐκίνητα ῥᾳδίως καὶ ὑπὸ τυχούσης αὔρας, ὡς καὶ Σοφοκλῆς ἐν Αἰγεῖ “ὥσπερ γὰρ ἐν φύλλοισιν αἰγείρου μα- [*](1. ἐξοχῶν addidi ex H. 31. βᾳδίως] Reliquam scholii par- 8. ἢ ἤτοι] Delendum ἢ, nisi plura tem om. P. exciderunt. 32. ἐν Αἰγεῖ Brunckius. ἐναργῶς 12. μαλλόν] μαλόν E. V., om. M. 21. εἶρος] ἦρος H. ἐν φύλλοισιν M. ut correxerat 28. ἐπεῖχον] συνεῖχον H. Barnesius. εὐφύλλοισιν V.)

107. καιροσέων δʼ ὀθονέων] Ἀρίσταρχος, καιροσέων. καῖρος δὲ ὁ μίτος, οὗ παράγωγον τὸ καιρόεις, θηλυκὸν καιρόεσσα. ἡ γενικὴ τῶν πληθυντικῶν, τῶν καιροεσσῶν, καὶ κατὰ συγκοπὴν καιροσῶν, κατὰ δὲ διάλυσιν “καιροσέων δʼ ὀθονέων.” Καὶ ἄλλως. ὅτι καὶ ἐπὶ ἐρίων ὀθόναι λέγονται. καῖρος ἡ διαπλοκὴ τοῦ διάσματος, ἐν ᾗ οἱ στή- μονες καθίενται. ἔνθεν καὶ αἱ καιρωτίδες καιρωστρίδες παρὰ Καλ- λιμάχῳ. ἄλλο δέ ἐστι μίτος, διʼ οὗ τοὺς στήμονας ἐναλλάττουσι χάριν τοῦ τὴν κρόκην πλέκεσθαι. B.H.M.P.T.

ἰστέον ὅτι οὐ μόνον τὴν λινῆν ἐσθῆτα ὀθόνην ἐκάλουν, ἀλλὰ καὶ τὰ διὰ τῶν ἐρίων ὑφάσματα. P.

καιροσέων δʼ ὀθονέων] καῖρος λέγεται ὁ μίτος, οὗ παράγωγον τὸ [*](1. τοὐκείνης] τῆς κείνης M. Mediol. Et sic ap. Eustatb. et ap. κινεῖ τις αὔρα κἀνακουφίζει] Libri Hesvcb. BUTTM. κινήσῃς αὔραις ἀνακουφίζει. Correxi 11. κατὰ δὲ διάλυσιν] καὶ κατὰ διαί- ad Sophoclis Fragm. 24. ρεσιν H. διαιρέσει δὲ ἐξ αὐτῆς T. 5. ἐν Αἰγεῖ] ἐν ἄργει B.E.Q. 12. καιροσέων scripsi pro καιρο- 7. ὡς κσὶ ἐν ὕψει] ὡς ἐν ὄψει P. σέων. 9. καιροσέων] Sic P. in scholio δʼ ὀθονέων om. B. P. Post ὀθονέων T. plane ut in lemmate: neque aliter pergit καὶ ἐπὶ ἐρίων δὲ ὀθόναι λέγονται. in textu, nisi quod ibi ex emend. ἄλλως. καιροσέων. καιρὸς ἡ διαπλοκὴ—. ita repositum videtur, cum antea In H. ὀθονέων. καὶ ἄλλως. καιροσέων ὴ fuerit καιροσσων. In antiquioribus διαπλοκὴ—. autem Odysseae exemplis videtur καὶ ἄλλως] Cod. B. sine verbis καὶ fuisse καιροσσέων: vid. Ern. ad h. l. ἄλλως ita: ὀθόνη λέγεται καὶ ἐπὶ ἐρίων. et Toll. ad Apollon. in v. In B. ἐρίων] ἱερέων P. [et T.] acholium hoc, sine men- 13. καῖρος] καιροσέων H. P. tione Aristarchi, statim incipit καῖ- ἐν ᾗ] ἐν ῷ B. ρος ὁ μίτος. καιρὸς δὲ ὁ μίτος T.] 14. ἔνθεν καὶ αἱ κ.] καὶ αἱ κ. ἔνθεν Contra e Q. seorsim affertur: Ἀρί. (ἔνθα M.) M. T. σταρχος. καὶ ῥοσέων. quod merum καιρωστρίδες M. καιροστρίδεςT. κε- esse mendum puto. BUTTM. ρωστρίδες B. κερυτίδες H. καιρωτίδες P. καῖρος] In P. est καιρός, neque καιρωστρίδες ἢ καιρωστίδες Eustath. p. aliter in Etym. Gud. in v. Sed 1571, 57. καῖρος hic et in seqq. constanter Καλλιμάχῳ] Fregm. 356.)

καιροσέων] εὐυφῶν, εὖ κεκαιρωμένων. καίρωμα δέ ἐστι τὸ δια- πλεκόμενον ἐν τῷ στήμονι παρὰ τὸν μίτον ὑπὲρ τοῦ μὴ συγχεῖσθαι τοὺς στήμονας. ὅθεν ἀπὸ μέρους, τοῦ μιτώματος, τοὺς ὅλους εὐυφεῖς λέγει. E.P.Q.V.

τὸ δὲ, ἀπολείβεται ὑγρὸν ἔλαιον, ἤτοι οὕτως ἦσαν πυκναὶ ὡς μηδὲ ἔλαιον δἰ αὐτῶν ἐλθεῖν. ἢ ἔξωθεν ὡς ἔλαιον ἔστιλβον διὰ τὴν λευκότητα, ἢ τρυφεραὶ ἦσαν ὡς δοκεῖν ἔλαιον ἀπορρεῖν· ἢ ἀποστίλ- βειν οὕτως τὸν μίτον, ὡς δοκεῖν ἔλαιον ἐκχεῖν. E.Q.V. et ex parte P.

λείπει ὡς. P.

108. τόσσον] ἀντὶ τοῦ τοσοῦτον. P. γράφεται ὅσσον. E.P.

109. νῦν τὸ ὡς ἀντὶ τοῦ τοσοῦτον. V.

110. τεχνήεσσαι] τεχνίτιδες. Gl. M. V.

112. ὄρχατος] δενδροφόρος γῆ. B. ἡ ἐπὶ στίχον καὶ ἐν τάξει τῶν ἀμπέλων φυτεία ὄρχατος λέγεται, ἢ κῆπος. V.

113. τετράγυος] τετράπλευρος, ἢ τεσσάρων γυῶν τὸ μέγεθος. γύη γὰρ μέτρον γῆς. ὁ δὲ γύης δύο στάδια ἔχει. B.E.M. τετρά- γυος] ἀξιοπίστως ὡς ἐπʼ ἀληθέσι καὶ τὰ μέτρα τῆς γῆς προστίθη- σιν. ὁ γύης δὲ δύο στάδια ἔχει. P. T. τεσσάρων μέτρων, πλέθρα ὀργυιῶν. Gl. P.

τετράγυος] τεσσάρων γυῶν. γύη δὲ μέτρον γῆς γεωργικόν. V.

ἐρειρέδατʼ] γρ. ἐλήλαται. H.

ἀμφοτέρωθεν] ἐξ ἑκατέρου μέρους εἰς πλάτος καὶ μῆκος. B.E.P. νῦν πανταχόθεν. V.

115. ὄγχναι λέγονται καὶ τὰ κυδώνια καὶ τὰ ἄπια τὰ ἥμερά τε καὶ τὰ ἄγρια. ἀπὸ τοῦ ἄγχειν δὲ γίνεται καὶ τὰ ἀμφότερα. B.E.Q.

οὐ κυκλικῶς τὰ ἐπίθετα προσέρριπται, ἀλλʼ ἑκάστου δένδρου τὸ [*](P. 334. 21. μέτρων] μετρῶν P. ὄνσμα κύριον [Recte intelligit Butt- ἐργυιῶν] ὀργιῶν P. Correxi ex H. mannus, etsi non vidit ὀνομαστικῶς qui sola verba τεσσάρων ὀργυιῶν ha- vitiose pro ὀνοματικῶς scriptum es- bet. Recte Eustath. p. 1572, 18. se.] Hoc certe scholiastae verba, τετράγυος δὲ οὗ ἑκάστη τῶν τεσσάρων quae tamen in his ὃς—ἀχρεῖος emen- πλευρῶν γύην εἶχεν, ἴνα ᾖ τετράπλεθρος, dationis adhuc indigere videntur, φασὶ, τετράγωνος, ἰσόπλευρος. non satis clare loquuntur. Et si P. 335, 4. πανταχόθεν] πάντοθεν ita est, nimium sane mirum, sen- Eustathius. sum vocis alicujus appellativum, et 5. ἄπια] Legebatur ἀπίδια. Cor- eum quidem praeter quem alium rexi ex Eustathio p. 1572, 32. ubi non novimus, tanquam tralaticium et vulgarem opponi nomini homi- ἡ ἀγρία ἄπιος. 7. οὐ κυκλικῶς—ἀλλ᾿ om. T. nis alicujus proprio. Tamen quod Locutio οὐ κυκλικῶς integra est eleganter hic a viro amicissimo ex- sane hic ut supra ad δ, 248. Di. positum est, premere eo minus sus- citur de re, quae fit, vel de verbo, tinebam, quo magis etiamnum illi quod usurpatur more non trala- vocis κυκλικῶς expositioni faveo. Si- ticio, ductum exinde quod ἐν τοῖς mul autem cupio ut ad sustentan- κύκλοις homines tralaticia et trivia- dam eam ex his ὀνομαστικῶς κ. τ. ἐ. lia loqui solent. Eodem pertinet, exquisitiorem aliquam vocis δέκτης arbitror, ad π, 191. et ρ, 25. com- sensum exsculpat aliquis. Quin memorata ἡ κυκλικὴ, tralaticius tex- ipse jam ex collatione cum hac tus, vulgata lectio, ἡ κοινή. De voce, illius alterius quoque, κυκλική, Cyclo vere dixit Hevnius Exc. ad eandem quam Heinrichius nunc ex- Æn. 2, 297. nunquam tale corpus plicationem, per conjecturam pro- plurium poetarum aliter confectum ponere volueram : sed in re in- fuisse quam ut grammaticus ali- certa Boeckhii opinio tanquam ve- quis eorum recensum seu indicem risimilior se mihi commendabat, fecerit: quare Boeckhio de edi- quoniam vox eo sensu, ut in Θη- tione quae cum ceteris poëtis cycli- βαῒς ἡ κυκλικὴ, pervulgata est, illius cis circumlata sit, accedere non autem usus quo ἡ κοινὴ, ἡ δημώδης possum. HEINRICH. Hunc vo- dicta sit ἡ κυκλικὴ vestigium nul- cis κυκλικῶς sensum, quem hic potis- lum: nisi forte, quod ratione et simum locus tantum non porrigere auctoritate non careat, ipsa illa videtur, ipse Boeckhius et ego per- κυκλικὰ ἔπη ab hominum κύκλοις dic- videbamus; sed propter obscurita- ta statuas, et ad idem sic utraque tem quae remanet in priori loco ad sententia redeat. Quicquid est, ab- δ, 248. equidem proferre nolebam jicere ego Boeckhii conjecturam que postea forsitan retractanda es- nunc quoque minime possum, qui sent. Nam quid est illic ἀνομαστι- sciam tam obscuram esse illam de κῶς ἀκουόμενον An idem quod alias Cyclo materiam, ut meris conjec-)

Ἄλλως. μηλέαι. τὸ μηλέαι ὡς ἰτέαι καὶ συκέαι, ὃ κατὰ κρᾶ- σιν γέγονε καὶ συκαῖ, ὡς γαλαῖ. P.

117. τάων οὔποτε καρπὸς ἀπόλλυται] οὐ μόνον εἰς τὴν ἀπόλαυσιν τῶν κεκτημένων, ἀλλὰ καὶ εἰς ὄψιν τῶν ἐντυγχανόντων. B.P.Q.T. τὸ δὲ ἑξῆς, οὐδʼ ἀπολείπει ἐπετήσιος, ὅ ἐστι διʼ ὅλου τοῦ ἔτους. B.P.Q.

ἐπετήσιος] ἑκάστου ἔτους. ἢ ἐφʼ ὅλῳ τῷ ἔτει τοῦ ἐνιαυτοῦ. V.

118. ἔκφρασις λειμῶνος. P.

119. ζεφυρίη] λείπει, οὖρα. P.

122. ἀλωὴ ἐρρίζωται] ἀλωὴ νῦν ἡ ἀμπελόφυτος γῆ. ἐρρίζωται δὲ, πεφύτευται. B.

123. θειλόπεδον λέγεται ὁ τόπος ἐν ᾧ τίθενται αἱ σταφυλαὶ καὶ ἡλιάζονται. H. P.

θειλόπεδον] ἔνθα θεῖλος γίνεται βοτρύων καὶ ἡλιοῦνται καὶ ψύ- χονται, ἢ ὁ ψυκτήρ. V.

τὸν τόπον τὸν ψυκτῆρα τῶν σταφυλῶν, ἀπὸ τοῦ εἵλω τὸ θερμαί- νω. E.

ἀπὸ τοῦ θέσθαι καὶ τοῦ εἵλη ἡ θερμασία καὶ τοῦ πέδον. ἢ κατὰ πλεονασμὸν τοῦ θ, εἱλόπεδόν τι ὂν, τὸ πεδίον τὸ ἔχον ἕλην, ἤτοι λαμ- πηδόνα. E.

εἱλόπεδον τὸ πέδον τὸ ἔχον ἕλην ἡλίου. τὸ δὲ ἀδιάλειπτον τῆς σταφυλῆς θέλων σημᾶναι φησὶν ὡς τὸ μὲν αὐτῆς πατεῖται, ἄλλο [*](turis non solum quod affirmes, sed legitur Mediolanensi, sed ὁ κυκλικὸς. etiam quod neqes, nitatur. BUTT. quum necessario illic grammaticus Verba scholiastae recte interpreta- aliquis, quicunque ille fuerit, de- tus est Heinrichius, qui similis signandus sit, qui aliam quam Ari- usus exempla addere poterat ex starchus interpretationem propo- schol. Il. ζ, 325. νείκεσσιν· ἡ διπλῆ, suerit. ὅτι κυκλικῶς κατακέχρηται. (ut in 3. ἀειθαλὴς ἡ φύσις] τὸ ἀεὶ θάλλεινQ. schol. Il. μ, 267. κοινὸν δʼ ἐστὶ τὸ νεὶ- 4. ὁμοιοκαταληξία T. ὁμοιοκατάληξις νεσν). et ι, 222. κυκλικώτερον δὲ κατα- ceteri. κέχρηται τῷ στίχῳ. In superiore vero 10. Verba τοῦ ἐνιαυτοῦ delerem scholio ad δ, 248. et librorum scri- prorsus, nisi scirem ἔτος etiam dici pturae et ipsa scholiastae verba de qualibet anni parte, ut τέσσαοα ostendunt veram scripturam esse ἔτη ἐνιαυτοῦ. BARNES. non οὐ κυκλικῶς, quod in uno libro)

θειλόπεδον ἐκ τριῶν σύγκειται, ἀπὸ τοῦ θεῖναι καὶ τοῦ ἕλη καὶ πέδον. σημαίνει δὲ τὸν ψυκτῆρα τῶν σταφυλῶν. τινὲς δὲ πλεονασμὸν τοῦ θ φασὶν, ἵνʼ ᾖ εἱλόπεδον, τὸ πέδον τὸ ἔχον ἕλην ἡλίου, ἤγουν θερμασίαν. P.Q.T.

λευρῷ] λείῳ, ὁμαλῷ, ἢ πλατεῖ. V.

124. τέρσεται] ἀντὶ τοῦ πέφρυκται. B. V.

125. τραπέουσι] πατοῦσιν· ἢ εἰς πίθους βάλλουσι, παρὰ τὸ ἐξ ὀπώρας εἰς οἶνον τρέπειν. E.Q.

πάροιθε δὲ] τὸ πλῆθος ἔμπροσθέν ἐστι τούτων ἐν ἑτέρῳ τόπῳ. διὸ πάν ἐπιφέρει, ἕτεραι δʼ ὑποπερκάζουσι, οὐχὶ ὅλαι. E.V. τὸ δὲ ὄμφαξ ἀπὸ τοῦ ὠμόφαξ, καὶ ἐξ αὐτοῦ ὄμφαξ, ὁ ὠμὸς εἰς τὸ φα- γεῖν. E. αἱ ὄμφακες τὸ ἄνθος καὶ τὴν κύπριν μεταβάλλουσιν εἰς σταφυλήν. ἐὰν δὲ στίξωμεν εἰς τὸ εἰσὶ, τὸ δὲ “ἄνθος ἀφιεῖσαι” τοῖς ἑξῆς συνάψωμεν, ἔσται ὁ νοῦς οὕτως· τινὲς αὐτῶν περκάζουσι, τὸ ἄνθος καὶ τὸ θερμὸν τῆς αὐξήσεως λήγουσαι καὶ πεπαινόμεναι. P. Q.

ἄνθος ἀφιεῖσαι] ἀπὸ ἄνθους εἰς ὄμφακας μεταβάλλουσαι. E.V.

126. ὑποπερκάζουσι] τῇ παραστάσει ἀκμάζουσι. οἷον ἐκ τοῦ ὄμ- φακος μεταβάλλουσιν εἰς τὸ μέλαν τῆς σταφυλῆς χρῶμα πεπαι- νόμεναι. V. ὡριμάζουσι, μελανίζουσι. τὸ ἀδιάλειπτον δὲ τῆς στα- φυλῆς διὰ τούτων πάντων θέλει σημᾶναι. E.

τὸ ἕτεραι δοκεῖ παρὰ τὴν Ὁμηρικὴν χρῆσιν ἐνταῦθα κεῖσθαι. εἰ- πὼν γὰρ “ἕτερον μὲν θειλόπεδον, ἑτέρας δʼ ἄρα τε τρυγόωσιν,” εἶτα ἐκ τρίτου “ἄλλας δὲ τραπέουσιν,” ἐπήνεγκεν “ἕτεραι δʼ ὑποπερκά- ζουσιν.” Ἄττικοὶ μὲν οὖν καὶ ἐπὶ τρίτῳ καὶ τετάρτῳ τάττουσι τὸ ἕτερος, ἀλλʼ οὐς ὁ ποιητής. εἴωθε γὰρ τὸ ἕτερος ἐπὶ δύο τάττειν, ὥς που καὶ ἐν τῇ Πατροκλείᾳ φησὶ, “τῆς μὲν ἰῆς στιχὸς ἦσχε Μενέσθιος αἰολοθώρηξ, τῆς δʼ ἑτέρης Εὔδωρος, τῆς δὲ τρίτης Πεί- [*](1. ψύχεται] ψύγεται P. que ad αὐτῶν ἀπολάβωσιν. Post quæ: 5. ἤγουν θερμασίαν addidi ex T. sequitur scholion inferius (lin. 24.) In P. Q. sequitur τῆς ἕτερον μὲν θει- τὸ ἕτεραι δοκεῖ etc. λόπεδον. τὰ ἀδιάλειπτον θέλει σημᾶναι 8. πέφρυκται Barnes pro πεφύτευ- καὶ φησὶ ὡς et reliqua usque ad ἀπο- ται. λαύωσιν ut in scholio praecedente. 11. τὸ—ἐν] ἤτοι ἐν E. Sic etiam T., nisi quod τῆς ἔ. μ. θ. 12. ὅλαι] ὅλας V. omittit et τὸ δὲ ἀδιάλ. habet, post 25. ἐπήνεγκεν] ἐπήγαγεν P. σημᾶναι autem pergit, καὶ φησὶ καὶ 29. αἰολοθώρηξ om. P. T. τὸ μὲν αὐτῆς πατεῖται et reliqua us-)

πρὸς τὸ ἕτερον, ὅτι ἐπὶ δύο. ἐπὶ δὲ τοῦ τρίτου, ἄλλας. P.

127. κοσμηταὶ πρασιαὶ] ἐν τάξει διατεθειμέναι, κατασκευασταὶ λαχανιαί. ἢ αἱ τῶν φυτῶν τετράγωνοι σχέσεις, ὡς νῦν κῆπον ἢ στί- χον ἀμπέλων. B.E. εὖ διατεθειμέναι πρασιαὶ, λαχανοφόροι γαῖ. B.P.T. αἱ λαχανεῖαι, ἢ αἱ τῶν φυτειῶν τετράγωνοι σχέσεις ὡς τὰ πλινθία. V.

130. ἡ δʼ ἑτέρωθεν] ἡ δὲ ἑτέρα πρὸς τὸ οἴκημα τὸ ὑψηλὸν ὑπὸ τὴν ὀδὸν τῆς αὐλῆς ὁρμᾷ. M.

132. τοῖά ῥʼ ἐν Ἀλκινόοιο θεῶν ἔσαν ἀγλαὰ δῶρα] δαιμονίως κατέ- φυγεν ἐπὶ τὴν θείαν ἐξουσίαν ὅτι ταῦτα παρῆν Ἀλκινόῳ θεῶν δωρη- σαμένων. P.Q.T.

τοῖʼ ἄῤ] τόσα ἔσαν, ὡς “σπάρτα λέλυνται” (Il. β, 135.) κοινῶς, τὸ δὲ Ἀττικὸν τοῖα. H.

134. ἑῷ θηήσατο θυμῷ] δαιμονίως οὐ τοῖς ὀφθαλμοῖς, ἀλλὰ τῇ διανοίᾳ συνελογίζετο, ἐκ τούτων τεκμαιρόμενος τὴν τῶν χρωμένων προαίρεσιν. P. Q.

137. σπένδοντας] ἐκ τοῦ πραττομένου τὴν ὥραν τῆς εἰσόδου δεδή- λωκεν. ἡ δὲ αὐτὴ ὥρα καὶ ἐπὶ τοῦ Πριάμου· ἁρμόδιος γὰρ ὁ καιρὸς πρὸς ἔντευξιν. ἱλαρωτέρους γὰρ ἡμᾶς ὁ οἶνος ποιεῖ. H.P.Q.T.

138. πυμάτῳ] ἐπεὶ ὀνειροπομπὸς καὶ ὑπνοδότης. P. T. ἡ δὲ διπλῆ πρὸς τὸ ἔθος, καὶ ὅτι κοίτου ἀρσενικῶς φησι. P.

πυμάτῳ] ἐπεὶ ὀνειροπομπὸς ἢ ὕπνου παρεκτικός. διὸ καὶ “εἵλετο δὲ ῥάβδον, τῇ τʼ ἀνδρῶν ὄμματα θέλγει” (ε, 47.). V.

ὅτε μνησαίατο κοίτου] διὰ τὸ μνείαν ἔχειν λόγου τὸν κοιμώμενον. ἢ ὅτι ὀνειροπομπὸς ἢ ὕπνου παρεκτικὸς ὁ θεός. E.

139. διὰ δῶμα] διὰ τοῦ δώματος. P.

140. ἥν οἱ περιέχευεν] ὅτι τῷ Ὀδυσσεῖ περιέχεεν, οὐ τοῖς Φαίαξιν, ὡς Ζηνόδοτος. τὸ δὲ περιέχευε διχῶς, περιέχευε καὶ περιχεῦεν. H. P.

Ἀθήνη] ἡ φρόνησις αὐτοῦ. P.

143. πάλιν χύτο] ἀντὶ τοῦ ἀφῃρέθη ἀπʼ αὐτοῦ ὁ ἀήρ. B.

144. οἱ δʼ ἄνεῳ ἐγένοντο] εἰκότως ἐθαύμαζον ὅτι προσιόντα οὐκ εἶδον. P.Q.T.

ἄνεω] ἥσυχοι, ὥσπερ μὴ ὄντες. P.

146. Ἀρήτη θύγατερ] κατὰ τὰς ὑποθήκας ἱκετεύει τὴν Ἀρήτην. καὶ τὸ πρὸς Ἀλκίνουν δὲ καθῆκον ἀποπληροῖ πρῶτον αὐτὸν ὀνομάζων, σόν τε πόσιν. P. T.

θύγατερ Ῥηξήνορος] τοῦ διὰ τῆς ἠνορέης ῥήσσοντος τὰς τάξεις τῶν πολεμίων. ἦν γὰρ αὐτῆς πατήρ. P. Q.

148. ὄλβια δοῖεν] ἐν τῷ ὄλβια δοῖεν ἡ στιγμή. λοιπὸν λέγει ποῖα ὄλβια, “ζωέμεναι καὶ παισὶν ἐπιτρέψειεν ἕκαστος τὸν ὄλβον.” ἤτοι συναπτέον, ἵνʼ ᾖ ὀλβίως ζῆν. B.P.Q.T. ὄλβια δοῖεν ζωέμεναι] ἐν εὐδαιμονίᾳ παράσχοιεν ζῆσαι. V. ὀλβίως. Gl. P. ἀντὶ τοῦ εὐδαι- μονίαν. Gl. P.

149. ἐπιτρέψειαν] παραδοῖεν. M. V.

οὕτως, ἐπιτρέψειεν, αἱ Ἀριστάρχου. H. P.

151. ὀτρύνετε] ἐπείξατε, παρορμήσατε. V.

152. ἄπο πήματα] ἀναστρεπτέον τὴν ἀπό. δηλοῖ γὰρ τὸ ἄπο- θεν. P.

153. ἕζετ᾿ ἐπʼ ἐσχάρῃ] ἀντὶ τοῦ παῤ ἐσχάρῃ. P. T. τὸ δὲ πὰρ πυρί οὐ μόνον τὸν λόγον ἐντέχνως ὡμίλησεν, ἀλλὰ καὶ διὰ τοῦ σχή- ματος τῆς καθέδρας οἶκτον ἐκίνησεν. ἅμα δὲ καὶ τὴν ἄνασσαν ᾤετο [*](4. οὐ] ἐν H. προβουλευσαμένη τὸν τοιοῦτον καιρόν di- 5. Ζηνόδοτος] Vid. ad v. 41., ubi xit Eustath. p. 1575, 7. Ζenodotus σφισιν ἀχλὺν—κατέχευε 19. ἀντὶ τοῦ εὐδαιμονίαν] Hoc gl. scripserat pro ἥ ῥά οἱ etc. abalia manu habet P. περιέχευε καὶ περιχεῦεν post διχῶς 21. ἐπιτρέψειαν] Sic H. in textu, addit H., om. P. Annotatio in- ἐπιτρέψειεν M. P., sed superscripto in opta, nisi scholiasta scripsit διχῶς, P. a diversis manibus παραδοῖεν, ἐπι- κατέχευε (quod legitur v. 42.) καὶ τρέψειαν. 22. οὕτως Porsonus pro ὄντως. περίχευεν. 6. ἡ φρόνησις αὐτοῦ] ἡ φρόνησις ἡ ἐπιτρέψειεν] ἐπιτρέψοιεν H.)

154. πὰρ πυρὶ] ἐπὶ τὸ διακονικὸν πῦρ. P.

155. ὀψὲ δὲ δὴ μετέειπε] καὶ πανταχοῦ τῇ σοφίᾳ προεδρίαν ὁ ποιητὴς δέδωκε τῶν ἀρετῶν, διαφερόντως δὲ ἐπὶ τῆς Ὀδυσσέως ἱκε- τείας, τοὺς μὲν ἄλλους Φαίακας ἐκπεπληγμένους καὶ σιωπῶντας εἰσάγων, ὁ δὲ τοῖς ἔτεσι προγενέστερος καὶ τὴν γνώμην φρονιμωτέραν εἶχεν. T. Ἐχένηος] γρ. Ἁλιθέρσης. P. ὁ ποιητὴς πλάττει τοῦτο τὸ ὄνομα· ἀπὸ γὰρ τοῦ ἔχειν τὴν νῆα ἐκάλεσε τοῦτον Ἐχένηον. E.

156. ὃς δὴ Φαιήκων] ἐπειδὴ μέλλει ἐπιτιμήσειν τῷ βασιλεῖ, προσυνίστησι τὸ πρόσωπον ὅτι ὑπὸ γήρως καὶ ἐμπειρίας ἐθάρρησεν ἐπιτιμῆσαι. H. T.

159. οὐ μέν τοι τόδε κάλλιον] ἀντὶ τοῦ οὐ καλόν. P. Q. γρ. καὶ, τό γε κάλλιον. H. P.

161. ἰσχανόωνται] ἐπέχονται τοῦ εἰπεῖν τι πρὸς τὸν ξένον. P.Q.T.

164. οἶνον ἐπικρῆσαι] πρὸς τῷ ὄντι ἕτερον ἐπιχέαι, ὡς τὸ “κέρασσε δὲ νέκταρ ἐρυθρόν (ε, 93.). P.Q.T.

Διὶ] ἱκέσιος γὰρ ὁ θεός. P.

166. ταμίη] ἡ ταμίη ἡ οὖσα ἀπὸ τῶν ἐόντων ἔνδον δούλων· ἢ ἡ ταμίη ἀπὸ τῶν ἐόντων βρωμάτων ἔνδον δότω τῷ ξένῳ φαγεῖν. B.

167. αὐτὰρ ἐπεὶ τόγʼ ἄκουσε] δηλονότι περιμείνας σύμψηφον τῇ ἑαυτοῦ βουλήσει τὴν παρὰ τῶν Φαιάκων κρίσιν εὑρεῖν. P. Q. T.

169. ὦρσεν ἀπʼ ἐσχαρόφιν] αἰτιῶνται δέ τινες τὸν Ἀλκίνοον ὡς φιλόξενον ὄντα ἐπὶ τοσαύτης ὥρας ἐρρίφθαι ἐπὶ κόνει τὸν Ὀδυσσέα. πρὸς σὓς λεκτέον ὅτι οὐκ ἐκ τυραννίδης εἶχε τὴν ἀρχὴν, ἀλλʼ εἰς σὓς ἐπέλασεν. ὁπότε οὖν ἐβούλευσε τὸ κοινὸν, εἰκότως αὐτὸν . . . . ἀνί- στησιν. T.

170. υἱὸν ἀναστήσας] τῶν μὲν ἄλλων οὐδένα ἀποκλίνει, τὸν δὲ υἱὸν τὸν μάλιστα ἀγαπώμενον. τὰ γὰρ ὑπηρετικὰ τῶν ἐπιταγμάτων μάλιστα τοῖς στεργομένοις ἐπιτάττειν εἰώθαμεν διὰ τὸ πρόδηλον [*](16. γρ. καὸ] γρ. δὲ καὶ H. 19. πρὸς] ἐνὶ T. 18. ἐπέχονται τοῦ εἰπεῖν] κατέχονται 29. ἐπέλασεν] ἀπέλακεν T. εἰπεῖν Q. 33. διὰ addidit Prellerus.)

ἀγαπήνορα] τινὲς τὸν ἀγαπῶντα ἀνδρείαν, τινὲς δὲ τὸν ἀπὸ τῆς ἀνδρείας ἀγαπώμενον· ἢ ὑπὸ τῶν ἀνδρῶν ἠγαπημένον· ἢ φιλάνθρωπον προσηγορικῶς ἀπὸ τοῦ ἀγαπᾶν τοὺς ἄνδρας· ἢ ἀπὸ τοῦ ἀγαπᾶσθαι διὰ τὴν ἠνορέην, ἤτοι τὴν ἀνδρείαν. H.P.Q.V.

174. ἐτάνυσσε τράπεζαν] ὡς πτυκτῆς οὔσης τῆς τοαπέζης. P. ἀθετεῖται τὸ ἔπος ὡς ἀσύμφωνον τῇ τοῦ Ὁμήρου συνηθείᾳ. οὐ γὰρ ποιεῖ τὰς τραπέζας ἀφαιρουμένας παρόντων τῶν δαιτυμόνων, ἀλλὰ μετὰ τὴν ἀπαλλαγήν. H.P.Q.T.

176. εἴδατα πολλὰ] οὐ τῆς σκευασίας, ἀλλὰ τῆς οὐσίας. T. παρεόντων] ἐν τοῖς παροῦσι. P.

183. βραχὺ διασταλτέον μετὰ τὸ πᾶσι. P.

τὸ δὲ ἐπαρξάμενος, ἀπὸ τοῦ πρώτου ἀρξάμενος. P.B.Q.T. τὴν καταρχὴν τῆς πόσεως ποιησάμενος. V.

188. δαισάμενοι κατακείετε] εὐωχησάμενοι καθευδήσατε. ἐκ τοῦ κῶ, κείω. P. κοιμήθητε. Gl. P.

189. ἐπὶ πλέονας καλέσαντες] ἀντὶ τῆς πρός. P.

192. μνησόμεθʼ] γρ. φρασσόμεθα. M.

195. μεσσηγύς γε] ἤγουν ἀναμεταξὺ ἡμῶν καὶ τῆς τούτων πό- λεως. P.

196. πρίν γε τὸν] ἀντὶ τοῦ, πρὶν αὐτόν. ὡς περὶ ἑτέρου λέγει. P.

197. ἅσσα οἱ αἶσα] γενικόν ἐστι τὸ αἶσα, εἶτα εἰδικὸν τὸ κλῶ- θες, ὡς “ἀλλʼ ἄγε δή τινα μάντιν ἐρείομεν ἢ ἱερῆα, ἢ καὶ ὀνειροπόλον” (Il. α, 62.). τὸ μὲν γὰρ γενικὸν, τὰ δὲ εἰδικά. B.P.Q.T.

τὸ δὲ κατά πρὸς τὸ νήσαντο· τὸ δὲ Κλῶθες μεταπλασμός ἐστι τοῦ Κλωθοί, ἀπʼ εὐθείας τῆς Κλωθώ, ὡς Σαπφώ, Κλωθοί ὡς Σαπροί. B.H.P.Q.T. αἱ κατακλώθουσαι. Gl. P.

ὅσσα οἱ αἶσα κατακλῶθές τε βαρεῖαι] ὡς γενικόν τιὍμηρος λαμ- βάνει τὸ αἶσα ὡς εἰδικὸν δὲ τὸ “κατακλῶθές τε βαρεῖαι,” ὡς ἐν Ἰλιάδι τὸ “ἄγε δή τινα μάντιν ἐρείομεν ἢ ἱερῆα, ἢ καὶ όνειροπόλον,” [*](4. ἀπὸ Struvius pro ὑπό. 28. ὡς Σαπφώ—Σαπφοί om. T. 7. ἤτοι τὴν ἀνδρ??ιν addidi ex H. Κλωθοί] κλωθοί H. αἱ Κλωθοί ap. 27. τὸ δὲ κατ܍—τὸ δὲ Κλῶθες Eustath. p. 1575, 42. om. P.)

αἱ κατακλώθουσαι καὶ καταμοιροῦσαι ἑκάστῳ τὸ εἱμαρμένον βα- ρεῖαι. V. Ἄλλως. κατακλῶθες] ἐπικλώσεις τῶν Μοιρῶν. MS. Barnes.

Μοῖραι ἐπεισάγουσι τῷ ἀνθρώπῳ, ἡ Λάχεσις, ἡ Κλωθὼ, ἡ Ἀταρ- πώ. Ρ.

199. εἰ δέ τις ἀθανάτων γε] εἰ δὲ θεὸς ὢν ἀνθρωπόμορφος ἥκει, ξένον τι οἱ θεοὶ βουλεύονται. οὐδέποτε γὰρ οἱ θεοὶ ἀλλοιόμορφοι ἡμῖν ἐφαίνοντο, ἀλλʼ ἀναφανδόν. οὐ μόνον δὲ, φησὶν, ἐν θυσίαις ἀναφανδὸν ἡμῖν φαίνονται, ἀλλὰ καὶ ἰδίᾳ. B.P.Q.T.

γράφουσι, κατʼ οὐρανόν, ἵνʼ ᾖ, τῶν κατὰ τὸν οὐρανόν. H. P. ἐν ταῖς Ἀριστάρχου, κατʼ οὐρανόν. M. P.

200. ἐχρῆν δύο εἶναι τὰς ὀξείας ἐν τῷ, ἄλλό τι. P.

201. φαίνονται ἐναργεῖς] διὰ τὸ ὁμοιοῦσθαι τοῖς θεοῖς ἢ κατὰ ἀρετὴν ἢ κατὰ γένος. E.

ἐναργὲς] φανερόν. V.

203. τὸ καθήμενοι τοῖς ἑξῆς βέλτιον συνάπτειν. P.

204. ξύμβληται] ἐντύχῃ). προπαροξύτονον. P.

205. ἐπεί σφισιν ἐγγύθεν εἰμέν] συγγενεῖς γάρ ἐσμεν θεῶν, ὡς οἱ Κύκλωπες τῶν Γιγάντων. ὅμοροι γὰρ οὗτοι, ἢ ἄμφω ἄδικοι. B. T.

206. ὥσπερ Κύκλωπες] ἢ κατὰ γένος, ἢ κατὰ ἀδικίαν, οὕτω καὶ ἡμεῖς κατὰ δικαιοσύνην. B.E.Q. ἀγχιστεύομεν γὰρ αὐτοῖς κατὰ γένος, ὥσπερ οἱ Κύκλωπες καὶ οἱ Γίγαντες ἀλλήλοις ἀγγιστεύουσιν. B.E.Q. T. ἢ ὥσπερ Κύκλωπες καὶ Γίγαντες ἐγγὺς κατὰ γένος, ἢ κατὰ τόπον, ἢ κατὰ ἀδικίαν, οὕτω καὶ ἡμεῖς πλησίον θεοῖς κατὰ δικαιοσύνην. B. E.P.Q.V.

γιγάντων] ὅμοροι γὰρ οὗτοι. ἢ ὅτι ἄμφω ἄδικοι ὑπάρχουσιν ὅμοιοι, οὕτω καὶ ἡμεῖς θεοῖς πλησίον κατὰ δικαιολογίαν. Q.

208. ἄλλο τι μελέτω φρεσίν] οὐκ ἀργῶς ἡ προανάκρουσις. ἐπι- τείνει δὲ τοὺς παρόντας ποθῆσαι μαθεῖν τὰ περὶ αὐτόν. P. Q.

210. στικτέον εἰς τὸ “βροτοῖσι.” τὸ “οὕστινας” ἀφʼ ἑτέρας ἀρ- χῆς. ὑποστικτέον δὲ εἰς τὸ “ἀνθρώπων.” P.

211. ὀχέοντας ὀϊζύν] ἀνέχοντας καὶ βαστάζοντας. ἀπὸ τῶν ὑπο- ζυγίων ἡ μεταφορά. φέροντας τὴν ἐν τῷ βίῳ κακότητα. T. ἐπι- φέροντας ταλαιπωρίαν. B. ὑποφέροντας. ἢ ἔχοντας καὶ βαστά- ζοντας. V. ἐπιφέροντας ἢ ἔχοντας. P.

213. καὶ μᾶλλον ἐγὼ] γρ. καὶ πλείονʼ ἐγώ. P.

214. ὅσσα γε δὴ ξύμπαντα] τοῦτο ἀφʼ ἑτέρας ἀρχῆς ἐν θαυμασμῷ ἀνεφώνησε. B. T.

215. δορπῆσαι] ἔν τισι γράφεται δειπνῆσαι. οὔπω δὲ ὥρα τοῦ ἀρίστου. P.

216. οὐ γάρ τι στυγερῇ ἐπὶ γαστέρι κύντερον] οὐδὲν τῆς γαστρὸς ἐπάνω βέβηκεν εἰς ἀναίδειαν. B.E.P.Q.T. κύντερον γὰρ τὸ ἀναιδέ- στερον, ἀπὸ τοῦ κυνὸς ὄντος ἀναιδοῦς. B. οὐ γάρ τι μισητότερον ἔπλετο καὶ ἐγένετο τῇ γαστρὶ ἄλλο, ὡς ἡ ταύτης τῶν βρωμάτων ἀκάθεκτος ἔφεσις. P. Q. κατατρέχουσί τινες τούτων ἱκανῶς ὡς ἀγενέστατα περὶ τῆς γαστρὸς διαλεγομένου καὶ δεῖπνον ἀπαιτοῦντος, καὶ ταῦτα παρὰ ἀνθρώποις οὓς οὐδέπω εἶδεν· οὐδὲ ἡρωϊκὸν τὸ παράγ- γελμα γαστρὶ εἴκειν. πρὸς σὓς ῥητέον ὅτι ἀποτρίβεται τὴν ὑπόνοιαν τοῦ δοκεῖν εἶναι . . . εἰς ταπεινοὺς λόγους καταβαίνειν λόγους. διὸ καὶ . . . μένειν τὰ περὶ τῆς γαστρός. T.

στυγερῇ ἐπὶ γαστέρι] ἀντίπτωσις. P.

217. ἐκέλευσεν] διὰ τούτου ἐνδείκνυται ὅτι| ἀνάγκη, ὡς ἐπὶ ἀπα- ραιτήτου δεσπότου. T.

ἕο μνήσασθαι] αὐτῆς φροντίσαι. P.

Ζηνόδοτος ἕο γράφει ἀντὶ τοῦ ἑαυτῆς. H. P.

δασυντέον τὴν ἕο· πρωτότυπος γάρ ἐστι γενικῆς πτώσεως. P.

221. ληθάνει] λανθάνει ἡ γαστήρ. τὸ ληθάνει ὡς τὸ “μελάνει δὲ πόντος ὑπʼ αὐτῆς” (Il. η, 64.). P.

ἐνιπλήσασθαι] αὕτη μέντοι ποιητικωτέρα. ἡ δὲ Ἀριστάρχου ἐμ- πλησθῆναι. H. P.

222. ὀτρύνεσθαι] ὅτι ἀπαρέμφατον ἀντὶ προστακτικοῦ, ὅπερ ἀγνο- ῶν Ζηνόδοτος γράφει ὀτρύνεσθε. H. P.

ὀτρύνεσθε] ἐπείγεσθε. M. V.

223. ὥς κʼ ἐμὲ] ἄμεινον ὀρθοτονεῖν τὴν ἐμέ. H. P.

224. βέλτιον τοῖς ἄνω συνάπτειν τὸ “πολλὰ παθόντα,” ἀφʼ ἑτέρας δὲ ἀρχῆς προφέρεσθαι τὸ “ἰδόντα με.” B. P.

καὶ λίποι αἰών] καταλείψειέ με ἡ ζωή. P.

225. κτῆσιν ἐμὴν] ὅτι φιλοχρήματος ἐκ τῶν τοιούτων Ὀδυσσεὺς φαίνεται, κτῆσιν ἐμὴν δμῶάς τε. Q. ἄμεινον ἂν ἔσχε, πατρίδʼ ἐμὴν ἄλοχόν τε. κομιδῆ γὰρ σμικρολόγος φαίνεται προτάσσων τῶν φιλ- τάτων τὴν κτῆσιν, ὡς παρὰ Μενάνδρῳ Σμικρίνης ἐν Ἐπιτρέπουσιν. ὁ δὲ Πῖός φησιν ὅτι διὰ τοῦ “κτῆσιν ἐμὴν δμῶάς τε” συνίστησιν ἑαυτὸν ἐνδεικνύμενος τὴν οἴκοι εὐδαιμονίαν. οὐ μέντοι καὶ περὶ τῆς γυναικὸς νῦν λέγει· τὸ γὰρ ἔχειν γυναῖκα καὶ τοῖς ἀπερριμμένοις ἀκο- λουθεῖ. P.Q. ἐκ τούτου ἐνδείκνυται ὅτι καὶ αὐτός ἐστι τῶν ἐχόντων κτήματα, οὐχ οἷος δὲ ὁρᾶται, ὥσπερ καὶ Ναυσικάᾳ ἔλεγεν “πολὺς δέ μοι ἔσπετο λαός” (Od. ζ. 164.). ἔνδειξιν οὖν ἐποίει ὅτι οὐ πα- ρημελημένος ἦν, ἀλλʼ ἔστιν αὐτῷ καὶ πατρὶς καὶ οἶκος καὶ κτή- ματα. T.

διχῶς, δμωάς καὶ δμῶας. H. P.

226. οἱ μὲν ἔστιξαν ἐπὶ τὸ ἐπήνεον, οἱ δὲ συνῆψαν, ἠδʼ ἐκέλευον πεμπέμεναι. P.

232. ἀπεκόσμεον] ἄκοσμον ἐποίουν τὴν τράπεζαν αἴροντες τὰ ἐν αὐτῇ. P. Q. τὰ ὅπλα νῦν τραπέζας λέγει. P.

ἀφαιροῦνται τὰ σκεύη τὰ ἔχοντα ἔσωθεν τὴν δαῖτα. E.

ἔντεα δαιτός] τὰ σκεύη τὰ ἔχοντά τι ἔσωθεν τῶν εἰς εὐωχίαν, οἷον κρατῆρες, πίνακες, κύπελλα. B.P.T. τὰ ὅπλα τῆς εὐωχίας, οἷον τραπέζας καὶ τὰ τοιαῦτα. V.

234. ἔγνω γὰρ] εἵματα γὰρ ἰδοῦσα φάρος τε χιτῶνά τε ἔγνω. P.T.

235. τά ῥα] ἀντὶ τοῦ δή. P. δή. V.

τεῦξε] Ἰακῶς τὸ τεῦξε. P.

238. ὅτι πρὸς τὸ τελευταῖον ἀποκρίνεται μόνον, τίς τοι τάδε εἵματʼ ἔδωκεν. P. δοκεῖ τισὶ μικροπρεπὲς καὶ ταπεινὸν τὸ τὴν Ἀρήτην παρὰ τοῦ ξένου πρῶτον περὶ τῆς ἐσθῆτος πυνθάνεσθαι. ῥητέον δὲ ὅτι πολ- λῶν ἕνεκα ἐντεῦθεν ἤρξατο. πρῶτον μὲν ἐπιγνῶναι τὴν γυναῖκα τὰ ἱμάτια εἰκὸς ἦν πρώτην· καὶ γὰρ ὑφαίνειν καὶ θεραπεύειν καὶ διαχει- ρίζειν τὰ τοιαῦτα τῆς γυναικείας φύσεως ἔργον. T.

239. οὐ δὴ φῆς] τὸ φῇς ὅτε σὺν τῷ ι γράφεται, ἐνεστῶτός ἐστι καὶ ὀξύνεται, ὅτε δὲ ἄνευ τοῦ ι, παρατατικός ἐστιν Ἰακῶς ἐκ τοῦ ἔφης γεγονὼς καὶ περισπᾶται. P. Q. ἔνιοι γράφουσιν, οὐ δὴ φῇς, ἀντὶ τοῦ,, οὐδὲ ἔφης. H. P. εἶπας. V.

241. ἀργαλέον βασίλεια] τὸ μὲν ἐρώτημα βραχὺ, πόθεν ἔλαβε τὴν ἐσθῆτα· ὁ δὲ οὐκ εὐθὺς δηλοῖ ὅτι παρὰ τῆς Ναυσικάας· οὕτω γὰρ τήν τε Ἀρήτην συνταράξειν ἔμελλε, τήν τε κόρην εἰς αἰσχρὰς ὑποψίας ἐμβαλεῖν, ἑαυτόν τε εἰς κίνδυνον τὸν ἔσχατον καταστήσειν· ἀλλὰ κεφαλαιωδῶς ἀποδύρεται τὰς ἑαυτοῦ συμφορὰς, καὶ τὴν παρὰ Καλυψοῖ διαγωγὴν, καὶ τὸν ἔρωτα τῆς θεοῦ, δἰ ὧν συστήσειν ἑαυ- τὸν ἔμελλεν. ὡς ὁ καταφρονήσας τῶν θεῶν οὐκ ἂν εἰς τὰ ἀνθρώπινα παρανομεῖν ὑπέμεινε. καὶ τὸ πέρας οὕτω διέθηκεν αὐτοὺς ὥστε καὶ ἐπιτιμῆσαι τὸν Ἀλκίνουν, ὅτι μὴ καὶ ἤγαγεν αὐτὸν φανερῶς ἅμα ταῖς θεραπαίναις ἡ θυγάτηρ. E.Q.

διηνεκέως] δἰ ὅλον ἀπʼ ἀρχῆς καὶ ἕως τέλους. E. ὁλοκλήρως. P. νῦν ταχέως· ἢ τὸ σύμπαν. V.

243. τοῦτο δέ τοι ἐρέω] πρὸς τὸ αὐτό. P.

τὸ μεταλλᾷς ἀντὶ τοῦ πολυπραγμονεῖς καὶ ἀνερευνᾷς, ὥσπερ οἱ τὴν γῆν μεταλλεύοντες καὶ τὰ ταύτης ὑπεξάγοντες ψήγματα. P. Q.

διὰ τοῦτο εἰς ἐπιθυμίαν αὐτοὺς ἄγει καὶ τῶν προσυμβεβηκότων αὐτῷ. P. T.

244. Ὠγυγίη τις νῆσος] ἐπαινεῖται Ὀδυσσεὺς ὅτι πυθομένης τῆς Ἀρήτης πῶς καὶ πόθεν ἔχοι τὰ ἱμάτια, πρὶν περὶ τοῦ ὅπως ἀποκρί- νεσθαι δεξιῶς τὴν μὲν παῖδα πονηρίας ἀπαλλάξειεν, ἑαυτὸν δὲ συστή- σειε τοῖς Φαίαξιν, ἀφʼ ὧν δόξει σεμνότερος εἶναι καὶ τιμιώτερος. εἰ μὲν γὰρ μόνον τὸν ἀποκρίσεως τύπον διῆλθεν, ἴσως ἂν τήν τε κόρην αἰ- σχρᾶς αἰτίας ἔνοχον κατέστησε καὶ τὸν ἑαυτοῦ τρόπον διέβαλεν· ἐπειδὴ δὲ ἄνωθεν ἀρξάμενος τόν τε πλοῦν καὶ τῶν χειμῶνα καὶ τὰς ἀτυχίας τὰς ἐν θαλάσσῃ διηγεῖται καὶ τὴν κατὰ τὸν ποταμὸν ἔκβασιν καὶ τὸ τελευταῖον ἱκετείαν, ᾗ χρησάμενος ἁπάντων τῶν προσηκόντων φησὶ παῤ αὐτῆς τυχεῖν, εὔλογον μὲν τὴν πρόφασιν τοῦ λαβεῖν τὰ ἱμάτια κατεσκεύασε, καλῶς τε τῆς παρθένου τὴν ὑποψίαν ἀπέλαβεν, εὖ δὲ τῆς μητρὸς αὐτῆς τὴν ἀπορίαν ἔπαυσεν, ἀκέραιον δὲ διαβολῆς τὴν ἑαυτοῦ φύσιν κατέστησε. T.

245. δολόεσσα Καλυψώ] καὶ μὴν οὐκ ἦν φαρμακὶς, ἀλλʼ ὅτι αὐτὸν ἦγεν ἐξαπατῶσα καὶ ἀφῄρει τὸν νόστον. T.

248. ἐφέστιον] ἐπὶ τὴν οἰκίαν αὐτῆς ἐπιξενωθησόμενον. V. ἐγκά- τοικον. P.

249. οἶον, ἐπεί μοι νῆα θοὴν] τὸ μὲν ναυαγῆσαι, ἀνθρωπίνης τύ- χης, τὸ δὲ περισωθῆναι ἀπὸ τῆς τῶν θεῶν εὐεργεσίας καὶ εὐνοίας ση- μεῖον. τῷ ἀποτελέσματι οὖν θαρρῶν τὸ ἐκ τῆς τύχης συμβεβηκὸς εἰς τοὺς θεοὺς ἀναφέρει, εἰς ἔλεον ἐπισπώμενος τοὺς Φαίακας. P.Q.T.

ἀργῆτι κεραυνῷ] ταχέως διακονουμένῳ διὰ λεπτότητα. ἔστι δὲ κατʼ ἀντίφρασιν. E.

250. ἐλάσας] γρ. καὶ ἔλσας. H. ἀντὶ τοῦ συστρέψας. H. T. ἔλσας] γρ. ἐλάσας. διεσκέδασε. P. ἀντὶ τοῦ συστρέψας. P.

ἐλάσας] συνελάσας. ἐκέασε] διέσχισε. V. ἐκέασσε, διχῶς. P.

251. ἀπέφθιθεν] ὡς κόσμηθεν. ἀθετοῦνται δὲ στίχοι η΄. ὕστερον γὰρ ταῦτα λέγεται. εἰ δὲ προείρητο, οὐκ ἂν ἐπαλιλλόγει. H. P.

252. τρόπιν] τὸ κατώτατον μέρος τῆς νηὸς, περὶ ὃ σχίζεται τὸ κῦμα. ἢ τὸ μέσον τῆς νεὼς ξύλον. P.Q.V. τρόπις λέγεται Λα- τινικῶς δελφίν. H.

δελφῖνον ἐναγκαλισάμενος, περιλαβών. Gl. P.

ἀμφιελίσσης] τῆς ἀμφοτέρωθεν συστρεφομένης ὑπὸ τῶν κω- πῶν. P.

253. δεκάτῃ δέ με νυκτὶ] γρ. δεκάτῃ δʼ ἐν νυκτί. H.

255. τὸ “ἢ με λαβοῦσα” βέλτιον ἀφʼ ἑτέρας ἀρχῆς ἀναγινώ- σκειν, αὕτη μʼ ἑλοῦσα. P.

256. ἐνδυκέως] ἐπιμελῶς, ἀπὸ τοῦ κῆδος ἡ φροντίς. καὶ ὤφειλεν εἶναι ἐνκηδέως ἀλλ᾿ ἐν μεταθέσει τῶν γραμμάτων καὶ τροπῇ τοῦ η εἰς υ γίνεται ἐνδυκέως. B.

257. θήσειν ἀθάνατον] καὶ διὰ τί μὴ βεβούληται; ἔοικε διὰ τὸ, οὔποτʼ ἔπειθε. δῆλον οὖν οὐ τὸ μὴ θέλειν γενέσθαι ἀθάνατος, ἀλλὰ τὸ μὴ πιστεῦσαι αὐτῇ τοιαῦτα λεγούσῃ. ἡ μὲν γὰρ ἔφασκε ποιή- σειν, ὁ δὲ οὐκ ἐπίστευεν. ἀλλʼ οὐχὶ πιστεύων παρῃτεῖτο. ἥδει γὰρ ὡς σοφὸς ὅτι ἀθανασίαν οὐχ αἱ τοιαῦται δαίμονες χαρίσαιντʼ ἂν, ἀλλὰ τοῦ Διὸς ἂν εἴη καὶ τῶν ἔργων ἃ πέφυκεν ἀπαθανατίζειν. Ἀν- τισθένης δέ φησιν ὅτι τοὺς ἐρῶντας ᾔδη ψευδομένους τὰς ὑποσχέσεις. τοῦτο γὰρ ποιεῖν οὐκ ἠδύνατο δίχα Διός. P.Q.T. τὰ γὰρ οὕτως ἐνδείκνυται ὅτι πάντων τοῦ πραγμάτων προτέθεικε τὸν νόστον, ἵνα μᾶλλον ὑπακούσῃ Ἀλκίνοος. T.

258. οὔτι τε] γρ. οὔποτε. P.

263. Ζηνὸς ὑπʼ ἀγγελίης] ὑπονοῶν Ὀδυσσεὺς φαίνεται τὴν ὑπο- στολὴν τοῦ Ἑρμοῦ· ὡς ἐξαίφνης γὰρ καὶ οὐ προσδοκήσαντος ἐγένετο ἡ ἐκπομπὴ εἰς αὐτόν. T. ἀγνοῶν τὴν ἐπιδημίαν τοῦ Ἑρμοῦ τοῦτο φησί. B. ἀγγελίης, νῦν κελεύσεως. P. V.

ἢ καὶ νόος] διστακτικῶς λέγει. διὸ ὑφʼ ἓν ἀναγνωστέον τὸν στί- χον. οὐδὲ γὰρ ᾔδεῖ εἰ ὁ Ζεὺς ἔπεμψε τὸν Ἑρμῆν. P.Q.T.

264. βραχὺ διασταλτέον μετὰ τὸ, ἔδωκε, τὴν λύσιν τῶν ἑξῆς. P.

269. γαίης Φαιήκων] γρ. γαίης ὑμετέρης. P.

270. τὸ δυσμόρῳ ἀνεφώνησεν. ὄντως γὰρ ἔτι ἔμελλε δυστυχή- σειν. P. T.

279. ἀτερπέϊ χώρῳ] ἀντὶ τοῦ ἀτρεπέϊ. T. ὅθεν οὐκ ἦν τραπῆναι καὶ ἐκφυγεῖν, ἢ ἐκτροπὰς μὴ ἔχοντι καὶ ὁδούς. B.Q.T. ἐκτροπὰς— ὁδοὺς, ὡς τερπικέραυνος. P. χαλεπῷ. Gl. P.

283. θυμηγερέων] ἐμαυτὸν ἐπεγείρων καὶ τὴν ψυχὴν συλλέγων καὶ ἐμαυτὸν ἀνακτώμενος. B.P.T. λειποψυχῶν, ἢ συλλαμβάνων καὶ συνά- γων καὶ ἀνακτώμενος τὴν ψυχήν. E.Q.V.

ἀμβροσίη νύξ] ἐν ᾗ οὐ περιπατοῦσι βροτοί. P. Q.

284. διιπετέος ποταμοῖο] τοῦ ἀπὸ Διὸς ἤτοι ἀέρος ἀρδευομέ- νου. E. τοῦ ὑπὸ τῶν τοῦ Διὸς ὄμβρων πλήρους. P.

285. βραχὺ διασταλτέον μετὰ τὸ ἐκβάς. H. P.

ἐκβὰς ἐν θάμνοισι] τρία εἴδη τῶν φυτῶν, βοτάναι, θάμνοι καὶ δέν- δρα. αἱ μὲν ἐπὶ ἐδάφους τῆς γῆς ἀπομένουσαι βοτάναι λέγονται, αἱ δὲ μέσαι θάμνοι, τὰ δὲ εἰς ὕψος δένδρα. οἷον ἄγρωστις καὶ ἡ λοιπὴ πόα, βοτάνη, βάτοι δὲ καὶ τὰ ἐν τοῖς ὑγροῖς γινόμενα θάμνοι. δέν- δρα δὲ, οἷον συκῆ, ἐλαία καὶ τὰ ὅμοια. E.H.P.Q.

286. ἠφυσάμην] κυρίως οὐ περιεβαλόμην, ἀλλʼ ἐπήντλησα. καὶ ἐπέβαλον ἀθρόα· νῦν δὲ ἐπεχεάμην. Q, V. ἐπεσπασάμην, περιεβα- λόμην. P.

289. δύσετό τʼ ἠέλιος] εἰς δύσιν ἐκλίνετο. Ἀρίσταρχος γράφει δείλετο, ὅ ἐστιν εἰς δείλην ἐκλίνετο. πρὸ δυσμῶν γὰρ, φησὶ, συνέ- τυχε τῇ Ναυσικάᾳ ὁ Ὀδυσσεύς. H. P.

δείλετό τʼ ἠέλιος] ὅ ἐστιν εἰς δείλην ἐκλίνετο· πρὸ δυσμῶν γὰρ συνέτυχε τῇ Ναυσικάᾳ ὁ Ὀδυσσεὺς, τοῦ ἡλίου μὴ φθάσαντος εἰς τὸν δυτικὸν ὁρίζοντα, ἀλλʼ ἐπέχοντος ἐφʼ ἱκανόν. ὅτε γὰρ ἔδυ ὁ ἥλιος, τότε εἰς τὸ ἄλσος ἔφθασαν τῆς Ἀθηνᾶς οὗτοι, ὡς καὶ ὁ ποιητὴς [*](1. τὸ, δ. Buttm. pro τῷ δ. 1580, 17. δυσμόρῳ T. δυσμόρῳ φησὶν P. 22. δείλετο in lemmate scripsi pro ἔμελλεν T. ἔμελλον P. δύσετο. 9. περιπατοῦσι] φέρονται Q. εἰς δείλην—] Vides ipsa Aristar- 12. μετὰ τὸ ἐκβάς om. P. chi verba, quibus suam ille cor- 13. δένδρα] δένδρη H. δένδροι P. rectionem commendabat, poni hic 15. δένδρα] δένδροι P. relata ad lectionem vulgatam. Un. 16. δένδρα] δένδρεα P. de apparet in lemmate reponen- 18. οὐ om. Q. dum esse δείλετο; cui mox in hoc καὶ—ἐπεχεάμην om. Q. ipso scholio scriptura δύσετο ex alio 21. Ἀρίσταρχος] Aristarchi scri- loco tanquam ibi convenientior op- pturam memorat etiam Eustath. p. ponitur. BUTTM.)

δείελον] πρὸς δείλην. V.

290. ἀμφιπόλους δʼ ἐπὶ θινὶ] τὸ γὰρ λέγειν ὅτι ἐκ τῆς βοῆς τῆς ἐπὶ τὴν σφαῖραν ἀνέστην οὐ χάριεν. τί γὰρ ἀναγκαῖον ἦν κατα- γορεύειν τῆς παιδὸς ὅτι ἔπαιξεν, ὡς δηλοῖ καὶ τὸ ἐπιφερόμενον; P. Q. πάντα μὲν εὔκαιρα, δεξιώτατον δὲ εἰς ἀπόλυσιν τῆς ὑπονοίας τὸ μὴ μόνης περιτυχεῖν, ἀλλὰ μετὰ ἀμφιπόλων. T.

292. ἤμβροτεν] ἀπέτυχεν. ἐξ οὗ καὶ ἀμφίβροτος ἡ ἀσπὶς ἡ ἀμ- φοτέρωθεν τὸν βροτὸν περιέπουσα. E.

293. ὡς οὐκ ἂν ἔλποιο] κοσμίως ἄγαν. ὡς γὰρ πατὴρ περὶ νέας διαλέγεται ἀποδεχόμενος τὸ σπουδαῖον τοῦ τρόπου. οὕτω, φησὶ, Ναυ- σικάα πρός με διετέθη καλῶς, ὡς οὐκ ἂν ἐλπίσειας νεώτερόν τινα πρᾶξαι ἐπί τινι ἄλλῳ καθʼ ἡμᾶς πάσχοντι. H.P.Q. Ἄλλως. οὕ. τως Ὁμηρικὸν τὸ τῆς ἑρμηνείας. ἀντὶ γὰρ τοῦ ἔλποιτο. H.

ῥεξέμεν] πρᾶξαι. V.

298. ἀπαμείβετο] ἀνταπεκρίνετο, ὅ ἐστιν ἐξ ἀμοιβῆς προσεφθέγ- γετο. P.

299. τέλεον καὶ μεγαλοπρεπὲς τὸ ἦθος τοῦ Ἀλκινόου τοσοῦτον ἀπέσχε τοῦ μέμψασθαι μικροψύχως τὴν θυγατέρα ἐν τῇ δόσει τῶν ἱματίων, ὡς μᾶλλον αἰτιᾶσθαι ὡς ἐξέλιπεν εὐεργετοῦσα . . τὸ μὴ μετὰ θεραπαινίδος ἀγαγεῖν κατὰ τὴν πόλιν. T.

301. ἐς ἡμέτερον] τουτέστιν εἰς τὸν ἡμέτερον οἶκον. Ἀττικὸς δὲ ὁ σχηματισμός. V. οὕτως, ἡμετέρου. Ἀττικὸν δὲ τὸ σχῆμα ὡς, ἐς διδασκάλου. H. P.

303. μὴ νείκεε κούρην] μὴ τὴν ἄψογον σὴν θυγατέρα τὴν Ναυσι- κάαν, ὦ Ἀρήτη, φιλονεικήσῃς ἐμοῦ ἕνεκεν. αὕτη μὲν γὰρ ἐκέλευσε συνακολουθῆσαί μοι δουλίδα, ἐγὼ δὲ αὐτὴν οὐκ ἠθέλησα. H.P.Q. καὶ ἐνταῦθα τεχνικῶς ἄγαν ὁ Ὀδυσσεὺς ἀπολογεῖται ὑπὲρ τῆς κό- ρης· πλέον γὰρ προενόησε τοῦ τῆς παιδὸς εὐσχήμονος ἢ τοῦ ἰδίου [*](3. δείελω—] Hoc in recentt. 11. ἔλποιο] Sic Q. Sed in P. ἔλ. scholiorum edd. omissum in anti- ποιτο, neque aliter in textu: ubi ta- quioribus legitur inter glossas ad men suprascriptum ἐλπίσειας et ad ἀνῆκεν et τεῆς. Natum autem sus- marg. γρ. ἔλποιο. BUTTM. picor hoc etiam ex Aristarchi lec- ὡς γὰρ] καὶ γὰρ P. tione ita explicata: δείλετο· πρὸς 24. ἡμετέρου] Conf. ad β, 55. δείλην ἦν. BUTTM. 27. ὦ Ἄρήτη om. Q.)

νείκεε] γρ. νεικέο. P.

305. δείσας, αἰσχυνόμενός τε] ψεύδεται μὲν, ἀλλʼ ἀναγκαίως ὑπὲρ τοῦ μὴ βλάψαι τινά. ἰδὼν δὲ τὴν γνώμην τοῦ βασιλέως ἐπὶ τὸ φιλανθρωπότερον ῥέπουσαν ἀμφότερα πράττει. τὴν μὲν γὰρ πρόνοιαν τῆς παρθένου ἐξιδιοποιεῖται, τὴν δὲ φιλανθρωπίαν ἐκείνης οὐκ ἀφαι- ρεῖται. E.P.Q.

δαιμονίως δὲ καὶ ἑαυτὸν τῷ ἁμαρτήματι συμπεριέλαβεν. P. T.

307. δύσζηλοι γὰρ] κακοῦργον γὰρ ὁ ζῆλος καὶ ἐπίψογον τίθε- ται Τ.

309. ξεῖνʼ, οὔ μοι τοιοῦτον] συνῆκεν ὁ Ἀλκίνοος καὶ περὶ ἑαυτοῦ ἀπολογεῖται. T.

φίλον κῆρ] γρ. νόημα. H. P.

310. ἀμείνω δʼ αἴσιμα πάντα] τὰ αἴσιμα πάντα ἀμείνονα εἰσί. δεῖ γὰρ μήτε ἀνάλγητον εἶναι, ὥστε μηδὲ ἐφʼ ἑνὶ κινεῖσθαι, μήτε ματαίως κεχολῶσθαι. ἐφʼ ἑκάστου γὰρ ἄμεινον τὸ σύμμετρον καὶ καθῆκον. E.P.Q. γνωμικὸν, τὰ καθήκοντα καλά εἰσιν. E.P.Q. τὰ καθήκοντα πάντα καλά ἐστιν. V.

311. αἰ γὰρ Ζεῦ πάτερ] τοὺς ἓξ Ἀρίσταρχος διστάζει Ὁμήρου εἶναι. εἰ δὲ καὶ Ὁμηρικοὶ, εἰκότως αὐτοὺς περιαιρεθῆναί φησι. πῶς γὰρ ἀγνοῶν τὸν ἄνδρα μνηστεύεται αὐτῷ τὴν θυγατέρα καὶ οὐ προ- τρεπόμενος, ἀλλὰ λιπαρῶν; P.

αἲ γὰρ, Ζεῦ τε πάτερ] ἄτοπος, φασὶν, ἡ εὐχή· μὴ γὰρ ἐπιστά- μενος ὅστις ἐστὶ μηδὲ πειραθεὶς εὔχεται σύμβιον αὐτὸν λαβεῖν καὶ γαμβρὸν ποιήσασθαι. ἦν μὲν παλαιὸν ἔθος τὸ προκρίνειν τοὺς ἀρί- στους τῶν ξένων καὶ διʼ ἀρετὴν ἐκδιδόναι τὰς θυγατέρας, ὡς καὶ ἐπὶ Βελλεροφόντου, Τυδέως, Πολυνείκους. οὐ γὰρ εἰς τὸν πλοῦτον ἀφεώ- [*](5. νεικεο sine accentu P. consuetudine sermonis et antiqui- 7. βλάψαι] θλίφαι E. tatis Homericae abhorreat. Sic 11. δὲ καὶ T. in quo hoc scholion recte interpretatur Lehrs. Ari- proximo adjunctum est. δὲ om. P. starch. p. 354. 20. γνωμικὸν om. P. 38. παλαιὸν ἔθος τὸ προκρίνειν re- 23. εἰ δὲ καὶ Ὁμηοικοὶ] Id est, stitui ex scholio ad v. 313. παλαιὸν etiamsi nihil continent quod a κρίνειν T.)

312. τοῖος ἐὼν] ἀντὶ τοῦ μένων οἷος εἶ τὴν γνώμην, καὶ μηδὲν τῆς προαιρέσεως τῆς νῦν παρούσης παρατρέπων. P.Q.T.

313. παῖδά τʼ ἐμὴν ἐχέμεν] ταῦτα λέγει πειρώμενον τοῦ Ὀδυσ- σέως, εἰ ταῖς ἀληθείαις παραιτεῖται θεοῦ γάμον. εἰ γὰρ προπετῶς ὑπόσχηται γαμήσειν, πάντως ἐλεγχθήσεται κἀκεῖνο ψευδόμενος. V. ταῦτά φησι πειρώμενος εἰ ταῖς ἀληθείαις ἀπείπατο τὸν τῆς Κα- λυψοῦς γάμον. ἢ τοῦτο μὲν κακόηθες καὶ οὐ βασιλικὸν, οὐδὲ κατὰ τὸ Ἀλκινόου ἦθος. ἀπλοϊκὸς γὰρ μάλιστα εἰσάγεται, ὅπερ συμ- βαίνει περὶ τοὺς ἐκ γενετῆς εὐτυχοῦντας. ἐκεῖνο δὲ ῥητέον ὅτι πα- λαιὸν ἔθος τὸ προκρίνειν τοὺς ἀρίστους τῶν ξένων, καὶ διʼ ἀρετὴν αὐ- τοῖς ἐκδιδόναι τὰς θυγατέρας, ὡς καὶ ἐπὶ τοῦ Βελλεροφόντου, Τυ- δέως, Πολυνείκους. οὐ γὰρ εἰς τὸν πλοῦτον ἀφεώρων οἱ παλαιοὶ, ἀλλʼ εἰς τὴν ἀρετὴν τὴν ἀπὸ τῆς ὄψεως. “βασιλῆϊ γὰρ ἀνδρὶ ἔοικας” (Od. ω, 253.)· “γενεῇ δὲ Διὸς μεγάλοιο ἐΐκ την” (Od. δ, 27.)· “οἵ τε ἀνάκτων παῖδες ἔασιν” (Od. ν, 223.)· “ἐπεὶ οὔ κε κακοὶ τοι- ούσδε τέκοιεν” (Od. δ, 64.). P. Q. ἐχέμεν—καλέεσθαι] ἀντὶ εὐκτι- κοῦ τοῦ ἔχοιο καὶ καλοῖο. P. T. καλέεσθαι] γρ. καλεῖσθαι. P.

315. αἴ κʼ ἐθέλων] γρ. εἰ. P.

316. μὴ τοῦτο] τὸ ἑκόντα σὲ ἐρύξαι. P.

317. πομπὴν δʼ ἐς τέδʼ ἐγὼ] ἕως τόδε ἐγὼ τεκμαίρομαι καὶ νοῶ τὴν σὴν προπομπὴν, ἕως ἂν σὺ εὗ εἰδὼς θελήσῃς ἀπελθεῖν οἴκαδε. P.Q.

τεκμαίρομαι] σημειῶ, ὑπονοῶ. P. τελειῶ. V.

Ἀριστοφάνης περισπᾷ τὸ εἰδῇς. P.

318. ἐς τῆμος δὲ] μέχρι τοῦτο. P. ἕν ἐστι τὸ τημόσδε. τὸ δὲ ἐς τόδε καὶ ἐς τημόσδε ταυτὸν δηλοῦσιν, ἀντὶ τοῦ κατʼ αὐτὴν τὴν ὥραν, ὡς εἴ τις λέγοι, ἄνω ἀνάβηθι ἐπὶ τὴν κλίνην. βέλτιον δὲ τοῖς ἄνω συνάπτειν. τὸ τῆμος δὲ οἷον εἰς τοῦτον τὸν χρόνον. P.T.

σὺ μὲν δεδμημένος ὕπνῳ] τίνος ἕνεκεν ὑπνώττοντα Ὀδυσσέα ἄγουσι Φαίακες φαμὲν οὖν ὡς εἰδότες τὸ ἁβροδίαιτον ἑαυτῶν καὶ τὸ περὶ τοὺς πολέμους ἀσθενές· φησὶ γοῦν “οὐ γὰρ Φαιήκεσσι μέλει βιὸς οὐδὲ φαρέτρη” (ζ, 270.)· οὐδένα θέλουσιν ἀκριβῶς μαθεῖν ποίοις οἰκοῦσι τόποις, ἐπανάστασιν πολεμίων δεδοικότες. τούτου χά- οιν καὶ μισόξενοι, καὶ τοὺς ἀφικομένους ἀποστέλλουσι τάχιστα καὶ κοιμωμένους, ἵνα μὴ τὴν ὁδὸν μάθωσι. διὸ καὶ κοιμώμενον ἀποτί- θενται τὸν Ὀδυσσέα, διὰ τὸ μὴ ἰδεῖν εἰς ποῖον λιμένα ἀναπλέουσιν. E.Q.T.

ὕπνῳ λέξεαι] οἱ ναῦται ὑπνώττοντός σου ἐκδέξονται καιρόν. B.

319. ἐλόωσι γαλήνην] ὡς ἐν γαλήνῃ πλέοντες ἢ γαλήνην ἔχοντες. δῆλον γὰρ ὅτι τοιοῦτον παρέξουσι πλοῦν, ὡς δοκεῖ ἐν γαλήνῃ πλεῖν. παραιτητέον γὰρ τοὺς γαλήνην τὴν θάλασσαν ἀκούοντας. T. ἐλαύ- νωσιν ἡσύχως. Q. εὐφήμως τὴν θάλασσαν λέγει, ἢ τὴν γαληνιῶ- σαν οὕτω φησί. B.E.

ἐλάσουσι γαληναίως, συνεχῶς. P. τινὲς δὲ, ἐλόωσι. εὐφήμως τὴν θάλασσάν φησι. P.

321. ἑκαστέρω] πορρωτέρω, ἀπὸ τοῦ ἑκὰς, ὃ σημαίνει τὸ πόρρω. B.E.

ἐκτετόπισται τὰ τῆς πλάνης. τῆς γὰρ Σχερίας πόρρω φησὶ τὴν Εὔβοιαν. ἴδιον τοῦτο τῶν ἀπείρων τῆς Ἑλλάδος. P.

323. ὅτε τε ξανθὸν Ῥαδάμανθυν] δῆλον κἀκ τούτου ῥηΐστην βιοτὴν εἶναι ἐνταῦθα. οὔτε γὰρ ὑετὸς οὔτε χειμὼν οὔτε νιφετὸς, ἀλλὰ τὴν Ζεφυρίαν αὔραν ἐπιπνεῖν φασιν . . . . αὐτὸν ὄντα τὸν Ῥαδάμαν- θυν δίκαιον καὶ νομοθέτην. πῶς οὖν ἐν τῇ εκυίᾳ τὰ περὶ Τιτυὸν ἐν τῇ Φωκίδι φησὶ γενέσθαι; καὶ “Λητὼ γὰρ ἥλκησε Πυθώδʼ ἐρχομέ- νην” (Od. λ, 580.). ἴσως ἐν Εὐβοίᾳ μὲν ᾤκει, ἐν Φωκίδι δὲ ἐτελεύ- τησεν. T.

324. Τιτυὸν γαιήϊον υἱόν] τὸν τῆς γῆς υἱόν. κτητικὸς ὁ τύ- πος. V.

Ἐλάρᾳ τῇ Ὀρχομενοῦ, τινὲς δὲ Μινύου, συνελθὼν ὁ Ζεὺς διὰ τὴν τῆς Ἥρας ζηλοτυπίαν ἔκρυψεν αὐτὴν κατὰ γῆς. ἡ δὲ ἀνῆκε παῖδα Τιτυὸν, ὃς ἀθέμιστος ἦν. ἠράσθη γὰρ τῆς Λητοῦς, καὶ ἐτοξεύθη ὑπὸ Ἀπόλλωνος. ἧκε δὲ ὁ Ῥαδάμανθος ἐπὶ θέαν τοῦ Τιτυοῦ, ὡς δὴ σω- φρονίσων αὐτὸν ὡς ἀδελφὸν αὐτοῦ. φαίνονται γοῦν οἱ Φαίακες πλη- σίον τῶν μακάρων νήσων κατοικοῦντες. ὅτι δὲ κατῴκει τὸ Ἠλύσιον [*](1. τινες—φησι ab alia m. habet P. 17. ἀνῆκε— Λητοῦς] ἀνῆκε παῖδα 5. φησι Buttm. pro φασί. ἐξοχώτατον, ὃς ὡνομάσθη Τιτυός· ὃς 8. ἐνταῦθα Preller. καὶ ἐνταῦθα T. ἠράσθη Λ. V. 9. Post φασιν in T. spatium tam 19. ἧκε—αὐτὸν] ῥαδάμανθυς δὲ ἧκεν amplum relictum ut dimidia fere ἐποψόμενος αὐτὸν, ἢ διὸς ὢν ἐσωφρόνισεν acholii pars excidisse videri possit. ἑαυτόν H. 16. Μινύου] Sic, teste Maio, in τοῦ Τιτυοῦ—αὐτὸν] τοῦ Τιτυοῦ. ἢ E: in Q. autem Μινόου. P. sine Διὸς ὢν ἐσωφρόνισεν αὐτόν V. Pro Διός mentione Orchomeni sic: Ἐλάρα Barnes. em. δίκαιος conferre jubens τῇ Μινύου μίγνυται Ζεύς. V. in ed. Apollod. 1, 4, 1. Strab. 9. Paus. ant. E. τἦ Ὀρχομενοῦ τινὸς Μίνυος Lacon. et Apollon. schol. Cf. et συνελθών, unde dubius est Barne- mox schol. alterum. Ῥαδ. δὲ ἧκεν sius Μίνωος faciat an Μινύου. Ego ἐποψόμενος Τιτυὸν ἢ διὸς (sic codex, suspicor fuisse τῇ Ὀρχομενοῦ τοῦ Μι- non δίκαιος, quod posuit Creuzer. νύου. BUTTM. Melet. 1. p. 55.) ὢν σωφρόνισεν αὐ- συνελθὼν—Τιτυὸν] μίγνυται Ζεύς. τόν P. BUTTM. δεδιὼς δὲ τὴν Ἥρας ζηλοτυπίαν ὑπὸ τὴν γῆν 20. γοῦν] οὖν P. V. αὐτὴν κρύπτει, ὅθεν ἀναδίδοται Τιτυός P. 21. ὅτι δὲ—] Hæc usque ad fi- 14. γαιήῖον υίὸν τὸν τῆς γῆς est in nem scholii om. V.)

ὁ Τιτυὸς ἦν υἱὸς τῆς γῆς, ὃς ἠράσθη τῆς Λητοῦς, καὶ ὑπὸ Ἀπόλ- λωνος ἐτοξεύθη. τοῦτον οὖν ὁ Ῥαδάμανθος ὁ δικαιότατος παῤ Ἕλ- λησι κριτὴς ἐτιμώρησε πρότερον. P. Q.

325. καὶ μὲν οἱ] γρ. καὶ μὲν οἵ. H. οἱ προειρημένοι ἑταῖροι, ἀναφορικῶς. ἔνθα δὲ, εἰς τὴν Εὔβοιαν δηλονότι. H.

ὄνθ’ ἦλθον] ἐκεῖ εἰς Εὔβοιαν ἀπῆλθον. P.

τέλεσσαν] τὸν μετʼ αὐτοῦ πλοῦν. P.

326. ἀπήγαγον] γρ. ἀπήνυσαν. H. P. ἠγοῦν ἐγκατῴκισαν. P.

327. ἄριστα] κάλλιστα. V.

328. ἀναρριπτεῖν ἅλα πηδῷ] ἀναρριπτεῖν περισπωμένως. ἤγουν ἀνακινεῖν καὶ ἀνακρούειν τὸ ὕδωρ τῷ πηδαλίῳ ἢ ταῖς κώπαις. B.H.P. πηδαλίῳ ἢ κώπῃ. E.

ἀναρρίπτειν] κωπηλατεῖν. ἀναρρίπτεται γὰρ τὸ ὕδωρ ὑπὸ τῶν κω- πηλατούντων. πηδῷ] νῦν οὐ πηδαλίῳ, οὐ γὰρ ἔχουσι πηδάλια, ἀλλὰ κώπαις, παρὰ τὸ παίειν τὴν θάλασσαν· πῆδος γὰρ εἶδος ξύλου· ἢ τῷ πλατεῖ τῆς κώπης. V.

330. εὐξάμενος δʼ ἄρα εἶπε πρὸς ὃν μεγαλήτορα θυμόν] γράφεται, ἰδὼν εἰς οὐρανὸν εὐρύν. E.

331. αἴθ᾿ ὅσα] γρ. καὶ, αἴθ᾿ ὡς. P.

333. δαιμονίως ἐν ταῖς ἀποκρίσεσι τοῦ γάμου οὐδʼ ἀκοῦσαι προσε- ποιήσατο, ἀλλὰ μόνου τοῦ νόστου. P.

συνίστησιν ἑαυτὸν ὡς περὶ ἐνδοξότατον πρόσωπον τὴν σπουδὴν καταθησομένου τοῦ Ἀλκινόου. P.

335. κέκλετο δʼ Ἀρήτη] ὁ μὲν βασιλικῶς ὑπέσχηται περὶ τῆς ἀποστολῆς, ἡ δὲ γυναικείως παρασκευάζει τὴν κοίτην. P. Q.

ἐν μεγάροισι] γρ. ἀμφιπόλοισι. P.

ἀμφιπόλοισι] γρ. ἐν μεγάροισι. H.

336. βραχὺ διασταλτέον καθʼ ἕκαστον, θέμεναι, βαλέειν, τάπη- τας, οὔλας. H.

339. δάος] φῶς, ἀπὸ τοῦ δαίω τὸ μερίζω, διακριτικὸν γὰρ ὄψεως. E. δᾷδα φέγγουσαν, ταχύτητα. Gl. H. P.

340. ἐγκονέουσαι] σπεύδουσαι, ἐνεργοῦσαι καὶ κόνεως πληρούμε- ναι τῇ σπουδῇ τοῦ δρόμου. P.

342. ὄρσο κέων] ἀντὶ τοῦ ὄρσεο ἤτοι διεγέρθητι κοιμηθησόμε- νος. B.

345. ὑπʼ αἰθούσῃ ἐριδούπῳ] ἐν τῷ ἀποσκέπτῳ. P. Q. εὔηχος γὰρ ἡ στοὰ, τοῦ πνεύματος κινουμένου εὐθέως καὶ ἦχον εὐθέως πέμ- ποντος. H. Q.

347. λέχος πόρσυνε καὶ εὐνὴν] διαφέρουσι λέχος καὶ εὐνή. φασὶ λέχος μὲν εἶναι τὴν κλίνην, εὐνὴν δὲ τὰ ἐπὶ τὴν κλίνην μαλάγματα, ὡς αὐτὸς ἐν ἄλλοις “ἀλλʼ ἄγετ᾿ ἐκθεῖσαι πυκινὸν λέχος ἐμβάλετʼ εὐνὴν, δέμνια καὶ χλαίνας” (Od. ψ, 178.). πόρσυνε δὲ ἀντὶ τοῦ ηὐτρέ- πιζεν. T.

πόρσυνε] γρ. πόρσαινε ἐν ταῖς Ἀριστάρχου. P.