Scholia in Iliadem

11. ἕ] αὑτόν 12. πανσυδίῃ] πανστρατιᾷ ∗∗ τὸ “ρῦν” δηλοῦ χρόνους τρεῖς· ἐνεστῶτα, ὡς τὸ “νῦν μὲν πειρᾶται, τάχα δʼ ἴψεται υἰας Ἀχαιῶν” (Il. 2. 193)· δηλοῦ καὶ τὸν ἐληλυθότα, ὡς τὸ “νῦν μὲν— Μενέλαος ἐνίκησεν σὖν Ἀθήνῃ” (Il. 3. 439)· σημαίνει καὶ τὸν μέλλοντα, ὡς τὸ “νῦν μὲν ἐγχεί〈ῃ〉 πειρή- σομαι” (Il. 5. 279) AB +

14. ἀθάνατοι φράζονται] οἳ μὲν ὑπὲρ Ἑλλήνων, οἳ δὲ ὑπὲρ τῶν Τρώων A + [*](14. ἁ ante ταγάν omisi ‖ 21. τῇ κ. coni. Studemund ‖ 27, 28. inclusi: om. A, περικαλλέος ὲκ κανέοιο codd. Od, ‖ 36. νῦν αὖτʼ codd. Il.)