Scholia in Iliadem
Scholia in Homerum
Scholia in Homerum. Scholia Graeca in Homeri Iliadem, Volume 1-6. Dindorf, Ludwig; Maas, Ernest, editors. Oxford: Clarendon Press, 1875-1888.
32. ὑμῖν ἀθανάτῃσι] ἐμφαντικῶς, Ἥρᾳ καὶ Ἀθηνᾷ. Ζηνόδοτος [*](A +) “ἀθανάτοισι,” Ἀριστοφάνης “ἀμφοτέρῃσι.”
34. τὰ γὰρ φρονέουσα καὶ αὐτή] ἧκε γὰρ πρὸς τὸ μηδὲν βλα- [*](B=) βῆναι τὸ Ἑλληνικόν· ἡ οὖν ἡσυχία οὐδὲν ἔβλαπτεν.
36. ἀλλʼ ἄγε, πῶς] οὐκ ἔδει γὰρ ἀλόγως ἐν τοιαύτῃ ἀκμῇ γίνεσθαι [*](B=) τὴν παῦσιν.
38. Ἕκτορος ὄρσωμεν] ἵνα ὀλίγην ἀνακωχὴν δῷ Τρωσίν· εἶπε [*](B=) γὰρ “ὡς δὲ θεὸς ναύτῃσιν” (4). καὶ Ἀθηνᾶ δὲ συναινεῖ, πρὸς τὸ κεχαρισμένον ταῖς Τρῳάδων εὐχαῖς ποιοῦσα.
39. οἰόθεν] “οἰόθεν” ἐστὶ μὲν ‘ἐξ οἴου,’ ὡς οὐρανόθεν· ἰδίως [*](B=) δὲ ὁ ποιητὴς αὐτῷ χρῆται ἀντὶ τοῦ οἴως.
40. ἐν αἰνῇ δηιοτῆτι] ἄμεινον τελείαν δοῦναι εἰς τὸ “δηιοτῆτι,” [*](B=) καὶ τὸν ἑξῆς δέ ἀντὶ τοῦ γάρ 〈λέγειν〉. §. δηιοτής δὲ παρὰ τὸ δῃοῦν, ὅθεν καὶ “δηίου〈ἐκ πολέμοιο〉” (119)· πόλεμος δὲ παρὰ τὸ πελεμίζειν.
41. ἀγασσάμενοι] φθονήσαντες ἢ θαυμάσαντες.
44. τῶν δʼ Ἕλενος—σύνθετο βουλήν] διὰ τί γὰρ οὐχ ὁ Ἀπόλλων [*](B=) ὑπέθετο Ἕκτορι προκαλέσασθαι; ὅτι ἡττηθεὶς ἔμελλεν ἀπιέναι. §. φασὶ δὲ Ἕλενον καὶ Κασάνδραν διδύμους εἶναι, λαθόντας δὲ τοὺς [*](A + B=) γονεῖς ποτε νυκτὸς καταδραθεῖν τὸν μὲν εἰς τὸν τοῦ Ἀπόλλωνος τοῦ Θυμβραίου ναόν, τὴν δὲ εἰς τὸν τῆς Ἀρτέμιδος, ἕωθεν δὲ εὑρεθῆναι κεκαθαρισμένους τὰς ἀκοάς.
47. Ἕκτορ, υἱὲ Πριάμοιο]τινὲς οὕτω ποδίζουσιν, “Ἕκτορ Πριάμου υἱέ.”
[*](1. ? ‖ 2. ἑτεραλγέα ‖ 6. supplevi ex B ‖ 20. praecedit οἰόθεν] ἀντὶ τοῦ οἴως· ἢ ‖ 23. supplevi ex B ‖ 24. δηίωι: corr. et suppl. W ‖ πελεμίζειν scripsi, cf. Eust. p. 505, 35, πόλεις. μειῶσαι coni. W ex Et. M.: πολεμίζεσθαι ut B ‖ 31. κεκαθαρισμένους scripsi: καθαρισθέντας B, ἐκκαθαριζομένους ‖ 32, 33. Πριάμου υἱέ W: υἱὲ Πριάμοιο)Διὶ μῆτιν ἀτάλαντε] διδάσκει ὅτι δεῖ τὸν ἄρχοντα μὴ μόνον μιᾶς πόλεως, ἅπαντος δὲ κόσμου προνοεῖν δύνασθαι.
[*](B=)48. κασίγνητος δέ τοι εἰμί] βραχεῖ προοιμίῳ τῆς φύσεως ὑπο- μιμνῄσκων προτρέπεται.
[*](B=)52. οὐ γάρ πω τοι μοῖρα θανεῖν] πάντοθεν θαρσύνει αὐτόν· ἐπʼ οὐδε- μιᾷ γὰρ χρείᾳ ὡς Ἀλέξανδρος μέγιστον αἱρεῖται〈τὸν〉 κίνδυνον. ἄλλως τε προεμφαίνει τὴν ἀρετὴν Αἴαντος, ὡς, εἰ μὴ τὸ μοιρίδιον ἐπεῖχε, κἂν ἀπώλετο ὑπὸ Αἴαντος.
[*](AB=)* ἐπισπεῖν] ὡς πλεῖν, οὕτω καὶ ἐπισπεῖν· πᾶν δὲ ἀπαρέμφατον ἐν τῇ συνθέσει φυλάσσει τὸν τόνον.
[*](B=)53. ὣς γὰρ ἐγὼν ὄπ᾿ ἄκουσα] καὶ μὴν οὔτε τούτῳ εἰρήκασιν, οὔτε εἶπον παραστάντες αὐτῷ· ἢ οὖν “ὄπα” λέγει τὴν μαντικήν· καὶ γὰρ ὁ τυχὼν ἀκούσας δύναται λέγειν, ἵνα ᾖ τὸ “ἄκουσα” ᾐσθόμην, ὡς τὸ “μάλιστα δέ τʼ ἔκλυον αὐτοί” (Od. 6. 185)· ἢ τὸ ἑξῆς ἐστιν “αὐτὸς δὲ προκάλεσ〈σ〉αι.”
[*](B=)ὣς γὰρ ἐγὼν ὄπʼ ἄκουσα θεῶν] δηλονότι τὸ δεῖν προκαλέσασθαι. ἐν δὲ τῷ μεταξὺ ἔφη “οὐ γάρ πω τοι μοῖρα θανεῖν,” παῤ ἑαυτοῦ τοῦτο προσθείς.
[*](B=)54. ὣς ἔφαθ᾿, Ἕκτωρ δʼ αὖτʼ ἐχάρη] τὸ φιλότιμον ὑπέφηνε τῷ μὴ ἀποκρίνασθαι. οὐ διακηρυκεύεται δέ, ἀλλὰ πρὸς κατάπληξιν τῶν πολεμίων καὶ ἰδίαν δόξαν αὐτουργεῖ.
[*](B=)ἄλλως: Ἕκτωρ δʼ αὖτʼ ἐχάρη] ὡς ἀκινδύνως εὐδοξήσων καὶ τὴν πρώην θεραπεύσων ἀργίαν.
[*](B=)56. μέσ〈σ〉ου δουρὸς ἑλών] τοῦ ἀπράκτου. ἀκμαζούσης γὰρ τῆς μάχης οὐκ ἐνῆν βοᾶν. ἐπὶ δὲ τοῦ Ἀλεξάνδρου ἀρχὴ τῆς μάχης ἦν.
[*](B=)57. κὰδ᾿ δʼ Ἀγαμέμνων εἷσε] ᾤετο γὰρ αὐτὸν μετεγνωκέναι τὴν παράβασιν καὶ ἐν συμβουλίᾳ δημογερόντων γεγονέναι ἐν τῇ πόλει.
[*](B=)58. κὰδʼ δʼ ἄῤ Ἀθηναίη—καὶ—Ἀπόλλων] ὑψῶν τὰ πραττόμενα θεατὰς αὐτῶν ὑπογράφει θεούς.
[*](B -)59. αἰγυπιοῖσιν] σαρκοφάγον γὰρ τὸ ζῷον. παιδεύει δὲ πᾶν ζῷον ὁρῶντας ὑπονοεῖν εἶναι θεόν· ἢ ὡς ἐφίζει ὄρνεον φυτῷ, οὕτω καὶ αὐτοὶ ῥαδίως ἐκαθέσθησαν.
[*](B=)60. φηγῷ—πατρὸς Διός] καλῶς τοῦ Διὸς τὰ τέκνα ἐπὶ τῇ τοῦ πατρὸς κάθηνται δρυί· καὶ τὸ ὑψηλὸν πρὸς θέαν ἐπιτήδειον.
[*](6. supplevi ex B ‖ 7. προεμφαίνει B: προυφαίνει ‖ ὡς B: ὃς ‖ 12. εἶτον B: τε ‖ 31. ἐ. οὖν νέον φ.)