Scholia in Iliadem

Scholia in Homerum

Scholia in Homerum. Scholia Graeca in Homeri Iliadem, Volume 1-6. Dindorf, Ludwig; Maas, Ernest, editors. Oxford: Clarendon Press, 1875-1888.

196. *οὔτινα δεί διμεν] οὐ διὰ δέος αὐτὸ ποιοῦμεν.

197. οὐ γάρ τις με βίῃ —οὐδέ τʼ ἀιδρείῃ] ἐκ δυοῖν γὰρ ἡ νίκη [*](B+) προσγίνεται, 〈ἀνδρείας καὶ〉 πολυπειρίας, ὧν τὸ μὲν 〈ὡς〉 ἐγνωσμένον παρῆκε, τὸ δὲ ἑξῆς ἐπεξεργάζεται. μετρίως δέ φησιν οὐ βιάσεταί με τις· ὁδὲ Ἕκτωρ “αὐτὰρ ἐγὼν εὖ οἶδα μάχας ἀνδροκτασίας τε” (237).

*ἑκών] αἱ Ἀριστάρχου καὶ αἱ πλείους “ἑλών.”

[*](A+ B=)

* δίηται] πορεύηται.

198. οὐδέ τ᾿ ἀιδρείῃ] “οὐδέ τι ἰδρείῃ·” παρὰ Ἀριστοφάνει “οὐδὲ [*](A+) μὲν ἰδρείῃ·” ἠθέτηντο δὲ καὶ παρὰ Ἀριστοφάνει καὶ Ζηνοδότῳ.

*ἐμέ] ἡ παράδοσις ὀρθοτονεῖ τὴν “ἐμέ.”

[*](AB+)

*νήιδα] δειλόν.

199. ἔλπομαι ἐν Σαλαμῖνι] καλῶς τὴν ἐκ παιδείας ἀρετὴν τῇ [*](B+) θρεψαμένῃ περιάπτει.

202. Ἴθηθεν μεδέων] καλῶς ἐκ χώρας καλεῖ τὸν θεόν, ἐν ᾗ καὶ [*](B=) ἀγωνίζονται, ἵνα μὴ παρὰ μόνοις Τρωσὶ τιμώμενος ἐναντίος ᾖ Αἴαντι.

204. εἰ δὲ καὶ Ἕκτορά 〈περ〉 φιλέεις] θέλων αὐτοὺς ἐπʼ ἴσης διαλ- [*](B=) λάξαι ὁ ποιητὴς οὐδὲ διίστησιν 〈ἐν〉 τῇ εὐχῇ.

208. σεύατʼ ἔπειθʼ 〈οἷός τε —Ἄρης〉] ἐκτείνει τὰς συλλαβάς, [*](B=) τὸ σχῆμα τῆς ὄψεως καὶ τῆς πορείας δηλῶν.

οἷός τε πελώριος—Ἄρης] ἤδη προεπαίρει τὸν Αἴαντα καὶ τὴν [*](B=) [*](1. post γραφή add. sec. καὶ ἐνιγράψας ‖ 4. καταπλήσσων ‖ 6. supplevi ex B ‖ ὑπισχνεῖται B: ὑπισχνούμενος ‖ 13. δεδοικότος ‖ 16. supplevi ex B ‖ πολυπειρίας B: περὶ ‖ 21. οὐδʼ ἔνʼ ‖ οὐδʼ ἔτι ‖ 25. παιδιᾶς ‖ 27. ἐγχωρίως ut B: corr. W ‖ 28. εἴη ‖ 29. ἐπʼ ἴσης B: ἐπίσως ‖ 30. οὐδὲ διίστησιν scripsi: οὐ συνίστησιν ‖ supplevi ex B)

246
ἔκβασιν ὑποφαίνει. καὶ ἀπήρκει μὲν μέχρι τούτου τὸ τῆς εἰκόνος, προσφιλοτιμεῖται δὲ ὁ ποιητὴς τὰ λοιπά.

[*](A=)

210. * ἔριδος μένεϊ] περιφραστικῶς τὸ ἔριδι.

[*](B=)

212. μειδιόων βλοσυροῖσι] οἷον ἥμερόν τι καὶ γενναῖον ἔχων τὸ πρόσωπον.

[*](B=)

μειδιόων] πολλὰ τεκμήρια τῆς τοῦ Αἴαντος γενναιότητος· καὶ λαχὼν ἥσθη· πλησίον 〈δὲ〉 ὢν τοῦ δεινοῦ μειδιᾷ, οὐ γελᾷ· τὸ μὲν γὰρ γελᾶν θρασύτητος ἄφρονος, τὸ δὲ μειδιᾶν γέλωτος μὲν αὐστηρότερον, σκυθρωπίας δὲ φαιδρότερον, ἐκπλῆττον Ἕκτορα, θαρσῦνον δὲ τοὺς φίλους.

[*](B+)

* προσώπασι] ἀπὸ τοῦ πρόσωπα〈ς〉.

[*](B=)

213. μακρὰ βιβάς] ἡ κίνησις τοῦ σώματος ἐμφαίνει τὸ θρασὺ τῆς ψυχῆς. τῶν δὲ δειλῶν “μετοκλάζει καὶ ἐπʼ ἀμφοτέρους πόδας ἵζει” (Il. 13. 281).

[*](B=)

214. Ἀργεῖοι μέγʼ ἐγήθεον] ἣν ὁ ποιητὴς ἔχει διάθεσιν, καὶ τοῖς προσώποις περιάπτει. ἀπὸ δὲ τῆς τῶν ὁρώντων διαθέσεως τὸν ἔπαινον τοῦ ὁρωμένου ηὔξησεν.

[*](B -)

215. Τρῶας δὲ τρόμος αἰνός] οὐ μόνος ὁ κινδυνεύων ἔτρεμεν, ἀλλὰ καὶ οἱ λοιποί· ταῦτα δὲ λέγει ὁ ποιητὴς μεγαλύνων Αἴαντα.

[*](B=)

216. Ἕκτορι δʼ αὐτῷ θυμὸς ἐνὶ στήθεσσι πάτασσεν] τὴν κίνησιν καὶ ἀγωνίαν τῆς διανοίας ὑπέγραψε, τῶν δὲ σημείων τῆς δειλίας οὐδὲν παρέλαβεν, ὡς ἐπὶ τοῦ Ἀλεξάνδρου “ὦχρός τε μιν εἷλε παρειάς” (Il. 3. 35) καὶ ἐπὶ τοῦ Δόλωνος “ὑπὸ δʼ ἔτρεμε γυῖα” (Il. 10. 390), ἀλλὰ μόνον τὴν ἀγωνίαν· περὶ γὰρ ἀξιοπίστου προσώπου ἐστὶν ὁ λόγος αὐτῷ.

[*](B=)

217. ἀλλʼ οὔπως ἔτι εἶχεν ὑποτρέσαι] ὡς, εἴγε δυνατὸν ἦν, κἂν ἐφυγεν· ταῦτα δὲ 〈καὶ〉 περὶ τοῦ Ἴρου νόει.

218. χάρμῃ] κατʼ εὐφημισμόν, ἢ παρὰ τὸ κείρω κάρμη, ἢ παρὰ τὸ χαράσσεσθαι τὰ δόρατα.

[*](B=)

219. Αἴας δʼ ἐγγύθεν ἦλθε] ὅτι οὐ περιμένει τὸν προκαλε- σάμενον.

[*](B-)

220. ὅ οἱ Τυχίος κάμε τεύχων] δόξαν ἡμῖν ἀληθείας ἐμποιῆσαι θέλων τὸν τρόπον τῆς κατασκευῆς τὸν τεχνίτην τὴν πόλιν φησίν· [*](7. supplevi ex B ‖ 9. θαρσύνων ‖ 11. suppl. Lobeck Paralip.176 ‖ 16. προσώποις B: πρώτοις ‖ 27. supplevi ex B ‖ Ἴρου B: ἥρου ‖ 29. χαράσσεσθαι W: χαράσσασθαι)

247
πηρωθεὶς δὲ ἐκ Κολοφῶνος μετῳκίζετο εἰς Σμύρναν· μετὰ δὲ βίου ζήτησιν εἰς Κύμην μετοικιζόμενος ἐλθεῖν 〈λέγεται〉 εἰς Νέον τεῖχος —ὅπερ ἦν ἀποικία Κυμαίων—ὅπου μεταλαβὼν τῆς τοῦ σκυτέως Τυχίου φιλοφροσύνης ταῦτα περὶ αὐτοῦ φησιν· ὁπότε γὰρ περὶ ἥρωος δημιουργοῦ λέγει, ἱκανὸν προσθεῖναι καὶ μόνον τὸ ὄνομα, “ἥν ποτε τέκτων ποίησʼ Ἰκμάλιος” (Od. 19. 56)· πολλή τε αὐτοῦ ἀριστεία καὶ τοῦ φοροῦντος σπουδή, ὃς ἐκ Σαλαμῖνος ἧκεν εἰς Βοιωτίαν πρὸς τὸν ἄριστον ὁπλοποιόν.

222. σάκος αἰόλον] ποικίλον—διὸ “κάμε τεύχων” —ἢ εὐκίνητον· [*](B-) ἢ “αἰόλον” ἀντὶ τοῦ αἰόλως.

225. ἀπειλήσας δὲ προσηύδα] νωθής ἐστι, κινηθεὶς δὲ ἐνδείκνυται [*](B -) ὀργήν· τὴν δὲ καὶ πρὸ τῶν λόγων ἀπέδειξε τῷ σχήματι.

226. εἴσεαι οἰόθεν οἶος] οὐκ εἶπεν γνώσῃ οἷός εἰμι, κοινοποιεῖται [*](B=) δὲ ἅπαντα τοῖς φίλοις καὶ ἕνα ἐκ πολλῶν ἑαυτόν φησιν· οὐχ οἷος Ἕκτωρ “οἶδ᾿ ἐπὶ δεξιά. οἶδʼ ἐπʼ ἀριστερά” (238).