Scholia in Iliadem

124. * οὐ μὲν γάρ ποτʼ ὄπωπα] δευτέραν γὰρ ἔχων τάξιν οὐ προτμάχει. ἢ ἐν τῇ πρὸς ἐμὲ μάχῃ.

125. προβέβηκας] ὡς δὴ ἀναπαυομένων τῶν φαλάγγων.

127. δυστήνων] κακὴν στάσιν ἐχόντων.

*δυστήνων δέ τε παῖδες] ὡς “υἷες Ἀχαιῶν.”

128. εἰ δέ τις ἀθανάτων] ἐπεὶ εἶπε “φὰν δέ τινʼ ἀθανάτων” (108), διὰ τοῦτο ταῦτά φησιν.

κατ᾿ οὐρανοῦ εἰλήλουθεν]οὕτως Ἀρίσταρχος, ὡς τὸ “ὣς φαμένη κατέ- βαινʼ ὑπερώια” (Od.18.206)· “βῆ δὲ κατʼ Ἰδαίων ὀρέων” (Il.8.410).

*τὸ παράδοξον τῆς τόλμης ἐκπληττόμενος λέγει ταῦτα.

130. οὐ〈δὲ〉 Δρύαντος υἱός] Ἠδωνῶν τῶν πρὸς Παγγαίῳ βασι- λεύς, μὴ προσδεξάμενος τὴν ἔφοδον Διονύσου.

132. μαινομένοιο Διωνύσου] ὡς “χλωρὸν δέος.” §. Διόνυσος δὲ [*](A+) παρὰ τὸν Δία καὶ τὴν Νῦσαν.

133. Νυσήιον] ἐν διαφόροις τόποις ἱστοροῦσι τὰ περὶ Νῦσαν· ἄμεινον δὲ τὰ περὶ Θράκην ἀκούειν καὶ κατὰ Σαμοθρᾴκην δύνειν τὸν Διόνυσον, ἔνθα καὶ Θέτις διῆγε “μεσσηγὺς—Σάμου τε καὶ Ἴμβρου παιπαλοέσσης” (Il. 24. 78).

134. θύσθλα] οἱ μὲν τοὺς κλάδους, οἱ δὲ 〈τὰς〉 ἀμπέλους, οἱ δὲ τοὺς θύρσους.

βουπλῆγι] μάστιγι ἢ πελέκει.

Διώνυσος δὲ φοβηθείς] μικρὸς γὰρ ἦν ἀπὸ τοῦ καὶ τὰς τιθήνας αὐτῷ συγκαταλέγεσθαι καὶ εἰς τὸν κόλπον αὐτὸν δεδυκέναι καὶ μὴ τιμωρήσασθαι τὸν Λυκοῦργον.

136. Θέτις δʼ ὑσεδέξατο] Θέτις, ἵνʼ εὐλόγως τὸν ἀμφορέα λάβῃ (Od. 24. 74). ἢ ὅτι χρησμὸς ἐδόθη Ἁλαιεῦσιν “ἐν δὲ πότῳ Διόνυσον Ἁλαιέα βαπτίζοιτε,” ὡς Φιλόχορος.

138. * ὀδύσαντο] ὠργίσθησαν.

θεοὶ ῥεῖα ζώοντες] ὁ γὰρ ἡμῶν βίος παρὰ τὴν βίαν.

139. τυφλὸν ἔθηκε] ἐπεὶ ἐθεώρει τὰς τελετάς, οἰκείως κολάζεται τὰς ὄψεις.

146. οἵη περ φύλ〈λ〉ων γενεή] οὐκ ἀντικρὺς ὀνειδίζει τὸ γένος ἀλλὰ τὰ φύλλα, οἷς εἴκασεν· καὶ ἀλλαχοῦ (Il. 21. 464) “δειλῶν, οἳ φύλλοισιν 〈ἐοικότες〉.”

148. * τηλεθόωσα] εἰς ὕψος θάλλουσα. §. Ἀριστοφάνης δὲ “τηλε- [*](B=) θόωντα” γράφει.

149. ἠμὲν φύει ἠ〈δʼ〉 ἀπολήγει] δύναται μὲν καὶ ἄρθρα εἶναι, [*](A-B=) ἄμεινον δὲ συνδέσμους ἐκδέχεσθαι αὐτούς. Ἀλεξίων δὲ εὐθύνει τὰ ἄρθρα σολοικισμὸν κατὰ τὴν φράσιν νομίζων καί φησι, πῶς ἑνικὸν ὃν τὸ “γενεή” ἐπιμερίζεσθαι δύναται; κακῶς· δύναται γὰρ καὶ ἐξ ἑνικοῦ ἐπιμερισμὸς γενέσθαι.

150. εἰ δὲ θέλεις καὶ ταῦτα δαήμεναι] ὑποστικτέον εἰς τὸ “θέλεις” [*](AB-) καὶ τὸ “δαήμεναι” ἀντὶ τοῦ δάηθι. τινὲς δέ φασι τὸ “ἔστι” ὡς τὸ “ξεῖνε φίλʼ, ἡ καί μοι νεμεσήσεαι” (Od. 1. 158)· ἢ διὰ μέσου τὸ “πολλοὶ δέ μιν ἄνδρες ἴσασιν.”

152. πόλις Ἐφύρη Κόρινθος· ἔστι δὲ καὶ ἐν Θεσπρωτίᾳ καὶ ἐν [*](A-B=) Θεσσαλίᾳ καὶ Οἰνόη καὶ νῆσος περὶ Μῆλον.

153. κέρδιστος] μέσον ἐστὶ τοῦτο· ὡς συγγενὴς δὲ οὐ βλασφημεῖ· [*](B=) ἡ δὲ ἐπανάληψις τὸ〈ν〉 ἔνδοξον παρίστησιν.

155. Βελλεροφόντην] Λεωφόντης πρότερον ἐκαλεῖτο· Bέλλερον δὲ [*](B=) ἱππικῇ φονεύσας οὕτως ὠνόμασται.

156. κάλλος τε καὶ ἠνορέην] οὐδὲν γὰρ κάλλος ἄνευ ἀνδρ〈ε〉ίας, [*](B-) ὡς δῆλον ἐκ Νιρέως· δυεῖν δὲ ὄντων πλεονεκτημάτων τὴν ἀνδρ〈ε〉ίαν ἐρατεινὴν εἶπεν.

157. ἐμήσατο] Ἰακῶς τὸ “μήσατο.”