Scholia in Iliadem

392. ἂψ 〈ἄῤ⟩ ἀνερχομένῳ πυκινὸν λόχον εἷσαν] ἵνα μὴ τοῖς Ἀρ- [*](B=) γείοις ἐξαγγείλῃ τὴν ἀσθένειαν Θηβαίων.

396. Τυδεὺς μὲν καὶ τοῖσιν] οὐ μόνον, φησί, τοὺς προκληθέντας [*](B=) ἐνίκησεν, ἀλλὰ καὶ τοὺς ἐνηδρευκότας.

398. Μαίονʼ ἄρα προέηκε θεῶν τεράεσσι πιθήσας] ἡ Ἀθηνᾶ γὰρ [*](B=) αὐτῷ εἶπεν· ἢ τὸ δόρυ ἐκλάσθη.

399. τοῖος ἔην Τυδεύς] Ἀντίμαχός φησι παρὰ συφόρβοις [*](AB=) τετράφθαι Τυδέα· Εὐριπίδης δὲ (Suppl. 902) οὐκ ἐν λόγοις φησὶν εἶναι δεινόν, ἀλλʼ ἐν ἀσπίδι. πιθανῶς δὲ προφυλαξάμενος ἀγορητὴν τὸν Διομήδη φησίν, ἵνα πρὸς τὴν ἀπολογίαν ὀκνήσῃ· διὸ οὐδὲν προσ- φθέγγεται ὁ Διομήδης.

400. ἀγορῇ δέ τʼ ἀμείνω] Ἀρίσταρχος μετὰ τοῦ ν τὸ “ἀμείνων,” [*](A=) ἵνα λείπῃ τὸ ἐστίν.

401. τὸν δʼ οὔτι προσέφη] πῶς οὗτος νεώτερος ὢν τὴν ἐπίπληξιν [*](B=) ἤνεγκεν, ὁ δὲ Ὀδυσσεὺς καὶ πρεσβύτερος καὶ φρονιμώτερος ἐπιπλη- χθεὶς ἐχαλέπηνεν: ῥητέον, διὰ τοῦτο, ἐπεὶ καὶ πρεσβύτερος καὶ φρονι- μώτερός ἐστι, τὴν βλασφημίαν οὐ φέρει· τιμᾶσθαι γὰρ σφᾶς αὐτοὺς οἱ πρεσβύτεροι δεῖν νομίζουσιν. ἄλλως τε οὐχ ὁμοίως ἀμφο- τέροις ἐπέπληξε, τὸν μὲν πανοῦργον, τὸν δὲ ἥττω τοῦ πατρὸς εἰπών· ὁ γὰρ τοῦ πατρὸς ἔπαινος ἐμείου τὴν ὕβριν. πρὸς τούτοις ἐπίπλη- χθεὶς ὡς λάλος οὐκ ἤμελλεν ἐπιβεβαιοῦν τὸ λάλος εἶναι.

402. αἰδεσθεὶς βασιλῆος] σώφρων, ὃς οὐδέποτε τοὺς πολεμίους [*](B=) δείσας φοβεῖται τὴν ἐπίπληξιν τοῦ στρατηγοῦ. καὶ νῦν μέν, ἵνα μὴ δοκῇ λάλος, ἡσυχάζει, τοῖς γε μὴν ἔργοις δείξας ἑαυτὸν ἐφάμιλλον τῷ πατρί φησιν “ἀλκὴν μέν μοι πρῶτον ὀνείδισας” (Il. 9. 34). καὶ τὸ “κρατερός” νῦν ἔμφασιν ἔχει, πληροῦν ὃ παρέλιπεν ὁ βασι- λεύς.

404. μὴ ψεύδεαι] ὡς τὸ νήχεαι· Ἡρωδιανὸς δὲ τὸ ἐντελὲς [*](A-) “ψεύδεο” φησίν.

405. ἡμεῖς τοι πατέρων] παροιμία “τίς πατέῤ αἰνήσει, εἰ μὴ κακοδαίμονα τέκνα;” (Diogenian. viii. 46).

πατέρων μέγʼ ἀμείμονες] ἐν τῷ τῆς ἀρετῆς ἀγῶνι οὐδὲ γονεῦσί φησι δεῖν παραχωρεῖν· φησὶ γοῦν “υἱός θʼ υἱωνός τʼ ἀρετῆς πέρι” (Od. 24. 515)· ὕψωσε δὲ καὶ τὸ “μέγα” καὶ τὴν μαρτυρίαν ἐπήγα- γεν· τοῦτο δέ, ὅτι οὐ δεῖ ταῖς τῶν προγόνων ἀρεταῖς κοσμεῖσθαι.

406. ἡμεῖς καὶ Θήβης] καὶ γὰρ στρατεύσαντες οἱ ἐπίγονοι τὰς Θή- βας κατέσκαψαν καὶ τὸν βασιλέα ἀνεῖλον Λαοδάμαντα τὸν Ἐτεοκλέους ἐννέα ὄντες τὸν ἀριθμόν, Αἰγιαλεὺς Ἀδράστου, Θέρσανδρος Πολυνεί- κους, Διομήδης Τυδέως, Σθένελος Καπανέως, Ἀλκμαίων καὶ Ἀμφί- λοχος Ἀμφιαράου, Στρατόλαος Παρθενοπαίου, Πολύδωρος Ἱππομέ- δοντος, Μέδων Ἐτεόκλου.

ἑπταπύλοιο] πρὸς γὰρ ἑπτάχορδον Ἀμφίονος λύραν ἡρμόσθη.

407. παυρότερον λαὸν ἀγαγόντε] ἐπεὶ δύο εἰσὶν οἱ κακολογούμενοι ἔδειξε δὲ καὶ νῦν τὴν σύμπνευσιν αὐτῶν· καὶ “αὐτὰρ ἐγὼ Σθένελός τε” (Il. 9. 48).

ὑπὸ τεῖχος ἄρειον] τοῦ παυροτέρου λαοῦ βέλτιον· ἢ καθʼ ὃ Ἄρεος ἦν ἱερόν, ὡς καὶ ἡ Δίρκη.

408. πειθόμενοι τεράεσσι θεῶν] ὑποφαίνει, ὡς καὶ νῦν διὰ δεισι- δαιμονίαν οὐκ ἠθέλησαν ἄρχειν τῆς πρὸς τοὺς Τρῶας συμβολῆς.

410. *ὁμοίῃ ἔνθεο τιμῇ] ἀντὶ τοῦ ἐν ὁμοίῃ· οὕτω πᾶσαι· Ἀρίσταρχος δὲ “ἔνθεο τιμήν.”

412. τέττα, σιωπῇ ἧσο] ἐπίδειξις χρηστοῦ ἤθους μὴ δεῖν ταῖς τῶν πατέρων ἐπαίρεσθαι συμφοραῖς· καὶ ἐνδείκνυται μὲν τῷ βασιλεῖ, [*](A + B-) ὡς ἀδίκως ὕβρισται, συγγινώσκει δὲ τῷ καιρῷ. §. τὸ δὲ “τέττα” οἳ μὲν ἐπίρρημα σχετλιαστικόν, οἳ δὲ κατὰ πάθος ἀπὸ τοῦ τέτλαθι, οἳ δὲ ὡς βάπτω βαπτίζω βάπτης οὕτω 〈τέπτω〉 τέττω τεττίζω — ἤδη γάρ τινες ἀξιοῦσι γράφειν “τοὺς ἐλεεινὰ κατήσθιε τεττίζοντας” (Il. 2. 314) —τέττης, ἡ κλητικὴ “τέττα.”

σιωπῇ ᾗσο] δασυντέον καὶ ἐκδεκτέον ἀντὶ τοῦ διάτριβε ὡς τὸ “ἦμαι ἐνὶ Τροίῃ (Il. 24. 542)· ἢ ψιλῶς ἀντὶ τοῦ ἔσο, γίνου.

413. οὐ γὰρ ἐγὼ νεμεσῶ] αἰδεῖται μὲν ἀποκρίνεσθαι πρὸς τὸν βασιλέα, οὐ παραλέλοιπε δὲ τὴν εἰς αὐτὸν ἀπόκρισιν ἐν τῷ πρὸς [*](21. πεῦσαι ‖ 23. τοῖς B: ἐυ ταῖς ‖ 25. ὑβρίσθαι ‖ 27. supplevi ex A ‖ 28. ἑλέ ‖ 31. φίλος: corr. W)

415. τούτῳ μὲν γὰρ κῦδος] νομοθετεῖ, ποῖον δεῖ εἶναι περὶ τοὺς [*](B=) ἄρχοντας ὡς καὶ τῆς φθορᾶς καὶ τῆς σωτηρίας μέλλοντας αἰτίαν ἔχειν.

420. ἔβραχε] ἤχησεν. §. τινὲς τελείαν εἰς τὸ “ἄνακτος.”

421. * προανυψοῖ τὸ πρόσωπον Διομήδους.

422. ὡς δʼ ὅτʼ ἐν αἰγιαλῷ] οὐ πρὸς τὸν ἦχον, ἀλλὰ τὴν ἐπάλληλον [*](B=) τῶν φαλάγγων φοράν· πορεύονται γὰρ “σιγῇ δειδιότες σημάντορας” (431). ζέφυρον γὰρ παρέλαβεν ἄνωθεν ἐπικυλίοντα τὰ κύματα, ἠρεμαίως τε ἄρχεται, ἐπιτείνεται δὲ ὕστερον· διὸ καὶ τὸ “ὑποκινή- σαντος.” καὶ νῦν οὕτως αὔξει τὰ τοῦ πολέμου.

423. ζεφύρου ὑποκινήσαντος] Πτολεμαῖος ἀναστρέφει τὴν πρό- [*](A+ B-) θεσιν, καλῶς· οἱ δὲ ἄλλοι παρέλκειν αὐτήν φασι καὶ φυλάττουσι τὸν τόνον ὡς ἐπὶ τοῦ “ὑφηνίοχος” (Il. 6. 19) καὶ “Ποσειδάωνος ὑποδμώς” (Od. 4. 386).