Scholia in Iliadem

15. εἰώθασι συνάγεσθαι οἱ Ἀχαιοὶ “νηὶ παρὰ πρύμνῃ Ἀγα- μέμνονος” (Il. 7. 383).

16. εἴωθεν ὑπεξαίρειν τὰ προύχοντα πρόσωπα, ὡς τὸ “Τρῶάς τε [*](B=) καὶ Εκτορα (Il. 13. 1). §. ἀπὸ τοῦ διηγηματικοῦ δὲ ἐπὶ τὸ μιμητι- κὸν μέτεισιν, ὡς τὸ “ἱππεῦσιν μὲν πρῶτʼ ἐπετέλλετο” (Il. 4. 301).

18. ⌈οὐκ ἐν] οὐρανῷ μόνον ἀλλὰ καὶ ἐπὶ γῆς τοὺς θεούς φησιν οἰκεῖν, ἵνα μὴ καταφρονῶσιν αὐτῶν ὡς μακρὰν ὄντων.

20. 〈παῖδα δʼ ἐμοὶ λύσαιτε φίλην⟩] ἀντιδιέσταλται πρὸς τὴν [*](B=) “ὕμῖν·” διὸ ὀρθοτονεῖται. §. ἐλεεινὴ δὲἡπροσθήκη τοῦ “φίλην·” ⌈ηλοῖ [*](AB=) γὰρ τὴν] μόνην. §. τὸ δὲ “δέχεσθαι” ἀντὶ προστακτικοῦἀπαρέμφατον.

21. ἵνα μὴ δοκοῖεν ἔμπειροι τῆς τοξικῆς εἶναι, τὸν Ἀπόλλωνα πολεμοῦντα αὐτοῖς ὡς “ἑκηβόλον” εἰσάγει, διὰ τῶν τούτου τόξων ἐκφ⌈οβῶν αὐτούς⌋.

22. 〈ἐπευφήμησαν Ἀχαιοί⟩] ⌈δεισίδα⌋ιμον ⌈γὰρ⌋ τὸ πλῆθος καὶ μισοπόνηρον.

23. ὡς τιμῶντες μὲν οὗτοι ἱερέα καλοῦσι, λέγοντες ὡς χρὴ τὸν ἱκέτην μετʼ αἰδοῦς δέχεσθαι· ὃ δὲ καὶ γέροντα αὐτὸν ὀνομάζει.

24. ⌈ἀρχικὸν⌋ τὸ μὴ ἐπιτρέπειν τοῖς ἀρχομένοις τὰς κρίσεις, ἄλλως τε καὶ οὐκ ἐπεκηρυκεύσατο, ἀλλὰ τὸ τοῦ βασιλέως γέρας ᾔτει παρὰ τῶν ἀρχομένων.

25. ⟨κακῶς⟩] αὐστηρῶς, ἢ σὺν τῷ οἰκείῳ κακῷ ἤτοι τῇ ἀπραξίᾳ. §. [*](B=) τὸ δὲ ⌈“κρατερόν” ἀντὶτοῦ ἀπηνῆ⌋, ὡς τὸ “ἀνδρὶπαρὰ κρατερῷ” (Il.24. [*](B=) 212), “κρατέρʼ ἄλγεα πάσχων” (Il. 2.721). §. τὸ δὲ ἑξῆς, ἐπέτελλεν.

26. τὸ τοῖς ἄλλοις αἰδέσιμον γῆρας ἐπʼ ὀνείδει προβάλλεται.

27. 〈ἢ νῦν δηθύνοντʼ ἢ ὕστερον αὖτις ἰόντα⟩] ἢ γὰρ ἐπιμέν⌈οντες ἀνύομεν, ἢ πρὸς] τὸ ὀξὺ ἐνδιδόαμεν, ὕστερον δὲ ὀχλοῦμεν· ὧν ἀπάντων [*](A - B=) αὐτὸν ἐκκόπτει. §. τὸ δὲ “νῦν” τὸν ἐνεστῶτα ἐσήμανεν, οὐ τὸν πλατικὸν χρόνον.

29. πολλὰς περικοπὰς ἔχει ὁ λόγος τὸ θυμικὸν ἐμφαίνων.

μᾶλλον γηράσει παρʼ ἐμοὶ ἢ λυθήσεται· ἔστι δὲ ὡς τὸ “οὐδέποτʼ ἐκπέρσει, πρίν μιν κύνες ἡδʼ οἰωνοί” (Il. 18. 283).

κατʼ ὀλίγον αὔξων τὰ τῆς διαστάσεως λυπεῖ τὸν γέροντα· ἔστι [*](8. πρώτοις 11, λΰσοί τε 22. τε καὶ scripsi: τε δὲ ‖ 28. δηθύνοντα)

31. ⟨ἱστὸν ἐποιχομένην⟩] ταῦτα λέγων ὑπʼ ὄψιν ἄγει τὰ τῆς [*](B=) Ἑλένης.

**⟨ἐμὸν λέχος ἀντιόωσαν⟩] τῆς ἐμῆς κοίτης μεταλαμβάνουσαν, [*](B=) ὡς τὸ “ἀντιόων ταύρων τε” (Od. 1. 25). §. ἐφύβριστος δὲ ἡ παρὰ [*](B=) πολεμίοις μῖξις· ὅτι δὲ ἐφʼ ὕβρει φησὶν αὐτῇ χρῆσθαι, δηλοῖ διὰ τοῦ ἐκφωνῆσαι τὸ “ἱστὸν ἐποιχομένην” καὶ τούτῳ τῷ λόγῳ συμπερι- λαβεῖν τὸ λέχος.

32. μή μʼ ἐρέθιζε] τὰ γὰρ ἀποθύμια ἐρεθιστικὰ ἡγούμεθα εἶναι· [*](B=) πρῶτος δὲ ὁ Ὅμηρος τὴν δύναμιν τῆς Ἀδραστ〈ε〉ίας ἐνεδείξατο· ὁ ⟨γὰρ⟩ τὸν ἱκέτην ἀτιμάσας αὐτὸς ἱκετεύων ἀποτυ⌈γχάνει⌋· ὁ δῶρα μὴ λαβὼν ἑτέρῳ δίδωσιν· ὁ καταδχὼν γέροντος θυγατέρα διδοὺς τὴν ἑαυτοῦ πρὸς γάμον ἀπαξιοῦται.

33. ἐπείθετο] ἀντὶ τοῦ οὐκ ἀντέπρασσεν· διδάσκ⌈ει δὲ⌋ ὁ ποιητὴς [*](B=) εἴκειν ταῖς ὑπερβολαῖς. §. οἰκείως δὲ τὸν ἠτιμασμένον καὶ φοβούμενον [*](B=) γέροντα καλεῖ καὶ οὐχ ἱερέα, πλέον οἰκτιζόμενος.

34. ⟨ἀκέων⟩] οὐκ οἰμώξας διὰ τὸν καιρόν. §. “ἀπάνευθε” δέ, ἵνα [*](B=) ⟨μὴ⟩ ἀκούσωσιν οἱ πολέμιοι· ὑποθήκη δέ ἐστι τοῖς καταδεεστέροις [*](B=) καταφεύγειν ἐπὶ τὸ ⌈θεῖον⌋ ἀδικουμένους.