Scholia in Iliadem

52. ὥκα] ἐκ τοῦ ὠκύς ὠκέα ὦκα. τὸ δὲ ὠκύς παρὰ τὸ ἀκή, ὃ σημαίνει τὴν ὀξύτητα. τὸ οὐδέτερον ἀκύ ἄκεα ἄκα, καὶ μεταθέσει τοῦ ᾱ εἰς ἡ ἦκα, ὡς τὸ “ἦκα πρὸς ἀλλήλους ἔπεα πτερόεντʼ ἀγό- ρευον” (Il. 3, 155). ἀντὶ τοῦ μετὰ ἡσυχίας, καὶ τροπῇ τοῦ ὰ εἰς ω μέγα ὦκα, ὥσπερ φᾶρος τὸ ἱμάτιον, ἐξ οὗ φωριαμός. Similia in Etym. M. p. 821, I2 et in Crameri Anecd. Oxon. vol. 1 p. 448.