Scholia in Iliadem

358. μεταστοιχεί] ἀντὶ τοῦ μετὰ στοιχειώσεως καὶ τάξεως.

361. μεμνέῳτο] ἐπιμέλοιτο· “μεμνῆσθαι πατρὸς καὶ μητρός” (Od. 18, 267). προπαροξυντέον δὲ καὶ μετὰ τοῦ ι γραπτέον.

362. οἱ δʼ ἄρα πάντες] πᾶσαν φαντασίαν ἐναργῶς προβέβληται, ὡς μηδὲν ἧττον τοὺς ἀκροατὰς τῶν θεατῶν ἐσχηκέναι.

365. νόσφι νεῶν] ἤρξαντο μὲν ἀπὸ Σιγείου, ἔνθα ἦν Ἀχιλλεὺς, ἔτρεχον δὲ ἐπὶ τὸ Ῥοίτειον· νόσφιν οὖν νεῶν τῶν πρὸς τῷ αἰγιαλῷ νεωλκηθεισῶν. κατὰ δὲ Ἀρίσταρχον ὁ δρόμος γέγονεν ἐν τῷ ἀπὸ τοῦ τείχους διαστήματι ἄχρι τῆς θαλάσσης.

368. ἐν μὲν τῇ πεδιάδι χθονὶ πίλνατο, ἐν δὲ τοῖς πετρώδεσιν ἄνω ᾖρτο. βεβαία δὲ αὐτῶν ἡ στάσις, ὅτι μὴ ἔπιπτον τῇ τῶν ἁρ- μάτων ἀναβολῇ.

372"ἐπέτοντο] πρὸς γὰρ τῷ τέλει πλέον ταχύνουσι διὰ τὴν νίκην. κονίοντες δὲ κονιόμενοι ἢ κόνιν ἐγείροντες.

382. ἀμφήριστον] ἀμφισβητήσιμον.

383. σεμνοποιῆσαι θέλων τὸν ἀγῶνα, καὶ θεοὺς συμφιλονεικοῦντας εἰσάγει. κατὰ Διομήδους δὲ χωρεῖ ὁ Ἀπόλλων, ὅτι οὐ θεὸν μέγαν ἅζετο, εἰ μὴ μόνῃ εὔχετο Ἀθηνᾷ.

* δεόντως τῶν Εὐμήλου ἵππων προνοούμενος εἰσάγεται ὁ Ἀπόλλων, ἐπεὶ αὐτὸς ἀνεθρέψατο αὐτὰς κατὰ τὸν ποιητὴν λέγοντα “τὰς ἐν Πιερίῃ θρέψʼ ἀργυρότοξος Ἀπόλλων, ἄμφω θηλείας, φόβον Ἄρεως φερούσας” (Il. 2, 766). δοκεῖ γὰρ κατὰ τὸν μῦθον Ἀπόλλων θη- τεῦσα Ἀλδμήτῳ τῷ Εὐμήλου πατρί.

384. χωομένοιο] συγχεομένου καὶ λελυπημένου ἐπὶ τῇ ἀτυχίᾳ.

387. ἐγκλιτέον τὴν οἷ· ἔστι δὲ ἀντὶ τοῦ αὐτοῦ.

388. ἐλεφηράμενος] παραλόγως καὶ ἀδίκως βλάψας αὐτόν.

391. δεῖ τοίνυν καὶ τὰς ἐπικουρίας πεφυλαγμένως ποιεῖσθαι, ὅπως μὴ μᾶλλον, ὧν προῖστάμεθα, τούτους βλάπτοιμεν.

392. ἵππειον δέ οἱ ἦξε θεὰ ζυγόν] ἐτάχυνε τὴν ἀπαγγελίαν, μιμούρμλνος ψόφον ἁρμάτων κλωμένων.

393. ἀμφὶς ὁδοῦ δραμέτην] τῆς προκειμένης ὁδοῦ χωρὶς ἔδραμον. ἐλύσθη] συνερρύη, συνέπεσεν, ὡς “λασίην ὑπὸ γαστέρʼ ἐλυσθείς” (Od. 9, 433).

396. ἡ ὀνοματοποιία τοῦ θρυλίχθη τὴν ταραχὴν τοῦ θραυσθέντος προσώπου δηλοῖ.

397. θαλερὴ ἡ σύντονος καὶ μεγάλη.

398. παρατρέψας] νηφαλεωτάτη ἡ προσθήκη. τοῦτο γὰρ ἦν δεξιοῦ ἡνιόχου, τὸ μὴ ἐπενεχθῆναι τῷ συντετριμμένῳ δίφρῳ.

403. ἔμβητον] ἠθικὴ ἡ προσφώνησις καὶ συνήθης· καὶ γὰρ οἱ ἐν πολέμῳ καὶ ὀνόματα αὐτοῖς εἰώθασι τιθέναι διὰ τὸ μὴ ξενοφωνοῦντας ἵστασθαι.

*σφῶϊ τιταίνετον] ἀντὶ τοῦ ὑμᾶς αὐτοὺς τείνετε πρὸς δρόμον. γίνεται δὲ ἐκ τοῦ ταίνω τοῦ σημαίνοντος τὸ τείνω, ἀφʼ οὗ καὶ τι- ταίνω.

405. οἷσιν Ἀθήνη] τὴν ἐκ τῆς Ἀθηνᾶς στοχάζεται βοήθειαν, ὡς ἂν συνετός. καὶ Αἴας (782) “ἥ μʼ ἔβλαψε θεά.”

408. μὴ σφῶιν ἐλεγχείην καταχεύῃ] αἰδοῖ καὶ φόβῳ διεγείρει αὐτούς.

413. ἀποκηδήσαντε] ἀφροντιστήσαντες, ἀμελήσαντες.