Scholia in Iliadem

36. τόδε] τοῦτο περὶ οὗ καὶ ὁ ὅρκος ἐτέτακτο. κατὰ τῶν προ- γόνων δὲ ἢ τῶν ὁμοιογενῶν ὄμνυσι στοιχείων· τὸ γὰρ οὐράνιον πῦρ αἰθέρα καλεῖ ὁ ποιητής. διὰ τριῶν δὲ ἦν ἔθος ὀμνύναι, ὡς Δράκων ἔταξε, Δία Ποσειδῶνα Ἀθηνᾶν· οἱ δὲ Δία Ποσειδῶνα Δήμητρα. ὡς Δημοσθένης ἐν τῷ κατὰ Τιμοκράτους (p. 747). καὶ ὁ ποιητὴς “Σεῦ πάτερ Ἀθηναίη καὶ Ἄπολλον” (Il. 2, 371) καὶ “Σεὺς ξενίη τε τράπεζα ἱστίη τʼ Ὀδυσῆος” (Od. 14, 158).

38. δεινότατος] σεβάσμιος, ὡς “δεινή τε καὶ αἰδοίη θεὸς ἔνδον” (Il. 18, 394).

40. κουρίδιον] συμπαθῶς δελεάζουσα τῆς ἐκ παίδων μίξεως ὑπέμνησεν. εἰς ὁμόνοιαν δὲ ἄνδρας καὶ γυναῖκας καλῶν ὁ ποιητὴς σεμνύνει τὴν κοινωνίαν, ὅρκον αὐτὸν μέγιστον ποιῶν. ὁ μὲν οὖν Ζεὺς φιλότητα καὶ εὐνὴν εἶπεν (32), ἡ δὲ σεμνοτέραις προσηγορίαις. χρῆται, μὴ θέλουσα ἐκφαυλίζειν τὴν κοινωνίαν.

44. τειρομένους] ἔλεον ὑπὲρ Ἕλλήνων κινεῖ καὶ ὑπεραπολογεῖται Ποσειδῶνος.

45. παραμυθησαίμην] παραινέσαιμι· συνωνυμεῖ γὰρ μῦθος καὶ αἶνος. τοσοῦτον, φησὶν, ἀπέχω τοῦ ἐναντιοῦσθαί σοι ὥστε κἀκείνῳ παραινεῖν.

46. τῇ ἴμεν] ταύτῃ πορεύεσθαι ᾗ ἂν κελεύῃς σὺ, καὶ ἐν παντί σοι ἡγεμόνι χρῆσθαι.

47. μείδησεν] ἢ διὰ τὸ καὶ ὑπὲρ Ποσειδῶνος ἀπολογήσασθαι, ἢ μᾶλλον διὰ τὸ λέχος· ἐνήργει δὲ ἄρα ὁ κεστός.

49. δὴ σύ γʼ ἔπειτα] ἐκ παραλλήλου τὸ ἔπειτα ἀντὶ τοῦ δή, ὡς τὸ “δὴ τότʼ ἔπειτʼ ἄνεμος μὲν ἐπαύσατο” (Od. 5, 391).

50. ἶσον ἐμοὶ φρονέουσα] ἀντὶ τοῦ ὁμονοοῦσα καὶ ταὐτὸ βουλο- μένη.

51. τὸ τῷ νῦν ἀντὶ τοῦ ὁμοίως.

52. μετὰ σὸν καὶ ἐμὸν κῆρ] ὑπαλλακτικῶς εἶπεν, ἀντὶ τοῦ ἐπὶ τὰ ὑπὸ σοῦ καὶ ἐμοῦ πραττόμενα καὶ νοούμενα.

56. ἀθετοῦνται ὡς περιττοὶ εἴκοσι καὶ δύο στίχοι, ὅτι οὐκ ἀρεστοὶ Ἥρᾳ, καὶ ὅτι οὐκ ἐμπίπτουσι ταῖς ναυσὶν Ἀχιλλέως. καὶ εἰ ἔκρινεν ἀπολέσθαι Σαρπηδόνα, τί ἐκεῖ (Il. 16, 433) οἰκτίζεται; καὶ ἡ παλίωξις οὐκ ὀρθῶς· ἀφʼ οὗ γὰρ Ἀχιλλεὺς ἐξῆλθεν, οὐκ ἐτράπησαν Ἀχαιοί. καὶ τὸ “Ἀθηναίης διὰ βουλάς.” διὰ τί γὰρ μὴ Ἥρας, καίτοι παρούσης: ῥητέον οὖν ὅτι τὸ σχῆμά ἐστι προανα- κεφαλαίωσις, ὡς Ὀδυσσεὺς (Od. 16, 258) προαναφωνεῖ Τηλεμάχω τὴν μνηστηροκτονίαν, ἀλλʼ οὐδὲν ἧσσον καὶ διὰ τῶν πρακτικῶν αὐτίκα διηγεῖται. εἰσὶ δὲ τῇ Ἥρᾳ εἰ καὶ μὴ νῦν τερπνὰ, ἀλλʼ οὖν γε χαρᾶς περιποιητικὰ τὰ λεγόμενα. πεσεῖν δὲ εἰς τὰς ναῦς ἀντὶ τοῦ δεηθῆναι Ἀχιλλέως, ὡς φαμεν “ἐνέπεσεν εἰς τὰς χεῖράς σου.” οἰκτίζεται δὲ Σαρπηδόνα, κρίνων μὴ ἐν Ἰλίῳ ἀπολεῖσθαι. πόθεν δὲ δῆλον, εἰ μετὰ θάνατον Ἀχιλλέως γεγόνασι τροπαί; τό τε Ἀθηναίης, ἐπεὶ σὺν Ἐπειῷ τὸν ἵππον ἐποίησε. πρὸς δὲ τούτοις παραμυθεῖται τὸν ἀκροατὴν, τὴν ἅλωσιν Τροίας σκιαγραφῶν αὐτῷ· τίς γὰρ ἂν ἠνέσχετο ἐμπιπραμένων τῶν Ἑλληνικῶν νεῶν καὶ Αἴαντος φεύγοντος, εἰ μὴ ἀπέκειτο ταῖς ψυχαῖς τῶν ἐντυγχανόντων ὅτι οἱ ταῦτα πρά- ξαντες κρατηθήσονταί ποτε; [*](69. οὐ πρὸ τοῦ Ἀχιλλέα ἐξελθεῖν, ἢ καὶ μετὰ τὸ ἐξελθεῖν, ἀλλὰ 24. *ἧσσον] ἷσοι)

*παλίωξις δέ ἐστιν ἡ ἐξ ὑποστροφῆς τῶν φευγόντων δίωξις, ὅταν οἱ πρότερον φεύγοντες ὕστερον πάλιν αὐτοὶ διώκωσι θαρρήσαντες.

70. αἰὲν ἐγὼ τεύχοιμι διαμπερές] τουτέστιν εἰς τὸ αὐτὸ αὐτὴν ἐάσω, καὶ ἄλλην οὐ ποιήσω παλίωξιν.

Ἴλιον] ἀεὶ θηλυκῶς λέγει ὁ ποιητής· νῦν οὖν οὐκ ἀπὸ μόνης τῆς πόλεως, ἀλλʼ ὅλου τοῦ τόπου καλεῖ. τινὲς δὲ Ἴλιον ἐκπέρσωσι γράφουσιν.

72. παύσω] ἄνευ τοῦ σ οἱ περὶ Ἡρωδιανόν. διὰ τί δὲ χολᾷ τοῖς Ἕλλησιν οὕτως ; προσποιεῖται τελειῶσαι τὴν ἱκετείαν Θέτιδος, καὶ ἵνα μὴ πάλιν αὐτὸν ἡ Ἥρα ἱκετεύσῃ, ἀπεφήνατο οὕτως.

73. ἐνθάδ᾿] ἔδει εἰπεῖν ἐν τῇ μάχῃ· ἄκυρον γὰρ τὸ ἐνθοάδε. πρὸς σύγκρισιν οὖν Ὀλύμπου τὸ ἐνθάδε· πλησιαιτέρα γὰρ Ὀλύμπου ἡ Ἴδη ὡς πρὸς Ἴλιον.

80. * ὥσπερ νοῦς ἀνδρὸς πολλὴν ἐπεληλυθὼς γῆν καὶ πολλὰ ἱστο- ρηκὼς ἐν ὑπομνήσει ποιεῖται τὰ ἱστορήματα καὶ ταχέως ἄλλοτε ἐπʼ ἄλλο μεταβαίνει, οὕτω καὶ ἡ Ἥρα τότε ἐκ τῆς Ἴδης ὀξέως παρε- γένετο εἰς τὸν Ὄλυμπον.

ἐν ἄλλοις ἁπλούστερον καὶ συντομώτερον εἶπε τὸ νόημα· ἐνταῦθα δὲ καὶ ἐπεξειργάσατο τὸ τάχος, καὶ οὐ παντὶ νῷ προσάπτει τὸν λόγον, ἀλλʼ ἀπλανήτου καὶ συνετοῦ ἀνδρός.

82. *τὸ δὲ ἔνθʼ εἴη ἢ ἔνθα σὺν τῷ ν οἱ᾿ Ἀριστάρχειοι γράφουσι, καὶ σημαίνει τὸ ὑπῆρχον, ὡς αὐτοῦ τοῦ ἀνδρὸς ἐπιλογιζομένου ποῖ πορευοίμην. ὁ δὲ λόγος οὕτως, εἰς ἐκείνην τὴν χώραν ἢ ἐκείνην πορευθείην ἢ πορευοίμην.

μενοινήσειε (δηλονότι ὁ ἀνήρ) πολλὰ μέρη τῆς γῆς, καὶ νοήσει ἐν οἷς ἔσται καὶ πορεύσεται.

86. δέπασσιν] οἱ περὶ Ζηνόδοτον ἀγνοήσαντες ἐπέεσ σι γρά- φονσιν· ἐλέγχονται δὲ φανερῶς ὑπὸ τοῦ “Θέμιστι δὲ δέκτο δέπας.”

87. ἡ δʼ ἄλλους μὲν] οὐχὶ τοὺς ἄλλους ἠτίμασε καὶ ταύτην προὔκρινεν, ἀλλʼ ἔφθασε, φησὶ, τοὺς λοιπούς· διὸ παῤ αὐτῆς λαμ- βάνει αὐτό.

88. γράφουσι μέν τινες θέουσα, ἄμεινον δὲ τὸ φέρουσα· [*](8. Ante τινές Leid. addit ἀθε- δὲ ἔνθ᾿—πορευοίμην 23. *οἱ] om. τεῖται ὁ στίχος οὗτος. 19. Ὄλυμπον] Sequitur in B τὸ 32. φησὶ] φᾶ)