Scholia in Iliadem

112. φραζώμεθʼ] προσποιεῖται τὴν παράκλησιν, ἵνα μὴ αἰσχυνθῇ βασιλεύς· τὸ γὰρ φράζου πικρότερον ἦν καὶ προστάξεως ἐχόμενον. καλαὶ δὲ αἱ λιταὶ διὰ τὸ ὁμοειδές, καὶ ἵνα προμαλαχθῇ Ἀχιλλεύς. δδἵ δὲ τὸν προαδικήσαντα παρακαλεῖν ἀεί.

113. δώροισίν τ—ἔπεσσί τε] ἴσην τῶν χρημάτων καὶ μείζονα πρὸς πειθὼ τὴν τῶν λόγων ὑποτίθησι κτῆσιν.

115. ὁμολογεῖ τὴν πρᾶξιν, ἵνα μὴ αἰσχύνοιτο παρακαλῶν, καὶ ἡμαρτηκέναι φησὶ, καὶ οὐκ ἀδικεῖται, εὔνοιαν ποριζόμενος ἑαυτῷ. ἀπλοῦς δὲ ὁ τρόπος· τὸ μὲν γὰρ ἀεὶ χρηστὸν ἔχειν τὸν νοῦν μακάριον, τὸ δὲ καὶ χρόνῳ μετανοῆσαι οὐκ ἄχαρι. τὸ δὲ ψεῦδος ἀντὶ τοῦ ψευδῶς. τὸν ὅλον δὲ συναπτέον στίχον· μὴ στικτέον εἰς τὸ ψεῦδος, ὥς τινες κακῶς.

119. λευγαλέῃσι] οἱονεὶ λοιγαλέῃσιν, ἀπὸ τοῦ λοιγός. λέγει δὲ, τῇ ὀργῇ πεισθείς· ὀλεθρεύειν γὰρ ὁ θυμὸς τὰς φρένας εἴωθεν.

120. ἐλενθερίως ὁμολογεῖ ὃ ὁ Νέστωρ ἐκοινώσατο. ἀπερείσια δὲ, ἵνα μὴ σμικροψυχίας ἕνεκεν δοκῇ τὸν στρατὸν τῆς συμμαχίας ἀποστερεῖν Ἀχιλλέως.

122. ἕπτ’ ἀπύρους τρίποδας] διήρηται ἡ ὑπόσχεσις εἰς δύο, εἴς τε τόπους καὶ χρόνους, διὰ δὲ τῆς ποικιλίας τῶν δώρων θηρεύ- σειν Ἀχιλλέα· εἴτε φιλότιμος, διὰ τῶν ἵππων, εἴτε φιλο- χρήματος, πολὺν χρυσὸν καὶ χαλκὸν διδοὺς, εἴτε φιλογύνης εἵη,

123. αἴθωνας] τοὺς εἰς πῦρ βαλλομένους· “ὡς δὲ λέβης ζεῖ ἔνδον” (Il. 21, 362). αἴθων δὲ ἀπὸ τοῦ ὑπαίθεσθαι ἤτοι ὑποκαίεσθαι. καλῶς δὲ καὶ τόν ἄρτιον τῶν ἵππων ἀριθμὸν τίθησιν· ἱκανῶς γὰρ ταῦτα πρὸς ἐπίζευξιν τυγχάνει. ἱπποτρόφοι δὲ οἱ Θεσσαλοὶ ἀεί.

124. πηγοὺς] μέλανας· τούτους γὰρ ἀρίστους φασὶν οἱ περὶ ἵππων γράψαντες. τινὲς δὲ μεγάλους, εὐτραφεῖς, ὑψαύχενας. ἀέθλια ποσσὶν ἄροντο] οὐκ ἐν Πελοποννήσῳ εἰσὶν οἱ ἵπποι ἠγω- νισμένοι· εἶεν γὰρ ἂν ἤδη γέροντες, ἀλλ᾿ ἐν Ἰλίῳ νενικήκασιν ἐπί- ταφίους ἀγῶνας.

125. οὔ κεν] διακόπτει τὸ τοῦ καταλόγου ὁμοιόσχημον, τῶν δώρων τὸ ὁμοειδὲς ἐκκλίνων. ἅμα δὲ καὶ ἑκάστην μερίδα σπουδαίαν ἀποδείκνυσι, καὶ δῶρα δώροις προστίθησι, καὶ τὴν εἰς ἔπειτα χάριν αὔξει. ἀλήϊος δὲ λέγεται ὁ μὴ ἔχων λήϊα.

128. ἑπτὰ γυναῖκας] ἐντέχνως τῶν ἄλλων δώρων μέσας ἔταξε τὰς γυναῖκας, ἵνα μὴ ὑπόνοιαν παράσχῃ ὡς ἀκρασίαν αὐτοῦ κατα- ψηφιζόμενος. καὶ περὶ μὲν ὧν οἶδε μαρτυρεῖ· περὶ δὲ τῶν Ἰλιάδων “αἵ κε μετʼ Ἀργείην Ἑλένην κάλλισται ἔωσιν.”

129. Λέσβον ἐϋκτιμένην ἕλεν αὐτός] πιθανῶς τὸν ἔπαινον Ἀχιλλέως παρέμιξε, καὶ μόνον οὐχὶ παραχωρήσειν αὐτῷ τῶν αὐτοῦ σκύλων φησίν. ἅμα δὲ καὶ ὑπʼ ὄψιν αὐτῷ τὴν δωρεὰν ἄγει, ἐμφαίνων ὅτι ἃ οἶδεν ἐκεῖνος δίδωσιν. ἀπλοῦν δὲ τὸ ἦθος, καὶ πάντα πρὸς πειθὼ ἐστίν.

132. δίχα τοῦ ν τὸ κούρη. διὰ δὲ τοῦ ὅρκου τὸν ζῆλον τοῦ ἔρωτος τοῦ Ἀχιλλέως θεραπεύει, καὶ τὸ σῶφρον ἑαυτοῦ ἐνδείκνυται, διὰ φιλοτιμίαν, οὐκ ἀκρασίας ἕνεκεν ἀφελόμενος αὐτήν.

134. δασυντέον καὶ ὀξυντέον τὸν η ἰσοδυναμοῦντα τῷ ὡς. θαυμα- σίως δὲ φύσεως νόμῳ τὴν αἰσχρὰν λέξιν ἐκάλυψε, τὰ τῆς συμπλο- κῆς ταπεινὰ καὶ ἀνθρώπινα τιμιωτάταις ἐπισκιάζων ταῖς λέξεσιν. εἰς τρεῖς δὲ χρόνους ἡ διαίρεσις γέγονεν, εἰς τὸ “αὐτίκα πάντα,” εἰς τὸ “εἰ δέ κεν αὖτε ἄστυ μέγα,” καὶ εἰς τὸ “εἰ δέ κεν Ἄργος ἱκοίμην” (141).

139. αὐτὸς ἑλέσθω] τὴν γὰρ δωρεὰν ἡ ἐκλογὴ ποιεῖ μείζονα. μακρὰν δὲ ἑαυτὸν τοῦ γυναικείου τίθησι πόθου.

140. Ἑλένην] οὐχ ὡς αἰχμάλωτον συγκαταλέγει, ἀλλʼ ὡς ἐν κάλλει πρεσβεύουσαν.

141. οὖθαρ ἀρούρης] τῆς γῆς τὸ τροφιμώτερον.

143. τηλύγετος] μονογενὴς, ἢ μεθʼ ὃν οὐ παιδοποιεῖ τις. τινὲς δὲ λείπειν φασὶ τὸ ὡς.

145. οἰκεῖα θυγατράσι βασιλέως τὰ ὀνόματα· τρία γάρ εἰσιν ἃ συνέχει τὴν ἀρχὴν, νόμος ὀρθὸς, ἔπειτα κρίσις καὶ ἰσχύς.

146. διὰ τῆς ἐπιγαμίας πιστοῦται τὴν φιλίαν, ὅπως μὴ δοκῇ πρὸς τὴν χρείαν κολακεύειν.

149. ἑπτὰ δέ οἱ δώσω] ἄδηλον εἴτε φερνὴν ἐπὶ τῇ θυγατρὶ καὶ ταύτας δίδωσιν, εἴτε ἐκτὸς, ὡς καὶ τὰ ἄλλα δῶρα. ἄμεινον δὲ ἀντὶ φερνῆς αὐτὰς ἡγεῖσθαι.