Scholia in Iliadem

97. κέκλυτε] ἀκούσατέ μου, φησὶν, ὡς οὐδαμῶς μὲν ἐπὶ δικαίοις κινδυνεύσω, ἀλλὰ λυπούμενος ἐφʼ ὑμῖν καταπονουμένοις, καὶ ἵνα ἀπαλλάξω ὑμᾶς, τὸν ἀλυσιτελῆ ὑποδύομαι πόλεμον.

98. *φρονέω δὲ διακρινθήμεναι ἤδη] διὰ τί ὑποσχομένου τὴν ἅλωσιν Ἰλίου συνθήκας ποιεῖται πρὸς Τρῶας; ῥητέον οὖν κατʼ ἐνίους ὅτι οὐ πιστεύει τῷ ὀνείρῳ, κατὰ δέ τινας ὅτι οὐδὲν διέφερε καὶ ἑνὸς μονομαχία. ἄλλως τε οὖν προστέτακται αὐτῷ καθοπλίσαι τοὺς πάντας, οὐ μάχεσθαι.

100. εἵνεκʼ ἐμῆς ἔριδος] ἐπιεικῶς συγκατασπᾷ ἑαυτὸν ὡς προσ- φιλονεικήσαντα τῷ ἄρξαντι. ἀντέστρεψε δὲ τὴν τάξιν.

καταγνωστέος, φασὶν, Ἀλέξανδρος μαχόμενος περὶ ὧν ἔχει, καὶ Μενέλαος περὶ τῶν ἰδίων. ἀλλʼ ὁ μὲν εἶχε μὲν, οὐκ ἴδια δὲ, μάχεται δὲ ἵνα ἴδια γένηται· ὁ δὲ ἵνα τῶν ἰδίων κρατήσῃ, καὶ ὁ μὲν, ἵνα τὴν πόλιν ἐλευθερώσῃ, ὁ δὲ, ἵνα τὸ πρόστιμον ἀπαιτήσῃ.

*Πορφυρίου. διὰ τί τὸν Μενέλαον ἐποίησε μονομαχοῦντα; οὐδὲ γὰρ ἐξ ἴσου ἦν ἡ μονομαχία. ὁ μὲν γὰρ Ἀλέξανδρος περὶ τῶν ἀλλοτρίων ἐμάχετο, ὁ δὲ περὶ τῶν ἑαυτοῦ εἴχετο· ἡττηθεὶς δὲ τὰ ἑαυτοῦ ἀπέβα- λεν. ὁ δὲ Ἀλέξανδρος νικήσας μὲν τὰ ἀλλότρια ἕξειν ἔμελλεν, ἡττηθεὶς [*](19. διὰ τί] *διὰ τί Διός 30. *Πορφυρίου] om. In B ad 22. μονομαχία Schraderus] μονομα- 355. χίαν 32. *ἀπέβαλεν] ἀπέλαβεν)

103. ἐὰν στίξωμεν εἰς τὸ ἄρνε, δυϊκὸν ἔσται, ἐὰν δὲ συνάψωμεν, πτώσεως αἰτιατικῆς. ἀπὸ κοινοῦ τὸ νοούμενον. ταῦτα δὲ θύουσιν, ἐπεὶ καρποφόρα τῇ τριχί· καὶ ἥλιος δὲ καὶ γῆ αἰτία τῶν καρπῶν. διὰ τί δὲ οἱ Τρῶες γῇ καὶ ἡλίῳ; ὅτι ὁ κίνδυνος περὶ σωτηρίας τῆς ἐν τῇ οἰκείᾳ. Ἕλληνες δὲ Διὶ, ἐπεὶ ξένιος· περὶ ξενίαν δὲ ἠδίκηνται. μέλαιναν δὲ καὶ λευκὸν, ὅτι οἰκειότατα τὰ χρώματα ἑκατέρῳ τῶν θεῶν. ἐπὶ δὲ Διὸς οὐκ εἶπέ τι χρῶμα· γῆν μὲν γὰρ καὶ ἥλιον ὁρῶ- μεν, Δία δὲ νοοῦμεν μόνον.

105. Πριάμοιο βίην] συνετῶς ἀξιοῖ ὅρκους γενέσθαι, ὅπως εἰ μὲν στέργοιεν Τρῶες, εὖ ἔχοι, εἰ δὲ μὴ, ὁ θεὸς αὐτοῖς ἐκπολεμήσαι. ἐμφρόνως δὲ τῷ γέροντι τοὺς ὅρκους πιστεύει.

108. ἠερέθονται] ἀβέβαιοί εἰσι καὶ ἄστατοι. ἐπικαλύπτει δὲ τὴν ὕβριν, ἐφʼ ἅπαντας ἀνάγων τοὺς νέους τὸ ἔγκλημα.

109. περὶ Πριάμου ὁ λόγος· πεπείραται γὰρ αὐτοῦ. ἡ δὲ στιγμὴ εἰ μὲν μετὰ τὸ μετέῃσιν εἴη, οὕτως ὁ νοῦς, τὰ παρόντα καὶ τὰ μέλ- λοντα προορᾷ, ὅπως ἄμφω ἄριστα πραχθῇ· εἰ δὲ εἰς τὸ ὀπίσσω, οὕτως, οἷς πάρεστιν ὁ γέρων εἰς τὸ νῦν καὶ τὸ μέλλον, ὅ ἐστιν ἑκά- στοτε, προβλέπει τὰ ἄριστα.

114. τεύχεα] τὰς ἀσπίδας· αὗται γὰρ τελαμῶνας εἶχον, οὐκ ὄχανα.

121. * Ἶρις σημαίνει καὶ τὴν θεὸν, ὡς ἐνταῦθα, καὶ τὸ τόξον· ἔστι δὲ νέφους ὑγρότης κατʼ ἔμπτωσιν ἡλίου πεποικιλμένη, οἷον τὸ τόξον, ἢ αὐγαὶ ἀφʼ ὑγρῶν νεφῶν ἀνακεκλασμέναι, ἢ ἔμφασις ἡλίου τμήματος ἢ σελήνης ἐν νέφει δεδροσισμένῳ κοίλῳ καὶ συνεχεῖ πρὸς φαντασίαν ὡς ἐν κατόπτρῳ φανταζομένην κατὰ κύκλου περιφέρειαν. [*](11. *κοινοῦ τὸ] τὸ om. 19. ὁ—ἐκπολεμήσαι] *τὸν θεὸν 13. τῆς] τῶν Vill. αὐτοῖς ἐκπολεμώσαι)

121. ἐν ἀρχαῖς τῷ τῆς Ἥρας αὐτὴν ἐπιθέτῳ κοσμεῖ, Ἀργείας τε ἄμφω καλεῖ· “Ἥρη τʼ Ἀργείη” (Il. 4, 8) καὶ “Ἀργείη Ἑλένη” (Il. 6, 323). ἦλθε δὲ ἄγγελος δηλονότι παρὰ τοῦ Διός· οὐ γὰρ αὐτάγγελος. θῆλυ δὲ θήλειϊ πείθεται· ἐρωτική τε ἡ Ἶρις, καὶ ἀεὶ συμπαροῦσα τῇ Ἀφροδίτῃ. τινὲς δὲ αὐτῆς καὶ Ζεφύρου εἶναι λέγου- σιν υἱὸν τὸν Ἔρωτα.

123. τὴν Ἀντηνορίδης εἶχε] οὔτε τῇ γαλόῳ δοτικῇ οὔτε τῇ Ἀντηνορίδαο γενικῇ ὑπήντησεν, ἄλλως σχηματίζων τὸν λόγον. ἠγάπα δὲ τὸ γένος τοῦ Ἀντήνορος ἡ Ἑλένη, ἐπεὶ πρώην ξένος ἦν τῶν Ἑλλήνων. τὸ εἶχε ἀντὶ τοῦ ἧτινι συνῴκει.

125. ἐν μεγάρῳ] τοῦτο γὰρ ἐνδιαίτημα γαμηθεισῶν, χηρῶν δὲ καὶ παρθένων ὑπερῷον.

ἀξιόχρεων ἀρχέτυπον ἀνέπλασεν ὁ ποιητὴς τῆς ἰδίας ποιήσεως. ἴσως δὲ τούτῳ τοῖς ὁρῶσιν ἐπειρᾶτο δεικνύναι τὴν Τρώων βίαν καὶ τὴν Ἑλλήνων δικαίαν ἰσχύν.

126. δίπλακα] δίμιτον χλαῖναν. τὸ δὲ μαρμαρέην, τὴν λαμ- πράν· συνῳδὸν δὲ τοῦτο τῷ “ἰοδνεφὲς εἶρος ἔχουσα” (Od. 4, 135) καὶ τῷ “φάρεʼ ὑφαίνουσʼ ἁλιπόρφυρα.”

128. οὕς ἑθεν] ἐγκλιτικῶς, τὸ δὲ ἐμέθεν καὶ σέθεν μόνα ὀρθοτο- νοῦνται παρʼ αὐτῷ.

130. θέσκελα] θεοείκελα, ὡς θεόφατα θέσφατα· μετὰ γὰρ τὴν συγκοπὴν ὁ πλεονασμός. τὸ δὲ δεῦρο ἀντὶ τοῦ ἄγε.

132. οἳ] τοῦτο τὸ οἳ ὑποτακτικόν ἐστιν ἄρθρον, τὸ δὲ ἑξῆς (134) ἀντωνυμικόν.

134. διὰ μέσου τὸ πόλεμος δὲ πέπαυται, ἵνʼ ᾖ οἳ δὴ νῦν ἕαται σιγῇ ἀσπίσι κεκλιμένοι, παρὰ δʼ ἔγχεα μακρὰ πέπηγε· πόλεμος δὲ πέπαυται· αὐτὰρ Ἀλέξανδρος.

135. ἀσπίσι κεκλιμένοι] ὑπὸ τῆς ἀπορρίψεως τῶν ὅπλων ἐμποδι- ζόμενοι πολεμεῖν.

138. ὅτι οὐ μνησικακήσει ὁ λαβών. τὸ δὲ κεκλήσῃ ἀντὶ τοῦ ἔσῃ, ὡς τὸ “σὴ παράκοιτις κέκλημαι” (Il. 4, 60).

140. ἀνδρός τε προτέροιο] ἀγνοεῖ τὴν Θησέως ἁρπαγὴν ὁ ποιητὴς, [*](7. *καὶ Ζεφύρου] om. 11. πρώην ξένος] * πρόξενος. Conf. p. 178, 6.)