Scholia in Iliadem
Scholia in Homerum
Scholia in Homerum. Scholia Graeca in Homeri Iliadem, Volume 1-6. Dindorf, Ludwig; Maas, Ernest, editors. Oxford: Clarendon Press, 1875-1888.
48. ἕζετʼ—ἰὸν] ἐφεδρείαν δηλοῖ τὸ ἕζετο καὶ ἀναμονὴν ἐπιστρο- φῆς. τοὺς δὲ ὀϊστοὺς διὰ τὸ βλαπτικὸν ἰοὺς ἐκάλεσεν.
49. κλαγγή] λέγεται καὶ ἐπὶ ἐμψύχων, ὡς καὶ ἐπὶ Τρώων. ἐπὶ δὲ ἀνθρωπίνου τόξου ψιλῶς, ὡς τὸ “λίγξε βιός” (Il. 4, 125).
50. οὐρῆες λέγονται διὰ τὸ ἄγονον, ὡς οὔρια ᾠὰ καλοῦμεν. εὐ- καθῆ δὲ ταῦτα τὰ ζῷα καὶ πρὸς νόσων παραδοχὴν ἐπιτήδεια· σύμ- μικτος γὰρ οὖσα ἡ φύσις αὐτῶν, καὶ ἐκ διαφερόντων τοῖς εἴδεσιν, οὐ μεγάλης εἰς τὸ φθείρεσθαι δεῖται ἀνάγκης. οἱ κύνες δὲ καθαροῦ δέονται τοῦ ἀέρος, ὅτι ὀξύτεροί εἰσι τῇ ὀσφρήσει. ἀργοὺς δὲ ἀκου- στέον τοὺς λευκοὺς, ὅτι ἀσθενέστερά ἐστι τὰ τοιαῦτα σώματα τῶν ἐναντίως ἐχόντων, ἀραιότερα ὄντα καὶ εὐπαθέστερα. εἰσὶ δὲ οἱ μὲν πρὸς γεωργίαν, οἱ δὲ πρὸς θήραν χρειώδεις· ὅθεν μάλιστα τὰς τροφὰς ἐπορίζοντο. εἰ δὲ ὁ θεὸς πολέμιος ὢν οὕτω μακροθυμεῖ, τί δεῖ ποιεῖν τοὺς ἀνθρώπους;
51. αὐτοῖσι] αὐτοῖς τοῖς Ἕλλησι. πρὶν ἢ δὲ τὸ ἄκρον καταλα- βεῖν, ἤτοι τοὺς ἀρχηγοὺς, Ἀχιλλεὺς δημηγορεῖ.
52. βάλλ᾿] ἀφιεὶς ἔβαλλεν, ὡς τὸ ᾤχετο ἀπιών, κατὰ Ἰωνικὴν περίφρασιν. ἢ τὸ βάλλεν ἀντὶ τοῦ ἐφόνευεν.
*πυραὶ νεκύων καίοντο] πῶς, φασὶν, ὁ ποιητὴς ἐναντία ἑαυτῷ [*](1. σύμβαμα Mehlerus] συμβὰν τὰ 12. *λέγονται] om. 18, *ἀραιότερα ὄντα καὶ εὐπαθέ- *ὡς] καὶ στερα] ἀραιότερα καὶ εὐπαθέστερά 13. ταῦτα τὰ ζῷα] *τὰ ζῷα εἰσι. Sic etiam Venetus A, qui ταῦτα reliqua parte scholii caret. πρὸς—ἐπιτήδεια] *εὐάλωτα ὑπὸ 20. εἰ δὲ ὁ θεὸς—μακροθυμεῖ] *εὲ νόσου δὲ καὶ θεὸς ὢν καὶ πολέμιος καὶ ἠτιμασ- 15. ἀνάγκης] *ἀνάγκης, οὑδὲ ἀντέ- μένος οὕτω μακροθυμεῖ χτι μέχρι πολλοῦ βλαπτομένη 24. ἀφιεὶς Bekkerus] ἰοῖς κύνες δὲ] *δὲ κύνες ἀπιών addidit Bekkerus. 16. ὅτι ὀξύτεροί εἰσι τῇ ὀσφρήσει] 25. ἐφόνευεν] *ἐφόνευσεν *ὀξυτέρᾳ τῇ ὀσφρήσει χρώμενοι 26. *φασὶν] φησὶν 17. *ὅτι ἀσθενέστερά ἐστι τὰ] ὅτι *ἑαυτῷ λέγει] λέγει om. )
θαμειαί] Πάμφιλος θαμεῖαι λέγει ὡς ὀξεῖαι, Ἀρίσταρχος δὲ ὡς πυκιναί· ὁμοίως δὲ καὶ τὸ ταρφειαί.
53. ἐπὶ ἐννέα ἡμέρας, ὅτι οὐδὲ ἄλλως ἡδύνατο γνωσθῆναι τὸ τῆς νόσου ἴδιον. ἐν γὰρ ἐννέα ἡμέραις, καὶ μικρόν τι πρότερον ἢ ὕστερον, κρίνεται τὰ τοιαῦτα νοσήματα. καλῶς οὖν ἡ Ἥρα ἐπὶ νοῦν τίθησιν Ἀχιλλεῖ. Ἥρα γὰρ ὁ ἀὴρ, ὁ δὲ Ἀχιλλεὺς ὡς ἰατρὸς ἐξ αὐτοῦ τοῦτο συνέλαβε. λευκώλενον δὲ, ὅτι διαφανής ἐστιν ὁ ἀὴρ καὶ παρόντος τοῦ φωτίζοντος λαμπρύνεται. καὶ βοῶπις, ὅτι διʼ αὐτοῦ ἡ τῆς ὄψεως ἐνέργεια.
ᾤχετο] οὐκ εἶπεν ἐπέμπετο, ἀλλʼ ὥσπερ ἐπὶ ἐμψύχῳ εἴδει, ἐπο- ρεύετο.
κῆλα] ὡς τὸ δόρυ κοινόν ἐστι καὶ εἰδικὸν, οὕτω καὶ τὸ κῆλον. ἢ κῆλα τὰ δείματά φησιν, ἢ τὰ καύσεως αἴτια.
54. ἀγορήνδε καλέσσατο λαὸν Ἀχιλλεύς] αὐτοκράτωρ γὰρ, οὐ μισθωτὸς ἦν. τὴν δὲ στρατιὰν ὁ θέλων συνῆγε. συνάγει μὲν γὰρ Ὀδυσσεὺς ἐν τῇ B καὶ Ἀχιλλεὺς ἐν τῇ T. ἄλλως τε καὶ αὐτὸς ἡγεῖται τῆς ὑπαίθρου στρατιᾶς. ὅτι γὰρ οὐ τυραννὶς τοῦτο ἦν ἐκ τῶν λόγων αὐτῶν δῆλον, καὶ μάλιστα τῶν ἐν ταῖς λιταῖς.
55. θεὰ λευκώλενος Ἥρη] προϊὼν ἤδη καὶ τοὺς ἐπικούρους θεοὺς διασαφεῖ, τοῦτο μὲν τὸ προνοητικὸν τῶν θεῶν ἐνδεικνύμενος, τοῦτο δὲ καὶ φαντασίαν παρεντιθείς.
56. πῶς ἡ τῆς μήνιδος αἰτία γενομένη τούτων ἐκήδετο; ῥητέον ὅτι συνέφερε τὸν Ἀχιλλέα μηνῖσαι, ἵνα θαρρήσαντες οἱ Τρῶες τῷ πεδίῳ προέλθωσι καὶ νικηθῶσιν ἐκ τοῦ ἴσου μαχόμενοι. εἰ γὰρ ἐν τῇ πόλει ἔμειναν πολιορκούμενοι, μακρὸς ἂν ἦν ἢ ἀτελεύτητος ὁ πόλεμος.
ῥα] δασυντέον τὸ ῥά· πάσης γὰρ λέξεως τὸ ρ ἀρχόμενον δασύ- νεται, πλὴν τοῦ 'Ρᾶρος.
[*](1. εἰπὼν γὰρ πρῶτον] *προειπὼν 4. *ἑλώρια] ἑλλώρια γὰρ 17. *εἰδικόν] ἰδικόν *δὲ ἑλώρια] δʼ ἑλλώρια 21. *Τ] ῑγ)57. ἐπεὶ οὖν ἤγερθεν] κατʼ ὀλίγον γὰρ συνιόντες πληθύνονται.
59. Ἀτρείδη] κατʼ ἰδίαν τὸ Ἀτρείδη· κλητικὴ γάρ ἐστι καὶ αὐτοτελής. οὐ μέντοι ἐν τῷ “Ἀτρείδη κύδιστε ἄναξ ἀνδρῶν” (Il. 2, 434). σχεδὸν δὲ πᾶσαι μιᾶς ἔχονται συντάξεως.
παλιμπλαγχθέντας] ὑφʼ ἓν Ἀρίσταρχος τὸ παλιμπλαγχθέν- τας. τὸ πάλιν δὲ σημαίνει τὸ εἰς τοὐπίσω, ἤτοι μάτην ἀπράκτους ὑποστρέψαντας, μόνον οὐχὶ πλάνην, οὐκ εἰσβολὴν ποιησαμένους.
62. ἀλλʼ ἄγε δή] Πυθαγορικός ἐστι μᾶλλον φιλόσοφος ἢ στρα- τιώτης, ὡς δῆλον ἔκ τε τῶν νῦν καὶ ἐκ τοῦ “αὔριον ἱερὰ Διὶ ῥέξας” (ll. 9, 357) καὶ τῶν περὶ τοῦ δέπαος τῆς Πατροκλείας (Il. 16, 225). πῶς οὖν κατὰ Κράτητα καὶ Περσαῖον οὔτε φρόνιμος οὔτε ἀνδρεῖος; πηγὴ γάρ τίς ἐστι τῆς ἄλλης ἀρετῆς τὸ δοκεῖν θεοὺς εἶναι.
63. Ἡρωδιανὸς τελείαν δίδωσιν εἰς τὸ ἐρείομεν, ἵνα ᾖ γενικὸν τὸ μάντις· ὁ δὲ Πορφύριος τρία ἀποδέχεται, μάντιν λέγων τὸν διὰ οἰωνῶν ἢ σημείων ἢ τεράτων μαντευόμενον, ἱερέα δὲ τὸν διὰ θυσιῶν, ὀνειροπόλον δὲ τὸν ὀνειροπολούμενον, θεατὴν ὀνείρου γεγονότα.
*ἄλογον ζητεῖν παρὰ ἱερέως πυθέσθαι περὶ τῶν μελλόντων· οὐ γὰρ δὴ μάντεις οἱ ἱερεῖς. οἱ δὲ ὀνειροπόλοι μηδενὸς ὀνείρου νῦν ζητου- μένου παρέλκουσι. λύεται δὲ ἐκ τῆς λέξεως· τὸν γὰρ νῦν λεγόμενον θύτην ἱερέα φαίνονται καλοῦντες πάλαι, ὥσπερ καὶ ἑτέρωθεν· “εἰ μὲν γάρ τίς μʼ ἄλλος ἐπιχθονίων ἐκέλευεν, ἢ οἳ μάντιές εἰσι θυοσκόοι ἢ ἱερῆες” (Il. 24, 220). ὁ δὲ ὀνειροπόλος αὐτὸς ὁρᾷ ὑπὲρ ἑτέρων ὀνείρους.
καὶ γάρ τʼ ὄναρ] καὶ γάρ τι ὄναρ τὸ τέλειον. ἐπεὶ δὲ τὸ ὄναρ σαθρόν ἐστιν, ὕψωσεν αὐτὸ τῇ προσθήκῃ.
*διὰ τί διττοὺς λέγων τοὺς ὀνείρους, καὶ τοὺς μὲν αὐτῶν ψευδεῖς, τοὺς δὲ ἀληθεῖς, ὡς πάντων αὐτῶν ὄντων ἀληθινῶν φησὶν “ἢ καὶ ὀνειροπόλον· καὶ γάρ τʼ ὄναρ ἐκ Διός ἐστιν,” ὡς τῶν ὀνείρων ἐκ Διὸς ὄντων; λύεται δὲ ἀπὸ τῆς συναλοιφῆς. οὐ γὰρ ὁ τε σύνδεσμος [*](7. In fine scholii Lips. addit 23. ὁρᾶ Cobetus Var. Lect. p. τὰ γὰρ περὶ Μυσίαν ἀγνοεῖ: non 418] δρᾷ addit Townl. 25. *καὶ γάρ τʼ ὄναρ: καὶ γάρ τι 10. *καὶ τῶν—ἀνδρεῖος] om. ὄναρ τὸ] καὶ γάρ τι ὄναρ ἤτοι τὸ 14. *εἰς τὸ ἐρείομεν—λέγων] εἰς 30. σὐ γὰρ ὁ τε Bekkerus] ὁ γὰρ τὸ μάντιν, ἵνα ᾖ γενικόν· ὁ δὲ Πορ- τέ φύριος μάντιν λέγει)
τὸ ἔστιν ἐγκλιτικόν ἐστιν, εἰ μὴ ἄρχεται ἢ προηγεῖται αὐτοῦ ἡ οὔ ἀπόφασις.
64. ὅ τι τόσσον ἐχώσατο Φοῖβος Ἀπόλλων] τῶν αἰφνιδίων θανάτων αἴτιόν φασι τὸν Ἀπόλλωνα. τῷ δὲ ὅ τι λείπει ἡ διά.
65. εὐχωλῆς] ὥσπερ παρὰ τὸ παύσω παυσωλή καὶ ἔλπω ἐλπωρή, οὕτως παρὰ τὸ εὔχω εὐχωλή. ἑκατόμβη δὲ ἀπὸ τοῦ ἑκατόν καὶ τοῦ βοῦς.
66. αἴ κέν πως] περισσὸς ὁ κέν, καὶ ἔστιν ἀντὶ τοῦ εἴ πως.
** χνίσης] τοῦ λίπους καὶ τῆς ἀναθυμιάσεως, τουτέστι τοῦ καπνοῦ. εἴρηται δὲ κνίση ἀπὸ τοῦ κνίζω κνίσω, ὃ σημαίνει τὸ λεπτύνω· λεπτότατος γάρ ἐστιν ὁ ἐπίπλους, τουτέστι τὸ λεγόμενον κνισάριον. τοιοῦτον δέ ἐστι καὶ τὸ “συκάμινα κνίζοντα,” ὡσανεὶ τῷ ὄνυχι διακαθαίροντα. καὶ ἐν τῷ Νόμῳ “ἀποκνιεῖ ὁ ἱερεὺς τὸ ὁλοκάρπωμα.”
*Πορφυρίου. πρῶτος δοκεῖ Πλάτων λύπας ἡδοναῖς μεμιγμένας δεικνύναι ἐπʼ ὀργαῖς καὶ πένθεσιν, Ὁμήρου πρότερον τοῦτο συνεωρα- κότος καὶ τὸν Πλάτωνα διδάξαντος· ὀργὴν μὲν γὰρ οὐδέποτε Ὅμηρος εἴρηκεν, χόλον δὲ αὐτὴν προσαγορεύει οἰκειοτέρως ἀπὸ τῆς χολῆς, ἥτις ἐν τῷ πάθει κρατεῖ, ἄχος δὲ καὶ ἡδονὴν μεμίχθαι τῷ χόλῳ φησίν· ἄχος μὲν ὅταν λέγῃ “Πηλείωνι δʼ ἄχος γένετʼ, ἐν δέ οἱ ἦτορ στήθεσσιν λασίοισι μερμήριξεν” (Il. 1, 188). “ἢ ὅγε φάσγανον ὀξὺ ἐρυσσάμενος παρὰ μηροῦ τοὺς μὲν ἀναστήσειεν, ὁ δʼ Ἀτρείδην ἐναρίζοι” (1, 190). ἄχους οὖν παρουσίαν ὁ χόλος ὑφίσταται, ὃν καὶ θυμὸν κέκληκεν “ἠὲ χόλον παύσειεν, ἐρητύσειέ τε θυμόν” (1, 192). θυμὸν γὰρ νῦν τὸν χόλον ἔφη, οὐχ ὡς ἀλλαχοῦ τὴν ψυχήν· καὶ πάλιν ἐπʼ ἄλλου “ἀχνύμενος, μένεος δὲ μέγα φρένες ἀμφιμέλαιναι πίμπλαντο” (1, 103). ὅτι δὲ οὐ γεννᾷ μόνον [*](19. Πορφυρίου] Longum hoc *Πορφυρίου] om. Loci in hoc excerptum πρῶτος δοκεῖ—περὶ τήν scholio citati plerique omnes ex μῆνιν καταβαλλομένους iisdem fere Iliade sumti sunt, a quibus locos verbis, sed omissis pluribus, per- ex Odyssea allatos litteris Od. scriptum legitur in Ζητημάτων Ὀμη- distinximus. ρικῶν capite 14.)
67. ἡμῖν] ὀρθοτονεῖται τὸ ἡμῖν· ἀρκτικὸν γάρ ἐστι κατὰ τὴν τῆς ἀπό σύνταξιν, ὅτι πρὸς τὸ ἀμῦναι ἡ ἀπό φέρεται.
69. Κάλχας Θεστορίδης] ὅρα πῶς ἐν ἀρχῇ διασαφεῖ τὰ ὀνόματα, ὡς καὶ ἑτέρου ὑπάρχοντος.
70. ὃς ᾔδη τά τʼ ἐόντα] τὰς αἰτίας φησὶν, ἐπεὶ τὸν λοιμὸν πάντες ᾔδεσαν, οὐ μὴν τὴν αἰτίαν αὐτοῦ.
71. νήεσσʼ ἡγήσατʼ] διὰ τὰς διοσημίας· “πειθόμενοι” γάρ φησι “τεράεσσι θεῶν” (Il. 4, 108).