Scholia in Iliadem

616. πρὸς τὴν ἀμφίθετον, ὅτι ἡ πανταχόθεν ὑπέρεισιν ἔχουσα· καὶ ὅτι οἰκονομικῶς ὑπολείπεται ἔπαθλον, ἵνα μὴ ὁ Νέστωρ ἄτιμος γένηται ἐν τῷ ἐπὶ Πατρόκλῳ ἀγῶνι. βέλτιον δὲ στίζειν ἐπὶ τὸ φιάλη, καὶ τοῦ λόγου διαστέλλειν ἀξιοῦντος, ἵνα ἀφʼ ἑτέρας ἀρχῆς ἀναγινώσκωμεν “τὴν Νέστορι δῶκεν Ἀχιλλεύς” ἀντὶ τοῦ ταύτην.

621. ὅτι προτάσσει τὴν πυγμὴν, ὡς καὶ ἐν Ὀδυσσείᾳ (8, 246) “οὐ γὰρ πύγμαχοί εἰμεν.” ὁ αὐτὸς ἄρα ποιητής.

622. * ἐνδύσεαι Ἀρίσταρχος ἐσδύσεαι.

οὕτως ἐσδύσεαι σχεδὸν ἅπασαι· οὐδέποτε γὰρ Ὅμηρος τῇ ἐν ἀντὶ τῆς εἰς κέχρηται.

623. *ἐπείγει γρ. καὶ ὀπάζει καὶ ἱκάνει καὶ ἔπεισι. a m. rec.

627. οὐ γὰρ ἔτʼ ἔμπεδα τι ἀπὸ τοῦ γάρ ἦρκται, τὸ αἰτιατικὸν προτάξας· καὶ ὅτι ἐπεξηγήσατο τὴν ἔμπεδα γυῖα λέξιν. βραχὺ δὲ διασταλτέον ἐπὶ τὸ φίλος, ὅτι, ὡς εἴρηται, ἐπεξηγεῖται τὰ γυῖα, ὅτι πόδες καὶ χεῖρες.

630. ὅτι τῶν ἀναξίων ἀγώνων μέμνηται, ἱερῶν δὲ οὔ.

634. πὺξ μὲν ἐνίκησα ὅτι τὴν ὁμοίαν τάξιν καὶ ὁ Νέστωρ τηρεῖ τῶν ἀγωνισμάτων.

635. *πάλῃ Ἀρίσταρχος σὺν τῷ ν πάλην.

πρὸς τὸ ὅς μοι ἀνέστη· δεῖ γὰρ αὐτὸν ὑποστήσασθαι καθήμενον, τοῦ δὲ κήρυκος παλαιστὰς καλέσαντος ἀνιστάμενον.

638, 639. σεσημείωται ὁ τόπος πρὸς τὰ περὶ τῶν Μολιονιδῶν ζητούμενα· ζητεῖται γὰρ τί ἐστι τὸ πλήθει πρόσθε βαλόντες, καὶ ὁποῖοί τινες ἦσαν τὴν φύσιν ὡς λέγεσθαι ἐπʼ αὐτῶν οἱ δʼ ἄρʼ ἔσαν δίδυμοι, τίς τε τῆς ἁρματηλασίας ὁ τρόπος, καὶ τί τὸ τῆς νίκης αἴτιον. Ἀντόδωρος μὲν οὖν ὁ Κυμαῖος τὴν μὲν φύσιν αὐτῶν, οἵα τίς ποτέ ἐστιν, οὐ προσποιεῖται, τινὰς δέ φησι λέγειν ὅτι ἅρματα πλείονα καθῆκαν εἰς τὸν ἀγῶνα, οἷς ἐνεπόδιζον τὰ τῶν ἀντιπάλων, καὶ τοῦτο εἶναι τὸ πλήθει πρόσθε βαλόντες. ἄλλοι δέ φασι πρὸς τὴν ἄφεσιν τῶν ἀρμάτων συνηγωνίσθαι τοῖς Ἄκτορος υἱοῖς τοὺς ἀθλοθετοῦντας, διόπερ ἀφῆκαν πολὺ προλαβεῖν τὰ τούτων ἅρματα, καὶ τουτέστι τὸ πλήθει πρόσθε βαλόντες. Ἀρίσταρχος δὲ διδύμους ἀκούει οὐχ οὕτως ὡς [*](15. ὡς εἴρηται] Non Nicanoris, 27. Ἀντόδωρος] Male pro Ἀντί- sed epitomatoris verba: v. Friedl. δωρος vel Αὐτόδωρος: v. Thes. vol. Nic. p. 110. 2 p. 760.) [*](17. ἀναξίων] ἐπιταφίων Lehrsius.)

639. *ἀγασσάμενοι ἔν τισι διὰ τοῦ ω ἀγασσαμένω.

640. συναπτέον τοῖς ἡγουμένοις τοῦτον τὸν στίχον, εἶτα ἀπʼ ἄλλης ἀρχῆς ἀναγνωστέον. ἢ γὰρ τοῦτό ἐστι τὸ λεγόμενον, ὅτι ἐφθόνησαν διὰ τὸ μέγιστα εἶναι τῶν ἵππων ἆθλα, ἢ τοῦτο, οὕνεκα τὰ μέγιστα ἆθλα παρʼ αὐτοῖς ἦν, νενικηκόσι δηλονότι. οὕτως δὲ παρʼ αὐτόφι διὰ τοῦ φ ἀντὶ τοῦ παρʼ αὐτοῖς.

642. πρὸς τὴν ἐπανάληψιν, ὅτι πυκνῶς μὲν ἐν Ἰλιάδι, ἅπαξ δὲ ἐν Ὀδυσσείᾳ.

644. ἔργων τοιούτων ὅτι ὁ στίχος οὗτος καὶ ἑξάμετρος γίνεται καὶ τρίμετρος παρὰ τὴν ἀγωγὴν τῆς προφορᾶς.

648. τὸ ἐνηέος βέλτιόν ἐστι τοῖς ἑξῆς συνάπτειν, εἰ καὶ οὐχ Ὁμηρικὸν τὸ ὑπερβατὸν, ἵνα ᾖ τὸ ἑξῆς, οὐδέ σε λήθω ἐνηέος τιμῆς. ἐὰν δὲ τοῖς ἄνω προσδῶμεν αὐτὸ, ὡς ἡ συνήθεια ποιεῖ, λείπειν φήσομεν τὸ ὡς, ἵνʼ ᾖ ὡς ἐνηέος. ἢ διὰ μέσου ἐστὶ τὸ οὐδέ σε λήθω.

650. *βραχὺ διασταλτέον ἐπὶ τὸ ἀντί.

659. ἄνδρε δύω περὶ τῶνδε ὅτι ἰσαρίθμους τοῖς ἐπάθλοις ἀγωνιστὰς καλεῖ, καὶ τοῦτο ἐπὶ πάντων τάττει.

660. Ἀπόλλων Φόρβας ἀνδρειότατος τῶν καθʼ αὑτὸν γενόμενος, ὑπερήφανος δὲ, πυγμὴν ἤσκησεν, καὶ τοὺς μὲν παριόντας ἀναγκάζων ἀγωνίζεσθαι ἀνῄρει, ὑπὸ δὲ τῆς πολλῆς ὑπερηφανίας ἠβούλετο καὶ πρὸς τοὺς θεοὺς τὸ ἴσον φρόνημα ἔχειν. διὸ Ἀπόλλων παραγενόμενος καὶ συστὰς αὐτῷ ἀπέκτεινεν αὐτόν· ὅθεν ἐξ ἐκείνου καὶ τῆς πυκτικῆς ἔφορος ἐνομίσθη ὁ θεός. ἡ ἱστορία παρὰ τοῖς κυκλικοῖς.

661. καμμονίην ὅτι οὐκ ἔστιν ἓν ἀνθʼ ἑνὸς καμμονίη νίκη, ὡς οἱ γλωσσογράφοι, ἀλλʼ ἡ ἐκ πολλῶν· διὸ ἐπὶ δρομέων οὐ τάσσει, ἀλλʼ ἐπὶ τῶν πυκτευόντων καὶ μονομαχούντων· μία γὰρ καταμονῆς.

662. *φερέσθω ἐν ἄλλῳ νεέσθω.

670. μάχης ἐπιδεύομαι τὸ ὁμολογεῖν ἐφʼ οἷς τις ἡττᾶται πίστιν ἐμποιεῖ περὶ ὧν τις ἐπαγγέλλεται.