Scholia in Iliadem

566. θυμὸν ἀχεύων οὐ διὰ σμικρολογίαν ἐφίεται τοῦ μείζονος ἄθλου, ἀλλὰ φύσει πάντες νικᾶν θέλομεν. φιλότιμος μὲν οὖν ἐστὶ περὶ τὴν νίκην· ὅτι δὲ οὐ δύσερις, ἔδειξε παραχρῆμα διαλυσάμενος. μέμφεται δὲ αὐτῷ ἀπατήσαντι καὶ παρὰ τὴν ἡρωῖκὴν ἁπλότητα πανουργήσαντι. καὶ Ἀχιλλεὺς “ἐκ γὰρ δή μʼ ἀπάτησε” (Il. 9, 375).

568. *χειρὶ γρ. χερσί.

*πρὸς τοὺς δημηγοροῦντας, ὅτι σκῆπτρα ἔλαβον.

574. ὅτι οὐκ εἰς τὸ μέσον παρελθόντες, ἀλλὰ μέσον δικάσατε, μήτε τούτῳ προσχαριζόμενοι μήτε ἐμοί. διὸ ἐπιφέρει μηδʼ ἐπ᾿ ἀρωγῇ.

581. ἀθετεῖται, ὅτι ἀκαίρως λέγει διοτρεφές, ὀργιζόμενος αὐτῷ.

582–585. διαστολαὶ ἐπὶ τὸ ἅρματος, ἔλαυνες καὶ ἁψάμενος· μέχρι γὰρ τοῦ ἅρμα πεδῆσαι ἤρτηται ὁ λόγος.

587. *ἄνσχεο ἐν ἄλλῳ ἴσχε.

592. δώσω τὴν ἀρόμην ταῦτα ἀπʼ ἄλλης ἀρχῆς ἀναγνωστέον. ὑποστικτέον δὲ μετὰ τὸ ἀπαιτήσειας.

599. ὅτε φρίσσουσιν ἄρουραι ἀντὶ τοῦ φρίσσοντας ἔχουσι τοὺς· στάχυας.

603. *ὅτι παρήορος ὁ παρηρτημένος τὰς φρένας, οὐκ ἀραρὼς οὐδὲ κατὰ χώραν ἔχων αὐτάς· καὶ ὅτι χωόμενος νῦν ἀντὶ τοῦ χολούμενος.

604. ὅτι νῦν μόνον οὕτως ἐσχημάτισε, νεοίη ἀντὶ τοῦ νεότης.

νεοίη ὡς ὁμοίη. οἱ μέντοι μετʼ αὐτὸν ὡς ἐπὶ πλεῖστον νεοείαν λέγουσι. περὶ δὲ τῆς λέξεως, εἰ ὑγιῶς ἐσχημάτισται, ἐν τῷ προτατικῷ ἐζήτησα. ἅπαξ δὲ ἐχρήσατο τῇ λέξει.

*οἱ περὶ Ἀντίμαχον νόημα γράφουσιν.

605. *δεύτερον γρ. ὕστερον.