Scholia in Euripidis Phoenissas (scholia vetera et scholia recentiora Thomae Magistri, Triclinii, Moschopuli et anonyma)

41.

εἷρπ’ ἄναυδος

: ἔτρεχε μὴ φθεγγόμενος ἢ ὅτι τέλος λοιπὸν εἶχε καὶ ἐδεδοίκει μήποτε ἄλλος τὴν ἀρχὴν διαδέξηται. M.T. ἐβάδιζε μὴ φθεγγόμενος. B. ἀντὶ τοῦ ἐπορεύετο μηδὲν ἀποκρινόμενος. Gr. Cant.

πῶλοι δέ νιν

: ἤγουν οἱ ἵπποι τοῦ Λαΐου ἐξῄμασσον αὐτὸν, ἤγουν τὸν Οἰδίποδα, τοῖς ἑαυτῶν ὄνυξι κατὰ τοὺς τένοντας τῶν ποδῶν· ὅμοιον τῷ ποῖόν σε ἔπος φύγεν ἕρκος ὀδόντων. Gr. I.

42.

χηλαῖς

: ἐν ταῖς χηλαῖς τοὺς τῶν ποδῶν τοῦ Οἰδίποδος τένοντας ἐξῄμασσον, οὐχ ὑποχωροῦντος αὐτοῦ τῆς ὁδοῦ. A.B. C.M.T.I. χηλὴ διὰ τὸ ὥσπερ κεχηνέναι τοὺς ὄνχας. M. T. τοῖς ὄνυξι. M. Gr. νεῦρα λέγει τὰ ἐπάνω τῶν ποδῶν. Gu. τὰ ἐπάνω τῶν ποδῶν ἐξῄμασσον. M.

ποδῶν

: τῶν τοῦ Λαΐου. B.

43.

ὅθεν—τί τἀκτός

: ὑποστικτέον εἰς τὸ ὅθεν· ἔμελλε δὲ ἴσως τὴν λοιδορίαν καὶ τὴν μάχην ἀμφοτέρων λέγειν. Ἄλλως. τί οὖν, φησὶ, ταῦτα τὰ περιττὰ καὶ τὰ ἐκτὸς τῶν παθῶν λέγω; A.B.C. M.T.I. Ἄλλως. ποία μοι χρεία λέγειν τὰ ἔξω τῶν κακῶν, τὰς παρακολουθησάσας ὕβρεις; τοὺς διαπληκτισμοὺς οὐ λέγω, ἀλλ’ αὐτὸ τὸ κακὸν ἐν συντόμῳ ὅτι παῖς πατέρα καίνει-. A. B.C.T.I.

τί τἀκτός

: κατὰ τί δεῖ λέγειν με τὰ ἐκτὸς τῶν κακῶν, ἀντὶ τοῦ κακοῦ, ἤγουν τοῦ φόνου, καὶ μὴ λέγειν αὐτὸ τὸ πρᾶγμα δηλονότι. Gr. Mosq.

44.

καίνει

: φονεύει. M.