Scholia in Euripidis Orestem (scholia vetera et scholia recentiora Thomae Magistri, Triclinii, Moschopuli et anonyma)

414. ἀλλ’ ἔστιν ἡμῖν ἀναφορὰ καὶ μετάθεσις τῆς ξυμφορᾶς καὶ τοῦ συμβεβηκότος. I. τὸ ἑξῆς οὕτως· ἀλλ’ ἔστιν ἡμῖν ἀναφορὰ τῆς συμφορᾶς, ὁ Φοῖβος, κελεύσας τὸν τῆς μητρὸς διαπράξασθαι φόνον. ὁ δὲ Μενέλαος διακόψας τὸν λόγον φησὶ, μὴ θάνατον εἴπῃς, τὸν τοῦ πατρὸς δηλονότι· ὑπελάμβανε γὰρ τοῦτον βούλεσθαι προτείνειν αὐτόν. Gr. I. ὁ μὲν Ὀρέστης διὰ τὸν Ἀπόλλωνα εἶπεν, ὡς κελεύσαντα τὸν φόνον, τὸ ἔστιν ἡμῖν ἀναφορὰ τῆς συμφορᾶς, τουτέστιν εἰς Ἀπόλλωνα ἀναφέρομεν τὴν αἰτίαν τῶν παρόντων· ὁ δὲ Μενέλαος, οἰόμενος αὐτὸν λέγειν τὸν τοῦ πατρὸς θάνατον, ἐκκλείων αὐτὸν τῆς ἀπολογίας φησὶ, μὴ τὸν θάνατον τοῦ πατρὸς προβαλλόμενος λέγε, ὡς δι’ ἐκεῖνον τὴν μητέρα ἀποκτείνας εἰς τὰ παρόντα ἐμπέπτωκας. Gu. I.