Scholia in Euripidis Hippolytum

462. πόσους δοκεῖς δή: ἕως τοῦ εὖ φρονεῖν, καὶ οὐχ ὑπ᾿  ἀγνοίας ἀνεξικακοῦντας, ἵνα μὴ τοῦτο ἀντιθῇς.

463. νοσοῦνθ᾿  ὁρῶντας: μὴ δοκεῖν ὁρᾶν τὰ πταίσματα, τῇ κοινῇδυναστείᾳ καὶ τῇ τοῦ ἔρωτος συγγινώσκοντας. A.B.l. κακῶς ἔχοντα. B.

464. πόσους δὲ παισὶ πατέρας: πόσους δὲ οἴει πατέρας τοῖς παισὶν ἡμαρτηκόσι δι᾿  ἔρωτα συμβαστάζειν αὐτοῖς τὴν παρὰ τῆς Ἀφροδίτης νόσον, καὶ τοσοῦτον ἀπέχειν τοῦ μέμφεσθαι ὥστε καὶ [*](1. ὁ Κέφαλος om. A. cepi addito τούς. ib. Δηϊονέως] διονέως A. 21. ἕως τοῦ A. ἕως τὸ B.I. 3. λέγει] λέγεται A. ib. ἀγνοίας] ἀνοίας A. 4. τοῦ μείζονος A. τῶν μειζόνων 22. ἀντιθῇς] ἀνατιθῇς A. 24. καὶ τῇ add. A. 8. τῶν ἄλλων] τῶν om. A. 25. πατέρας post ἡμαρτηκόσι A. 12. δεσπόταις om. A. 26. ἡμαρτηκόσι] ἡμαρτηκότας I. ib. εἰ μὴ—ἔρωτος om. A. ib. τὴν παρὰ τῆς Ἀ. Matthiae pro 13. τούσδε Valcken. pro δέ. Re- παρὰ τῆς Ἀ. τήν.)

465. κομίζειν: καλύπτειν. B.

466. λανθάνειν: λείπει τὸ ὥστε. B. κρύπτειν. B.

467. οὐδ᾿  ἐκπονεῖν τοι χρῆν: οὐκ ἐξακριβάζεσθαι, οὐδὲ καταπονεῖσθαι δεῖ πάνυ τοὺς ἀνθρώπους, ἀντέχοντας πρὸς τὸν ἔρωτα. A.B.I. Ἄλλως. ἐνταῦθα τὸ ἐκπονεῖν λίαν τὸν βίον τοιοῦτόν ἐστιν, ὡς οὐ χρὴ τὸν ἄνθρωπον βιάζειν ἑαυτὸν ὥστε ὑπερανέχειν τήν τε ἀναγκάζουσαν φύσιν καὶ τὰ συμπίπτοντα. A. τὸ γὰρ ἐκπονεῖν τοιαύτην ἔχει τὴν σημασίαν, τὸ λίαν σπεύδειν κερδαίνειν. δεῖ γὰρ ποτὲ μὲν ἐκτείνειν πόνοις τὸ σῶμα, ποτὲ δὲ ἀνιέναι. τὸ δὲ ἐκπονεῖν ἤτοι ἀεὶ ἐθέλειν πονεῖν οὐ --- τοῖς ἀνθρώποις. A. οὐδὲ στέγην γὰρ, ὑφ᾿  ἧς οἱ δόμοι κατηρεφεῖς γίνονται, καλῶς ἀκριβώσειαν, οἱ τέκτονες δηλονότι, καὶ τὸ μέτρον τοῦ διαστήματος τῶν δόμων φυλάξειαν, ὡς μήτε ἐκείνην πολὺ ἀπέχειν μήτε τὴν ἄλλην πλησιάζειν. εἶτα πρὸς μὲν ξύλων συνθέσεις καὶ κανόνας εὐσυνθέτους οὐκ ἐφίκετο τῆς ἀκριβείας ἡ τέχνη· σὺ δὲ τηλικαύτην συμφορὰν ἀπταίστως βούλει παραδραμεῖν.

468. κατηρεφεῖς: ἐσκεπασμένοι. B. δόμοι: δοκοί. B.

469. ἀκριβώσειαν: οἱ ἐργαζόμενοι. B. εἰς δὲ τὴν τύχην: εἰς δὲ πέλαγος ἄδηλον τῆς τύχης ἐκκολυμβῆσαι. οἰκειότατα δὲ τῇ λέξει κέχρηται ὡς ἐπὶ πελάγους καὶ χειμῶνος. ἀκολούθως δὲ καὶ τῷ πεσοῦσα πρὸς τὴν συμφορὰν ἐχρήσατο. A.B.I. ἐν γὰρ τοῖς σοφοῖς τῶν ἀνθρώπων τοῦτο ὑπάρχει, τὸ λανθάνειν ἑαυτὸν, καὶ προσποιεῖσθαι τῶν πλησίων τὰ μὴ καλὰ ἁμαρτήματα. B.I.

471. ἀλλ᾿  εἰ τὰ πλείω: ἀλλ᾿  ἐὰν ἔχῃς περισσότερα καλὰ καὶ ὀλιγώτερα κακὰ ἄνθρωπος οὖσα, καλῶς πράξειας ἄν. A. ἀλλ᾿  ἐὰν πλείονα ἔχῃς πλείονα καλὰ, βραχύτερα δὲ κακὰ, καλῶς πράξειας ἄν. B.I.

473. ἀλλ᾿ , ὦ φίλη παῖ, λῆγε: τῶν ὑπὲρ φύσιν φρενῶν καὶ ἐπ᾿  ἔρωτι θάνατον μηχανωμένων. τὸ γὰρ ἀρχόμενόν τινα δυσφορεῖν οὐδὲν ἕτερόν ἐστιν ἢ κρείσσονα ἑαυτὸν νοεῖν τοῦ κρατοῦντος, καὶ τὴν δεσποτείαν ἄδικον εἶναι, καὶ λέγειν κρείσσω δαιμόνων. A.B.I.

474. ὑβρίζουσ᾿ : βλασφημοῦσα. B. τὴν θεὸν διὰ τὸ μὴ τηρεῖν τοὺς νόμους. B.

475. τάδ᾿  ἐστὶ κρείσσω: ἢ καθὸ μὴ βούλεται ὑποκεῖσθαι τῇ Ἀφροδίτῃ, ἢ ἐπεὶ καὶ οἱ θεοὶ πολλάκις ἐρῶσιν, ὡς καὶ ἡ γραῦς ἔφη. διὰ τούτου δὲ θεραπεύει τὴν ὑποψίαν τῆς αἰσχρότητος, εἰς θειοτέραν ἀνάγκην τὸ ἀκούσιον τῆς γνώμης ἀναφέρουσα. δαιμόνων: ποῖον τοῦτο. B.

476. τόλμα: ἐκπληρῶσαι τὸν ἔρωτα. B. ὑπόμενε, καρτέρει, σκόπει. B.

477. νοσοῦσα δ᾿  εὖ πως: καλῶς σαυτὴν διάθες, καὶ γενναίως φέρε αὐτὴν, οἷον μὴ ἡττῶ τῇ νόσῳ, ἀλλὰ γενναίαζε. A.B.I. Ἄλλως. καλῶς πως διατίθει τὴν νόσον, καὶ ὑπόταττε σαυτὴν, οἷον μὴ ἡττῶ τῆς νόσου, ἀλλὰ γενναίως φέρε καὶ ἐπὶ πέρας ἄγε αὐτήν. A.B. Fl. 6. 15. καταστρέφου: κατατιθέναι. B.

478. ἐπῳδαί: φαρμακεῖαι, θελκτήριοι δὲ θελκτικοί. B. ἐπᾴσματα. M.

480. ἦ τἄρα γ᾿  ὀψέ: βραδέως ἂν οἱ ἄνδρες νοηθεῖεν παρά τινος. [*](3. πλείονα ἔχῃς B. ἔχης πλείονα I. haec adjuncta in I. Novum scholion ib. πράξειας ἂν B. ἂν πράξειας I. incipit in B. 5. λῆγε om. A.B. 13. ἐπεὶ καὶ] καὶ om. A. ib. τῶν ὑπὲρ] τῶν συμφορῶν οὐσῶν 14. τούτου] τοῦτο A. καὶ ὑπὲρ A. ib. θεραπεύει A. B. θεραπεύειν I. 6. φρενῶν om. A. ib. εἰς] διὰ A. ib. τὸ γὰρ A. λῆγε: τὸ γὰρ B.I. 20. γενναίαζε A.B. Fl. 6. 7. κρείσσονα] κρεῖσσον A. γενναίως φέρε καὶ ἐπὶ πέρας ἄγε I. 8. εἷναι] λε΄ addit A., omissis 21. διατίθει] αὐτὴν διατίθει A. καὶ λέγειν κρείσσω δαιμόνων. 22. ἄγε αὐτήν A. αὐτήν om. ceteri. 12. Lemma τάδ᾿  ἐστὶ κρείσσω 26. νοηθεῖεν παρά A. διαμυηθεῖεν addidi et A. Scholio praecedenti περί B.I.)

482. Φαίδρα, λέγει: πρὸς μὲν τὴν παροῦσαν, φησὶ, συμφορὰν τοῦ ἔρωτος χρησιμώτερά σου λέγει ἡ τροφὸς ᾗ σὺ μὲν ἐκβάλλεις σαυτὴν ζωῆς, ἡ δὲ τὸ ζῆν σοι προξενεῖ. σὲ δὲ, φησὶν, ὅμως ἐπαινῶ τῆς σωφροσύνης. συγκριτικῶς δὲ εἶπε τὸ δυστυχέστερος, ὡς ἂν ἀμφοτέρων τῶν λόγων τὸ δυστυχὲς κεκτημένων, τοῦ μὲν διὰ τὴν αἰσχύνην, τοῦ δὲ διὰ τὸν θάνατον. ἐμφαντικώτερον δὲ καὶ ἀλγίονα εἶπεν ἔπαινον τὸν οὐχ ἡδονὴν προξενοῦντα κατὰ τοὺς ἄλλους ἐπαίνους τοῖς ἀκούουσιν, ἀλλὰ θάνατον.

483. αἰνῶ: τὴν μὲν αἰνεῖ διὰ τὸ χρήσιμον καὶ πιθανὸν τῆς γνώμης, τὴν δὲ θαυμάζει διὰ τὸ βέβαιον τῆς σωφροσύνης. B.

484. ὁ δ᾿  αἶνος οὗτος: ἴσθι μέντοι τοῦτο, ὅτι ὁ ἔπαινος τῆς σωφροσύνης ὁ παῤ ἐμοῦ λεγόμενος, εἰ καὶ καλλίων ἐστὶ τῶν ταύτης λόγων, ἀλλ᾿  οὖν γε δυστυχέστερος αὐτῶν, καθὸ θάνατόν σοι προξενεῖ. διὰ τοῦτο εἰκότως εἴη σοι λυπηρὸς ἀκούειν, εἰς ἀπώλειάν σε προτρεπόμενος. ἀλγίονα δὲ ἔφη τὸν ἔπαινον, ὡς ἂν μηδὲ ἐπαίνου, φησὶν, εἰληχότα. οἱ γὰρ ἔπαινοι ἥδουσι τοὺς ἐπαινουμένους.

486. τοῦτ᾿  ἔσθ᾿  ὃ θνητῶν: μάλιστα τὰς πολιτείας τοῦτο ἀπόλλυσι, τὸ τὰ κεχαρισμένα τῷ δήμῳ λέγειν πρὸς τὴν ἰδίαν σύστασιν.· ὅταν γὰρ ἁμαρτάνοντί τινι μὴ πρὸς σωτηρίαν, ἀλλὰ πρὸς αὔξησιν τῆς ἁμαρτίας συμβουλεύῃ τις, οὗτος διὰ τῶν ἡδέων λόγων ἀπόλλυσι τὸν ἁμαρτάνοντα. οἱ ἡδεῖς γὰρ λόγοι καὶ πλανητικοὶ ἀπολλύουσι τὰς καλῶς οἰκουμένας πόλεις καὶ τοὺς δόμους.