Scholia in Euripidis Rhesum
Scholia in Euripidem
Scholia in Euripidem. Scholia Graeca in Euripidis tragoedias, Volume 1. Dindorf, Wilhelm, editor. Oxford: Oxford University Press, 1863.
1. ΒΑΘΙ πρὸς εὐνάς: βᾶθι ἀντὶ τοῦ βῶμεν. βᾶθι πρὸς εὐνὰς, ὡς πλησίον γενόμενοι τῶν κοιτῶν τοῦτό φασιν.—οἱ φύλακες ἐν χοροῦ σχήματι παρακελεύονται ἑαυτοῖς.
2. τὶς ὑπασπιστῶν: ὁ ὑπασπιστὴς ἴδιον ὄνομα, σύνεγγυς παρασπίζων τοῦ βασιλέως· ὁ γὰρ τευχοφόρος κοινὸς παντὸς ὁπλίτου.
5. οἳ τετράμοιρον: ὅτι οἱ ἀρχαῖοι εἰς τρεῖς φυλακὰς νέμουσι τὴν νύκτα. Ὅμηρος
8. λῦσον βλεφάρων: ἀντὶ τοῦ διυπνίσθητι. γοργωπὸν δὲ τὴν φοβερὰν καὶ καταπληκτικήν.
28. ἢ τὸν Εὐρώπας: παῤ Ὁμήρῳ πρὸς ὄρεσιν Εὐρώπης εἶναι τὸν Σαρπηδόνα. ὁ δὲ Ἡσίοδος Εὐρώπης μέν φησιν αὐτὸν, ὡς Ἑλλάνικος, εἰσὶ δὲ οἳ Λυκάστου καὶ Ἴδης τῆς Κορύβαντος γενεαλογοῦσι μετὰ καὶ Μίνωος καὶ Ῥαδαμάνθυος, καθάπερ Σωκράτης ἐν τοῖς Ἀργολικοῖς. ἔχει δὲ ὁ λόγος τὸ ἕτερον εἶναι Σαρπηδόνα τὸν ἐπὶ τὴν Ἴλιον στρατεύσαντα καὶ ἄλλον τινὰ Θρᾷκα, ἀφʼ οὗ Σαρπηδονίαν πέτραν φασὶν ὠνομάσθαι. διττὰς δὲ τὰς Εὐρώπας ἀναγράφουσιν ἔνιοι· μίαν μὲν Ὠκεανίδα, ἀφʼ ἧς καὶ τὸ ἓν μέρος τῆς οἰκουμένης κληθῆναι, καθάπερ Ἀπίων ἐν τοῖς περὶ ἐπωνύμων καὶ Ἀριστοτέλης ἐν πρώτῳ τῆς Θεογονίας, ἑτέραν δὲ Φοίνικος ἔνιοι καὶ Ἀγήνορος, ὡς καὶ Εὐριπίδης καὶ ἄλλοι ἱστοροῦσιν, ἦς τοὺς περὶ τὸν Μίνω γενέσθαι φασίν. ἔνιοι δέ εἰσιν οἳ καὶ παρὰ τὴν αὐτὴν ὠνομάσθαι τὴν ἤπειρον, καθάπερ καὶ Καλλίμαχος, Ζηνόδοτος δὲ ἐξ αὐτοῦ. εἰσὶ δὲ οἱ καὶ τρίτην ἀναγράψαντες, καθάπερ Ἡγήσιππος ἐν τοῖς Παλληνιακοῖς γράφων οὕτως “Κάδμος σὺν τῇ μητρὶ τῆς Εὐρώπης Τηλεφάῃ ἐπῄει [*](1. βλεφάρων] βλέφαρον A.: sed in quam Aristotelis Θεογονία. Alia quae textu βλεφάρων. memorantur Apionis fragmenta 3. πρὸς ὄρεσιν corruptum. οὐχ εὗρεν collecta ab Muellero vol. 3. p. 506. Vaterus. 4. Ἑλλάνικος] ἑλλανικὸς A. Omisit 12. Φοίνικος ἔνιοι καὶ Vaterus. φοινικ fragmentum Muellerus. . . . . καὶ A. 5. Λυκάστου Vaterus. λευκάστου A. 13. ἦς τοὺς Vaterus. καὶ τοῦ A. Λύκαστος duarum urbium fluviique 14. ὠνομάσθαι] Intelligendum nomen aliunde cognitum: nomen φασὶ ex verbis proxime praecedentibus. hominis ex uno hoc loco. tibus. Sic infra ad v. 248. εἰσὶ δὲ 6. Σωκοάτης] Intelligendus Socrates οἱ Τηλέφῳ γενέσθαι τὸν χρησμὸν τοῦτον, Argivus, cujus fragmenta ui pariter praecessit φασί. Conf. collegit Muellerus vol. 4. p. 496. — etiam annot. ad schol. Troad. 31 499. hoc tamen omisso. Neque 221. ejue Ἀργολικὰ aliunde cognita, nisi 15. ἐξ αὐτοῦ] Defecta vel corrupta. quod Περιήγησιν Ἄργους ab eo scriptam 16. Ἡγήσιππος] Hoc quoque fragmentum esse annotavit Diogenes L. 2, addendum Muelleri collectioni 47. quod opus non diversum ab vol. 4. p. 423. illo esse videtur. 17. Εὐρώπης Τηλεφάνῃ ἐπῄει Vaterus. 7. τὸ ἕτερον] τὸ fortasse delendum. εὐρώπ . . τηλεφάνη ἐπίει A. Recte correxit Vaterus, nisi quod Τηλεφάῃ 10, ἦς Vaterus. οὗ A. scribere debebat: de quo dixit 11. Ἀπίων ἐν τοῖς περὶ ἐπωνύμων] L. Dindorfius in Thesauro vol. 7. Opus aliunde non magis cognitum p. 2137.)
33. κερόδετα: τὰ κερουλκὰ, τὰ ὑπὸ κεράτων δεδεμένα. Fl. 2.
36. ἀλλʼ ἡ Κρονίου Πανός: τὸν Πᾶνα οἱ μὲν Πηνελόπης φασὶ Καλλιστοῦς καὶ δύο παῖδας γενομένους, ἀφʼ ἧς ὄρος Κυλλήνης, ἄλλοι δὲ Ἀπόλλωνος καὶ Πηνελόπης, ὡς καὶ Εὐφορίων, ὃν ἔθρεψαν νύμφαι· διὸ καὶ νυμφαγν --- αὐτόν φησι, τραφέντα παῤ ἐκείναις. Ἀρίαιθος δὲ ὁ Τεγεάτης Αἰθέρος αὐτὸν καὶ νύμφης Οἰνόης γενεαλογεῖ. ἔνιοι δὲ Ὀρσινόης νύμφης καὶ Ἑρμοῦ. Ἐπιμενίδης δὲ [*](1. περὶ] πρὸς Kampmannus. 8, 17, 1. cf. Boeckh. Explic. Pindar. ib. ἔχεσθαι Vaterus. εχ. . . . A. p. 160. VATER. 2. τὴν κατʼ ἀντιπέραν Vaterus. τὸν 9. Ἀπόλλωνος καὶ Πηνελόπης] Sic κατʼ ἀντιπέραν A. etiam Pindarus Fragm. 68. p. 594. 7. Πηνελόπης — Κυλλήνης (κυλήνης Alii pro Apolline Mercurium nominant: A.)] Verba non integra. Collato de quo dixit Meinek. ad schol. Theocriti 1. 123. dubitari Euphor. in Anal. Alexand. p. 158. potest an scripserit scholiasta, τὸν 10. νυμφαγν. . . .] Non sufficiunt Πᾶνα οἱ μὲν Πηνελόπης καὶ Ὀδυσσέως criticorum conjecturae νυμφάγνητον, ἢ Ἑρμοῦ φασιν, οἱ δὲ Καλλιστοῦς καὶ νυμφαγενῆ, νυμφαγενέτην. Διὸς, καὶ δύο παῖδας γενομένους Πᾶνα 11. Ἀρίαιθος Vaterus. ἀρῆθος A. καὶ Ἀρκάδα, μίαν δὲ θυγατέρα Κυλλήνην, Narratio sumta ex Ariaethi Ἀρκαδικοῖς, ἀφʼ ἦς τὸ ὄρος Κυλλήνης. A Cyllene quorum pauca quae supersunt enim aliqua multi monti nomen fragmenta collegit Muellerus inditum esse tradiderunt. vol. 4. p. 318. 319. Schol. Eurip. Orest. 1642. γυναῖκα ib. Αἰθέρος— Οἰνόης] Schol. Theocr. ἀγαγόμενος (Πελασγὸς) ἐπιχωρίαν 1, 121. τὸν δὲ Πᾶνα οἱ μὲν Πηνελόπης Κυλλήνην, ἀφʼ ἦς τὸ ὄρος οὕτω καλεῖται, καὶ Ὀδυσσέως, ἢ Ἑρμοῦ, ἄλλοι δὲ Διὸς υἱὸν ἔσχε Λυκάονα. Dionys. A. R. 1, καὶ Καλλιστοῦς, ἕτεροι δὲ Οἰνηΐδος, ἢ 13. ex Pherecyde, Πελασγοῦ καὶ Νηρηΐδος (verba ἢ Νηρηίδος, quae sunt Δηϊανείρας γίγνεται Λυκάων. οὖτος γαμεῖ diversa lectio praecedentis Οἰνηΐδος Κυλλήνην, Νηΐδα νύμφην, ἀφʼ ἦς τὸ recte delet Jacobsius), ἔνιοι δὲ Οὐρανοῦ ὄρος ἢ Κυλλήνη καλεῖται. Conf. Eustath. καὶ Γῆς. et ad 1, 3. τὸν Πᾶνα οἱ stath. ad Od. Ω. p. 1951. Il. B. p. μὲν λέγουσιν υἱὸν Πηνελόπης καὶ πάντων 300. Igitur quamvis nemo Cyllenen τῶν μνηστήρων καὶ διὰ τοῦτο λέγεσθαι Callistus filiam dixerit, non verisimilitudine καὶ Πᾶνα. Ἐπιμενίδης δὲ ἐν τοῖς ποιήμασιν caret iliam Callistus αὑτοῦ Διὸς καὶ Καλλιστοῦς Πᾶνα eodem quo mater ejus vocabatur καὶ Ἀρκάδα διδύμους. Ἀρίστιππος δὲ nomine nuncupatam esse. Pausanias ἐν τῷ Ἀρκαδικῷ (scribendum ἐν τῷ α΄ constanter ab heroe Cyllene, Ἀρκαδικῶν cum Toupio) Διὸς καὶ Elati filio, hunc montem nomen νύμφης Οἰνηΐδος (var. lect οἰνοηΐδος). traxisse prodidit: vid. 8, 4, 4. et 6. 12. Ὀρσινόης] Ita appellatam esse)
41. χ πυραίθει στρατὸς Ἀργόλας: τὸ χ ὅτι συνθέτως ἀναγνωστέον καὶ ὅτι οὐκ ἔστιν Εὐριπίδου ὁ στίχος.
43. διιπετῆ δὲ νεῶν: τὰ δὲ ναύσταθμα ὡς διιπετῆ ἐστι τοῖς πυρσοῖς. ὃ δὲ λέγει τοιοῦτόν ἐστιν· αἱ τῶν νεῶν ἐπαύλεις --- συνεχῶς ταῖς λαμπάσιν, ὅσπερ ἐκ Διὸς συνεχὴς ὄμβρος.
52. εἰς καιρὸν ἦλθες: ἀκολούθως καὶ εὐκαίρως ἦλθες, εἰ καὶ φόβον ἀγγέλλεις.
55. σαίνει μʼ ἔννυχος: εὐθυμεῖν με ποιεῖ ἡ τῶν Ἑλλήνων φρυκτωρία. φρυκτωρία δὲ ἡ λαμπὰς ἢ λαμπαδηφορία καὶ δᾳδουχία.
58. σύρδην: ὁμοῦ, ἄρδην.
68. θυοσκόων: τῶν μάντεων τῶν ἐκ τῶν θυμάτων τὸ μέλλον σκοπούντων.
84. ἀπλοῦς: σύντομος. Gl. τὸ ἑξῆς, ἀπλοῦς μῦθος, ἐπʼ ἐχθροῖς ὁπλίζειν χέρα.
105. εἴθ᾿ ἦσθʼ ἀνὴρ εὔβουλος: ἔμπαλιν ὁ Σοφοκλῆς φησιν εἴθʼ ἦσθα σώφρων ἔργα τοῖς λόγοις ἴσα.
[*](4. κυνηγῶν] Clamores venatorum, brevi opus, 78. τίς γὰρ πυραίθειν πρόφασις a quibus Dianae κελαδεινῆς cognomen φασις Ἀργείων στρατόν; Tertium factum est, saepius memorant verbi exemplum est in versu interpolato veteres. Hinc Eurip. Iph. T. 284. 823. Πυρὰ δαίεται dixit v. de Oreste, μανίαις ἀλαίνων, καὶ βοᾷ, 136. Ceterum mira est versus κυναγὸς ὣς, Πυλάδη, δέδορκας τήνδε; 41. ἀθέτησις. Τὰ κυνηγετικὰ ἐπιθωΰσσειν dixit Nicephorus 11. νεῶν] ναῶν A. in Walzii Rhet. vol. 1. ib. πυρσοῖς Vaterus. πύργοις A. 12. ἐπαύλεις] ἐπαύλεια A. Correxit 7. ἄντροις Vaterus. ἀγροῖς A. Vaterus additque verbum 9. Ἀργόλας] ἀργόλαος A. φεγγονται. ib. συνθέτως] πῦρ αἴθει divisim 19. θυοσκόων] Scholiasta θυοσκόπων scriptum in cod. Flor. Vossii. Dubitarunt legit, quod aliis in libris est. grammatici ΠΥΡΑΙΘΕΙ ib. μάντεων] μαντέων A. utrum pro πυραίθει an pro πύῤ (i. e. 23. Σοφοκλῆς] (Fragm. 747.) Cobetus. πυρὰ) αἴθει accipiendum esset et betus. σοφός A. hoc loco et, ubi syllaba prima 24. ἔργα] Sequebatur in versu)109. ἐξήρθης: ἀνεπτερώθης, ἠγέρθης. τὸ ἐξῆς· ὅστις πυρὸς λαμπτῆρας κλύων ἐξήρθης Ἀχαιοὺς φεύγειν καὶ ἐξῆλθες ἐπὶ τὸ στρατεῦσαι.
158. ἐπώνυμος μὲν κάρτα: ἐτυμολογεῖ τὸ ὄνομα.
165. τάξαι δὲ μισθόν: γελοῖον τὸ οἴεσθαι ὅτι βασιλείαν αἰτήσει.
177. ἀποινᾶσθαι θέλεις: ἄποινα λέγεται τὰ λύτρα. Ὅμηρος “ἔλυσεν ἀποίνων.” τίνα οὖν, φησὶ, τῶν Ἀχαιῶν λύτρα λαβὼν βούλει ἀπολῦσαι;
185. ἀφθίτων γὰρ: παῤ Ὁμήρου ἔλαβε τὴν ἱστορίαν. φησὶ γὰρ “ἀθάνατοί τε γάρ εἰσιν.”