Scholia in Euripidem (scholia vetera)

γλώσσῃ γὰρ οὐδὲν πιστόν: ἔοικε τὸ συμβαῖνον ἐκ τῆς γλώσσης δι’ ἄλλων τῇ γλώσσῃ προστεθεικέναι, καθὸ πολλάκις τῶν ἀκουόντων ἀπίστων γινομένων αὕτη τῆς προδοσίας αἰτία νομίζεται. ἄμεινον, φησὶν, ἡγησάμην τὸ σιωπᾶν, εὐλαβουμένη μὴ γλῶσσαν κτήσωμαι σύμβουλον, λόγῳ μὲν ἐπαινοῦσαν τὰς ἀρετὰς. ἔργῳ δὲ ἀκόλαστον. δάκνει γὰρ τὸ παραινούμενον. ὅταν τις ἕτερον κεύθῃ ἐνὶ φρενὶ. ἄλλο δὲ εἴπῃ [Ι 313]: — NAB