Historia Ecclesiastica
Theodoret, Bishop of Cyrus
Theodoret, Bishop of Cyrus. Theodoret Kirchengeschichte. Parmentier, Léon, editor. Leipzig: Hinrichs, 1911.
καὶ τῆς ἐλπίδος οὐκ ἐψεύσθη· τῇ γὰρ πνευματικῇ χρώμενος διδασκαλίᾳ μετέβαλε τοὺς λύκους εἰς πρόβατα.
[*](1—4 Vgl. Socrat. V 5, 6. Sozomen. VII 3, 4 — 9 — 14 vgl. Sozomen. VI 25, 1—2. Chronic. Paschal. a. 362 S. 548, 5 — 15/16 ob. S. 154, 12 f. 263, 8F)[*](* 15 —17 Theophan. 67, 5 —15 —S. 284, 4 Niceph. H. Ε. B [bis 21 λόγος] B4 [von 21 ἐκόσμει an] V F HN (n) + GSP (s) = r AL (y))[*](2 σχήσεις ὦ V ἔχεις εἴσω B σχῆσ ὦ Fry, das Futurum bezeugen Nic. Cass. Σ ι φίλοσ VFN φίλος die übr. HSS > Cass. ι 3 τοῦτο πρότερος ` VF 6 γενάμενοσ B ι τἀς ἐκκλησίας = Nic. Cass. Σ] τῆς ἐκκλησίας τὴν ἡγεμονίαν B ι 9 kein neues Capitel in HSS ι 12 κεχειροτονήκει BF ι 16 πανχαλέτω BP ι 17 ταρσῶν BVF Nic. ταρσέων ry Ταρσοῦ Theophan. ι ποιμένα κατέστησεν BCass. ι 18 ἀπαμίασ B ι δὲ > P ι 19 μὲν ι τὴν > GS ι 22 1 > P ι 26 ἐνετέθραπτο nPy ἐντέθραπτο die übr. HSS)Ὁ δὲ μέγας Εὐσέβιος ἐκ τῆς ὑπερορίας ἐπανελθὼν Ἀκάκιον μέν, [*](5) [*]([δ΄]) οὗ πολὺ τὸ κλέος ἐν Βεροίᾳ κεχειροτόνηκεν, ἐν Ἱεραπόλει δὲ θεόδοτον, οὑ τὴν ἀσκητικὴν πολιτείαν μέχρι καὶ τήμερον ᾄδουσιν ἅπαντες, Εὐσέβιον δὲ Χαλκίδος, Κύρου δὲ τῆς ἡμετέρας Ἰσίδωρον ἀξιαγάστω δὲ ἤστην ἄμφω κοὶ ζήλῳ θείῳ κεκοσμημένω.
φασὶ δὲ αὐτὸν καὶ Εὐλόγιον ἐκεῖνον, τὸν ὑπὲρ τῶν ἀποστολικῶν ἠγωνισμένον δογμάτων καὶ εἰς τὴν ’Αντινὼ μετὰ Πρωτογενοῦς ἀπεσταλμένον, τῆς Ἐδέσσης κεχειροτονηκέναι ποιμένα· Βάρσης γὰρ ὁ θεσπέσιος ἤδη τοῦ βίου τὸ τέλος ἐδέδεκτο. Εὐλόγιος δὲ Πρωτογένην, τῶν ἀγώνων τὸν κοινωνόν, ταῖς Κάρραις ἐπέστησεν, ἰατρὸν ἀλεξίκακον οὐκ εὖ διακειμένῃ δωρησάμενος πόλει.
ὁ δὲ θεῖος ἔσχατον ἔσχατον ἐπίσκοπον Μάριν τῇ Δολίχῃ κεχειροτόνηκε· πολίχνη δὲ αὕτη σμικρὰ καὶ τῆς ’Αρειανικῆς νόσου κατ’ ἐκεῖνο καιροῦ μετειλήφει. τοῦτον τὸν Μάριν, ἀξιέπαινον ὄντα καὶ πολλοῖς εἴδεσιν ἀρετῆς ἠγλαισμένον, ἐνιδρῦσαι τοῖς ἱερατικοῖς ἐθελήσας θώκοις, ὁ μέγας Εὐσέβιος τὴν Δολίχην κατέλαβεν.
εἰσιόντι δὲ αὐτῷ γυνή τις τῆς ’Αρειανικῆς νόσου ἐμπεπλησμένη κέραμον ἄνωθεν ἐπαφῆκεν ἀπὸ τοῦ στέγους, ὃς τήν τε κεφαλὴν συνέτριψε καὶ μετ’ ὀλίγον εἰς τὸν ἀμείνω βίον παρέπεμψεν. ὁ δὲ τελευτῶν παρηγγύησεν, ὅρκοις τοὺς παρόντας πεδήσας, μηδεμίαν τὴν τοῦτο δράσασαν εἰσπρᾶξαι ποινήν.
καὶ τὸν οἰκεῖον γὰρ ἐξήλου δεσπότην, ὃ, περὶ τῶν ἐσταυρωκότων ἔφη· »πάτερ, ἄφες αὐτοῖς, οὐ γὰρ οἴδασι τί ποιοῦσι«, καὶ τὸν ὁμόδουλον Στέφανον μετὰ τὰς πολλὰς τῶν λίθων νιφάδας βοήσαντα· κύριε, μὴ στήσῃς αὐτοῖς τὴν ἁμαρτίαν ταύτην«. τοιοῦτον μετὰ τοὺς παντοδαποὺς [*](1—5 vgl. Theodoret. Relig. Histor. 3 PG 82, 1332 B —5 —11 vgl. ob. IV 21/22 Luk. 23, 34 — 23 /24 Act. 7, 60. vgl. unt. S. 289, 24 f) [*](* 1—19 Theophan. 67, 6. Exe. Bar. f. 221v —16 —24 Synax. Β4 Y F ΗΝ(n) +GSP [P bis κεχειροτονηκέωαι](s) = r AL (y)) [*](1 Ὁ δὲ: δݲ am Rand Fry ι 3 θεύδωτον A ι 4 ἅπαντες > V Χαλκίδος = Nic.] χαλκηδόνος n, Chalcide Cass. ι κύρρου s, zweites ρ expungiert in Ρ I 7 ἀντίνω A ι 8 ἐδέσησ VNsL ι 9 ἤδη > F, iam Cass. ι ἐδέξατο n ι 10 τὸν = Nic. > s, ausradiert V ι 12 τῇ Δολίχῃ] τῆι δολίχηι V τῇ Δολίχνῃ Nic. δολιχὴ Theophan. Cod. b (aber δολιχὴ Exe. Bar. δολικῆ Codd. fhmx δωλικῆ Cod. gi I μικρὰ Β4 I 13 καιροῖ Β4 τοῦ καιροῦ YFry; vgl. S. 206, 8 ι κατειλήφει V 14 ἀρετῆς B4VF Nic. ἀρετῶν ry, vgl. S, 146, 20; 155, 8; 288, 17 ι 15 ὁ μέγας Εὐσέβιος > VF ι 16 δολιχὴν Y δολίχνην Nic. ι 17 τέγουσ B4 ι 18 | 19 μετέπεμψεν Β4 ι 19 ὅρκοις = Cass. > s ι 20 δράσασαν = Nic.] πράξασαν V ι 22 ὀμόδουλον A ι 24 τοιοῦτον Β4VF τοιοῦτο ny τοῦτο s Nic., hoc hoc ergo modo Cass.)
ταῦτα μὲν οὑν μετὰ τὴν ἐπάνοδον τῶν ἐπισκόπων ἐγένετο. Γρατιανὸς δὲ τὴν Θρᾀκην δῃουμένην μαθὼν ὑπὸ τῶν τὸν Βάλεντα κεκαυκότων