Historia Ecclesiastica

Theodoret, Bishop of Cyrus

Theodoret, Bishop of Cyrus. Theodoret Kirchengeschichte. Parmentier, Léon, editor. Leipzig: Hinrichs, 1911.

εἰ δὲ ἐπιμένοιεν >ἀμεταμέλητα τολμῶντες καὶ φιλίαν ἀνθρώπων τῶν κανόνων >ἐκκλησίας καὶ τῆς πρὸς ἡμᾶς συμφωνίας προτιμήσαντες, τότε >τρίους αὐτοὺς ἡγούμεθα τῆ; ἐπισκοπικῆς ἀξίας.

καθαίρεσιν δὲ αὐ- [*](8/9 Ezech. 3, 11 — 1314 vgl. Philostorg. VII 6) [*](B A HN (n) + GS (s) = r L + FVR(v) = z T) [*](2 μανικοὺσ A ι λόγους τούτους cv; B ι 3 τοῦ > A ι 5 ὁμοίως L ὁμ////ωσ A ι 7 συνείκειν rv ι αὐτοὺς Arz αὐτοῖσ’ BT, ut convenirent nobiscum Cass. ι 8 προσκαρτεροῦμεν B sustinebamus Cass. ι 9 r ι 10 προσκαρτεροῦντεσ T perdurantibus Cass. ι αὐτοῖσ’ T ι 111 περὶ > v, super Cass. ι 13 δόντες T, dantes Cass. ι 15 ἐὰν εἴσω rvTCass ἐὰν δ’ εἴσω B ἐὰν οὔ εἴσω L ἐὰν //// εἴσω A ι 16 ὑποστρέψαντες T ι τὴν > A ι 17 αὐτοῦ] αὐτοὺς A ι 18 αὐτοὺς T ι ob ταῖς ἐκκλησίας (vgl. Act. 10, 35? Jülicher ι καὶ συνόδοις καὶ BAzT καὶ ἐν ταῖς συνόδοισ r, nicht übersetzt von Cass., ob ἐν ταῖς συνόδοις, καὶ? ι Id ὑμᾶς ἀπολαμβάνει A ι 20/21 καὶ φιλίαν ἀνθρώπων καὶ B) τῶν κανόνων τῆς ἐκκλησίας καὶ τῆς πρὸσ ἡμὰς συμφωνίασ (φιλίασ r) BrL Cass. und vor Rasur A διά φιλίαν ἀνθρώπων καὶ τῶν κανόνων τῆς ἐκκλησίας ἧττον φροντίσαντες v διὰ φιλίαν ἀνθρώπων καὶ τῶν κανόνων τῆς ἐκκλησίας ἧττον φροντίσαντεσ ///////////////////////////////////////// διὰ, καὶ und ἦττον φροντ. Ac) A διὰ φιλίαν ἀνθρώπων καὶ τῶν κανόνων τῆς ἐκκλησίασ ἧττον φροντίσαντεσ καἰ τῆς πρὸς ἧμάς συμφωνίασ προτιμήσαντεσ T, der die alte Randvariante mit seinem Texte vermischt hat ι 22 ἐπισκοπήσ B)

165
τῶν ὑπομενόντων, ἀναγκαῖον εἰς τόπους αὐτῶν ἑτέρους καθἰστa- >σθαι ἐπισκόπους, ἵνα ἡ ἔνθεσμος ἐκκλησία τὴν προσήκουσαν >λαβοῦσα συμφωνῇ πρὸς ἑαυτήν, τῶν πανταχόθεν ἐπισκόπων >σύνδεσμον τῆς ἀγάπης φυλαττόντων, διὰ τοῦ λέγειν τὰ >κατηρτισμένους τῷ αὐτῷ νοὶ· καὶ τῇ αὐτῇ γνώμῃ«. ἵνα >γινώσκῃς τὰ τῇ συνόδῳ δόξαντα, ταῦτα πρὸς τὴν σὴν ἀπεστείλαμεν· ἅπερ εὐχόμεθά σε διαφυλάττοντα χάριτι Χριστοῦ εἰρη- >νικῶς καὶ ἐνθέσμως κυβερνᾶν τὰς ὑπὸ σὲ ἐκκλησίας.«

Τοῦτον Εὐνόμιος ἐν τοῖς λόγοις ἐξαίρει καὶ θεοῦ ἄνθρωπον [*]([λ΄]) ὀνομάζει καὶ παμπόλλαις εὐφημίαις γεραίρει. ἀλλὰ τότε καὶ τοῖς ἀποκηρύττουσι συνῆν καὶ παρ’ αὐτῶν τὴν ἐπισκοπικὴν χειροτονίαν ἐδέξατο. οἱ δὲ περὶ Εὐδόξιον καὶ Ἀκάκιον τοῖς ἐκτεθεῖσιν ἐν Νίκῃ τῆς Θρᾴκης συνθέμενοι, ὢν ἐν τοῖς ἔμπροσθεν συγγραφεῖσιν ἐμνήσθημεν, ἀντὶ τῶν περὶ Βασίλειον καὶ Ἐλεύσιον ἑτέρους ἐν ταῖς ἐκείνων ἐκκλησίαις ἐχειροτόνησαν.